Franz Anton Maulbertsch Kimdir?

Doğum tarihi: 7 Haziran 1724, Langenargen, Almanya

Ölüm tarihi ve yeri: 8 Ağustos 1796, Viyana, Avusturya

Franz Anton Maulbertsch Kimdir?

Franz Anton Maulbertsch’in (1724-1796) freskleri, 18. yüzyıl Avusturya fresk resminin doruk noktasıdır. Onun son derece kişisel rokoko yorumu, yavaş yavaş yerini daha rasyonel, klasikleştirici bir yaklaşıma bıraktı.

Franz Anton Maulbertsch, 8 Haziran 1724’te Konstanz Gölü kıyısındaki Langenargen’de bir ressamın oğlu olarak dünyaya geldi. Viyana’da Peter van Roy ile çalıştı ve 1741’de akademiye kaydoldu ve 1750’de resim ödülünü aldı. Sanatın Kaderi.

Maulbertsch büyük güzellikte şövale resimler üretmesine rağmen ( Kutsal Soy, Aziz Narcissus, Otoportre), esas olarak ve haklı olarak freskleriyle ünlüdür. Viyana’da ve Avusturya, Bohemya, Moravya ve Macaristan’ın diğer şehirlerinde, Viyana’daki Maria Treu Kilisesi’nin kubbesinden (1752) başlayarak, yoğun ve son derece kişisel bir dini duyguyla dolu, canlı dramatik ve parlak renkli freskler yarattı. Burada sadece en göze çarpanlardan bahsedilebilir: Macaristan’da Heiligenkreuz-Gutenbrunn (1757) ve Sümeg’deki (1758) kiliselerdeki, Moravya’daki Kremsier’deki (Kroměříž) başpiskoposluk sarayındaki (1758-1760) ve kilisedeki freskler (1765; II. Dünya Savaşı’nda yıkıldı) Viyana yakınlarındaki Schwechat’ta. Erken dönemine ait bu örnekler, çalkalanmış kompozisyonlar, değişen, parçalanmış renkler ve uzun kendinden geçmiş figürlerle karakterize edilir.

Yaklaşık 1770’den itibaren, Maulbertsch’in stilinde, daha sakin, daha statik bir kompozisyon, daha soğuk renk ve daha net konturlarla bir değişiklik fark edilebilir, bunların tümü, o sırada popüler hale gelen yeni klasikleştirici fikirlere uyum sağlama girişimlerinin sonucudur. Korneuburg’daki kilisedeki resimlerde (1773) ve Innsbruck’taki Hofburg’un Riesensaal’ındaki (1775) ve Bohemya’daki Mühlfrauen’deki (Dyje) fresklerde bu fikirlerin etkisini gösterir. Pápa’daki kilise (1782-1783), Macaristan’daki Steinamanger’deki (Szombathely) başpiskopos sarayı (1783) ve Prag yakınlarındaki Strahov’daki kütüphane (1794) gibi sonraki çalışmalarında,

Maulbertsch, tüm freskleri için, adıyla ilişkilendirilen dışavurumcu niteliklerle dolu, eserlerinin en değerli ve popüler olanlarından biri olan yağlı boya eskizler üretti. En ünlüsü, Schwechat freskleri için yapılan Clavigo’daki Aziz James Zaferi’dir . İmparator II. Joseph’in (1781) ve Şarlatan ve Dikizci Adam’ın (1785) hoşgörü fermanını yücelten Hoşgörü Alegorisi (1785) gibi gravürleri, son dönemin sosyal reform ve folklorundaki yeni ilgi alanlarını yansıtıyordu . 18. yüzyıl. Otoportre’sinde (1767 ile 1794 arasında) Maulbertsch, sanat tarihindeki en merak uyandıran, araştıran Otoportrelerden birini yarattı.

Sanatçının kişiliği hakkında çok az şey biliniyor, ancak görünüşe göre basit, iyi huylu bir adamdı ve garip bir şekilde çok dramatik resmiyle çelişiyordu. Sessizce başarılı ama olağanüstü derecede zengin olmayan bir Viyana vatandaşının hayatını yaşadı. 34 yıllık karısı 1779’da öldü; onlar çocuksuzdu. Ertesi yıl, Viyana’daki Gravür Akademisi başkanı Jakob Schmutzer ve eski arkadaşının 24 yaşındaki kızı Katherina Schmutzer ile evlendi. Bu evlilikten iki oğlu dünyaya geldi.

Maulbertsch, Viyana’nın sanat yaşamında aktif olarak yer aldı, akademik işlere katıldı ve 1788’de sanatçılar tarafından finansal güvenliği sağlamak için oluşturulan bir topluluk olan Pensionsgesellschaft bildender Künstler’in kurulmasına ve yönetilmesine yardımcı oldu. Aynı yıl Berlin Güzel Sanatlar Akademisi’nin onursal üyeliğine seçildi. Steinamanger’deki katedralinin dekorasyonundaki çalışmalarına devam etmeye hazırlanırken, 8 Ağustos 1796’da Viyana’da, 18. yüzyılın son büyük Avusturyalı ressamı, tarihte yeni bir çağda rokoko kalıntısı olarak öldü.