Emmeline Pankhurst Kimdir ? Hayatı Ve Biyografisi

Doğum tarihi: 15 Temmuz 1858, Moss Side, Manchester, Birleşik Krallık

Ölüm tarihi ve yeri: 14 Haziran 1928, Hampstead, Londra, Birleşik Krallık 

Emmeline Pankhurst Kimdir ?

İngiliz reformcu Emmeline Pankhurst (1858-1928), ajitasyonel taktikler geliştirme sürecinde Büyük Britanya’da kadınların oy hakkı hareketine öncülük etti ve bu süreçte hala tartışmalı ve önemliydi.

Emmeline Pankhurst, 4 Temmuz 1858’de Manchester’da Emmeline Goulden olarak dünyaya geldi. 14 yaşındayken bir kadınların oy hakkı toplantısında annesine eşlik etti. Emmeline sonraki birkaç yılını Paris’te okula devam ederek geçirdi. Döndükten sonra, bir avukat ve özellikle kadınların oy hakkı olmak üzere radikal nedenlerle aktivist olan Richard Pankhurst ile evlendi. 1898’de öldü ve onu kızları Christabel (1880-1958) ve Sylvia (1882-1960) dahil olmak üzere dört çocuğuyla bıraktı.

Pankhurst kısa bir süre önce Fabian Society’ye katılmış ve ardından Bağımsız İşçi Partisi’ne katılmıştı. Yoksullar Yasası koruyucusu, okul yönetim kurulu üyesi ve ücretli doğum ve ölüm kayıt memuru olarak yerel görevlerde bulunmuştu. Tüm bu deneyimlerde, kadınların aşağı konumlarını ve erkekler tarafından yasal ve toplumsal baskılarını gözlemlemişti. Yalnızca kadınlara yönelik siyasi hakların kadınları özgürleştireceği ve toplumu büyük ölçüde reforme edeceği sonucuna vardı.

1903’te Pankhurst ve Christabel, Kadınların Sosyal ve Politik Birliği’ni (WSPU) kurdu. WSPU, kuruluşundan itibaren belirli politikalara sahipti: Üyeliği yalnızca kadındı; tüm siyasi partilerden bağımsızdı; münhasıran oy hakkı konusuna odaklandı; ve tüm vaatlere güvenmedi ve parlamentonun derhal harekete geçmesini talep etti. Önümüzdeki birkaç yıl içinde geliştirilen bir başka politika, 1905’ten sonra iktidarda olan ve en fazla sempatizanı olan siyasi parti olan Liberalleri kadınların oy hakkını bir parti önlemi olarak benimsemeye zorlamak için taktiksel militanlıktı.

Pankhurst kısa süre sonra, Parlamento Evlerine giden alayların ve seçim toplantılarının sık sık ve kesintiye uğramasının polisin karşı önlemlerini ve dolayısıyla gazete tanıtımını onun amacına uygun hale getirdiğini keşfetti. Hareketin tarihi, Başbakan Herbert H. Asquith’in kadınların oy kullanmasına karşı kişisel direnişi ve bunun sonucunda Parlamento’da geciktirme taktikleri karşısında artan hayal kırıklığını kaydetti.

1908’de Pankhurst, süfrajetlerin ya bakanlığı zorla değiştireceklerini ya da “Hükümetin kendilerinin yok edildiğini” göreceklerini açıkladı. Kısa süre sonra WSPU, retoriğinde, şiddetinde ve kamusal yaşamı bozmasında diğer tüm muhalif hareketleri geride bıraktı. Süfrajetler, Londra’nın merkezinde cam kırma kampanyaları düzenlediler, posta kutularındaki mektupları yaktılar, resimleri tahrif ettiler ve boş binaları yaktılar. Pankhurst, bu tırmanışı “İngiltere’yi ve İngiliz yaşamının her bölümünü güvensiz ve güvensiz hale getirmek için” mülke karşı “gerilla savaşı” olarak adlandırdı. Sadece insan hayatını tehlikeye atmaktan vazgeçti.

Bakanlık, ilk kez 1908’de Pankhurst’ün tutuklanması ve hapsedilmesiyle karşılık verdi. Daha sonra kadın mahkumlar, yetkililerin acımasız zorla besleme biçimleriyle karşılaştığı açlık grevlerine başladı. 1913’te “Kedi ve Fare” Yasası, oruç tutan mahkumların serbest bırakılmasına ve iyileştiklerinde yeniden tutuklanmalarına izin verdi; bu şartlar altında Bayan Pankhurst, bir takvim yılı boyunca (3 yıllık cezasının) yalnızca 30 gününü yattı.

Tarihçiler, Pankhurst’ün her zaman geçici ve tarihsel ve siyasi olarak geçerli olduğunu ilan etmesine rağmen, 1914’te şiddetin WSPU için kendi içinde bir son haline geldiğini iddia ettiler. 1912’den sonra stratejiyi Paris’te sığınan Christabel Pankhurst yönetti. Yine de hareketin hedefleri, taktiklerinden farklı olarak, daha az radikal hale gelmişti. İşçi sınıfından kadınları oylamadan dışlayan ve gerçekten evrensel oy hakkının getirilmesine pratik olmadığı gerekçesiyle karşı çıkan bir “Uzlaşma Yasa Tasarısı”nı kabul etti. Son olarak, Sylvia Pankhurst’ün sosyalizmi ve alt sınıflar arasındaki örgütsel faaliyetleri nedeniyle hareketten ihraç edilmesinin ardından, bakanlık ona resmi bir hükümet desteği sözü verdi. Birinci Dünya Savaşı’nın patlak vermesi nedeniyle, rehin 1918’e kadar itfa edilemedi, 30 yaşın üzerindeki çoğu kadının oy hakkına sahip olduğu zaman. Daha sonra 1928 tarihli Temsil Yasası kadınlara erkeklerle aynı temelde oy hakkı verdi. 1914’ten sonra harekette çok az rol oynayan Emmeline Pankhurst, 14 Haziran 1928’de öldü.