Edward Schillebeeckx Kimdir ? Hayatı Ve Biyografisi

Teolog 

Doğum tarihi: 12 Kasım 1914, Anvers, Belçika

Ölüm tarihi ve yeri: 23 Aralık 2009, Nijmegen, Hollanda 

Edward Schillebeeckx Kimdir ?

Belçikalı Katolik teolog Edward Schillebeeckx (1914 doğumlu), zamanının en etkili Katolik düşünürlerinden biriydi.

Edward Schillebeeckx, 12 Kasım 1914’te Belçika’nın Antwerp kentinde doğdu. Johanna ve Constant Schillebeeckx’in on dört çocuğunun altıncısı olarak, Flamanca konuşulan kuzey Belçika’da büyüdü ve Cizvitler tarafından yönetilen bir liseye gitti. Babası Kamu Kayıtları Bürosunda muhasebeciydi ve ağabeyi Hindistan’da Cizvit misyoneri oldu. Ancak Edward, 19 yaşındayken katıldığı Dominiklilere daha çok ilgi duyduğunu fark etti. Dominiklilerin kendisine daha sıcak göründüğünü ve felsefede Tanrı doktrini ve teolojide sosyal sorular üzerindeki vurgularının duyarlı bir ilgi uyandırdığını söyledi.

Schillebeeckx, çıraklık ve felsefi eğitimini Belçika’nın Ghent kentinde yaptı ve ardından zorunlu askerlik hizmetini yerine getirdi. Oluşumunun bir sonraki aşaması, kendisini o zamanlar lehte olan neoskolastik yaklaşımdan memnun bulmadığı Louvain Katolik Üniversitesi’ndeki teolojik çalışmalardı. Dominikli bir amirinin tavsiyesi üzerine, Almanya’nın Tübingen kentinde öğretim görevlisi olan Katolik ilahiyatçı Karl Adam’ın eserlerini okumaya başladı. Adam, İncil’e ve ataerkil geleneğe dönerek Katolik inancını skolastik olmayan terimlerle yeniden ifade etmeye çalışıyordu. Cizvit ilahiyatçısı Pierre Rouselot’tan ve Adam’dan Schillebeeckx, hem inananın inançla deneyimsel mücadelelerini hem de İsa’nın insan deneyimini vurgulamayı öğrendi.

Schillebeeckx, 1941’de rahip olarak atandı. Sonraki eğitim dönemi Fransa’da Sorbonne ve Fransız Dominik eğitim kurumu Le Saulchoir’de gerçekleşti. İlahiyat alanındaki doktorası Le Saulchoir’den geldi ve o yıllarda onun üzerindeki en büyük etki, teolojinin, eğer imanın alaka düzeyini iletmekse, okumak zorunda olduğu “zamanın belirtileri” ile derinden ilgilenen bir Dominikli olan MD Chenu idi. . Chenu, Fransız işçi-rahip hareketini (Kiliseden hoşnut olmayan emekçi sınıfları kendi zeminlerinde karşılama çabası) destekledi ve Schillebeeckx, rahiplik hizmetine yönelik bu yaklaşıma derin bir sempati besledi. Roma’daki kilise yetkilileri Chenu’nun görüşlerini kınadı, ancak o barışçıl bir şekilde yoluna devam etti. Yıllar sonra, Schillebeeckx’in kendisi Roma’da şüpheli olduğunda.

Schillebeeckx, Fransa’daki deneyiminden teolojinin inanç pratiği üzerine düşünmesi gerektiğine ikna olmuştu. Teologlar, adil bir toplumsal düzen kurma çabaları da dahil olmak üzere, insanların gerçek deneyimleriyle temas halinde olmadıkça etkili olamazlardı. Bu inanç, Schillebeeckx’in daha sonra büyük bir sempati beslediği 1970’ler ve 1980’lerin Latin Amerikalı kurtuluş teologlarını önceden haber verdi. Bir yazlık evler inşa eden mültecilerle çalışan Schillebeeckx, akşamları öğrencilerle bu deneyim üzerine düşünmenin teolojik araştırma için zengin bir getiri sağladığını gördü.

1943’ten itibaren Schillebeeckx, Louvain Katolik Üniversitesi’nde teoloji öğretiyordu. Dört yıllık bir döngüye yayılan tüm dogmatik teoloji müfredatından (kilise doktrininin temel ilkelerini ortaya koyan) sorumluydu. Bu nedenle, Katolik doktrininin tüm külliyatını düşünmeye ve farklı risaleler arasındaki karşılıklı ilişkileri düşünmeye zorlandı. 1950’lerin başlarında başlayan ilk yayınları kutsal teoloji ile ilgiliydi. İngilizceye Christ, The Sacrament of Encounter with God olarak çevrilmiştir.(1962), ilk kitabı sıcak karşılandı. Schillebeeckx, ayinleri skolastik olmayan, kişiselci kategorilerde yeniden düşünüyor, kutsal törenlerin işaretleri içinde ve aracılığıyla Mesih’in varlığını arıyordu. Meryem üzerine yazdığı bir sonraki kitabı, onu genellikle kullanılan kilise bağlamından ziyade Kristoloji bağlamında ele aldı. Sonuç, Meryem’i insanlaştırmak, onu İsa’nın insanlığına ve işine bağlamaktı. Meryem’i kurtuluş tarihinin tüm alanıyla ilişkilendirmeye yönelik önceki eğilimden daha sınırlı olan bu odaklanma, Meryem’e Katolik bağlılığında putperest imalardan korkan Protestan ilahiyatçılar için daha cana yakındı.

Schillebeeckx, Louvain’de dogmatik teoloji öğretmeye ek olarak çok sayıda öğrenciye ruhani yön de verdi. Bu çalışmadaki eğilimi, daha önce katı olan kuralları gevşetmek ve hem müsamahakar hem de ilerici bir eğitim rejimini desteklemekti. Bu, öğrenciler ve fakülte arasındaki gerilimi azaltmayı başardı ve teoloji tarihi ve İncil üzerine yaptığı çalışmalardan geliştirdiği pozitif, umut verici, hümanist teolojiyi uygulamaya koydu. Amacı, arkadaşça, anlayışlı, nazik bir ağabey kadar üstün olmak değildi.

1957’de Schillebeeckx, en etkili kitaplarını yazdığı Hollanda’daki Nimegen Üniversitesi’ne atandı. İlk başta, Nimegen’deki, Louvain’dekinden çok daha kısıtlayıcı olan koşullar yüzünden bunalıma girdi. Ancak İkinci Vatikan Konsili (1962-1965) öncesinde ve sırasında bir peritus (uzman) olarak çalışması, onu dünya çapındaki kilisenin önde gelen piskoposları ve ilahiyatçılarıyla temasa geçirdi ve güncellemek için benzeri görülmemiş bir çabanın coşkusuna kaptı. Kilise’yi modern dünyayla diyaloğa sokarak. Piskoposlara teolojideki son gelişmeleri açıklayan çok sayıda konferans verdi ve önemli özet belge Gaudium et Spes’in evlilik ve aile ile ilgili bölümüne katkıda bulundu.(Modern Dünyada Kilise). Yıllar sonra düşündüğünde, konseyin başarısını belirsiz buldu, çünkü bazı ilerlemeler getirdi, ancak hiçbir şekilde umduğu radikal reformları getirmedi. Papa VI. Schillebeeckx, kendisini en çok konseyden sonra Avrupa’da ortaya çıkan “kritik topluluklara” sempatik buldu. Bu tabandan gelen kiliseler, kilise uygulamalarını, geleneğe sadakatinin yanı sıra sosyal ve deneyimsel etkisi açısından eleştirmeye çalıştılar.

Schillebeeckx’in Kristoloji üzerine en büyük kitapları 1974 ve 1977’de Felemenkçe olarak yayınlandı. Jesus (1979) ve Christ (1980) olarak tercüme edilen bu kitaplar, İsa’nın çağdaş çalışmaları için standardı belirlediler. Schillebeeckx, büyük bir bilgelikle hem İsa denen adamın hem de (diriliş aracılığıyla) onun aralarında yaşadığına ikna olan ilk Hıristiyan topluluğunun deneyimlerini geri kazanmaya çalıştı. Birlikte, bu kitaplar bir tur de force idi,yeni bir sentezde hermenötik (yorumsal) zeka ve spekülatif güç ile İncil bilimini birleştirmek. İki kitap, Schillebeeckx’i Roma’da bir bulutun altına getirdi, çünkü geleneksel dili kullanmıyorlar ve İsa’nın ilahiyatının ve insanlığının klasik olarak tanımlandığı Kadıköy Konseyi’nin (451) formüllerini, tüm Kristolojik düşünce için şablon yapmıyorlar.

Schillebeeckx, yazılarına yönelik saldırılara sabırla katlandı ve diğer alanlarda tartışmalı çalışmalar üretmeye devam etti. Örneğin, bakanlık üzerine kitabı (1980), kadınların rahiplik törenini ve rahip bekârlığına karşı savundu. Ayrıca, dünyanın her yerinden ilahiyatçıların önemli güncel konularda işbirliği yapmasına yardımcı olmak için tasarlanmış uluslararası bir yayıncılık girişimi olan Concilium’daki liderliğini sürdürdü.

Schillebeeckx, Avrupa’nın en prestijli ödüllerinden biri olan Erasmus Ödülü’nü aldığı aynı yıl olan 1982’de Nimegen’den emekli oldu. Özgür, bağlı, kişiselci bir Hıristiyan inancının sessiz, yumuşak dilli bir savunucusu olarak çalışmaya ve yazmaya devam etti. Nijmegan’da bir Dominik topluluğu konutu olan Albertinum’da kitaplarla dolu bir odada yaşadı. Gümüş saçlı ilahiyatçı, kitaplarına benzeyen bir kişiliğe sahipti; bazen anlaşılmaz bir şekilde sadece akranlarıyla konuştu ve asla popülerleştirmeye çalışmadı. Ağırbaşlı, içine kapanık, yumuşak dilli ve biraz gergindi, olduğu gibi bilgin gibi görünüyordu. Schillebeeckx kalp rahatsızlığı yaşadı. Duaya gelince, “bir adamın arkadaşıyla konuştuğu gibi” “Tanrı ile konuşmayı” “asla zor bulmadığını” söyledi.