Emile Berliner Kimdir ? Hayatı Ve Biyografisi

Mucit 

Doğum tarihi: 20 Mayıs 1851, Hannover, Almanya

Ölüm tarihi ve yeri: 3 Ağustos 1929, Washington, DC, ABD

Emile Berliner Kimdir ?

Emile Berliner (1851-1929), Thomas Edison veya Alexander Graham Bell kadar iyi tanınmasa da, modern teknolojiye yaptığı katkılar eşit derecede önemlidir.Berliner’in icatları, yirminci yüzyıl boyunca kullanımda olan ses kayıt ve oynatma tekniklerine yol açtı. Buluşları ve icatları ilk diskler veya kayıtlar ve koleksiyonerlerin hazineleri olarak sürekli olarak değer kazandı.

20 Mayıs 1851’de Emile Berliner, Almanya’nın Hannover yakınlarındaki Wolfenbuttel kasabasında doğdu.Babası Samuel bir satıcıydı, annesi Sarah ise genç Emile ve on kardeşine bakıyordu. Berliner, 14 yaşında ailenin geçimine katkıda bulunmak için bir matbaacıda çalıştı. Kısa bir süre sonra, ilk icadı olan elektrikli dokuma tezgâhını kullanabildiği bir kravat dükkânında iş buldu.Berliner henüz gençken, babasının yakın zamanda Amerika Birleşik Devletleri’ne göç etmiş bir arkadaşı, Washington, DC’ye gelip dükkânında çalışması için bir davetiye gönderdi. Berliner, Prusya ordusunda zorunlu hizmetten kaçınmak için 1870’te ABD’ye gitti.

Çalışkan, parlak bir genç adam olan Berliner, ekonomik durgunluk ortamının yanı sıra yeni göçmenlerin karşılaştığı dil ve kültürel engellerle mücadele etti. Washington’daki Cooper Enstitüsü Kütüphanesinde ses ve elektrikle ilgili bilimi inceleyerek çok zaman geçirdi. Mevcut teknolojiyi geliştirmeye kararlı olarak dairesinde ilkel bir laboratuvar kurdu ve fikirlerini test etmeye başladı.

1876’da Alexander Graham Bell, telefonunu Philadelphia’daki yüzüncü yıl kutlamasında bir sergide sundu. Berliner, telefonun ses iletiminin kalitesini iyileştirebileceğini fark etti. Berliner, dairesinde topladığı bir telefonla deneyler yaparak, 1877’de bir telefon vericisi icat etti.Bu yenilik, ilk mikrofona ve net, uzun mesafeli telefon iletişimine yol açacaktı.4 Haziran 1877’de cihazın patentini aldı.Paraya ihtiyacı olan Berliner, icadının haklarını üç ay sonra 75.000 $’a Boston’daki Bell Telephone Company’ye sattı (bazı kaynaklar 50.000 $ bildiriyor). Ayrıca Bell’de mühendis olarak maaşlı bir pozisyon aldı.1881’de Berliner Almanya’ya döndü ve ilk Avrupa telefon şirketi Telephon-Fabrik Berliner’i kurmak için kardeşi Joseph’e katıldı.

Berliner, ABD’ye döndükten sonra 1883’te telefon işini bıraktı ve Washington’daki laboratuvarında çalışmaya başladı.Ses kaydı hakkında elinden geldiğince çok şey öğrenmek için Charles Croz ve Thomas Edison’un çalışmalarını inceledi.O zamanlar kayıtlar genellikle silindirler üzerine yapılıyordu.Berliner, Croz’un keşiflerine dayanarak diske ses kaydetmeye başladı. Bu teknoloji zaten kullanımda olmasına rağmen, bir yukarı ve aşağı oluk oynatma yöntemi gerektiriyordu. Berliner, iğnenin titreşimli ritimde soldan sağa hareket ettiği yanal yöntemi tanıttı.İlk diskleri, üzerine bir ses diyaframının kodlandığı, mum kaplı çinko parçalarıydı.Diskler, kalıbı metale yakacak şekilde aside batırıldı ve mum sıyrıldı. 26 Eylül 1887’de Berliner, tüm çalma aparatının patentini “gramofon” olarak aldı.

Berliner, buluşunu 1888’de Franklin Institute of Philadelphia’da sergiledi, ancak ilk olarak Almanya’da pazarladı. Gramofonlarını üretmek için bir oyuncak üreticisi olan Waltershausen’den Kummerer & Reinhardt’ın hizmetlerini aldı.Bu sırada, aparatına bir krankla manuel olarak güç verildi.ABD laboratuvarına döndükten sonra Berliner, oynatma için güç tabanını ve disk kopyalama tekniğini geliştirmeye koyuldu.Disklerine kayıt yapmak için birkaç müzisyen tuttu. Gomalak, kurum ve kürkten oluşan yeni bir malzemeden diskler yapmaya başladı.1893’te Berliner, gramofonu pazarlamak ve patent haklarını kontrol etmek için Amerika Birleşik Devletleri Gramophone Company’yi kurmak için arkadaşlarından ve tanıdıklarından yatırım aldı.1895’in sonlarında yatırımcılar, bir imalat işletmesi olan Berliner Gramophone Company’yi kurmak için 25.000 $ daha katkıda bulundu.Başlangıçta, bu yeni teknolojinin satışları durgundu.Bununla birlikte, New Jersey’den Eldridge R. Johnson, 1896’da can sıkıcı el krankının yerini alacak bir kurmalı yay motorunu piyasaya sürdüğünde, satışlar önemli ölçüde arttı. Sonraki dört yılda, Berliner Gramophone Company için bu motorlardan yaklaşık 25.000 adet üretildi.

İlk Berliner diskleri, Buffalo Bill Cody, Cal Stewart, Len Spencer, Arthur Collins, Vess Ossman ve Harry Macdonough’un parçaları gibi yüzyılın başındaki Amerikan kayıtlarını sunuyordu. Berliner’in kaydettiği müzik türü daha sonra Tin Pan Alley ve Ragtime olarak tanındı.1 Kasım 1894’te, 1927 yapımı Show Boat müzikali ile ilişkilendirilen ve onun aracılığıyla ölümsüzleştirilen “After the Ball” bir Berliner diskine kaydedildi.

Şirketinin başarısına rağmen, Berliner yalnızca azınlık hissedarı statüsünü korudu.Gramofon patenti şirket malı oldu.Berliner Gramophone Company, şirketin pazarlama çabalarının başına geçmesi için New York’tan Frank Seaman’ı işe aldı ve Seaman National Gramophone Company’nin kurulmasına öncülük etti. Berliner’in icatları artık kontrol ediliyor ve üç şirket arasında paylaştırılıyordu.Washington’daki United States Gramophone Company, Philadelphia’daki Berliner Gramophone Company ve New York’taki Seaman National Gramophone Company’di.

1900’de Seaman National, Zonophone’u üretmek için American Gramophone ve Columbia Phonograph ile bir sözleşme imzaladı.Berliner, bu hareketi karşılıklı olarak anlaşılan ve güvenli bir münhasırlık anlaşmasının bir ihlali olarak algıladı.Kanada İletişim Vakfı tarafından Berliner hakkında sunulan bir biyografiye göre, Seaman National tarafından 25 Haziran 1900’de Berliner Gramophone aleyhine açılan bir ihtiyati tedbir kararı, Berliner’in ürününü Amerika Birleşik Devletleri’nde daha fazla pazarlamasını engelledi.Bu, Montreal’de yeni bir şirket kurmasına yol açtı.Ancak bu iddia, Berliner’in torunu Oliver tarafından Antique Phonograph News’in 1992 tarihli bir sayısında yalanlandı.Büyükbabasının, Philadelphia ile doğrudan demiryolu bağlantısındaki stratejik konumu nedeniyle Montreal’de yerleşmeyi seçtiğini açıkladı.

Berliner’in Kanada şirketi, Montreal’de 2315 St. Catherine Caddesi’nde kuruldu. Genel merkezi ve perakende mağazası aynı yerde bulunuyordu ve Emmanuel Blout tarafından yönetiliyordu.Aqueduc Caddesi’ne bir fabrika inşa edildi.Yeni kurulan Berliner Gram-O-Phon Company, 1900’lerin sonlarında dergilerde reklam vermeye başladı.Reklamlar, “bir çocuğun onu mükemmel bir şekilde çalıştırabileceği” iddiasını ve “Beşeri taklitlerden sakının” uyarısını içeriyordu.O yılın başlarında Berliner, şirketinin yüzyılın geri kalanında müzik endüstrisinde bir simge haline gelecek olan ticari markasını tescil ettirdi. Sahibinin sesini dinleyerek Francis Barraud’un köpeği Nipper’ın resmini satın aldı ve kaydettirdi. Bu görüntünün göründüğü ilk kayıt 402 numaraydı veya Frank Banta’nın “Hello My Baby” parçasıydı.Berlinli’ nin yeni şirketi, faaliyete geçtiği ilk yılda 2.000 plak üretti ve 1901 de iki milyondan fazla plak sattı. 1904 te, Berliner bir kayıt stüdyosu kurdu ve fabrikayı Montreal e taşıdı. 1906’da şirket, İdeal, Bijou ve Grand dahil olmak üzere gramofonunun çeşitli modellerini üretti.Birkaç yıl sonra ünlü Victrola modeli tanıtıldı.

Şirket hızla büyümeye devam etti. 1908’de genel merkezi yeni inşa edilmiş, modern bir tuğla yapıya taşındı.Ana girişin üzerine “Victrola’nın Evi” yazan büyük bir Nipper resmi asılmıştı.Şirket, 1920’lere kadar sürekli büyüme ve genişleme gördü.Bu zamana kadar Berliner’in oğlu Herbert, babasının şirketinde çalıştı ve Victrola ve Berliner plaklarının radyoya getirilmesinde etkili oldu.1924’te Berliner Gram-O-Phone Company, 1929’daki bir birleşmeyle RCA’nın bir parçası haline gelen Victor Talking Machine tarafından satın alındı.

Açıkça bir agnostik olan Berliner , 1889’da yayınlanan görüşlerini açıklayan bir kitap yazdı.

Berliner, helikopterin gelişimine hayran kaldı ve kendi üç modelini yaptı. 1930’dan 1954’e kadar Berliner Aircraft, Inc.’in başkanı olan oğlu Henry ile helikopterlerini geliştirdi ve test etti.

Kalp krizi geçiren Berliner, 3 Ağustos 1929’da öldü.

Dünyanın en büyük müzik şirketlerinden üçü, Berliner’in ilk şirketlerinden doğdu. Alman Gramofon Şirketi Polygram oldu. İngiliz Gramofon Şirketi, EMI tarafından ana ilgi alanı olarak emilen HMV (Ustasının Sesi) oldu.Berliner Gram-O-Phone Company, Victor Talking Machine Company ve daha sonra RCA Victor Company oldu.1987’de BMG tarafından satın alındı.Yirminci yüzyılın sonunda, Nipper resmi, BMG’ye ait Amerikan RCA Victor etiketlerinde görünmeye devam etti.Bununla birlikte, Nipper ticari markasını kısıtlayan giderek daha karmaşık yasal şartlarla, Nipper, yüzyıl sona ererken daha az diskte göründü. Nipper görüntüsünün tarihi üzerine bir İnternet makalesinin yazarı, “Nipper bir haftadan uzun süredir çalışan bir hafıza kadar bir anakronizmdir.Modern plak endüstrisi, teknik ve ticari açıdan yaratıcı birçok insanın kümülatif ürünüdür.Ama bugün oturma odalarımızda Fats Waller’ı şarkı söyleyip çalarken dinleyebildiğimiz için bir kişi diğerlerinden daha fazla övgüyü hak ediyorsa, o kişi Emile Berliner’dir.Little Nipper, hepimizi zenginleştirmeye devam eden tarihin bir hatırlatıcısı olarak hizmet ediyor.”