Shinran Kimdir? Hayatı Ve Biyografisi

Doğum tarihi: 1173, Heian-kyō, Japonya

Ölüm tarihi ve yeri:1263, Shojihigashi, Osaka, Osaka ili, Japonya 

Shinran Biyografi

SHINRAN (1173 – 1262), Mah ā y ā na Budizminin Jō do Shinshu veya True Pure Land okulunun kurucusuydu . Sosyal kargaşa ve dini değişim döneminde Japonya’da doğan Shinran, dokuz yaşında bir Tendai keşişi oldu ve bu disiplini Hiei Dağı’nda izledi. Yirmi dokuz yaşında, derin bir ruhsal huzursuzlukla hareket ederek, 1201’de Saf Toprak öğretmeni Hō nen’in öğrencisi olmasına yol açan bir vizyon gördüğü Kyoto’daki Rokkakudō Tapınağı’nda yüz gün meditasyon yaptı . Daha sonra ana eseri olan Senchaku hongan nembutsu sh ū’yu kopyalamak için Hō nen’den izin aldı.(Seçilmiş ilk yeminin Nembutsu’su üzerine inceleme) ve ustanın bir portresini yapmak. Nara’daki Hiei Dağı ve Kōfukuji keşişleri tarafından dile getirilen güçlü eleştiriler ve bazı müritlerinin kararsızlıkları nedeniyle Hōnen ve önde gelen müritleri sürgüne gönderildi. Shinran, 1207’de Fujii Yoshizane’nin suçlu adı altında Echigo’ya (şimdiki Niigata eyaleti) gitti.

Sonraki yaklaşık yedi yıllık sürgün ve Echigo’daki Kokubu’da ikamet etme döneminde Shinran, Eshin-ni ile evlendi ve altı çocuk babası oldu. Shinran, özellikle din adamları arasında evlilik kurması ve dini olarak haklı bir eylem olarak manastır ilkelerini terk etmesiyle tanınır. Saf Toprak öğretilerini kitlelere yayma görevinde kendisine yardımcı olacak bir kadın kılığına girmeye söz veren bodhisattva Kannon’un (San., Avalokite ś vara, Bodhisattva of Compassion) rüya vizyonundan ilham aldı.

1211’de affedilen Shinran, 1213’te Kantō’ya gitmek üzere Echigo’dan ayrıldı . Orada , bölgedeki müritlerin evlerinde küçük dōjō (buluşma yerleri) kurarak yavaş yavaş oldukça büyük bir topluluk yarattı . 1235 veya 1236’da Kyoto’ya döndükten sonra Shinran, müritleriyle yazışmalar yaptı, doktrinle ilgili soruları yanıtladı ve yeni oluşan topluluk tarafından ortaya atılan çeşitli konular hakkında tavsiyeler verdi. Edebi çabaları arasında Kyō gyō shinshō’yu tamamladı ve revize etti, Yuishinsh ō -mon ʾ i ve Ichinentannenmon ʾ gibi çeşitli yorum metinleri yazdı .ve öğretisinin temel temalarını ifade eden veya Saf Toprak geleneğinin metinlerini ve ustalarını öven wasan (ilahiler) koleksiyonları oluşturdu . Shinran, çoğunlukla sıradan insanların dilinde yazdı.

Shinran’ın öğretilerinin çeşitli yorumları, takipçileri arasında kaçınılmaz olarak çatışmalara yol açtı. Bu sorunlar, Shinran’ın sonraki mektuplarının kalıcı bir temasıydı ve o öldükten sonra toplumu rahatsız etmeye devam etti. Ancak Shinran’ın son yıllarında en büyük oğlu Zenran, Shinran’dan özel bir öğreti ve yetki aldığını iddia ederek öğrenciler arasında anlaşmazlık ve yanlış anlamalar yarattı. Shinran, oğlunu reddederek bu yanlış anlamaları ortadan kaldırdıktan sonra, topluluğa barış geri geldi. Shinran, en derin içgörülerinden bazılarını son mektuplarında ve yazılarında ifade etti. Bunlar arasında, inananların “Ruthagata’ya eşit” olduğu iddiası ve mutlak “diğer güç” e ( tariki) olan inancının ifadesi yer alır.) Amida (San., Amitabha) Buddha. 1262’de Shinran, bir erkek kardeşinin evinde huzur içinde öldü.

Shinran’ın manastır disipliniyle ilgili ruhsal hayal kırıklığı ve Hō nen’in rehberliğinde Amida Buddha’nın İlk Yeminlerine ( hongan ) olan inanç deneyimi, Jō do Shinshū’nun Saf Ülkenin önemli ve ayırt edici bir ifadesi olarak geliştirilmesi için temel ve ilham kaynağı oldu. Japon tarihi öğretimi. Tendai felsefesindeki hongaku (“ilkel aydınlanma”) düşüncesinin yanı sıra çağdaş Çin Saf Toprak biliminden etkilenen Shinran, Amida Buddha’nın Saf Toprak geleneğinde vurgulanan şefkatinin anlamının vizyonunu genişletti.

Shinran, Amida Buddha’nın erdemiyle kurulan kurtuluş sürecinde iki aşama olduğunu savunuyor. Bunlar, ō s ō , “Saf Topraklara gitmek” ve gens ō , “geri dönmek”tir. Ō s ō, Saf Topraklarda yeniden doğuşa yol açan dini deneyim unsurlarını ifade eder. Gens ō, tüm varlıkları aydınlanmaya yönlendiren kurtuluş sürecinin bir parçası olduğumuz kurtuluşun özgecil sonunu gösterir. Shinran, Kyō gyō shinshō’nun dört bölümünde tartışılan, Saf Topraklara gitme aşamasını dört boyutta analiz eder .Bunlar Öğretim, Uygulama, İnanç ve Aydınlanmadır.

Öğretimle ilgili bölüm , on kalpa önce bodhisattva Hōzō’nun (Dharmā kara) beş kalpalık dini eğitimi nasıl tamamladığını anlatan Daimury ō juky ō (Daha Büyük Saf Ülke Sū tra ) ‘ ya atıfta bulunur. ve kırk sekiz İlk Yeminini yerine getirerek Batı Saf Topraklarında Amida Buda oldu.

Uygulama ile ilgili bölüm, Amida’nın adının (Çin’den Nembutsu, nianfo ) okunmasının, tüm varlıkların kurtuluşu için on sekizinci yemin tarafından sağlanan yol olduğunu ortaya koymaktadır. Shinran, Nembutsu’nun tüm Budalar tarafından övülen büyük uygulama olduğunu, çünkü adın kendisinin Amida’nın erdeminin somutlaşmış hali olduğunu ileri sürdü.

İnançla ilgili bölüm, Shinran’ın Saf Toprak öğretisine ilişkin en belirgin anlayışını ortaya koyuyor. Burada inancın, insan bilincinde ifade edilen Amida Buddha’nın gerçek ve gerçek zihni olduğunu gösteriyor. Mahayana geleneğinin arka planına karşı, inancın kendisinin Buda doğasının (shinbusshō ) gerçekleşmesi olduğunu iddia eder .

Bu yorumu geliştirirken Shinran, sū tra mit anlatısında tasvir edilen sınırlı Amida anlayışının ötesine geçti . Saf Toprak öğretilerini Tendai felsefesinin İlkel Aydınlanma (Jpn., hongaku ) ​​kavramıyla birleştirerek Amida’yı kozmosun tek gerçeği olarak anladı . Amida Buddha artık diğerlerinin yanı sıra on kalpa önceki Aydınlanmasıyla sınırlı bir Buda değildi . Aksine, o ebedi Buda’dır ( Jō do wasan no. 55). Jinenh ō nish ō’ya göre Amida, Dharma’nın nihai, biçimsiz bedeni olarak (San., dharmak ā ya), her türlü kavrayışın ve tanımın ötesindeki aslî tabiatını tecelli ettirmek için şekil alır. Amida Buddha, ne kadar kötü ve yozlaşmış olursa olsun her insan için kurtuluşu mümkün kılan sonsuz yaşam ve ışığın, şefkat ve bilgeliğin simgesidir. Yemininin gücü, insanlık tarihinde, kurtuluşun dış nedeni olarak hizmet eden “Namu Amida Butsu” (“Amida Buddha’ya Selam”) sözleriyle formülsel olarak ifade edilen ad aracılığıyla kendini gösterir.

Işık ( kō myō ), isme ve yemine şüphe götürmez inanç ve aynı anda Nembutsu’nun ünlemi olarak deneyimlenen kurtuluşun içsel koşuludur . İnanç, bir insan eylemi değildir, nihai olarak Amida’nın gerçek ve gerçek zihninin, hem kişinin kendi ruhsal yetersizliğinin hem de Amida’nın şefkatinin şaşmaz kucaklamasının anında farkındalığı olarak insan bilinci içinde bahşedilmesidir. O anda, yemine tamamen güvenmenin derin bir içsel hareketi olarak kurtuluş güvencesine ulaşılır. Bu nedenle Shinran, kişinin kendi çabasından ( jiriki ) ziyade “diğerinin gücünü” ( tariki ), yani Amida’nın kurtarıcı gücünü vurgulamıştır.), kurtuluş için gerekli olarak. O anda alınan farkındalık , öğrencinin gerçekten emin ( shō jōjū ) seviyesine ulaştığını gösterir. Kurtuluşun tüm nedenleri ve dolayısıyla meyveleri de mükemmelleştirildi. Müminin hayattaki manevi statüsü “Tathagā ta’ya eşittir ” , ancak gerçek aydınlanması onu gelecekte beklemektedir, çünkü bu nihai kazanımın nedensel temeli, Amida’nın yeminine olan şu anda deneyimlediği inancıyla oluşturulmuştur.

Shinran’a göre Nembutsu’nun okunması, kişinin kendi erdemiyle Saf Topraklarda yeniden doğmak için bir araç olarak yapılmaz. Aksine, alınan kurtuluş güvencesi için kendiliğinden bir minnettarlık akışıdır. Aydınlanma olarak adlandırılan bölüm , varlıkların nihai kaderinin nirvā ṇa ile özdeşleşen Saf Topraklarda doğum olduğunu öğretir . Aynı zamanda bir Buda olmak ve bodhisattva tarzına göre tüm varlıkları kurtarmak için bu kirli diyara geri dönmektir.

Shinran’ın çabaları ve öğretimiyle başlatılan topluluk, sonunda birkaç şubeye ayrıldı. Bunların arasında en önemlileri, daha sonra Doğu ve Batı kollarına bölünecek olan Takada Senj ū ji ve Honganji olmuştur. İlk başta Japon Budizmi içinde nispeten küçük bir hareket olan Jō do Shinshū, sekizinci patrik Rennyo’nun (1415 – 1499) belagat, sadelik ve kararlılığı sayesinde güçlü bir dini ve sosyal kuruma dönüştürüldü . İç bölünmelere rağmen, Japonya’da önemli bir popüler dini güç olarak kaldı.