Hermann Staudinger Kimdir?

Kimyager

Doğum: 23 Mart 1881, Worms, Almanya

Ölüm tarihi ve yeri: 8 Eylül 1965, Freiburg im Breisgau, Almanya

Hermann Staudinger Biyografi

Hermann Staudinger (23 Mart 1881’de doğdu, Worms , Almanya – 8 Eylül 1965’te öldü, Freiburg im Breisgau , Batı Almanya [şimdi Almanya]), polimerlerin uzun zincirli olduğunu gösterdiği için 1953 Nobel Kimya Ödülü’nü kazanan Alman kimyager moleküller.Çalışmaları, büyük genişlemenin temelini attı.plastik endüstrisi 20. yüzyılın sonlarında.

Staudinger, Darmstadt ve Münih üniversitelerinde kimya okudu ve doktora derecesini aldı. 1903’te Halle Üniversitesi’nden mezun oldu. 1912’de Zürih’teki İsviçre Federal Teknoloji Enstitüsü’ndeki fakülteye katılmadan önce Strassburg (şimdiki Strasbourg) ve Karlsruhe üniversitelerinde akademik görevlerde bulundu. 1926’da Enstitü’den öğretim görevlisi olmak üzere ayrıldı. Freiburg im Breisgau’daki Albert Ludwig Üniversitesi , burada 1940 yılında onun yönetimi altında bir Makromoleküler Kimya Enstitüsü kuruldu. Staudinger’in eşi, Letonyalı bitki fizyoloğu Magda Woit, onun iş arkadaşı ve ortak yazarıydı. 1951 yılında emekli oldu.

Staudinger’in ilk keşfi, yüksek derecede reaktif organik bileşiklerin keşfiydi.keten s. Yaptığı çalışmaPolimerlerin sentezi üzerine Alman kimya firması BASF için yürüttüğü araştırmalarla başladı.monomeri doğal kauçuğun oluşturduğu izopren (1910). O zamanlar yaygın olan inanç, kauçuğun ve diğer polimerlerin küçük parçacıklardan oluştuğu yönündeydi.”İkincil” değerler veya diğer kuvvetler tarafından bir arada tutulan moleküller . 1922’de Staudinger ve J. Fritschi, polimerlerin aslında dev moleküller olduğunu öne sürdüler (Normal kovalent bağlarla bir arada tutulan makromoleküller, birçok otoritenin direnciyle karşı karşıya kalan bir kavramdır . 1920’ler boyunca Staudinger ve diğerlerinin araştırmaları, küçük moleküllerin yalnızca fiziksel toplanmayla değil, kimyasal etkileşim yoluyla uzun, zincir benzeri yapılar (polimerler) oluşturduğunu gösterdi. Staudinger, bu tür doğrusal moleküllerin çeşitli işlemlerle sentezlenebileceğini ve kimyasal modifikasyona maruz kaldıklarında bile kimliklerini koruyabildiklerini gösterdi .

Staudinger’in öncü çalışması polimer kimyasının teorik temelini oluşturdu ve modern plastiklerin gelişimine büyük katkı sağladı. Polimerler üzerine yaptığı araştırmalar , canlı organizmalarda bulunan proteinlerin ve diğer makromoleküllerin yapısını anlamayı amaçlayan moleküler biyolojinin gelişmesine katkıda bulundu . Staudinger, Arbeitserinnerungen (1961; “Çalışan Anılar”) dahil olmak üzere çok sayıda makale ve kitap yazdı . Öğrencilerinden ikisi Leopold Ružička ve Tadeus Reichstein da Nobel Ödülü kazandı.