Ingmar Bergman Kimdir? Hayatı Ve Biyografisi

Doğum tarihi: 14 Temmuz 1918, Uppsala, İsveç

Ölüm tarihi ve yeri: 30 Temmuz 2007, Farö, İsveç

Ingmar Bergman Kimdir?

İsveçli film ve sahne yönetmeni Ingmar Bergman’ın (1918 doğumlu) yapıtları entelektüellik, metafizik spekülasyon ve sembolik ve alegorik içerikle damgasını vurur.

Ingmar Bergman, 14 Temmuz 1918’de İsveç’in Uppsala kentinde Lutherci bir papazın oğlu olarak dünyaya geldi. Öğrenci tiyatro grubunun aktif bir üyesi olduğu Stockholm Üniversitesi’ne gitti. 1942’de, parlak bir Macbeth yapımından sonra, gelecek vadeden yönetmen İsveç Kraliyet Operası’na atandı. Sonraki yıllarda yeteneklerini sahne ve film çalışmaları arasında eşit olarak paylaştı.

1945’te Bergman , intiharla sonuçlanan mutsuz bir aşk ilişkisinin öyküsü olan ilk filmi Kriz’i yönetti . Arka arkaya birkaç film izledi, ancak 1956’da The Seventh Seal Bergman ile eleştirel ve popüler beğeninin zirvesine ulaştı. Yedinci Mühür , dini şüphelerini yatıştırmak ve evrenin gizemini çözmek isteyen can çekişen bir şövalye hakkında bir ortaçağ ahlak oyunudur ve Ölüm’ü bir satranç oyununa davet eder. Bergman’ı eleştirenler bile bu filmin görsel bir cürete ve büyük bir dramatik güce sahip olduğunu kabul ediyor.

Bir yıl sonra Bergman , edebi veya dramatik terimlerden çok sinematik terimlerle tasarlanmış, zekice entegre edilmiş bir çalışma olan Yaban Çilekleri’ni yönetti. Gençlik ve yaşlılık arasındaki uçurumun dokunaklı bir incelemesi olan bu çaba, hüzünlü bir lirizmi ve sıcak bir Çehov ışıltısını yansıtır. Bir sonraki filmi The Magician (1959) ile Bergman, daha önceki sembolizm kullanımına geri döndü. Bir grup gezgin sihirbazın ve onların diğer dünya ruhlarıyla karşılaşmalarının hikayesidir. Bunu 1960 yılında ortaçağ ortamına ikinci bir girişim olan Virgin Spring ve birkaç daha küçük eser izledi.

1961’de Bergman , aile içi şiddet üzerine yoğun, neredeyse histerik bir çalışma olan Through a Glass Darkly ile başlayarak iddialı üçlemesine başladı . İkinci katkı olan Winter Light (1962), inanç kaybının ardından gelen boşluğu sunar; son bölüm olan The Silence (1963), gerçeküstü görüntülerle sözel yetersizlik ikilemini ve buna eşlik eden iletişimsizliğin dehşetini araştırıyor. Üçleme, Tanrı’nın yanıltıcı varlığından çok yokluğu sorunuyla ve insan varoluşunun muammasından çok kişisel izolasyondan kaynaklanan ıstırapla ilgilenir ve Bergman’ın giderek karmaşıklaşan dünya görüşünü sunar.

Bu incelik, Persona’nın (1966) soğuk şiirsel berraklığında ve psikolojik muğlaklığında da belirgindir . Bu başyapıt, katatonik bir sessizliğe bürünen genç bir aktris ile ona bakan geveze hemşire arasındaki tuhaf ilişkiyi anlatıyor. Film, insan kimliğinin karanlık girintilerine ve kendi kendisiyle yüzleşmenin ıstırabına büyüleyici bir bakış açısı sağlıyor. Hayaletlerin musallat olduğu bir sanatçıyı anlatan The Hour of the Wolf (1968), bazılarının Bergman’ın daha önceki mistisizm kullanımına üzücü bir dönüş olduğunu düşündüğü şeye işaret ediyor. Savaşın neden olduğu yozlaşmanın bir analizi olan Utanç (1968), biçimsel olarak Persona kadar inceliklidir, ancak bu filmin dolaylı ve zengin dokulu iç yankısından yoksundur.

Bergman, vergi sorunları nedeniyle 1970’lerin çoğunu yurtdışında geçirdi ve İsveç’in yanı sıra Norveç ve Almanya’da televizyon için işler üretti. Bu dönemin başlıca tiyatro filmleri arasında Çığlıklar ve Fısıltılar (1971) ve Sonbahar Sonatı (1978) yer alır. Televizyon çalışmaları arasında oldukça saygın olan, aynı yılki Bir Evlilikten Sahneler (1973) ve Sihirli Flüt’tür .

1982’de Bergman, en otobiyografik filmlerinden biri olan zengin ayrıntılara sahip Fanny ve Alexander’ı yayınladı. Son filmi olarak duyurulan, önceki çalışmalarından pek çok farklı temayı bir araya getiren film, onun yaşamının ve kariyerinin güçlü bir özeti niteliğinde. En erişilebilir filmlerinden biri ve muhtemelen en iyisi.

Fanny ve Alexander Bergman bir otobiyografi yayınladıklarından beri , The Magic Lantern (1988); ve bir roman, Best Intentions (1989); İsveç televizyonu ve tiyatrosu için yazmaya ve yönetmeye devam etmenin yanı sıra. Best Intentions , Bergman’ın senaryosundan İsveç televizyonu için 1991’de çekildi.

Bergman’ın itibarı son yıllarda biraz azaldı, ancak yine de en büyük yönetmenlerden biri olarak kabul ediliyor ve filmleri dünyanın en çok tanınanları arasında olmaya devam ediyor. Woody Allen gibi birçok tanınmış Amerikalı yönetmen, kendi filmlerinde Bergman’a saygılarını sunmuştur.