Emin Cemayel Kimdir ?

Doğum tarihi: 22 Ocak 1942 (80 yıl yaşında), Bikfaiya, Lübnan

Eski Lübnan Devlet Başkanı

Emin Cemayel Biyografi

Amin Cemayel (1942 doğumlu), Eylül 1982’de Lübnan Cumhuriyeti’nin cumhurbaşkanı olan Lübnanlı bir milliyetçi ve Hıristiyan siyasi liderdi.

1942 yılında Lübnan’ın Bikfayya kentinde dünyaya gelen Amin Cemayel, Pierre ve Genevieve Cemayel’in beş çocuğunun en büyüğüydü. Amin, babası tarafından 1936’da kurulan Hristiyan sağcı milliyetçi Lübnan Birlik Partisi’nde (Falanjistler olarak bilinir) büyüdü. Meslek olarak avukat olan Cemayel, gençliğinde partizan olarak ve milletvekili olarak uzun bir siyasi deneyime sahipti. Eylül 1982’de cumhurbaşkanı seçilmeden önce 12 yıl boyunca. Çalışkanlığı ve yönetsel yeteneği, iş, kitle iletişim ve sivil faaliyetler alanındaki başarısını açıkladı.

Başarılı bir hukuk firması işletti, Geleceğin Evi’ni (bir belgeleme ve araştırma merkezi) kurdu ve Fransızca Le Reveil gazetesini ve üç ayda bir üç dilde ( Panorama de L’Actuelite ) yayınladı.) 1970’lerde. Falanjistlerin Siyasi Bürosunun bir üyesi olarak ana işlevi, partinin sivil faaliyetlerini ve ticari holdingler ağını denetlemekti.

Amin, Lübnan savaşı (1975-1982) sırasında özel bir polis birimine komuta etti, ancak çatışmadaki ana katılımı siyasi ve nispeten uzlaşmacıydı. Bu nedenle, savaş boyunca Müslüman ve Filistinli liderlerle temasını sürdürdü ve demokratik çoğulcu bir toplumda ulusal liderliğin karşılıklı duyarlılığı gerektirdiğini bilerek ılımlı bir eğilimi besledi. Bu nedenle, güçlü ve karizmatik kardeşi, Cumhurbaşkanı seçilen Beşir Cemayel’in 14 Eylül 1982’de öldürülmesinden sonra partisinin cumhurbaşkanlığı için mantıklı adayıydı. İsrail’in ayartmalarından, özellikle de İsrail’in Haziran 1982’de Lübnan’ı işgal etmesinden sonra, uzak duran Amin, neredeyse oybirliğiyle içeride desteklenen ve kısmen korunan ancak açık Arap desteğiyle karşılanan bir “uzlaşma adayı” olarak ortaya çıktı.

Cemayel, cumhurbaşkanı olarak görevini “büyük macera” olarak nitelendirdi ve hedeflerini “İsrail (ve Lübnanlı olmayan tüm) güçlerin geri çekilmesi, Lübnan ordusunun yeniden inşası, siyasi uzlaşma ve reform ve sosyoekonomik yeniden yapılanma ve kalkınma” olarak belirledi. Bu görevi yerine getirmek için, çoğu büyük Arap devleti, Amerika Birleşik Devletleri, Batı Avrupa ve Birleşmiş Milletler’in iyi niyeti dahil olmak üzere etkileyici destekçilerin desteğine sahipti. Dahili olarak, siyasi yelpazedeki sol dernekler ve aşırı radikaller hariç, liderler ve hizipler arasında bir fikir birliği ile desteklendi.

Ama siyasi sorunlar vardı. Amin’in seçilmesi, İsrail, Suriye, İran, Libya ve Filistin Kurtuluş Örgütü (FKÖ) tarafından soğuk bir şekilde karşılandı; bunların her biri, Lübnan’da rejimin ilan ettiği hedefleri engellemeye hazır ortaklar bulup sömürdü. Beş aktörün tamamı, Orta Doğu ihtilafında bir “Lübnan kartına” sahip olmakla daha iyi hizmet edilecek hedefler peşinde koştu. Ayrıca Gemayel’in kendisi de yanlış anlaşılan hamleler yaptı. Yüksek rütbeli kamu hizmetine ve yarı-politik görevlere eşi benzeri görülmemiş çok sayıda partizan ataması yaptı ve böylece hegemonya suçlamalarına davet etti; yakın zamanda yeniden inşa edilen ordunun, özellikle Suriye ve İsrail’den dış işbirliğini sağlamadan, Falanjist karşıtları iç çatışmalara dahil eden güvenlik operasyonlarında kullanılmasına izin verdi; tamamen güvendi”

Sonuç olarak, hükümeti için belirlediği hedeflerin hiçbirine tatmin edici bir şekilde ulaşılamadı: İsrail’in kademeli olarak geri çekilmesi işgalin kendisinden daha yıkıcıydı ve asla tamamlanmadı. Lübnan’daki Suriye etkisi, özellikle Cemayel’in İsrail ile Mayıs 1983 anlaşmasını onaylamayı reddetmesinden sonra, her zamankinden daha güçlü hale geldi. Lübnan Ordusu kötü bir şekilde bölünmüş durumdaydı. Cenevre’de (1983) ve Lucerne’de (1984) yapılan başarısız iki Ulusal Uzlaşma Konferansından ve Ulusal Birlik Kabinesi’nin kurulmasından sonra, siyasi uzlaşma ve reform her zamanki gibi anlaşılması güçtü. Sosyoekonomik sorunlar, Lübnan’daki on yıllık savaş sırasında hiç olmadığı kadar şiddetliydi.

Cemayel bir “ilerici sağcı”ydı. Lübnan’ın insan haklarına, girişimciliğe, ılımlılığa, “totaliterlikten tiksinmeye” ve çeşitlilikte birlik arzusuna değer veren yaşam biçimindeki farklılığını gördü. Cemayel, Lübnan’ın değerleri ve kendine özgü bir kimliği olan bir Arap devleti olduğuna inanıyordu. Arap dünyasında yaşadı ve refahı için Arap dünyasına bağlıydı. Bu nedenle, Arap devletleri arasında ve onlarla Batı dünyası arasındaki bağımsızlığından ve uzlaştırıcı rolünden asla sapmamalı, ancak Lübnan Arap davalarının barışçıl arayışını paylaşmalı ve İsrail ile Suriye arasında bir “barikat” görevi görmelidir. Cemayel, Lübnan’ın Suriye ile “özel” bir “işbirliği ve koordinasyon” ilişkisi kurması gerektiğine inanıyordu.

Cemayel, 1983 anayasal sistemini “çifte anlaşmayı gizlediği ve herhangi bir milliyetçi duygudan yoksun marjinal bir devlet yarattığı” için reddetti. Onun yerine, geniş idari özerkliğe sahip “bölgesel birimlere” dayalı siyasi olarak merkezi bir sistem önerdi. Bu sistem, tüm dini topluluklar tarafından “hükümetin en üst kademelerinde yer almaları yoluyla” yönetilecektir. Cemayel, kararların toplumun çoğulculuğunu yansıtan eş zamanlı çoğunluk tarafından alındığı “bileşik demokrasi” lehine klasik sayısal demokrasiyi reddetti.

Ne yazık ki, Lübnan’daki sürekli kargaşa durumu, Gemayel’i herhangi bir şeyi başarmak için neredeyse güçsüz bıraktı. Milletvekilleri Meclisi, görev süresi sona erdiğinde, görevden ve nihayetinde ülkeden ayrılmadan önce yeni bir cumhurbaşkanı seçemeyince, Cemayel, halefi olarak Lübnan ordusunun komutanı Tümgeneral Mişel Avn’ı atadı.

Gemayel, eğitim hayatı boyunca Fransız odaklı okullarda okudu. Cizvit ilkokul ve ortaokullarından Beyrut’ta Universite Saint Joseph’e gitti ve burada LL.B. Fransızca ve Arapça bilmektedir ve daha az derecede İngilizce bilmektedir. Hevesli bir tenisçiydi, tarih okurdu ve iyi bir klasik müzik dinleyicisiydi. 1967 sonlarında Joyce Tayyan ile evlendi. Pierre, Sami ve Nicole adında iki erkek ve bir kız olmak üzere üç çocukları oldu. Amin Cemayel, görev süresinin ardından Fransa’nın Paris kentinde sürgüne gitti.