Maria Corazon Aquino Kimdir ? Hayatı Ve Biyografisi

Doğum tarihi: 25 Ocak 1933, Paniqui, Filipinler

Ölüm tarihi ve yeri: 1 Ağustos 2009, Makati Medical Center, Makati, Filipinler 

Maria Corazon Aquino Kimdir ?

Corazon Cojoangco Aquino (1933 doğumlu), Filipinler Cumhuriyeti cumhurbaşkanlığı görevine aday olan ilk kadındı. 1986 seçimlerinin sonuçları o kadar sahteydi ki, hem Aquino hem de rakibi, görevdeki Ferdinand Marcos zafer ilan etti. Seçim sonucunda Filipin halkı protesto gösterisinde bulundu ve Marcos ülkeyi terk etmek zorunda kaldı ve Aquino cumhurbaşkanlığı görevini üstlendi.

Corazon Cojoangco Aquino, 25 Ocak 1933’te Filipinler’in başkenti Manila’nın 65 mil kuzeybatısında müreffeh bir eyalet olan Tarlac’lı Jose Cojoangco’nun sekiz çocuğundan altıncısı olarak dünyaya geldi. Cojoangcos, siyasette öne çıkan zengin bir toprak sahibi ailenin üyeleriydi.

Aquino, Philadelphia’daki Raven Hill Akademisine katılmak için Amerika’ya gitmeden önce Manila’da kızlar için özel bir Katolik okuluna gitti. 1953’te New York’taki Mount Saint Vincent Koleji’nden Fransızca ve matematik diploması aldıktan sonra Filipinler’e döndü ve bir Manila hukuk fakültesine kaydoldu. Hukuk fakültesindeyken müstakbel kocası Benigno Aquino ile tanıştı ve 1954’te onunla evlendi. Evlilik, Tarlac’ın en önemli iki ailesini birleştirdi.

Aquino’nun kocası, siyasetle ilişkisi geçen yüzyıla kadar uzanan bir aileye mensuptu. Evlendikten bir yıl sonra, Aquino’nun kocası 22 yaşında Concepcion şehrinin belediye başkanı seçildi. Kocası, Filipinler’in en parlak siyasi umutlarından biri olarak kabul edildi.

Politikada yükselen Aquino’nun kocası, Filipinler’deki en genç bölge valisi ve daha sonra en genç senatör oldu. Kocasının tüm siyasi başarıları boyunca, Aquino arka planda kaldı ve enerjisini dört kızını ve bir oğlunu yetiştirmeye yoğunlaştırmayı tercih etti.

Kocası öne çıktıkça, Başkan Ferdinand Marcos rejiminin açık sözlü bir eleştirmeni oldu. Marcos 21 Eylül 1972’de sıkıyönetim ilan ettiğinde, Aquino’nun kocası tutuklanıp hapse atılan ilk kişilerden biriydi. Kocasının 1972’den 1980’e kadar hapsedildiği uzun yıllar boyunca, Aquino’nun sessiz bir eş olarak rolü yavaş yavaş değişti. Kocasının dış dünyayla ana bağlantısı haline gelerek, onun ifadelerinin basına ve hapishane duvarlarının dışındaki eylemcilere iletilmesinde etkili oldu. Aquino’nun kocası, hücresinden, karısı kampanyanın büyük bir bölümünü yönetirken, Parlamento’da bir koltuk için bile koştu.

1980 yılında, Aquino’nun kocası Amerika Birleşik Devletleri’nde kalp ameliyatı geçirmek için hapishaneden serbest bırakıldı. Aquino’nun kocası, önümüzdeki üç yıl boyunca Harvard Üniversitesi’nde araştırma görevlisi olarak çalıştı. Ailesi onunla birlikte Boston bölgesinde yaşıyordu ve karısı bu zamanı hayatının en güzel yılları olarak nitelendirdi.

1983’te Marcos karşıtı grupların destekçileri, Aquino’nun kocasını Filipinler’e dönmeye ve davalarını yönetmeye ikna etti. Uçağı 21 Ağustos 1983’te Manila Uluslararası Havalimanı’nın asfaltına indiğinde, Aquino’nun kocası öldürüldü. Cinayeti araştırmak için oluşturulan bir komisyon, kendisine eşlik etmekle görevlendirilen askerler ve askeri üstleri hakkında suç duyurusunda bulundu. Ancak sonunda onları cinayetten yargılayan mahkeme 26 sanığın tamamını beraat ettirdi.

Ev Kadını Politikacı Oldu

Kocasının öldürülmesi, Aquino’nun hayatının dönüm noktası oldu. Ölen kocası, Marcos karşıtı grupların odak noktası haline geldikçe, dul eşi olarak, muhalefetin farklı fraksiyonlarının birleştirici figürü haline geldi. Aquino, birliği canlı tutma rolüne atıldı. 15 Ekim 1985’te, Manila’daki Ulusal Basın Kulübü’nde, çoğu iş adamları ve profesyonellerden oluşan 250 kurucu üye tarafından Aquino başkanlık kampanyası başlatıldı.

Aquino, bir milyon destekçinin adaylığının onayını imzalaması ve Başkan Marcos’un erken seçim çağrısı yapması halinde aday olmayı kabul etti. Taraftarlar bir milyondan fazla imza topladı ve adaylığı, 7 Şubat 1986’da yapılacak seçimde altı muhalefet partisi tarafından ortak cumhurbaşkanı adayı olarak onaylandı. Topladığı siyasi destek ve yargılanan askerlerin aklanması. kocasının öldürülmesi, Aquino’nun cumhurbaşkanlığı için aday olma görevini “intikam için değil, adalet arayışı içinde” kabul etmesini sağladı.

Muhalefetin en büyük fraksiyonunun lideri olan Salvador Laurel’i aday arkadaşı olarak seçti. İlk müzakereler, kocasının LABAN (Mücadele) Partisi veya Laurel’in UNIDO (Birleşik Milliyetçi Demokratik Örgüt) adını taşıyacağı parti konusunda bir anlaşmazlıkla sonuçlandı. Adaylık için son teslim tarihinden önce o ve Laurel UNIDO bayrağı altında yarışmaya karar verdiler.

Marcos’un siyasi deneyimsizliğiyle ilgili suçlamalarına karşı çıkan Aquino, cumhurbaşkanına karşı taban tabana muhalefetini ana varlığı olarak sayıyordu. Destekçileri onu ahlaki dürüstlüğüyle tanınan yeni bir yüz olarak görüyorlardı. Kampanyadaki ana varlıkları, öldürülen kocasının ideallerini itiraf etmesiyle birlikte ahlaki dürüstlük konusundaki itibarıydı. Bunlara, başrahip Jamie Kardinal Sin’in Aquino-Laurel uzlaşmasında etkili olduğu Filipinler’deki nüfuzlu Roma Katolik Kilisesi’nin sessiz desteği de eklendi.

Ev kadınına dönüşen politikacı, meydan okumaya coşkuyla ve adalet davasına benzersiz bir bağlılıkla yanıt verdi. Rakibi Marcos, sıkıyönetim ilanı ve yetkilerini artıran anayasa değişiklikleriyle görev süresini 20 yıldan fazla uzatmıştı. Seçimin gerçek sonuçları, görevdeki güçlerin Marcos’u galip ilan etmek için yıldırma, dağınık şiddet ve açık dolandırıcılık kullandığı için asla bilinemeyebilir. Halk protesto için sokaklara döküldü; bazı ordu liderleri isyan etti; ABD öfkesini dile getirdi. Şubat 1986’daki seçim zaferinden üç haftadan kısa bir süre sonra, Marcos Filipinler’den kaçtı. Aquino cumhuriyetin kabul edilen başkanı oldu.

Aquino, yeni Filipin cumhurbaşkanı olarak sayısız zorlukla karşılaştığını itiraf etti. 441 siyasi mahkumun serbest bırakılması ve 22 Marcos yanlısı generalin zorla emekli edilmesi, cumhurbaşkanı olarak ilk eylemleri arasındaydı. Ayrıca, bir mahkûmun yargıç önüne çıkma hakkı olan habeas corpus ilamını yeniden yürürlüğe koydu ve hükümetin 1981’den beri yürürlükte olan insanları istediği zaman hapsetme yetkisini ortadan kaldırdı. Aquino, barışçıl bir şekilde toplanma hakkını destekleme sözü verdi ve Yolsuzluk ve insan haklarını ihlal edenlerin kovuşturulmasıyla birlikte ifade özgürlüğü.

Aquino’nun hedeflerinden bir diğeri de kırsal bölgeyi korumaktı. Bunu, kırsal alanlarda dolaşan özel orduları silahsızlandırarak ve orada sanayi kurarak başarmayı planladı. Aquino, tekeli kırarak şeker endüstrisini canlandıracağını söyledi. Amerika Birleşik Devletleri ile özel ilişkisini kabul etti, ancak endişesinin Amerikalılarla değil Filipinlilerle olduğunu vurguladı.

Aquino, popülaritesinin azalacağını ve liderliğinin sert bir şekilde eleştirileceğini biliyordu. Başkan olarak görev yaptığı süre boyunca, çoğu kez iktidara gelmesine yardımcı olan eski müttefikleri tarafından hükümetine en az yedi darbe yapıldı. Aquino, hem kabinesindeki hem de ülkedeki muhalif partilerle uğraşmanın yanı sıra, doğal afetler ve sık sık elektrik kesintileriyle uğraşmak zorunda kaldı.

1991’de referandumla, Aquino’nun 30 Haziran 1992’ye kadar cumhurbaşkanı olarak kalmasını sağlayan bir anayasa değişikliği kabul edildi. Halefi, eski savunma bakanı Fidel Ramos ve Marcos’un silahlı kuvvetler eski genelkurmay başkan yardımcısıydı. Aquino’ya darbe girişimlerini savuşturmada yardımcı olan Ramos, Aquino’nun demokratik ideallerini desteklemeye devam etti. Aquino, Filipin halkı ile popülerliğini hala koruyor ve Filipinler’deki kooperatiflere ve sivil toplum kuruluşlarına katılarak reform için çalışıyor.