Friedrich Carl von Savigny Kimdir ?

Doğum tarihi: 21 Şubat 1779, Frankfurt, Almanya

Ölüm tarihi ve yeri: 25 Ekim 1861, Berlin, Almanya 

Friedrich Carl von Savigny Kimdir?

Alman hukukçu Friedrich Karl von Savigny (1779-1861), hukuk sistemlerinin temellerinin doğal haklardan ziyade tarihsel ve hukuk teorisinden ziyade gerçek tarihsel gerçekler olduğu tarihsel süreklilik doktrinini savundu.

Friedrich Karl von Savigny, 21 Şubat 1779’da Frankfurt am Main’de 13 çocuktan biri olarak dünyaya geldi. 13 yaşına geldiğinde tüm kardeşlerini ve anne babasını kaybetmişti.

1795’te Savigny, Marburg Üniversitesi’ne girdi ve 1800’de hukuk doktoru derecesini aldı. Aynı yıl privatdozent (ücretsiz okutman) olarak öğretmenlik kariyerine başladı. İlk büyük eseri Das Recht des Besitzes (1803; Mülkiyet Kanunu ) diğer hukukçular tarafından iyi karşılandı.

1804’te Savigny, şair Clemens Brentano’nun kız kardeşi Kunigunde Brentano ile evlendi ve genç çift, Savigny’nin ortaçağ hukuku tarihi üzerine planladığı çalışması için yasal materyaller toplamak üzere Fransa ve güney Almanya’da uzun bir çalışma turuna çıktı. 1808’de döndüklerinde, Bavyera’daki Landshut Üniversitesi’nde Roma hukuku profesörlüğünü kabul etti. İki yıl sonra, yeni Berlin Üniversitesi’nde bir fakülte kuran Wilhelm von Humboldt’un teşvikiyle Savigny, Roma hukuku profesörü olarak Prusya başkentine taşındı. Üniversitenin kurulması için komisyona katıldı ve alt mahkemeler tarafından sunulan davalar hakkında görüş bildirmek amacıyla hukuk fakültesini ve bir Spruch-Collegium’u olağanüstü bir mahkeme olarak kurdu.

1814’te Savigny, Vom Berufunserer Zeit für Gesetzgebung ve Rechtswissenschaft (Çağımızın Mevzuat ve Hukuk Mesleği Üzerine) adlı bir protesto broşürü yayınladı ve burada ünlü Heidelberg hukukçusu AFJ Thibaut’nun Genel Bir Kanunun Gerekliliği Üzerine başlıklı broşürüne karşı çıktı. Almanya için(1814). Thibaut, Alman hukukunun tamamen yeni bir medeni ve ceza kanununun oluşturulmasını savunmuş ve şu anda kullanılan ana kaynakların Roma hukukuna dayandığına işaret etmişti, “bizden çok farklı olan bir ulusun işi ve en alt aynı düşüş.” Savigny, “hukuk, bir kanun koyucunun keyfiliği yoluyla değil, gelenek ve halkın kabulü yoluyla, dahili, sessizce çalışan güçler yoluyla ortaya çıkar” dedi. Roma hukuku kaynaklarında hüküm süren tarihsel süreklilik, bir hukuk sistemi için sözde “doğal hukuk”un kibirli ve sığ felsefesinden daha iyi bir temel oluşturuyordu.

1815’te Savigny, çok ciltli Alman Hukuku ve Kurumları Tarihi’nin yazarı Karl Friedrich Eichhorn ve yayıncı Johann Friedrich Ludwig Göschen , yeni tarihsel hukuk okulunun organı haline gelen Zeitschrift fü r geschichtliche Rechtswissenschaft’ı kurdu. Aynı yıl Savigny, anıtsal Geschichte des römischen Rechts im Mittelalter’in (6 cilt, 1815-1831; Ortaçağda Roma Hukuku Tarihi ) ilk cildini yayınladı. Batı Avrupa’da Roma hukukunun hayatta kalmasını anlattı ve aynı zamanda gerçek kaynak materyallere dayanan tarihi yazımı teşvik etti.

1817 ile 1822 arasında Savigny, çeşitli hukuk kurullarında görev yaptı. Ciddi bir sinir hastalığı nedeniyle , Roma Hukuku Tarihi üzerine çalışmaya devam ederken bir dizi küçük yazıyı tamamladığı İtalya’da bir yıldan fazla bir süre geçirerek, seyahat ederek rahatlama ve iyileşme aradı. 1830’ların sonlarında, Das System des heutigen römischen Rechts’in (8 cilt, 1840-1849; Roma Hukukunun Çağdaş Kullanım Sistemi) yayınlanmasıyla sonuçlanan başka bir büyük araştırma projesi üstlendi.

1842’de Savigny’nin öğretmenlik kariyeri , onu adalet idaresinden ayrılan Prusya Yasama Bakanlığı’nın başına getiren Grosskanzler (yüksek şansölye) olarak atandığında sona erdi . Görev süresi boyunca başlıca yasal kaygılar kambiyo senetleri, boşanma düzenlemeleri ve hukuk ve ceza mahkemesi prosedürleriyle ilgiliydi. 1848’de görevinden emekli oldu. 1853’te Das Obligationenrecht ( Borçlar Hukuku ) adlı teziyle çağdaş Roma hukuku üzerine daha önceki yazılarına ekledi . 25 Ekim 1861’de Berlin’de öldü.

Savigny, tarihsel hukuk okulunun kurucusu olmasa da, onun en ünlü temsilcisiydi. Yorumlarının birçoğu yaşamı boyunca ve sonrasında sorgulandı, ancak Roma hukukunun hukuki yöntemlerini yeniden tanıtarak modern hukuk çalışmaları için önemli bir itici güç sağladı.