Daniel Berrigan Kimdir ? Hayatı Ve Biyografisi

Doğum tarihi: 9 Mayıs 1921, Virginia, Minnesota, ABD

Ölüm tarihi ve yeri: 30 Nisan 2016, Bronx, New York, ABD 

Daniel J. Berrigan’nın Hayatı

“Soğukta kalan rahip” ve “kutsal kanun kaçağı” olarak adlandırılan Peder Daniel J. Berrigan (1921 doğumlu), Katolik Kilisesi’nin muhafazakarlığıyla veya Amerikan ulusunun militarizmiyle asla uzlaşmadı. Hayatını Hıristiyan inancının militan bir hizmetkarı olarak yaşadı.

(1921 doğumlu), Katolik Kilisesi’nin muhafazakarlığıyla veya Amerikan ulusunun militarizmiyle asla uzlaşmadı. Hayatını Hıristiyan inancının militan bir hizmetkarı olarak yaşadı.

Daniel Berrigan, 9 Mayıs 1921’de Virginia, Minnesota’da doğdu. Babası, şiir yazan ve altı oğlunu New York Syracuse yakınlarındaki küçük bir çiftliğin kavgacı, tartışmacı atmosferinde yetiştiren sosyalist bir çiftçi ve demiryolu mühendisiydi. Daniel çocukların en zayıfıydı ve çocukluğundan beri Katolik rahipliğine girmeye kararlıydı. 18 yaşındayken İsa Cemiyetine, yani Cizvitlere katıldı. 1952’de 13 yıllık eğitimden sonra (“en bitmemiş bir adam”) rahip olarak atandı. Kardeşi Filip de farklı bir tarikattan olsa da bir Katolik rahibi olmuştu.

Berrigan, “Rahiplik, koyunlar için bir ağıl” diye yazmıştı. Hem o hem de Philip, II. Dünya Savaşı Avrupa’sındaki toplama kamplarından ve direniş hareketlerinden ortaya çıkan eylemci teolojiden derinden etkilendiler. Koordinasyonundan kısa bir süre sonra Kilise, Berrigan’ı Fransa’ya gönderdi. İşçi-sosyalist-rahip örnekleri, sivil itaatsizlik fikirleri ve görevinin Kiliseyi dünyaya getirmek olduğu fikriyle büyülendiği yer burasıydı.

1954’te New York’a döndüğünde, Cizvit Brooklyn Hazırlık Okulu’nda ilahiyat öğretmek üzere görevlendirildi. 1957’de Syracuse’daki Le Moyne Koleji’nde Yeni Ahit çalışmaları profesörü olarak atandı. Aynı yıl, Sayısız Zaman adlı şiir kitabıyla Lamont Ödülü’nü kazandı . Kişisel tarzı, parlak ayakkabıları ve temiz, beyaz yakalı ciddi, tombul bir rahibin tarzıydı. Ancak bu tarzın altında, yoksulluğu hafifletmek ve rahipler ile sıradan kişiler arasındaki geleneksel olarak garip ilişkiye köprü kurmak için yanan bir kilise radikalinin özü vardı. Muhafazakar öğrenciler “yıkıcı” diye fısıldamaya başladılar, ancak diğerleri ona hayran kaldı.

1963 yazında Fransa’ya döndü, ancak Berrigan’ın dış saygınlığının son kalıntılarını paramparça eden Paris değildi. Bunun yerine, komünist Macaristan, Rusya ve Çekoslovakya’da ziyaret ettiği rahipler ve cemaatçilerdi. Doğu ülkelerindeki kiliselerin neredeyse tamamı yasadışıydı ve zulmün ve şehitliğin sınırında hayatta kaldılar – yoksul bir muhalif azınlık. Bu onun ideallerinin kilisesiydi. 1964’te Amerika’ya döndü, o kadar değişti ki, arkadaşları onu tanıyamadı. Yüzü solgun ama sakindi. Boğazlı kazaklar, kayak ceketleri, kısa saçlar ve yoğunluğunu yalanlayan peluş bir gülümseme giymişti.

Hemen hemen, Amerika’nın Vietnam’a filizlenen müdahalesini protesto etmek için kolları sıvadı. O ve kardeşi Philip, savaşa karşı çıkan ilk Katolik rahipler arasındaydı. Ancak diğerleri gibi onlar da kısa süre sonra kelimelerin amaçlarına uygun olmadığını keşfettiler. 1964’te pasifist David Dellinger ile birlikte, genç erkekleri askerliğe karşı direnmeye teşvik etmek için bir “vicdan beyanı” taslağının hazırlanmasına yardım ettiler. Bir yıl sonra, Yale papazı William Sloane Coffin, Jr. ve diğerleriyle, Din Adamları ve Vietnam Hakkında Endişeli Laity adlı bir kilise adamı koalisyonuna katıldılar. Yavaş yavaş hem Daniel hem de Philip, savaşı durdurmak, hatta halkların savaşa vatansever desteğini değiştirmek için kendi acizliklerine daha çok kızdılar. 27 Ekim 1967’de, Daniel’in tutuklandığı ünlü Pentagon Yürüyüşünden bir hafta sonra,

Berrigan, Boston Üniversitesi siyaset bilimi profesörü Howard Zinn ve Demokratik Toplum İçin Öğrenciler’in kurucusu Tom Hayden ile birlikte Tet’in arifesinde serbest bırakılan üç savaş esirini almak için Kuzey Vietnam’ın Hanoi kentine uçtu. saldırgan.

Mayıs 1968’de Daniel ve Philip Berrigan ve yedi kişi daha sakin bir şekilde Maryland, Catonsville’deki Seçici Hizmet ofisine girdiler. Büro memurlarının dehşete düşmüş gözleri önünde, taslak dosyalarının içindekileri tel çöp sepetlerine boşalttılar, yakındaki bir otoparka taşıdılar, ev yapımı napalm ile ıslattılar ve yaktılar. Sonra el ele tutuşup tutuklanmalarını beklerken dua ettiler.

Catonsville Nine” davası, Roma Katolik rahipleri ve rahibelerinin açıkça karşı çıktığı, giderek popüler olmayan bir savaşa Amerikan dikkatini çekmeye hizmet eden yasal bir ayindi. Daniel Berrigan, etkinliği, kısa süre sonra tüm ülkede sergilenecek olan dramatik bir oyun yaratmak için kullandı. Savaşın kendisini yargılama çabalarına rağmen, mahkeme Berriganları suçlu buldu ve iki yıl hapis cezasına çarptırdı. Karara itiraz ettiler ve kefaletle serbestken gözden düştüler. Philip 11 gün sonra yakalandı, ancak Daniel dört ay boyunca serbest kaldı, hatta Federal Soruşturma Bürosu (FBI) onu ülke çapında kovalarken kamuoyuna bile çıktı. Ağustos 1970’de nihayet yakalandı ve Danbury, Connecticut’taki ıslahevine gönderildi. Orada zamanını birkaç cilt şiir yazarak geçirdi. Kendi başarısızlıklarına öfkelenen FBI, Berrigan kardeşleri Washington DC’nin bazı bölgelerini havaya uçurmak için komplo kurmak ve hükümet yetkililerini kaçırmaya çalışmakla suçladı. Suçlamaların tümü 1972’de mahkemeden atıldı.

Şubat 1972’de hapisten çıktıktan sonra Berrigan militarizme, nükleer silahlara, ırkçılığa ve adaletsizliğe karşı “tanıklığını” sürdürdü. Catonsville sonrası pasifist çabalarını, İncil’deki emirde olduğu gibi, “kılıçlarınızı saban demiri haline getirmek için” “saban demirleri” olarak adlandıran Berrigan ve kardeşi, özgürlüklerini defalarca devletin gücüne karşı kışkırttı. 1980’lerin sonlarında ve 90’ların başlarında, protestoları arasında nükleer füze burun konilerine kan dökmek için bir savunma müteahhitinin tesisine izinsiz girmek, bir denizaltı inşaat sahasında iki seyir füzesi fırlatıcısının silahsızlandırılması ve yapım aşamasındaki bir destroyere yasadışı giriş yapılması yer aldı. 1970’den 1995’e kadar Berrigan, protestolarıyla ilgili çeşitli suçlardan dolayı toplam yedi yıl hapis yattı.