I.Edward Kimdir ?

Eski Birleşik Krallık kralı 

Doğum tarihi: Haziran 1239, Westminster Sarayı, Londra, Birleşik Krallık

Ölüm tarihi ve yeri: 7 Temmuz 1307, Burgh by Sands, Birleşik Krallık 

I.Edward Kimdir ?

Edward The longshanks’ın Biyografisi

“Plantagenetlerin En Büyüğü” olarak bilinen I. Edward (1239-1307), 1272’den 1307’ye kadar İngiltere kralıydı. Saltanatı, parlamento gücünün büyümesine, kapsamlı reformların yasalaşmasına ve İskoçya üzerinde İngiliz kontrolünün yayılmasına tanık oldu. ve Galler.

Henry III ve Provence’li Eleanor’un en büyük oğlu Edward, 17/18 Haziran 1239’da doğdu. Ekim 1254’te 15 yaşında, 10 çocuğu olduğu Kastilyalı Eleanor ile evlendi. 1290’da öldü ve Eylül 1299’da Edward, üç çocuğu olduğu Fransız Margaret ile evlendi.

Edward’ın ilk evliliğinden kısa bir süre sonra, Henry III ona Gaskonya, İrlanda, Bristol ve Dee ile Conway nehirleri arasındaki yürüyüş yolunu verdi. İkinci bölgede Chester Kontu olarak Gallilerle savaş deneyimi kazandı. İngiliz ilçeler ve yüzlerce sistemini tanıtma girişimi, Galler Prensi Llewelyn ap Gruffydd’ı kışkırttı. 1258’de Oxford Parlamentosu sırasında Edward babasının yanında yer aldı, ancak ertesi yıl Simon de Montfort ve Westminster Hükümlerini destekleyen “İngiltere Bekarlığı” nın lideri oldu. Edward yine babasına destek olarak asi baronları destekleyen Gallilere saldırdı ve 1264’te Northampton’da baronlara saldırdı. Edward, Lewes Savaşı’nda babasının yenilgisine ve kendisinin yakalanmasına neden oldu.

Edward, 1268’de İngiltere’nin vekilliğinin yanı sıra şehrin ve Londra Kulesi’nin muhafızı oldu. Gümrük vergilerini kaldırarak ve Yahudi tefecilere karşı yasalar çıkararak popülerlik kazandı. 1271’de Haçlı Seferleri’ne gitti ve Akka ve Hayfa’da cesurca savaştı. Edward eve giderken babası öldü ve 20 Kasım 1272’de tahta geçti.

19 Ağustos 1274’teki taç giyme töreninden sonra Edward, feodalizmi devirmek ve parlamenter hükümet sistemini geliştirmek için aktif bir yasama programı başlattı. Bir dizi yasa çıkarıldığı için “İngiliz Justinianus” adını aldı. İlk önemli reform, önceki iç savaşın kötülüklerini düzeltmek için 1275’te kabul edilen I. Westminster Tüzüğü idi. Bunu, bölgesel yargı yetkisini yeniden düzenleyen Gloucester Tüzüğü (1278) izledi; dini toprak mülkiyetinde reform yapan Mortmain Tüzüğü (1279); arazi satışlarını mümkün kılan Quia Emptores Tüzüğü ( 1290); yasal haklarda reform yapan Westminster II Tüzüğü; ve ulusal askeri gücü yeniden düzenleyen Winchester Tüzüğü.

Edward, saltanatının ilk yıllarında Galler’i kontrol etme girişimleriyle de meşguldü. Prens Llewelyn ilk başta Parlamentoya katılmayı reddetti, ancak 1276’da İngilizlere boyun eğdi. Ancak bu boyun eğme uzun sürmedi ve Edward silaha sarılmak zorunda kaldı, 1282’de Llewelyn’i öldürdü ve kardeşi David’i 1283’te mahkemeye çıkardı. Galli isyancılara karşı kazanılan bu zafer, İngiliz idare modelini Galler’e getiren Galler Tüzüğü ile sonuçlandı.

1292’de Edward, 13 davacının tahtı aradığı İskoçya’ya da dahil oldu. Scotch, İngilizler tarafından tahkim talebinde bulunduktan sonra, Edward John Balliol’u (Oxford’daki Balliol College’ın kurucusunun üçüncü oğlu) İskoç tahtına oturttu. Balliol, 1296’da İskoçya’yı teslim etmek zorunda kaldı ve 1300’de İskoç lordları Balliol’un hüküm sürmesine izin verilmesini istediğinde ikinci bir sefer düzenlendi. Edward, 1298’de Linlithgow Heath’te William Wallace komutasındaki İskoç isyancıları yendi ve sonunda Wallace’ı Londra’da idam etti.

Edward, İskoçya ve Galler’i kontrol etmeye çalışmanın yanı sıra, Kıtadaki mülklerini elinde tutmakta aktifti. 1286’dan 1289’a kadar Fransa ve Gaskonya’da çok zaman geçirdi. Gaskonya’nın 1294’te Philip IV’e kaptırılmasından sonra, 1295’te üç zümrenin de parlamentosundan askeri faaliyetler için destek alabildi ve 1297’de din adamlarından mali yardım aldı. Baronlar Gaskonya seferine karşı çıksa da, Edward, Fransızlara karşı Flanders Kontuna yardım etmek için Bruges’e yelken açtı. Ertesi yıl, Boniface VIII’in ikna edilmesiyle, müttefikini terk ederek, kaybedilen bölgeyi geri almak için Fransa ile ateşkes yaptı.

Edward’ın saltanatının son yılları, hem yurtiçinde hem de yurtdışında onun askeri faaliyetlerine karşı çıkan baronlarıyla çatışma içinde geçti. Onların desteğini almak için 1299’da Büyük Ferman’ı yeniden yayınlamak zorunda kaldı. İskoç isyancıların yeni lideri Robert Bruce’un tehdidiyle başa çıkmak için kuzeye seyahat ederken, 7 Temmuz 1307’de Burghon-Sands’de öldü. 27 Ekim’de Westminster Abbey’de gerçekleşti.