Ellen Wilkinson Kimdir ? Hayatı Ve Biyografisi

Doğum tarihi: 8 Ekim 1891, Ardwick, Manchester, Birleşik Krallık

Ölüm tarihi ve yeri: 6 Şubat 1947, St Mary’s Hospital, Londra, Birleşik Krallık

Ellen Wilkinson Kimdir ?

Ellen Wilkinson (1891-1947), İngiliz İşçi Partisi siyasetçisi ve Buhran sırasında işsizler için haçlı seferi, 2. Dünya Savaşı koalisyon hükümetinin bir parçasıydı ve 1945’ten 1947’ye kadar İşçi Eğitim Bakanıydı. Yaşam boyu sosyalist, feminist ve politikacıydı.

1891’de İngiltere’nin Manchester kentinde işçi sınıfından doğan Ellen Wilkinson’ın dindar Metodist babası bir pamuk operatörüydü, ancak Ellen büyürken bir sigorta memuru oldu. Gençken kadınların oy hakkını destekledi, sosyalist faaliyetlere katıldı ve Bağımsız İşçi Partisi’ne (ILP) katıldı. Başarılı bir burslu öğrenci olan Wilkinson, önce ilkokul öğretmeni olmayı planladı, ancak 1909’da üniversiteye gitmek için ulusal bir burs kazandı.

Manchester Üniversitesi’nde bir tarih öğrencisi olan Wilkinson, University Debating Society ve Fabian Society’ye katıldı. 1913’te mezun olduktan sonra Wilkinson, militan olmayan Ulusal Kadın Oy Hakkı Dernekleri Birliği’nin organizatörüydü. 1915’te, özellikle savaş zamanlarında büyük bir kadın üyeye sahip bir birlik olan Amalgamated Cooperative Staffs Union’ın ulusal kadın organizatörü oldu. 1921’deki bir birleşme, sendikayı Ulusal Dağıtım ve Müttefik İşçiler Sendikası’nın (NUDAW) bir parçası yaptı.

1910’larda ve 1920’lerin başlarında Wilkinson, Lonca Sosyalistleri, Uluslararası Barış ve Özgürlük İçin Kadınlar Birliği ve 1920 ile 1924 arasında üyesi olduğu yeni ortaya çıkan Komünist Parti gibi çeşitli radikal gruplara maruz kaldı. Fabian Topluluğu, ILP ve İşçi Partisi.

1923’te Manchester Şehir Meclisi’ne seçildi ve hızla yoluna devam etti: 1924’te Yorkshire, Middlesbrough East’i temsil ederek Parlamento’ya girdi. Henüz 33 yaşında olan Wilkinson, dört kadın Parlamento üyesinden (MP) biriydi. Parlamentoda Wilkinson, 30 yaşın üzerindeki kadınlara 21 yaşın üzerindeki kadınları (nihayet 1928’de kabul edildi) dahil etmek için oy veren 1918 yasasının genişletilmesi ve kadınlara eşitlik ve koruma sağlamak için diğer önlemler için mücadele etti; 1924’ün kısa ömürlü İşçi Partisi hükümetini eleştiren milletvekillerini destekledi; ve 1926’da genel grevi ve ardından gelen madenci grevini destekledi.

O, Ramsay Macdonald’ın 1929’da seçilen ikinci İşçi Partisi yönetiminin bir eleştirmeniydi. Diğer radikal İşçi Partisi ve hatta birçok ılımlıyla birlikte Wilkinson, hükümeti, Buhranla birlikte zirveye ulaşan işsizliğe karşı daha kararlı adımlar atmaya çağırdı. Sağlık bakanının parlamento sekreteri olan Susan Lawrence’ın sekreteri olarak çalışarak parlamento deneyimi arttı.

Macdonald, 1931’de İşçi Partisi hükümetini feshetti ve o yılki İşçi Partisi yenilgisiyle Wilkinson koltuğunu kaybetti. 1931 ile 1935 yılları arasında NUDAW için çalıştı, ders verdi ve yazdı. Zaten yayınlanmış bir yazar – ince örtülü bir otobiyografik roman, Clash (1929) ve bir gerilim filmi, The Division Bell Mystery (1932) yazmıştı – Wilkinson ayrıca gazete ve dergilere katkıda bulundu. 1934’te Edward Conze ile birlikte, Avrupa’da faşizmin yükselişinin izini süren Why Facism adlı bir çalışmanın ortak yazarlığını yaptı.

1935’te, Büyük Buhran’ın harap ettiği bir Tyneside gemi inşa kasabası olan Jarrow’un temsilcisi olarak Parlamento’ya dönen Wilkinson, En çok duyurulan Buhran açlık yürüyüşlerinden biri olan 1936 Jarrow Haçlı Seferi’ne liderlik ederek ulusal üne kavuştu. İşçi Partisi’nin sol kanadında daha etkili hale gelirken, aynı zamanda yavaş yavaş sağa kaymaya başladı. Örneğin, Jarrow yürüyüşünü Komünistlerin yardımıyla düzenlenen diğer yürüyüşlerden ayırmayı kabul etti. Yine de Jarrow yürüyüşü , 1939’da Left Book Club tarafından yayınlanan Jarrow’un ekonomik sömürüsünün bir tarihi olan Wilkinson’ın The Town That Was Murdered adlı kitabıyla pekiştirilen güçlü bir açıklama yaptı.

1930’ların ortalarında ve sonlarında Wilkinson , İspanya İç Savaşı’nda Cumhuriyetçileri desteklemek ve faşizme karşı savaşmak için Sosyalist Lig ve Tribune dergisi gibi gruplarda diğer solcu İşçi Partisi’ne katıldı . Parlamentoda daha adil bir taksitli satın alma sistemi için önemli tüketici yasalarını başlattı.

1930’ların sonlarında Wilkinson, İşçi Partisi’nin Ulusal Yürütme Komitesinde (NEC) yer alıyordu. Daha muhafazakar ve etkili bir İşçi Partisi olan Herbert Morrison ile olan kişisel ilişkisi, Wilkinson’ı parti içi mücadelelere dahil etti. Partiyi sola doğru itmeye çalışmakla onun lütfunu sürdürmek arasında dengeleyici bir rol oynadı. Örneğin, 1939’da Stafford Cripps, faşizme karşı savaşmak için İşçi Partisi, sosyalistler ve Komünistler arasında birliği teşvik ettiği için NEC tarafından İşçi Partisi’nden ihraç edildiğinde, Wilkinson sınır dışı edilmeye karşı oy kullandı, ancak kabul edildikten sonra buna karşı çıkmadı; bundan sonra böyle bir birliği teşvik eden platformlarda görünmedi.

Winston Churchill’in savaş zamanı koalisyon hükümetinde Wilkinson kısa bir süre emekli maaşları bakanlığında parlamento sekreteriydi ve ardından savaş zamanı içişleri bakanı ve iç güvenlik bakanı Herbert Morrison’ın parlamento sekreteriydi; Wilkinson, hava saldırısı sığınaklarından sorumluydu. Bu işte enerjik, sürekli siteleri ziyaret etti, kadınların ev savunması için askere alınmasını teşvik etti ve genel olarak Britanya’nın sivil savunmasını güçlendirdi.

saldırısı sığınaklarından sorumluydu. Bu işte enerjik, sürekli siteleri ziyaret etti, kadınların ev savunması için askere alınmasını teşvik etti ve genel olarak Britanya’nın sivil savunmasını güçlendirdi.

1945’te Wilkinson, İşçi Partisi’nin kilit bir lideriydi. O yılki yıllık parti konferansının başkanı olarak, sosyalist politikaların geliştirilmesi çağrısında bulundu. İşçi Partisi’nin ezici zaferinden sonra Wilkinson, İngiltere’de Kabine rütbesine ulaşan yalnızca ikinci kadın olan eğitim bakanı oldu. (İlki Margaret Bondfield, 1929’du.)

İşçi hükümeti, okulu bırakma yaşını 15’e yükseltme ve herkes için orta öğretime erişim sağlama çağrısında bulunan 1944 Eğitim Yasasını uygulamak zorunda kaldı. İşçi solu, orta sınıf akademik “dilbilgisi” okullarına ve işçi sınıfı gençliğine yönelik teknik ve “modern ikincil” okullara alternatif olarak, tüm öğrenci sınıflarını kaydedecek “kapsamlı” okulların geliştirilmesini teşvik etti.

Wilkinson’ın eğitim bakanı olarak sicili tartışmalı. Yıllarca sağlık sorunlarıyla boğuştu, ölmeden önce iki yıldan az bir süre hizmet etti. Okuldan ayrılma yaşını yükseltmeye (1947’de başarıldı) ve daha fazla öğretmen almaya kendini adamış, kapsamlı okullar geliştirmede fazla yol alamadı. Bunun nedeni, eğitim konusundaki deneyim eksikliğinden mi, kariyerli memurları motive edememesinden mi, yoksa kendisine yeterince hizmet etmiş olan mevcut sistemde reform yapmanın yeterli olacağına olan inancından mı kaynaklandığını söylemek zor. Açık olan şu ki, İşçi Partisi hükümeti refah devletini inşa ederken, eğitimde çok önemli bir sorunla ilgilenilmedi.

Bu savaş sonrası dönemde Wilkinson, Birleşmiş Milletler Eğitim, Bilim ve Kültür Örgütü’nün (UNESCO) kuruluşunda da aktif rol aldı.

Wilkinson’ın mirası, siyasi gelişiminin modelinde yatıyor. O bir feministti; işçi sınıfı kökenlerini asla unutmayan öncü bir politikacı; yoksulluğa, işsizliğe ve faşizme karşı bir savaşçı; henüz sosyalizminden asla vazgeçmemiş bir kişi, iktidara geldiğinde daha radikal inançlarından bazılarından taviz vermesi gerektiğini fark etti.