Jeanne Guyon Kimdir?

Doğum tarihi: 13 Nisan 1648, Montargis, Fransa

Ölüm tarihi ve yeri: 9 Haziran 1717, Blois, Fransa

Jeanne Marie Bouvier De La Motte Guyon Biyografi

Jeanne-Marie Bouvier de La Motte Guyon , tam adı Jeanne-Marie Bouvier de La Motte Guyon, Madame du Chesnoy , kızlık soyadı Bouvier de La Motte , takma adı Madame Guyon , (d. 13 Nisan 1648, Montargis, Fransa – ö. 9 Haziran 1717) , Blois), Fransız Katolik mistik ve yazar, 17. yüzyıl Fransa’sındaki teolojik tartışmalarda merkezi bir figür .Sessizlik , ruhun aşırı pasifliği ve kayıtsızlığı , hatta sonsuz kurtuluşa bile , burada kişinin Tanrı’nın bir temsilcisi olduğuna inanıyordu.

Guyon ile evlendi ve bir aile kurmaya başladı, ancak 1676’da kocasının ölümü üzerine, uzun süredir hissettiği mistik deneyimlere tamamen döndü. Barnabite tarafından uzun bir kişisel dini gelişim döngüsü boyunca yönlendirildiRahip François Lacombe, çocuklarını terk etti ve Lacombe ile Cenevre , Torino ve Grenoble’a (1681–86) seyahat etmeye başladı. Bu şehirlerde bireysel arzunun ve öz farkındalığın bastırılması üzerine yazmaya başladı. Ayrıca evinde ziyaretçilere gayri resmi ruhani eğitim vermeye başladı. Dahası, yerel piskoposların şüphelerini sık sık uyandıran ve onu yoluna devam etmeye zorlayan bir iddia olan kişisel havarisel otorite iddiasında bulundu. Bu dönemde, birçok yazısından en önemlisi olan Moyen court et très facile de faire oraison’u (1685; “Kısa ve Çok Kolay Dua Yöntemi”) yayımladı ve otobiyografisini ve kapsamlı bir İncil yorumu yazmaya başladı.

1687’de Madame Guyon Paris’e taşındı . Orada öğretileri, İspanyol rahip Miguel de Molinos ile ilişkilendirilen Sessizliği kafir olarak reddeden Coelesti’nin papazı Papa XI . Guyon’u aleyhte olanlar, yazılarının bu boğada kınanan birkaç pozisyonu sergilediğini iddia etti; ancak, Molinos’un öğretilerine aşina olduğunu reddetti. Bu sırada Lacombe hapsedildi. Guyon, 1688’de tutuklandı, ancak birkaç ay sonra Papa’nın araya girmesiyle serbest bırakıldı.Madame de Maintenon , Kral XIV.Louis’in ikinci eşi . Maintenon ayrıca genç soylu kadınlar için prestijli bir okul olan Saint-Cyr’de ona bir öğretmenlik pozisyonu sağladı. Orada, dindarlığın ve ahlakın aktif olarak geliştirilmesine yönelik geleneksel vurgunun tam tersi olan, kişinin ahlaki dönüşümünde sessiz tefekkür duası ve Tanrı’nın inisiyatifini pasif kabul etme yöntemlerini öğretmeye başladı.

Aynı sıralarda, Guyon en büyük müridi olan etkili yazarı (ve daha sonra başpiskoposu) cezbetti.Franƈois de Salignac de La Mothe-Fénelon (1651–1715). Öğretilerinde kendi ruhani ikilemlerinden bazılarının yanıtlarını bulan Fénelon, onun düzenli muhabiri oldu. Bununla birlikte, 1693’te Guyon, bazı öğrencilerinin yüce ruhsal durumlar edindiklerini iddia etmeleri ve itaat yerine Tanrı tarafından duada şekillendirilen kendi ahlaki yargılarını tercih ettiklerini beyan etmeleri üzerine hem Saint-Cyr’deki konumunu hem de Maintenon’un lütfunu kaybetti. geleneksel kurallara. 1694’te Fénelon’un Quietism ile renklenen yazıları büyük bir alarm yarattı. Ertesi yıl, karmaşık siyasi ve dini manevraların ortasında, Fénelon’un Guyon’un öğretilerini savunduğu Issy’de bir konferans toplandı. Issy’deki önde gelen eleştirmeni, Meaux’nun önde gelen piskoposu Jacques-Bénigne Bossuet idi.teolojiye daha entelektüel bir yaklaşımı tercih eden . Bossuet ayrıca, Guyon’un savunduğu manastır dışı, evrensel olarak mevcut mistisizm yerine manevi mükemmelliğe giden yolda zorluklara katlanmanın manastır idealini vurguladı. Guyon’un en yüksek ruhsal durumları tanımlaması, Tanrı’nın iradesine sürekli bir boyun eğme eyleminde bireyin iradesinin yok edilmesini vurgularken, Bossuet, Guyon’un öğrettiği gibi yüce devletlerin nadiren elde edilebileceğini savundu ve Guyon’un kendisinin deneyimlemiş olduğundan şüphe etti. onlara. Konferanstan çıkan Issy Makaleleri (1695), Guyon’un görüşlerini resmi olarak kınamadı, aksine muhafazakar bir görüş ifade etti.Bossuet’nin mistik teoloji konusundaki konumu, yayınlanan yazılarıyla bağdaşmaz.

Kendini Guyon’un öğretilerinden uzaklaştırmaya çalışan Maintenon, Guyon’un tutuklanması için bir emir çıkarması için kralla kulis yaptı. Guyon buna göre tutuklandı ve Aralık 1695’te kralın yetkisiyle yeniden hapsedildi. 1703 yılına kadar Bastille dahil çeşitli hapishanelerde kapalı kaldı . 1980’lerde bir arşivde bulunan ve ilk kez 1992’de yayınlanan otobiyografisinin son bölümü, bu dönemde yaşadığı sözlü ve sözlü sıkıntıları anlatıyor. fiziksel taciz, kötü yaşam koşulları, ayinlerin reddi ve zehirlenmeye teşebbüs. Fénelon, Bossuet’nin saldırılarına karşı onu savunmaya devam etti, ancak kendisi 1699’da Roma Katolik Kilisesi tarafından resmen kınandı .

Hapisten çıktıktan sonra Guyon, Blois’te sessizce yaşadı ve yazdı . Özellikle İngiltere, İskoçya, Hollanda ve Almanya’da, benzer düşünen mistiklerin uluslararası bir takipçisi ile yazışmaya başladı. Birçoğu arkadaş ve destekçi olan Katoliklerle (gizlice iletişim kurduğu Fénelon dahil) yazışmaya devam etmesine rağmen, Protestanlar arasında da taraftar kazandı . İncil yorumları Alman Pietizmini etkiledi ve mistik yazıları geniş çapta çevrildi ve diğer Protestan gruplar, özellikle de Dostlar Cemiyeti ( Quakers) tarafından antoloji haline getirildi.). Yazıları ilk olarak 1712’den 1720’ye kadar yayınlandı (45 cilt, 1767-90’da yeniden basıldı).