Girolamo Savonarola Kimdir?

Doğum tarihi: 21 Eylül 1452, Ferrara, İtalya 

Ölüm tarihi ve yeri: 23 Mayıs 1498, Floransa, İtalya

Girolamo Savonarola’nın Hayatı

Jerome Savonarola veya Hieronymus Savonarola olarak da tercüme edilen Girolamo Savonarola (1452 – 1498), bir İtalyan Dominikli rahip ve 1494’ten 1498’deki idamına kadar Floransa’nın lideriydi.Rönesans vaazı, kitap yakma ve sanatın yok edilmesine tanık oldu.Din adamlarının ahlaki yozlaşması olarak gördüğü şeye şiddetle karşı vaaz verdi ve ana rakibi Papa VI.Alexander idi.Hayatı boyunca dindar ve dindar bir Roma Katoliği olarak kalmasına rağmen, bazen Martin Luther’in habercisi olarak görülüyordu.

Gençliğinde hem İncil’i hem de Aristoteles’i inceleyerek din ile meşguldü.Savonarola başlangıçta, ileri bir Sanat derecesi almış gibi göründüğü Ferrara Üniversitesi’nde okudu.Ruhban karşıtı duruşu ilk olarak 20 yaşında yazdığı dünyanın yok oluşu üzerine yazdığı De Ruina Mundi adlı şiirinde kendini gösterdi.Ahlaki sesini de geliştirmeye bu aşamada başladı ve 1475’te şiiri De Ruina Ecclesiae, Romalı Curia’yı “sahte, kibirli bir fahişe” olarak nitelendirerek hor gördüğünü gösterdi.

Savonarola, 1474’te bir Dominik rahibi oldu ve Bologna’daki San Domenico manastırına girdi.Teolojik çalışmaya daldı ve 1479’da Santa Maria degli Angeli manastırına transfer oldu.Nihayet 1482’de Tarikat onu “kaderinin şehri” olan Floransa’ya gönderdi.Savonarola, hantal, zayıf ve zayıf bir hatip olduğu için azarlandı.1480’lerde Floransa üzerinde hiçbir izlenim bırakmadı ve 1487’de ayrılışı fark edilmedi.”Eğitim ustası” olduğu Bologna’ya döndü. Savanorola, 1490’da Kont Pico della Mirandola’nın emriyle Floransa’ya döndü ve burada gayretli ve tutkulu vaazları dikkat çekmeye başladı.

Bu sırada Roma Katolik Kilisesi’nin din adamları ahlakı giderek daha fazla yozlaştırıyor ve kendileri de yozlaşmış yaşamlara öncülük ediyorlardı.Papalık tacizler ve kişisel ahlaksızlıkla doluydu. Keşişler, hemen hemen her bölgede, bazen gezici hoşgörü tüccarlarıydılar. Savonarola’nın bu günahlardan duyduğu keder, dünyevi çalışmalarından daha fazla geri çekilmesine neden oldu.Bunun yerine, sürekli yoldaşı ve rehberi haline gelen İncil ve Kilise Babaları üzerinde yoğunlaştı. 1491’de, her zaman aşırı kalabalık olan Floransa’daki St. Mark Kilisesi’nde rahip oldu.Tutkulu söylemleri, tarihte eşi benzeri görülmemiş bir sosyal reformu beraberinde getirdi.Savonarola bir ilahiyatçı değildi.Doktrinleri ilan etmedi. Bunun yerine, Hıristiyan yaşamının aşırı ihtişam ve tören gösterileri yapmaktan çok iyi olmayı içerdiğini vaaz etti.Roma Kilisesi’ne savaş açmaya çalışmadı. Aksine, ihlallerini düzeltmek istedi.

Garip bir şekilde, Floransa’nın önceki hükümdarı ve birçok Rönesans sanatçısının hamisi olan Lorenzo de Medici, aynı zamanda Savonarola’nın da eski bir koruyucusuydu.Lorenzo’nun 1492’de ölüm döşeğinde Savonarola’yı aradığı ve Keşiş’in katıldığı söylendi. Sonunda, Lorenzo ve oğlu Piero de Medici, Savonarola’nın vaazının hedefi oldu.

Savonarola’nın İtalya’nın yabancı bir kral tarafından işgali ve Lorenzo de Medici ile Papa VIII.Charles 1494’te Floransa’yı işgal ettikten sonra, iktidardaki Medici devrildi ve Savonarola şehrin lideri olarak ortaya çıktı.Floransa’da oldukça modern bir demokratik cumhuriyet kurdu.Bu dönemde, Hıristiyan yaşamının reformunu aradı ve halkın ahlakını denetlemeye başladı.

1497’de, o ve takipçileri, Kibirlerin Şenlik Ateşini gerçekleştirdiler.Ahlaki gevşeklikle ilgili eşyaları kapı kapı dolaşarak topluyorlardı.Aynalar, kozmetikler, müstehcen resimler, putperest kitaplar, heykeller, oyun masaları, satranç taşları, lavtalar ve diğer müzik aletleri, güzel elbiseler, kadın şapkaları ve ahlaksız şairlerin eserleri.Hepsini Floransa’daki Piazza della Signoria’da büyük bir yığın halinde yaktı.Sandro Botticelli’nin bizzat kendisi tarafından ateşlere atılan resimleri de dahil olmak üzere, güzel Floransa Rönesansı sanat eserleri Savonarola’nın kötü şöhretli şenlik ateşlerinde kayboldu.

Florence kısa süre sonra Savonarola’nın telaşından bıktı.4 Mayıs 1497’deki Yükseliş Günü vaazı sırasında, genç çeteleri ayaklandı ve isyan bir isyana dönüştü.Tavernalar yeniden açıldı ve erkekler alenen kumar oynadı.

13 Mayıs 1497’de Savonarola, Papa VI.Alexander tarafından aforoz edildi ve 1498’de İskender tutuklanmasını ve idam edilmesini talep etti.8 Nisan’da bir kalabalık San Marco manastırına saldırdı.Savonarola’nın birkaç destekçisinin öldürüldüğü kanlı bir mücadele başladı.En yakın iki arkadaşı Fra Domenico da Pescia ve Fra Silvestro ile birlikte teslim oldu.Savonarola sapkınlık, kehanetlerde bulunmak, fitne ve dini hata yapmakla suçlandı.

Sonraki birkaç hafta boyunca üçü de rafta işkence gördü.Her üç imzalı itiraf; İşkenceciler , 8 Mayıs’tan önce yaptığı itirafını imzalayabilmesi için Savonarola’nın yalnızca sağ kolunu bağışladılar.İşlemediğine inandığı suçları itiraf etmedeki fiziksel zayıflığı için Tanrı’dan merhamet diledi.23 Mayıs 1498’de infaz edildiği gün, hâlâ başka bir meditasyon üzerinde çalışıyordu, bu 31. Mezmur’daki Tristitia obsedit me başlıklıydı.

İnfaz gününde, Fra Silvestro ve Fra Domenico da Pescia ile birlikte Piazza della Signoria’ya götürüldü.Üçü ritüel olarak cüppelerinden çıkarıldı, sapkın ve şizmatik olarak aşağılandı ve yakılmak üzere laik yetkililere teslim edildi.Üçü, tek bir haçtan zincirlerle asıldı; altlarında muazzam bir ateş yanıyordu; böylece Kibir Şenlik Ateşi’nin yakıldığı yerde ve diğerlerini mahkum ettiği şekilde idam edildiler.Olayı Istorie della città di Firenze’de kaydeden Jacopo Nardi,celladının “Beni yakmak isteyen şimdi kendisi ateşe verildi” diye haykırarak alevi yaktığını yazdı.Orada bulunan Luca Landucci günlüğüne, yakmanın birkaç saat sürdüğünü ve kalıntıların birkaç kez kırılıp çalı çırpı ile karıştırıldığını, böylece dini yetkililer Savonarola’nınkini istemediği için daha sonra en ufak bir parçanın kurtarılamayacağını yazdı. herhangi bir kalıntıya sahip olmak için takipçiler. Üçünün külleri daha sonra Ponte Vecchio’nun yanındaki Arno Nehri’ne atıldı.Prens’in yazarı Niccolò Machiavelli de infaza tanık oldu ve idam hakkında yazdı.Medici daha sonra Floransa’nın kontrolünü yeniden ele geçirdi.

Savonarola’nın kişisel görünümünde sözde yoğun, ateşli ve elektrikliydi. Günahı kınamasında Luther ile karşılaştırılabilir, ancak mantıksal sonuçları takip etmede Alman keşişten farklıydı.Bir nesil sonra yaşasaydı, Kilise’de Luther’inki kadar büyük bir devrim gerçekleştirebileceği tahmin edilebilir.Bununla birlikte Savonarola, Katolik doktrininin gerçeğine ikna olmuştu ve Luther’in aksine, Kilise’yi sözde çürük doktrinden değil, ahlaksızlıktan arındırmaya odaklandı.