Ellen Gould Harmon White Kimdir ?

Doğum tarihi: 26 Kasım 1827, Gorham, Maine, ABD

Ölüm tarihi ve yeri: 16 Temmuz 1915, Elmshaven, Deer Park, Kaliforniya, ABD

Ellen G. White Kimdir ?

Ellen Gould Harmon White 17yaşındayken Tanrı’dan bir vizyon şeklinde bir mesaj aldı. White’ın yaşamı boyunca yaşadığı yaklaşık 2.000 vizyonun ilkiydi. Vizyonlar, White ve kocasının 1863’te ortaklaşa kurduğu Yedinci Gün Adventistleri Kilisesi’nin temel öğretilerini oluşturdu. White, hayatı boyunca kilisenin ruhani lideri olarak hizmet etti. Vizyonlarına dayanarak 26 kitap yazdı, bir sağlık reformu hareketine öncülük etti ve okullar ve sanatoryumlar kurdu.

White ve ikiz kız kardeşi Elizabeth, Robert ve Eunice Harmon’da doğan sekiz çocuğun en küçüğüydü. İkizler 26 Kasım 1827’de doğduğunda, aile Maine, Gorham yakınlarındaki bir çiftlikte yaşıyordu. Birkaç yıl sonra, Robert Harmon çiftçiliği bıraktı ve ailesini evinde şapka yaparak çalıştığı Portland’a taşıdı. Genç Ellen da dahil olmak üzere tüm aile şapka yapma işine yardım etti.

White dokuz yaşındayken talihsiz bir olay meydana geldi. Okuldan eve yürürken, bir sınıf arkadaşı White’a taş attı, yüzüne vurdu ve üç hafta boyunca bayılttı. White’ın şekli bozuldu ve hayatının geri kalanında sinirlilik, titreme ve baş dönmesi gibi tekrarlayan sağlık sorunlarından acı çekti. Semptomlar onun okul ödevlerini tamamlamasını imkansız hale getirdi ve okuldan çekilmek zorunda kaldı. White, bu olayı hayatında belirleyici bir an olarak değerlendirdi; sağlığının bozulması onun içine kapanmasına neden oldu ve dine derinden ilgi duymaya başladı.

Harmonlar Metodistti ve 1840’ta White 12 yaşındayken, hayatını Tanrı’ya adadığı, vaftiz edildiği ve Metodist Kilisesi’nin bir üyesi olduğu bir kilise kampı toplantısına katıldı. White kendini kiliseye adamıştı ama kurtuluşa layık olmadığından korkuyordu.

1840’ların başlarında, Harmon ailesi Adventist toplantılarına katıldı. Adventist kilisesi, Mesih’in gelişinin veya gelişinin yakın olduğuna inanan bir Hıristiyan mezhebiydi. Harmonlar, özellikle 22 Ekim 1844’te İsa’nın dönüşünü kehanet eden William Miller’ın görüşleri ile çekilmiştir. Metodist ve Millerci inançlar arasındaki çatışma, Harmon ailesinin 1843’te Metodist Kilisesi’nden çıkarılmasıyla sonuçlanmıştır.

22 Ekim 1844, İsa’nın dönüşü olmadan geçti. Büyük Hayal Kırıklığı olarak adlandırılan olay, birçok Adventistin inançlarında tereddüt yaşamasına neden oldu. Beyaz ciddiyetini korudu ve başarısız tahmine anlam vermeye çalıştı. White, Aralık 1944’te diğer dört kadınla birlikte dua ederken, hayatı boyunca gördüğü birçok vizyonun ilkini yaşadı. Görüm ona, Adventistlerin 22 Ekim’in önemini yanlış anladıklarını gösterdi. Bu, Mesih’in gelişiyle doruğa ulaşacak olan özel bir hazırlık zamanının başlangıcıydı.

White vizyonunu başkalarına açıkladığında, onlar bunu Tanrı’nın bir hediyesi olarak kabul ettiler. White’ın sonraki vizyonları vardı ve vizyonlarını diğer Adventistlerle paylaşarak seyahat etmeye başladı. Tanrı’nın kendisini, Tanrı’nın dünyayla iletişim kuracağı ve Mesih’in ikinci gelişine hazırlayacağı bir peygamber olarak seçtiğine inanıyordu. Büyük Hayal Kırıklığından sonra dağılan Adventistlerin toplanmasına yardım etti.
White, Tanrı’nın elçisi olarak görevine başladığında sadece 17 yaşındaydı. Hayatı boyunca yaklaşık 2.000 vizyon gördü. Hiçbir uyarıda bulunmadan, “Şan!” Diye bağırdığında başlayan bir transa girerdi. üç kere. Kimse onu yakalamazsa, yere bayıldı. Translar birkaç dakikadan birkaç saate kadar sürdü, bu sırada gözleri açıktı ve kalp ve solunum hızı neredeyse algılanamaz bir düzeye yavaşladı. Bazen trans sırasında olağanüstü fiziksel güç sergiledi. Dışarı çıktığında bazen birkaç gün kör kalıyordu. Daha sonraki yıllarda, White’ın gündüz transları durdu ve vizyonları gece rüyalarında meydana geldi.

Şüpheciler, White’ın vizyonları için çeşitli açıklamalar yaptı. Bazıları bunların hipnotizmanın sonucu olduğuna inanıyordu. Diğerleri onun histeri veya başka bir zihinsel bozukluktan muzdarip olduğunu düşündü. Ancak çoğu Adventist takipçi, onu Tanrı’dan mesajlar alan bir peygamber olarak kabul etti. White, sorumluluktan biraz rahatsız olsa da, aldığı mesajları iletmenin görevi olduğuna inanıyordu. Genç ve zayıf olmasına, nefes alma güçlüğü, yorgunluk ve bayılma nöbetlerinden muzdarip olmasına rağmen, Tanrı’nın elçisi olarak kabul edildiği kiliselere ve kamp toplantılarına gitti.

White, seyahatlerinde 1846’da evlendiği Millerci bir papaz olan James White ile tanıştı. Karısı gibi James’in de ömür boyu sürecek sağlık sorunları vardı. Çift, mesajlarını vaaz etmek ve yol boyunca ziyaret ettikleri Adventistlerin hayır kurumlarından geçinmek için doğu eyaletlerini dolaştı. Çocukları Henry ve James Edson doğduğunda, ebeveynleri görevlerine devam edebilmeleri için onları arkadaşlarının bakımına bıraktı. Çocuklarından ayrı kalmak White’ı üzdü, ancak Tanrı’nın onu vaaz vermeye çağırdığını hissetti.

James White, karısını görümlerde alınan mesajları yazmaya teşvik etti ve 1849’da çift, onun öğretilerini yayınlamaya başladı. The Present Truth , Ellen White’ın kehanet niteliğindeki görüşlerini içeren, altı ayda bir yayınlanan sekiz sayfalık bir gazeteydi. Daha sonra Review ve Herald and Youth’s Instructor’ı yayınladılar. White’ın ilk kitabı A Sketch of the Christian Experience and Views of Ellen G. White 1854’te yayınlandı. James White, karısının yayıncılığının arkasındaki itici güçtü.

1852’de Beyazlar seyahat etmeyi bıraktı ve yoksul aile New York, Rochester’a yerleşti. 1854’te üçüncü çocukları Willie doğdu. White, 1860’ta dördüncü oğlu Herbert’i doğurdu. Üç ay sonra öldü.
1853’te aile, Adventist inananların kendi Review and Herald Publishing Company için kendilerine bir genel merkez inşa ettikleri Battle Creek, Michigan’a taşındı. Sonraki yıllar, kilisenin öğretilerinin temeli haline gelen White’ın vizyonlarından mesajlar yazmak ve yayınlamakla geçti. 1858’de White en önemli kitabı olan Mesih ve Melekleri ile Şeytan ve Melekleri Arasındaki Büyük Tartışma’yı yazdı. Kitap bir vizyona dayanıyordu ve iyi ile kötü arasındaki savaşı ve Mesih’in ikinci gelişini anlatıyordu. Spiritüel Hediyeler başlığı altında yayınlanan dört cildin ilkiydi .
Bu zamana kadar, Adventistler dağınık, örgütlenmemiş bir inananlar grubuydu. 1863’te White’ın önderliğindeki hareket resmi olarak Yedinci Gün Adventistleri Kilisesi olarak örgütlendi. İsim, Şabat’ın haftanın yedinci günü olan Cumartesi günü kutlanması gerektiği inancından, bir vizyondan geldi. James White, başkan olarak hizmet etme fırsatını geri çevirmesine rağmen, kilisenin idari görevlerinin çoğunu üstlendi. Ellen White, kilisenin ruhani lideriydi.
White, kiliseyi kurduktan kısa bir süre sonra fiziksel sağlık ve maneviyat arasındaki bağlantıyı gösteren bir vizyona sahipti. Sağlıklı yaşam için yönergelerini açıklayan Sağlık veya Nasıl Yaşanır başlıklı bir dizi broşür yayınladı.Böylece sağlık reformu için ömür boyu sürecek bir haçlı seferi başladı.

White, tam tahılları ve günde sadece iki öğünü içeren katı bir vejetaryen diyeti savundu. İlaç, tütün ve alkol gibi tereyağı, çay ve kahve de kesinlikle yasaktı. Hidraterapi, su banyoları ve sargıların kullanımı, hastalıkların tedavisi için kullanılmıştır. Bunlar 19. yüzyılın ortalarında benzersiz fikirler değildi. İç Savaş’tan önce vaizler ve tıp doktorları, kan akıtma, su toplama ve temizleme gibi geleneksel tıbbi tedavilere alternatif olarak temiz hava, vejetaryenlik ve tütün ve alkolden uzak durmayı savundular. İç Savaş’tan önce ülke genelinde su kürleri adı verilen tıbbi klinikler açıldı. Bu sağlık reformu fikirleri yayınlarda kolayca bulunabiliyordu ve bazı kişiler White’ın fikirlerini konuyla ilgili daha önce makaleler yayınlamış olan tıp doktorlarından aldığını öne sürdü.
1865’te bir vizyon, White’a kilisenin hastalara bakmak ve Adventist maneviyat atmosferinde koruyucu tıp öğretmek için ilk sağlık enstitüsünü kurması için ilham verdi. Batı Sağlık Reformu Enstitüsü (daha sonra Battle Creek Sanitarium) 1866’da Battle Creek’te kuruldu. Daha sonra Cornflake kahvaltılık gevreği icat eden ve Kellogg Company’yi kuran John Harvey Kellogg’un yönetiminde faaliyet gösterdi. Enstitü dünyanın dört bir yanından hastaları cezbetti. Sanatoryum, White ve Kellogg arasındaki bir anlaşmazlığın ardından 1906’da kilisenin kontrolünden ayrıldı.

Sağlık reformu kilisenin tanımlayıcı bir özelliği olmasına rağmen, White ailesi yaşamları boyunca sağlık sorunları yaşamaya devam etti. Henry White, 1863’te 16 yaşında zatürreden öldü.
1870’lerde Beyazlar, kilise adına yoğun bir şekilde seyahat ettiler. Çalışmalarının çoğu, Pacific Press Publishing Association’ı kurdukları batıdaydı. White kamp toplantılarında, kiliselerde, konferanslarda, kasaba meydanlarında ve hatta hapishanelerde konuştu. Temperence sık kullanılan bir konuydu ve 1877’de White’ın Groveland, Massachusetts’te 20.000 kişilik bir dinleyici kitlesine bu konu hakkında konuştuğu bildirildi.

Beyazlar ayrıca 1874’te Battle Creek Koleji’nden (daha sonra Andrews Üniversitesi) başlayarak okullar kurdular. Kilisenin üyeliği 1863 ile 1880 arasında beş kat arttı.

James White’ın sağlığı 1870’lerin sonunda kötüleşti ve 6 Ağustos 1881’de öldü. White kiliseye daha fazla dahil oldu ve oğlu Willie daha fazla sorumluluk üstlendi. 1880’lerde White, Adventist mesajını dünya çapında yaymaya başladı. 1885-1889’da Avrupa’ya gitti ve 1891’den başlayarak dokuz yıl Avustralya’da yaşadı. White, Avustralya’da bir İncil okulu ve bir sanatoryum kurdu.

71 yaşında Amerika Birleşik Devletleri’ne döndüğünde, kuzey Kaliforniya’da kırsal bir kasaba olan Elmshaven’a taşındı ve buradan Afrikalı Amerikalılara vaaz vermek için Güney boyunca seyahat etti. Huntsville, Alabama’da Afrikalı Amerikalılar için bir okul olan Oakwood College’ı kurdu ve Nashville, Tennessee’de Southern Publishing Association’ı kurdu.

White, 1901’de kilisenin yeniden düzenlenmesine öncülük etti. 1903’te, merkezini Battle Creek’ten Washington, DC banliyösüne taşıdı. Ayrıca kilisenin sağlık tesislerine doktor yetiştirmek için tıp okulları kurdu. 1909’da California, Loma Linda’da şu anda Loma Linda Üniversitesi ve Tıp Merkezi olan Tıp Evanjelistleri Koleji’ni kurdu. White, 1910 ile 1915 yılları arasında bir dizi kitap ve makale tamamlayarak yazmaya devam etti. White toplamda 26 kitap ve çok sayıda makale ve broşür yazdı. Günlükleri ve diğer yazılarıyla birlikte yaşamı boyunca 100.000’den fazla sayfa yazmıştır.

Şubat 1915’te White, düşerek kalçasını kırdı. Tekerlekli sandalyeye mahkum edildi ve beş ay sonra 16 Temmuz 1915’te Elmshaven, California’da 87 yaşında öldü. Michigan, Battle Creek’te kocası ve oğullarının yanına gömüldü.
White’ın ölümünden sonra Yedinci Gün Adventistleri Kilisesi büyümeye ve onun öğretilerinden ilham almaya devam etti. 1915’te 135.000 olan kilise üyeliği 2001’de 12.3 milyonun üzerine çıktı. Kilisenin okul ve hastane ağı da genişledi.
White’ın kitapları, kilisede hâlâ önemli bir ilham kaynağı olarak görülüyor. 320 dile çevrildiler. Hepsinin baskısı halen devam etmektedir.