Clements Kadalie Kimdir ? Hayatı Ve Biyografisi

Doğum tarihi: Nisan 1896, Malavi

Ölüm tarihi ve yeri: 1951, Doğu Londra, Güney Afrika

Clements Kadalie’nin Biyografisi

Clements Kadalie (yaklaşık 1896-1951), Güney Afrika’nın ilk siyah ulusal sendika lideriydi. 1919’daki başlangıcından 1929’da ulusal sekreterlik görevinden istifa edene kadar Sanayi ve Ticaret İşçileri Sendikasına başkanlık etti.

Kadalie’nin ve ICU’nun hızlı yükselişi, Güney Afrika’nın siyah işçi sınıfının, ABD’nin yerleşik beyaz egemenliğine potansiyel bir meydan okuyucu olarak ortaya çıktığının sinyalini verdi.

Kadalie, bir işçi olarak yalnızca sınırlı ve hatta Güney Afrika’da ikamet eden olarak daha az deneyime sahip olarak, doğmakta olan Güney Afrika siyah sendika hareketinde öne çıktı. Nyasaland Tonga’sının önde gelen şeflerinden Chiweyu’nun torunu Kadalie, 1896’da veya kısa bir süre önce Bandawe misyon istasyonunun yakınında doğdu. İskoçya Kilisesi misyonerleri tarafından eğitilen Kadalie, 1912’de öğretmenlik eğitimini tamamladı. Kısa bir ilkokul öğretmenliği döneminden sonra, Kadalie 1915’in başlarında komşu Güney Afrika eyaletlerinde iş arayan Nyasalanders akımına katıldı. Portekiz ve Mozambik’te birkaç ay çalışan Kadalie, Cape Town’a taşınmadan önce 1915’ten 1918’e kadar çeşitli büro görevlerinde bulunduğu Güney Rhodesia’ya devam etti.Beyaz bir sosyalistle tesadüfen karşılaşan Kadalie, Güney Afrika’nın pek çok gelişmekte olan şehrinde siyah işçiler arasında sendikaların çoğaldığı bir zamanda örgütlenme işine girdi.Ocak 1919’da Cape Town’da bir liman işçileri toplantısında ICU kuruldu.Bir yıldan az bir sürede ikamet eden ve İngilizce dışında hiçbir Güney Afrika dili konuşamayan Kadalie, sekreter seçildi.

Cape Town liman işçilerinin kısmen başarılı bir grevinin önderliği ve ardından sınır dışı edilmesini engellemeye yönelik başarılı çabalarının önderliğiyle 1919 sonunda yerel ve ulusal görünürlüğe fırlayan Kadalie, 1921’in sonunda ulusal bakanlığa seçilecek kadar geniş bir destek kazanmıştı. Cape Providence ve Orange Free State’deki siyah sendikaları birbirine bağlayan ICU. Kadalie’nin liderliğinde yoğun bakım ünitesi genişlemeye devam etti ve 1924’te Kadalie, Afrikalıların Cape Providence’daki seçmenler olarak oy haklarını kullanarak nüfuz pazarlığı yapma geleneğine göre hareket ederek, Afrikalıları seçimlere oy vermeye çağırdığında, ulusal siyasetin odak noktası haline geldi.

Başarılı Milliyetçi-İşçi koalisyon hükümeti “uygar emek” politikasını uyguladığında ihanete uğrayan Kadalie, eleştiriye ve sendika örgütlenmesine odaklanmaya geçti. ICU şubeleri, Witwatersrand’ın endüstriyel merkezinde ve Durban limanında kuruldu. Cape Town üyelerinin muhalefeti üzerine, ICU merkezi 1926’da Johannesburg’a kaydırıldı ve ICU, Natal ve Orange Free State’deki tarım işçileri arasında bir destek kaynağı bulmaya başladı. 1927’de ICU, kurulu beyaz sendikaların üye sayısının çok üzerinde, 100.000 üye olduğunu iddia ediyordu. Alarma geçen beyaz çiftçiler ve politikacılar, yoğun bakım ünitesini durdurmak için harekete geçme çağrısı yaparak tepki gösterdi.

Yoğun bakım ünitesinin patlayıcı büyümesi hükümetin muhaliflerinin de dikkatini çekti. 1924’te beyaz işçilerden uzaklaşan bir politika değişikliğinin ardından, çok ırklı küçük Komünist Parti destek sundu ve yoğun bakım ünitesi üyelerini saflarına katmaya başladı.

Kadalie başlangıçta Komünistlerle işbirliğini memnuniyetle karşıladı.Ancak Komünistler onun politikalarını yoğun bakım ünitesi içinden eleştirmeye başlayınca, 1926 sonunda parti üyelerinin yoğun bakım ünitesi yönetim kurulundan atılması için çoğunluk desteği aradı ve aldı.Daha sonra, 1927’de komünistlerin yoğun bakım ünitesine üye olmaları yasaklandı.

Onun politikalarını yoğun bakım ünitesi içinden eleştirmeye başlayınca, 1926 sonunda parti üyelerinin yoğun bakım ünitesi yönetim kurulundan atılması için çoğunluk desteği aradı ve aldı.Daha sonra, 1927’de komünistlerin yoğun bakım ünitesine üye olmaları yasaklandı.

Komünistlerin devrilmesi, 1920’lerin ortalarında da yardım teklif eden Johannesburg ve Durban’daki beyaz liberaller tarafından sıcak bir şekilde karşılandı. 1927’de Kadalie, iyi niyetleri sayesinde, ülkenin siyah işçilerinin temsilcisi olarak ICU’nun tanınmasını ve desteğini kazanmak için uzun zamandır Avrupa’ya seyahat etme hedefini gerçekleştirebildi. Uluslararası Çalışma Örgütü tarafından resmi olarak tanınmamasına rağmen, Kadalie Avrupalı ​​sosyal demokratlar ve sendikacılar tarafından candan karşılandı.Kadalie, Arthur Creech-Jones, Fenner Brockway ve İngiliz işçi hareketi içindeki diğer temaslarla yapılan kapsamlı tartışmalar sayesinde, yoğun bakım ünitesinin kendisini bir Avrupa sendika modeli üzerinde verimli bir şekilde kurmasına yardımcı olacak bir İngiliz danışmanın sözünü aldı.

Kadalie, 1927’nin sonlarında, beyazların hükümet baskısı için artan çağrılarının ortasında eve döndü. ICU organizasyonu içinde, mali yanlış uygulama suçlamalarının hızlandırdığı sert düşmanlıklar buldu. 1928’de Natal ve Orange Free State’deki büyük şubeler ayrıldı ve uzun zamandır beklenen İngiliz danışman William Ballinger’in gelişi, dahili yeniden yapılanma ihtiyacı ve yoğun bakım ünitesinde beyazların uygun rolü konusundaki tartışmalarda yalnızca tartışmaları alevlendirdi.

1929’un başlarında istifa eden ve ardından başarısız bir şekilde ulusal sekreter olarak geri dönen Kadalie, ulusal yoğun bakım ünitesinin hızlanan çöküşünü durduramadı.Bağımsız bir yoğun bakım ünitesinin lideri olarak Doğu Londra’da bir destek üssünü yeniden kurdu ve burada 1930’da iki ay hapis cezasına çarptırıldığı yerel bir genel grev düzenledi.1930’lar ve 1940’lar boyunca aralıklı olarak kendini ulusal düzeyde yeniden savunmaya çalıştı, ancak başarılı olamadı. 1951’de öldüğü Doğu Londra’da saygın bir topluluk lideri olarak kaldı.

Kadalie halka açık olarak yalnızca İngilizce konuşsa da, kentsel ve kırsal binlerce siyah işçiyi ülkenin ilk ulusal işçi hareketinde harekete geçirmeyi başardı. Birkaç ani ilerleme kaydedildi ve hiçbir ulusal siyah sendika örgütü, 1930’larda ve 1940’larda sonraki nesil sendikacılar için bir miras olarak konsolide edilmedi. Yine de şüphesiz Kadalie, Güney Afrika’nın yeni siyah ücretlilerinin hayal gücünü, kapsamı daha önce benzersiz olan bir harekette birleştirdi.

Clements Kadalie 1951 yılında Doğu Londra, Güney Afrika’da öldü.