Claude Le Jeune Kimdir ? Hayatı Ve Biyografisi

Doğum tarihi: 1528, Valenciennes, Fransa

Ölüm tarihi ve yeri: 26 Eylül 1600, Paris, Fransa

Claude Le Jeune Biyografi

Claude Le Jeune (yaklaşık 1530-1600), Fransa’da aktif olan bir Flaman besteciydi. Yeni bir beste türü olan musique mesurée’yi yarattı ve aynı zamanda sayısız Fransız Mezmur sahnesi ile de beğeni topladı.

Valenciennes’de (şimdi Fransa’da, sonra Flanders’ın bir parçası) doğan Claude Le Jeune, ilk yıllarını Flanders’ta geçirdi ve daha sonra besteci Adrian Willaert ile kalmak için Venedik’e seyahat etmiş olabilir. Le Jeune 1564’te Paris’e yerleşti. Huguenot olduğu belli olmasına rağmen, Fransız sarayında, özellikle de Duc de Joyeuse’nin 1581’deki evliliğine katılanların müzik etkinliklerini planlamaktan sorumluydu. Ertesi yıl bestecinin maistre des enfans olarak atanması görüldü. de musique , Kral III. Henry’nin kardeşi François d’Anjou’ya. 1596’da Le Jeune, Kral IV. Henry’nin maistre compositor ordinaire de la musique’i olarak listelendi ve bu görevi 26 Eylül 1600’de Paris’teki ölümüne kadar sürdürdü.

Claude Le Jeune hakkında — Claude Le Jeune Hayatı

Le Jeune’nin müziğinin büyük bir kısmı kaybolmuş olsa da 659 eser bize kadar ulaşmıştır. Bunlar 67 şanson, 146 hava, 320 mezmur, 41 kutsal şarkı, 10 motif, 1 Mass, 1 Magnificat ve 3 enstrümantal parça içerir. Son dört türün pek önemi yoktur: bunlar onun erken, biçimlendirici yıllarına aittir veya bestecinin durumunu veya gelişimini yetersiz şekilde temsil eder. Huguenot Psalter’ın şansları, havaları ve ayarları daha önemli. Chansons, 1550’lerin müzik odaklı, özenle kontrapuntal parçalarından, 1560’ların ve 1570’lerin İtalyan, metin odaklı, kromatik eserlerinden, 1580’lerin ve 1590’ların son eserlerinde “madrigalizm” içermeyen netleştirilmiş bir deyime kadar uzanır.

Çok daha önemli olan, musique mesurée’deki yüz küsur havadır. Şair Jean Antoine de Baïf, klasik nicel ölçüleri Fransız şiirine uyarlayarak vers mesurée’de birçok şarkı sözü yazmıştır; bunlar da Le Jeune tarafından nota karşı nota kontrpuanında belirlendi. Yapay yapılarına rağmen, bu strofik şarkılar bestecinin en güzel ilhamları arasındadır.

Le Jeune, kariyerinde en az dört kez Clément Marot ve Théodore de Bèze tarafından çevrildiği şekliyle Fransız Psalter’a döndü ve son üçünde orijinal Cenevre ezgilerini kullandı. Birinci düzenlemede (1564) mezmurlardan 10’unu motet (taklit) tarzında yerleştirmiştir. Onun Dodecakordon’u(1598), 12 modun her birinde taklit motifler olarak oluşturulmuş 12 mezmur idi. Bu ayarların aksine, biri üç ses için (ilk basım 1602-1610) ve biri dört ila altı ses için (ilk yayın 1601) olmak üzere iki cilt mezmur vardı. Basit bir notaya karşı nota tarzında yazılmışlar, muhtemelen Protestan kiliselerinin cemaatleri veya koroları için tasarlanmışlardı. Özellikle dört ila beş parçalık versiyon, 17. ve 18. yüzyıllarda Avrupa ve Amerika’da beğenildi ve daha büyük ve daha önemli kreasyonları pahasına bile Le Jeune’nin itibarını sağladı.