David Dubinsky Kimdir? Hayatı Ve Biyografisi

Doğum tarihi: 22 Şubat 1892, Brest, Belarus

Ölüm tarihi ve yeri: 17 Eylül 1982, New York, New York, ABD

David Dubinsky’nin Yaşamı

David Dubinsky (1892-1982), etkili bir Amerikan sendika yetkilisiydi. Uluslararası Bayan Konfeksiyon İşçileri Sendikası’ndaki liderliği, işçi hareketinin daha sıradan niteliklerini bir reformcunun daha geniş sosyal vizyonuyla birleştirme yeteneğini gösterdi.

John L. Lewis, Sidney Hillman ve Philip Murray gibi adamlarla birlikte David Dubinsky, Amerikan işçi hareketini şu anda işlediği şekliyle inşa etti. 1930’ların Büyük Buhran ve New Deal sırasında, kitlesel üretim endüstrilerinde (zanaat sendikalarının aksine) endüstriyel sendikaların yaratılması yoluyla, bu liderler sendikacılığı, emeğin büyük işletmeleri ve ulusal siyaseti etkilediği bir güç konumuna getirdiler.

Dubinsky (aslen Dobnievski) 22 Şubat 1892’de Polonya’nın Brest-Litovsk şehrinde fakir bir Yahudi ailenin altı çocuğundan en küçüğü olarak dünyaya geldi. Babası aileyi Lodz’a taşıdı ve burada bir fırın işletti. David 11 yaşındayken babası için çalışmaya başladı. 14 yaşına geldiğinde usta bir fırıncıydı ve Yahudi işçilerin devrimci bir örgütü olan Polonya Bund’un bir üyesi olan Fırıncılar Birliği’nin bir üyesiydi.

Bund üyeliği Dubinsky’nin 1907’de başarısız olan 1905 Rus Devrimi’ni izleyen Çarlık baskısı dalgası sırasında tutuklanmasına yol açtı. Kısa bir hapis cezasından sonra sendika faaliyetlerine geri döndü ve Lodz’daki fırıncıların grevine öncülük etti ve bu grev başka bir tutuklama ve Brest-Litovsk’a sınır dışı edilmeyle sonuçlandı. Ancak Dubinsky, yasadışı bir şekilde Lodz’a ve sendika işlerine döndü.Ancak 1908’de tutuklandı ve bu kez Sibirya’da sürgüne mahkum edildi.

Sibirya’ya gönderilmek için çok gençti, bu yüzden Dubinsky, oraya nakledilecek yaşa gelene kadar bir buçuk yıl boyunca Lodz’da hapsedildi. Sibirya yolunda kaçtı ve Rus İmparatorluğu içinde bir geleceği olmadığına inanarak Yeni Dünya’ya göç etmeye karar verdi. 1911’de Dubinsky Amerika Birleşik Devletleri’ne gitti.

İki hafta içinde Dubinsky ilk belgelerini çıkardı, Sosyalist partiye katıldı ve gece okuluna kaydoldu. Kısa süre sonra bir giysi kesicisi oldu (giyim endüstrisindeki en yetenekli zanaatkar) ve ticaretin vasıflı işçi “aristokratlarını” temsil eden birlik olan Yerel 10, Uluslararası Bayan Giysileri İşçileri Sendikası’nın (ILGWU) bir üyesi oldu. Dubinsky ilk başta zamanını Sosyalist parti faaliyetlerine ve Kooperatif hareketine adadı, ancak 1914’te Emma Goldberg ile evlendikten sonra zanaatına odaklanmaya ve yerel sendika işleriyle daha fazla ilgilenmeye başladı.

Dubinsky, artan sayıları sendika gücüne yükselmesine yardımcı olan birlik içindeki daha yeni göçmenler adına konuştu. 1918’de Yerel 10’un yönetim kuruluna seçildi ve bir yıl sonra başkan yardımcısı oldu. 1920’de başkan seçildi, ertesi yıl Dubinsky ayrıca genel müdür oldu, tam zamanlı, iyi maaşlı bir pozisyondu ve bu da onun kesici takımından ayrılmasına izin verdi. 1924’te ofisine yerelin hazine sekreterliğini ekledi, böylece New York yerlileri içinde ILGWU’ya hükmeden en güçlü figür oldu.

Sosyalist hayalleri ölmüş doğuştan pragmatist ve sendika hiyerarşisinde yükselmeye hevesli olan Dubinsky, 1920’lerde örgütü neredeyse parçalayan iç savaşta ILGWU’nun anti-Komünist hizbine katıldı. Dubinsky’nin güçlü Yerel 10’unun yardımıyla, anti-komünistler zafer kazandı, ancak birlik mahvoldu ve neredeyse iflas etti.

1923’ten beri ILGWU’nun genel yönetim kurulu üyesi olan Dubinsky, 1929’da sayman sekreteri seçildi ve başkanı umutsuzca hasta olduğu için sendikayı yönetmesine izin verdi. 1932’de başkan öldü ve Dubinsky onun yerine geçti, hala saymanlık görevini sürdürüyordu. 1959 yılına kadar her iki pozisyonda da görev yaptı.

Franklin Roosevelt’in 1932’de ABD başkanlığına seçilmesi Dubinsky’ye gerçek bir fırsat sundu. New Deal çalışma mevzuatından yararlanan Dubinsky, sendikanın üyeliğini gelecek yılın sonuna kadar 200.000’in üzerine çıkarmıştı.

1934’te Amerikan İşçi Federasyonu (AFL) yürütme konseyine seçilen Dubinsky, endüstriyel sendikacıların seri üretim işçileri örgütleme çabalarını destekledi. AFL yardımını reddettiğinde, 1936’da Dubinsky yürütme konseyinden istifa etti. Endüstriyel Organizasyon Komitesi’nin (CIO) oluşturulmasına yardım etti. Ancak her zaman işçi birliğine sıkı bir şekilde inanan CIO, 1938’de kalıcı, ikinci bir ulusal işçi federasyonu haline geldiğinde, Dubinsky ILGWU’yu devre dışı bıraktı. Sendikasını 1940’ta AFL’ye geri verdi ve 5 yıl sonra AFL yürütme konseyine yeniden seçildi.

1930’larda Dubinsky sosyalizmden koptu ve Roosevelt’in New Deal’inin ateşli bir destekçisi oldu. “Bir balığın suya ihtiyacı olduğu gibi, sendikacılık da kapitalizme ihtiyaç duyar” dedi. New York Şehri’nin Yahudi işçileri yerel Demokratik makineye şüpheyle baktıklarından, Dubinsky, New Deal için eski Sosyalist seçmenleri yakalamak için Amerikan İşçi Partisi’nin yaratılmasına yardım etti. Komünistlerin Amerikan İşçi Partisi’ni ele geçirdiğini düşündüğünde Liberal partinin kurulmasına yardım etti. 1940’ların ortalarında New Deal yanlısı, Amerikan işçi hareketinin son derece anti-komünist kanadının ulusal çapta saygı duyulan liderlerinden biriydi. 1947’de Demokratik Eylem için Amerikalıların ve bağımsız siyasi örgütün kurulmasına yardım etti.

Mart 1966’da sendika ofisinden emekli olan Dubinsky, artık bir kooperatif toplumu kurulmasına bağlı olmamasına rağmen, gelişen bir işçi örgütünden ayrıldı. Dubinsky’nin işçi hareketine mirası, militan ekonomik eyleme olan inanç, reform politikalarına olan güven ve toplumsal olarak bilinçli bir kapitalizmin adaletine olan inançtı.

Dubinsky, uzun bir hastalıktan sonra 17 Eylül 1982’de Manhattan’da öldü. 90 yaşındaydı. New York Times’a göre , “Dubinsky’nin en dikkate değer başarısı, sürekli bir kaos halinde olan atölye endüstrisine haftada 35 saatlik standart bir hafta getirmesiydi.”