I. Aleksios Kimdir ?

Doğu roma imparatoru

Doğum tarihi: 1048

Ölüm tarihi ve yeri: 15 Ağustos 1118 

I. Aleksios Biyografi

Aleksios I (yaklaşık 1048 -1118 , )

1081’den 1118’e kadar Bizans imparatoruydu. İmparatorluğu neredeyse kesin bir felaketten kurtardı ve Haçlı Seferleri ile ilk karşılaşmasında ona önderlik etti.

İmparator I. Isaac Comnenus’un (1057-1059 hükümdarlığı) yeğeni Aleksios, iradesi güçlü annesi Anna Dalassena tarafından büyütüldü. Gençliğinde bile, büyük askeri başarılarıyla dikkat çekti. Rejimdeki değişikliklerden sağ kurtulan Aleksios, birbirini izleyen imparatorların güçlü sağ kolu oldu ve bir dizi isyanı bastırdı. İsyan etmeye sevkedilen diğer aristokrat liderlerin desteğini aldı ve 4 Nisan 1081’de imparator ilan edildi.

Alexius iktidara geldiğinde, imparatorluk çökmek üzereydi. İç işler kaos içindeydi ve dış düşmanlar öldürmek için her taraftan kapandı. İmparatorluğun eski can damarı ve başlıca insan gücü ve gelir kaynağı olan Küçük Asya, felaketle sonuçlanan Malazgirt Savaşı’nın (1071) Selçuklu Türkleri tarafından yıkıma ve işgale maruz kalmasından bu yana neredeyse tamamen kaybedilmişti. Kuzeyde, Asyalı Patzinaklar (Petçenekler) Balkan sınırlarını tehdit etti. Ve güney İtalya’da güçlü bir devlet kurmuş olan Norman haydut şefi Robert Guiscard, kendisine ait büyük bir Doğu krallığı arayışı içinde imparatorluğa saldırmaya hazırlanıyordu.

Alexius’un çalışacak çok az şeyi vardı. Türklerle aşağılayıcı şartları kabul etti, aceleci güçleri bir araya topladı ve acil Norman tehdidiyle yüzleşmek için Venedik’ten deniz yardımı satın aldı. Normanlar püskürtüldü ve Aleksios sonraki yıllarını Balkan eyaletlerini bir Bulgar isyanının birleşik tehditlerinden ve Patzinaklar ile başka bir Asyalı kabile olan Kumanlar tarafından yapılan istilalardan kurtarmaya adadı. Yenilgilere rağmen Aleksios onları birbirine düşürdü ve 1091’de Levurnion’da Kuman’ın yardımıyla Patzinakları ezici bir yenilgiye uğrattı. Aleksios’un mücadelelerinde bir dönüm noktası olan bu zafer, onun tahttaki hakimiyetini sağlamlaştırmasını sağladı.

Alexius, Küçük Asya’daki korkunç duruma döndü. Daha fazla askeri güce ihtiyacı olduğunu fark etti ve aynı zamanda Doğu ve Batı Kiliseleri arasındaki 1054’teki bölünmeyi sona erdirmek için papalık ile işbirliği yapmak konusunda endişeliydi. Bu nedenle Papa’ya ve diğerlerine çağrılar göndererek Batılıları Doğu’da savaşmasına yardım etmeye çağırdı. Diğer, özellikle Batılı motivasyonlar tarafından da teşvik edilen Latin tepkisi, Birinci Haçlı Seferi oldu. Paralı yardımcıları arzulayan Bizanslılar, bunun yerine kontrolsüz ve sorumsuz askeri maceracıların büyük bir patlamasıyla karşı karşıya kaldılar. Hermit Peter yönetimindeki ilk ayaktakımı, 1096’nın başlarında geldi ve Türkler tarafından katledilmek üzere hızla Asya’ya geçti. Ana Haçlı ordusu şu kış geldi.

Haziran 1097’de Haçlılar ve Bizanslılar İznik’i Türklerden ortaklaşa aldılar. Ancak aralarında kötü duygular büyüdü ve Haçlılar kendi başlarına Küçük Asya’yı geçerek Suriye’ye girdiler. İmparatorun 1097-1098’de Antakya kuşatmasında onlara yardım etmemesi, yabancılaşmalarını tamamladı. Ancak Aleksios, Haçlıların 1099’da Kudüs’ü fethinden sonra Kutsal Topraklar’da kurdukları beylikler üzerindeki hükümranlık haklarını savunmaya kararlı kaldı. Bu arada, Guiscard’ın hırslı oğlu Bohemond, Antakya’yı kendisi için ele geçirdi ve İtalya’ya döndü. Balkanlar’ın yeni işgali. 1104’ten 1108’e kadar süren savaşta Aleksios, Bohemond’u durdurarak yendi ve onu barıştırdı. Ancak Bohemond’un 1111’deki ölümü Alexius’un Antakya ve diğer Haçlı toprakları üzerindeki iddiaları, daha sonraki Bizans imparatorları tarafından çözülecek olan bir sorunla sonuçlanmadı. Hayatının son on yılında, Aleksios Selçuklulara karşı seferlerini yeniledi ve 1117’deki bir zafer imparatorluğun en azından Küçük Asya’nın bazı bölgelerini geri kazandı.

Alexius’un iç politikalarının kilit noktaları, sınırlı kaynakların dikkatli bir şekilde yönetilmesi ve yükümlülüklerin akıllıca güçlü yönlere dönüştürülmesiydi.

Arkasında bıraktığı krallık, bir asır önce olduğu gibi artık Hıristiyan Âlemindeki en büyük güç değildi, ama gerçek bir iyileşme yolundaydı. Aleksios 16 Ağustos 1118’de ölmeden önce, tüm hanedanın belki de en asil ve takdire şayan hükümdarı olduğunu kanıtlayadı.