Miguel de Unamuno Kimdir?

Doğum tarihi: 29 Eylül 1864, Bilbao, İspanya

Ölüm tarihi ve yeri: 31 Aralık 1936, Salamanca, İspanya

Miguel de Unamuno Biyografi

Miguel de Unamuno , tam adı Miguel De Unamuno Y Jugo (d. 29 Eylül 1864, Bilbao , İspanya – ö. 31 Aralık 1936, Salamanca), eğitimci, filozof ve denemeleri 20. yüzyılın başlarında önemli bir etkiye sahip olan yazar

Unamuno, Basklı bir ailenin oğluydu. Bilbao Vizcayan Enstitüsü’ne gittikten sonra 1880’de Madrid Üniversitesi’ne girdi ve dört yıl içinde felsefe ve edebiyat alanında doktora yaptı. Altı yıl sonra Salamanca Üniversitesi’nde Yunan dili ve edebiyatı profesörü oldu .

1901’de Unamuno üniversitenin rektörü oldu, ancak I. Dünya Savaşı’nda Müttefiklerin davasını alenen savunduktan sonra 1914’te görevinden alındı. Fransa’ya kaçtığı adalar . Primo de Rivera’nın diktatörlüğü düştüğünde, Unamuno Salamanca Üniversitesi’ne döndü ve 1931’de üniversitenin rektörü olarak yeniden seçildi, ancak Ekim 1936’da General Francisco Franco’nun Falangistlerini kınadı , bir kez daha rektörlük görevinden alındı ​​ve ev hapsine alındı. İki ay sonra kalp krizinden öldü.

Unamuno, kendisini büyük ölçüde akıl ve duygu, inanç ve akıl arasındaki gerilimle ilgilenen erken bir varoluşçuydu. Hayat görüşünün merkezinde ölümsüzlüğe duyduğu kişisel ve tutkulu özlem vardı. Unamuno’ya göre insanın öldükten sonra yaşama açlığı, akıl tarafından sürekli olarak reddedilir ve ancak inançla giderilebilir ve bunun sonucunda ortaya çıkan gerilim, bitmeyen bir ıstırapla sonuçlanır.

Şiir ve oyunlar da yazmasına rağmen , Unamuno en çok bir denemeci ve romancı olarak etkiliydi. Güçlü ve ikonoklastik yazılarının herhangi bir ortak teması varsa, o da kişinin kişisel bütünlüğünü toplumsal uygunluk, fanatizm ve ikiyüzlülük karşısında koruma ihtiyacıdır . Yayınlanan ilk eseri , o dönemde İspanya’nın Batı Avrupa’daki yalıtılmış ve anakronik konumunu eleştirel bir şekilde incelediği En torno al casticismo’da (1895) derlediği makalelerdi . Vida de Don Quijote y Sancho (1905; Don Kişot ve Sancho’nun Hayatı ), Miguel de Cervantes’in edebi karakterlerinin ayrıntılı bir analizidir . Unamuno’nun olgun felsefesi tam ifadesiniDel sentimiento trágico de la vida en los hombres y en los pueblos (1913;The Tragic Sense of Life in Men and Peoples ), ruhsal kaygının insanı mümkün olan en dolu hayatı yaşamaya yönlendirmede oynadığı hayati rolü vurguladı. Bu ve diğer temalar La agonía del cristianismo’da (1925;Hıristiyanlığın Istırabı ).

Unamuno’nun romanları, kendi felsefi fikirlerini açıklayan ve dile getiren, ıstırap içindeki karakterlerin yoğun psikolojik tasvirleridir. En ünlü romanı Abel Sánchez: una historia de pasión’dur (1917;Abel Sanchez ), Cain’i temsil eden karakterin acı verici şekilde çelişen dürtülerine odaklanan, Cain ve Abel’ın İncil’deki hikayesinin modern bir yeniden yaratımı. Diğer romanları arasında , bir babanın oğlunu bilimsel olarak yetiştirme girişiminin başarısızlıkla ve oğlunun yıkımıyla sonuçlanmasını anlatan Amor y pedagogía (1902; “Aşk ve Pedagoji”); Niebla (1914; Sis ); ve inançsız bir rahibin öyküsü olan San Manuel Bueno, mártir (1933; “İyi Aziz Manuel, Şehit”). Unamuno’nun El Cristo de Velázquez’i (1920;Büyük İspanyol ressamın şiirsel biçimindeki bir çalışması olan Velázquez’in İsa’sı , modern İspanyol şiirinin mükemmel bir örneği olarak kabul edilir.