Conte Giacomo Leopardi Kimdir ? Hayatı Ve Biyografisi

Şair

Doğum tarihi: 29 Haziran 1798, Recanati, İtalya

Ölüm tarihi ve yeri: 14 Haziran 1837, Napoli, İtalya 

Conte Giacomo Leopardi

İtalya’nın en büyük romantik şairi Conte Giacomo Leopardi (1798-1837), ansiklopedik ilgi alanlarına sahipti. Eleştirel yazıları, yazışmaları, filolojik çalışmaları ve edebi ve felsefi yansımaları olan defterleri şiirini tamamlar.

29 Haziran 1798’de boğucu, eyalet Recanati’de doğan Giacomo Leopardi, erken gelişmiş ergenliğini tamamen öğrenmeye adadı. Soğuk, sert annesi Adelaide, yalnızca ailenin mali durumunu düzeltmek ve asil bir görünüm sürdürmekle ilgilendi, çocuklarının duygusal ihtiyaçlarını ihmal etti. Muhafazakar ve yoksul babası Conte Monaldo, bir süre Giacomo’yu Aydınlanma fikirlerinden koruyarak dikkatini dini ve filolojik çalışmalara yönlendirdi. Bu yoğun çalışma yılları, A History of Astronomy (1814), An Essay on the Popular Errors of the Ancients (1815) ve Julius Africanus (1815) üretti, ancak hassas sağlık kısa süre sonra kişisel acıların ana kaynağı haline geldi ve bu da onun uyku kapasitesini sınırladı. sürdürülebilir çalışma.

1816’dan itibaren Leopardi’nin erken dönem antikacılığı ve dindarlığı, edebiyatta gelişen bir ilgiye dönüştü. Bazıları bu değişikliği yanlışlıkla onun eleştirmen Pietro Giordani ile olan ilişkisine bağlasa da, Leopardi’nin felsefi şüpheciliğinin onlar tanışmadan önce ortaya çıktığına dair bol miktarda kanıt var. Recanati’den ilk ayrılışından (1822) önce yazılmış olan erken dönem Canti, evrenin onun için ne anlam ifade ettiğini ne de onu etkileyen kozmik bir yabancılaşma duygusu olan noia için herhangi bir çare sunmadığını ortaya koymaktadır.

Roma’da 3 ay kalması (1822), Leopardi’nin yaşamla ilgili hayal kırıklığını artırdı, çünkü Roma toplumunu yozlaşmış, cahil ve yeni fikirlere düşman buldu. Bilgisi, birçok bilgili yabancının saygısını kazanmasına rağmen, iş bulamadı ve Recanati’nin baskıcı atmosferine geri dönmek zorunda kaldı. Kaçmaya çalışırken, 1825’te Milano ve Bologna’ya gitti ve burada Cicero’nun bir baskısını, Petrarch’ın bir yorumunu ve kendi düzyazı ve şiir koleksiyonunu hazırladı. Başarısız sağlık ve fon eksikliği onu aile evine geri gönderdi. (1827-1828) Floransa ve Pisa’ya gitti ama yine isteksizce Recanati’ye döndü. 1830’da Toskanalı arkadaşları ona para verdi ve “o korkunç Recanati kabusu”ndan sonsuza dek vazgeçmesini sağladı. 1833’ten itibaren görme ve sağlık sorunları nedeniyle Napoli’de bir arkadaşıyla yaşadı.Giacomo Leopardi ile Yedi Yıl Kardeşlik (1880) bu zor yılları belgeliyor. Leopardi 14 Haziran 1837’de öldü.

61 şiirden oluşan bir koleksiyon olan I canti , Leopardi’nin en büyük şiirsel başarısını temsil ediyor. Üç kronolojik bölümü, birçok çağdaşının öznel romantik melankolisinden çok daha derin olan felsefi karamsarlığının gelişimini ortaya koyuyor.

İlk aşamada (1819-1820) Leopardi, mahrem acısını ifşa eder ve başkalarının hayatta bulabileceği mutluluktan kendisini kopuk olarak görür. En iyi örnekler “Ay’a”, “Sonsuz” ve daha uzun olan “Tatilden Önce Akşam”, Leopardi’nin sürekli kişisel ıstırabı ile yalnızca gelecek günün şenliklerine odaklanan diğerlerinin sevinçlerini karşılaştırdığı. Leopardi’nin hayal gücü, gündelik, tekdüze varoluşa dönüşü görmek için ertesi gün atlıyor.

İkinci aşama (1821-1823), herkesin katlanması gereken ıstırap için bir açıklama geliştirir. İnsan türü evrimleştikçe, akıl ve deneyim, ilk mutluluk yanılsamasının yanlış olduğunu kanıtladı. Leopardi bu tarihsel sürece bir sonuç çıkarır: çocuk yetişkinliğe doğru olgunlaşırken, acı deneyimler yoluyla gençlik ideallerinin yanlış olduğunu öğrenir. Leopardi, modern toplumun insanları mutluluktan yoksun bıraktığı sonucuna varır. “Kadim Mitlere Dair” alt başlığındaki “İlkbahara”, bu duruşu en güçlü şekilde tasvir ediyor.

Son aşamada (1828-1837) şiirler, ne kadar acı olursa olsun, gerçeğin amansız arayışında neredeyse felsefidir. Leopardi, Tanrısal düzenden yoksun bir dünyayı tasvir eder; bu dünyada, artık acımasız düşman olan Doğa, insana yaşamın hiçliğini anlaması için zeka vermiştir. Acıdan , can sıkıntısından ve yalnızlıktan kurtulmanın tek çaresi olarak insan şefkatine ve ıstıraptaki dayanışmaya işaret ettiği son büyük şiiri La Ginestra’da bir umut notası ortaya çıkıyor . Diğer önemli şiirler “Anılar”, “Yalnız Ardıç Kuşu” ve “Asya’da Gezici Bir Çobanın Gece Şarkısı”dır.

I canti’ye ek olarak , Leopardi birkaç önemli eser yazdı. 1823-1828 yılları arasında yazılan Moral Opereti (Kısa Ahlaki Eserler), 19’u Roma’dan döndükten sonra ve 5’i sonraki yıllarda olmak üzere 24 bölüme ayrılmıştır . Diyaloglar, anlatılar ve lirik düzyazılar gibi çeşitli biçimler alsalar da, birlikleri Leopardi’nin tüm umutlardan yoksun düşmanca bir dünyada gerçeği arayışından kaynaklanmaktadır. Leopardi, mümkün olan tek mutluluğun, insanın yanılsamalardan vazgeçmesinde ve ölümü kabul etmesinde yattığı sonucuna varır.

Zibaldone ( 1817-1832 , çoğunlukla 1827 hakkında yazılmıştır) notlar, eskizler, şiirler için fikirler ve felsefi ve edebi tartışmalardan oluşan bir koleksiyondur. Çoğu zaman gereksiz olan birkaç bin sayfadan Leopardi’nin şiiri salt bir taklit değil, bir yaratma ve icat olarak görür. Zamanın faydacı ruhunu reddederken, Leopardi, çoğu modern insanın lirik şiirden kaçındığını ve Doğa’nın acımasız kayıtsızlığının acımasız gerçeğini amansız bir şekilde keşfettiğini bilmesine rağmen, güzelliğin peşinde teselli aradı. Ölümünden sonra yayınlanan 111 kısa düzyazı bölümü olan Pensieri ( Düşünceler ), Zibaldone’u devam ettiriyor. Leopardi’nin Toplanan Mektupları,eserlerine yönelik bir başka rehber, trajik bir şekilde kısa varlığının çeşitli aşamalarındaki başlıca endişelerini yansıtıyor.