Cicero Kimdir? Hayatı Ve Biyografisi

Doğum :3 Ocak MÖ 106 Arpino, Roma Cumhuriyeti (günümüz Arpino, Lazio, İtalya)

Ölüm :7 Aralık MÖ 43 Formia, Roma Cumhuriyeti

Cicero’nun Hayatı

Yunan felsefesi ve retoriği, geç Roma Cumhuriyeti’nin en büyük hatibi Çiçero’nun (MÖ 106-43) konuşmalarında, mektuplarında ve diyaloglarında ilk kez tamamen Latince’ye geçti. Parlak bir avukat ve ailesinin Roma makamına ulaşan ilk kişisi olan Çiçero, Jül Sezar, Pompey, Marc Antony ve Octavian döneminin önde gelen siyasi figürlerinden biriydi. Bir dizi yanlış yargılanan ittifak onun sürgün edildiğini ve sonunda öldürüldüğünü gördü, ancak Cicero’nun yazılarının yüzyıllar boyunca etkisi zar zor azaldı. Rönesans ve Aydınlanma düşünürleri, Klasik retorik ve felsefenin zenginliklerini onun aracılığıyla keşfettiler.

Marcus Tullius Cicero, Roma’nın yaklaşık 60 mil güneydoğusundaki tepe kasabası Arpinum’da doğdu. Binicilik düzeninin zengin bir üyesi olan babası, Cicero ve küçük erkek kardeşini Roma ve Yunanistan’da felsefe ve retorik konusunda eğitmek için para ödedi. Kısa bir askerlik hizmetinden sonra Quintis Mucius Scaevola yönetiminde Roma hukuku okudu. Çiçero, ilk davasını MÖ 81’de alenen savundu ve suçlanan bir adamı başarılı bir şekilde savundu.

Cicero, 75’te quaestor, 66’da praetor ve 63’te konsolos seçildi . siyasi bir aileden gelmeden bu rütbeye ulaşan en genç adam. Konsolos olarak görev yaptığı süre boyunca, Cumhuriyeti devirmek için Katilin komplosunu engelledi. Ancak sonrasında, kendisini kovuşturmaya açık bırakan ve sürgüne gönderen Roma hukukunun ihlali olan kilit komplocuların özet infazını onayladı.

Cicero’dan MÖ 44’te Sezar’a suikast komplosuna katılması istenmedi, ancak olaydan sonra bunu kutlamak için acele etti. Sezar’ın ölümünün ardından çıkan çatışmada Cicero, kilit isimlerle ittifaklar kurmak için kısa girişimlerde bulundu, önce Mark Antony’yi Senato önünde savundu ve ardından bir dizi solgun konuşmada onu halk düşmanı olarak kınadı. Bir süre sonradan görme Octavian’ı destekledi, ancak Antony, Octavian ve Lepidus 43’te ikinci Triumvirliği oluşturmak için ittifak kurduklarında Cicero’nun kaderi çözüldü. Antony onu halk düşmanı ilan ettirmeyi ayarladı. Cicero, Antony’nin başını ve sağ elini kesip Roma’da sergilenmek üzere getirdiği söylenen askerleri tarafından yakalanıp öldürüldü.Antony’nin Cicero’nun konuşmaları ve yazıları için intikamı.

Çiçero, en üretken Romalı yazarlardan biriydi ve modern çağa kadar ayakta kalan konuşmalarının, mektuplarının ve tezlerinin sayısı, sonraki nesiller tarafından hayranlığının bir kanıtıdır. Cicero için felsefi anlayış, bir hatibin en büyük erdemiydi. Üç Yunan felsefe okulundaki kendi eğitiminden derinden etkilendi: Lucius Aelius Stilo ve Didotus’un Stoacılığı, Phaedrus’un Epikürcülüğü ve Yeni Akademi başkanı Larissa’lı Philo’nun şüpheci yaklaşımı. Çiçero genellikle erdeme ve hizmete değer veren Stoacıların, zevki seven Epikürcülerin yanında yer alırdı. Ancak Yeni Akademik eğitimi, onu belirli bir duruma uyacak şekilde çeşitli felsefi okulların unsurlarını birleştirmesi için donattı.

Cicero kendine ait çok az yeni felsefe önerdi, ancak eşsiz bir çevirmendi ve Yunan fikirlerini anlamlı Latince’ye dönüştürdü. Diğer eşsiz katkısı yazışmalarıydı. Resmi gönderilerden gündelik notlara, arkadaşlara ve aileye kadar her şey dahil olmak üzere 900’den fazla mektubu hayatta kaldı. Döneminin siyaseti ve toplumu hakkında bilinenlerin çoğu Cicero’nun yazışmaları nedeniyle biliniyor. Mektuplarından birkaçı yayınlanmak üzere yazılmıştı, bu yüzden Çiçero sevinçlerine, korkularına ve hayal kırıklıklarına özgürce hüküm sürdü.

Cicero’nun Latince nesir konusundaki yaratıcı komutu, nesiller boyu ders kitapları ve gramerler için bir model oluşturdu. Kilise Babaları, Cicero’nun çevirileri aracılığıyla Yunan felsefesini araştırdı ve birçok tarihçi Rönesans’ın başlangıcını Petrarch’ın 1345’te Cicero’nun mektuplarını yeniden keşfetmesine tarihlendirdi. Aydınlanma düşünürleri dahil John Locke, David Hume, Montesquieu ve Thomas Jefferson hepsi Cicero’dan düşünceler ve ifade dönüşleri ödünç aldı. Birinci yüzyıl eleştirmeni Quintilian, Cicero’nun “bir erkeğin değil, belagatın kendisinin adı olduğunu söyledi.”