Rudolf Bultmann Kimdir?

Doğum tarihi: 20 Ağustos 1884, Wiefelstede, Almanya

Ölüm tarihi ve yeri: 30 Temmuz 1976, Marburg, Almanya

Rudolf Bultmann Biyografi

Rudolf Karl Bultmann (20 Ağustos 1884 – 30 Temmuz 1976), otuz yıldır Marburg Üniversitesi’nde Yeni Ahit çalışmaları profesörü olan Lutheran kökenli bir Alman ilahiyatçıydı. Biçim eleştirisinin kurucularından biriydi ve Hıristiyan mesajının özünü eski efsanevi süslerinden ayırma süreci olan mitolojiden arındırmanın birincil savunucusuydu. Bultmann, Hıristiyan öğretisini modern varoluşçuluk felsefesiyle uzlaştırmaya çalıştı ve her kişinin yargıyı öbür dünyada veya gelecekteki bazı felaket olayları sırasında değil, Tanrı’nın çağrısını reddetmeyi veya kabul etmeyi seçtiği her anda deneyimlediğini vurguladı.

Bultmann, Yeni Ahit Hristiyanlığının büyük kısmının tarihsel olmaktan çok efsanevi olduğu konusunda ısrar ederken , “Mesih Rab’dir” şeklindeki temel Hristiyan mesajını reddetmekten geri kalmadı. Vicdana uygunluğun üzerinde bağlılığı, onu, Nasyonal Sosyalizmi ve Yahudilere yönelik Nazi muamelesini göz yummayı reddeden Hitler Almanya’sındaki itirafçı kilisenin bir parçası olarak hareket etmeye yöneltti . Savaştan sonra geniş çapta konferanslar verdi ve savaş sonrası dönemin en etkili ilahiyatçısıydı. Tarihsel İsa araştırmasının öncülerinden biridir ve modern bir bağlamda inanç ve aklı uzlaştırma girişiminde önemli çalışmalar yapmıştır.

Bultmann, Lutherci bir papazın oğlu olarak Wiefelstede’de doğdu. Tübingen ve Berlin Üniversitesi’nde teoloji okudu ve Marburg Üniversitesi’nden Aziz Paul Mektupları üzerine bir tezle doktorasını aldı. Daha sonra Marburg’da Yeni Ahit üzerine öğretim görevlisi oldu. Breslau ve Giessen’de kısa dersler verdikten sonra, 1921’de profesör olarak Marburg’a döndü. 1951’de emekli olana kadar burada kaldı.

Onun Sinoptik Geleneğin Tarihi (1921), Müjde araştırması için hâlâ önemli bir araç olarak kabul edilmektedir. Bultmann, İncil’deki bir anlatı parçasının, İsa’nın bir sözünün veya bir meselin orijinal biçimini belirlemeye çalışan “biçim eleştirisi” adı verilen tarihsel yönelimli ilkelerin belki de en etkili tek savunucusuydu. gelenek yoluyla bize kadar.

İkinci Dünya Savaşı sırasında, İtiraf Eden Kilise’nin bir üyesiydi ve Nasyonal Sosyalizme karşı eleştireldi. Yahudilere yönelik kötü muameleye, milliyetçi aşırılıklara ve Aryan olmayan Hıristiyan bakanların görevden alınmasına karşı konuştu.

1941’de Bultmann, Yuhanna İncili’ne biçim eleştirisi uyguladı ve burada, müjdecilerden yalnızca Yuhanna’nın bağlı olduğu kayıp bir İşaretler İncili’nin varlığını ayırt etti. O zamanlar oldukça tartışmalı olan bu monografi, tarihsel İsa’ya yönelik araştırmalarda bir kilometre taşı olmaya devam ediyor. Aynı yıl, Yeni Ahit ve Mitoloji: Yeni Ahit Mesajını Mitolojiden Çıkarma Sorunu adlı dersi , tercümanları geleneksel teolojiyi Bultmann’ın meslektaşı Martin Heidegger’in varoluşçu felsefesiyle değiştirmeye çağırdı . Bultmann’ın bu çabadaki amacı, açıkladığı gibi, İsa’nın öğretilerinin gerçekliğini okuryazar modern bir izleyici kitlesine erişilebilir kılmaktı. Neo-Ortodoks ilahiyatçı Karl Barth gibi bazı bilim adamları, Bultmann’ı İncil anlatılarının tarihsel güvenilirliği konusunda aşırı şüphecilikle eleştirdi. Diğerleri, yeterince ileri gitmediğini, çünkü büyük ölçüde mite dayalı olmasına rağmen, Hıristiyan mesajının hala geçerli olduğu konusunda ısrar ettiğini söylediler.

Avrupa’da zaten ünlü olmasına rağmen, Bultmann’ın tam etkisi Kerygma ve Mythos’un (1948) İngilizce yayınına kadar hissedilmedi . Savaştan sonra Avrupa’nın en etkili ilahiyatçısı oldu. Öğrencileri önde gelen üniversitelerde lider pozisyonlarda bulundu ve görüşleri tüm dünyada tartışıldı. Öğrencileri arasında Ernst Käsemann, Günther Bornkamm, Hannah Arendt ve Helmut Koester vardı. 1955’te, Tarih ve Eskatoloji: Britanya’da Sonsuzluğun Varlığı konulu dersleri , ABD’deki İsa Mesih ve Mitoloji başlıklı sonraki dersleri gibi özellikle etkiliydi.