Chester Alan Arthur Kimdir ? Hayatı Ve Biyografisi

Doğum tarihi: 5 Ekim 1829, Fairfield, Vermont, ABD

Ölüm tarihi ve yeri: 18 Kasım 1886, Chester A. Arthur Home, New York, ABD

Chester Alan Arthur’un Biyografisi

Amerika Birleşik Devletleri’nin yirmi birinci başkanı Chester Alan Arthur (1830-1886), göreve geldiğinde Amerikan siyasetinin önde gelen yağmacılarından biri olarak biliniyordu, ancak onurlu ve yetenekli bir yönetici olduğunu kanıtladı.

Siyasi düşmanlar, Chester A. Arthur’un Kanada doğumlu olduğunu ve bu nedenle Amerika Birleşik Devletleri başkanı olmaya uygun olmadığını iddia etti.Arthur suçlamalara hiçbir zaman yanıt vermedi ve 5 Ekim 1830’da Fairfield, Vt.’de, İskoç-İrlandalı bir Baptist papazın yedi çocuğundan en büyüğü olarak doğduğunu söyledi.NY, Schenectady’deki Union College’da eğitim gördü, okul öğretmenliği yaptı ve hukuk okudu.New York’a taşınarak başarılı bir hukuk pratiği geliştirdi ve Cumhuriyetçi parti siyasetiyle ilgilenmeye başladı.

Arthur, yeni bir siyasi hareket inşa etmek için gerekli olan daha az heyecan verici işleri yerine getirme istekliliği sayesinde Cumhuriyetçi partide dramatik olmasa da istikrarlı bir şekilde yükseldi.New York Şehri, İç Savaş sırasında William Marcy Tweed’in Demokrat parti makinesinin pençelerine düşüyordu, ancak Arthur eyalet valisinin koruyucusu olarak istikrarlı bir şekilde yükseldi.New York’ta baş mühendis, genel müfettiş ve genel müdür olarak görev yaptı.Federal hükümet için eyalet birliklerini yetiştirdi, donattı ve gönderdi.1863’te Cumhuriyetçiler görevden alındığında, Demokrat bir halef için kenara çekildi.Oybirliği ile mükemmel bir yönetici olmuştu.

Parti için yaptığı çalışmaların bir ödülü olarak, Kasım 1871’de Başkan US Grant, Arthur’u New York Limanı için gümrük tahsildarı olarak atadı.Siyasi partilerin neredeyse öncelikli olarak patronaj için iktidardaki partiye tahakkuk eden işler ve diğer “ganimetler” için işlev gördüğü bir çağda Arthur, 41 yaşına geldiğinde patronaj aygıtındaki en güçlü ve kazançlı konumlardan birine sahipti.Toplayıcı olarak, 1000’den fazla çalışanı denetledi ve bunların çoğu New York Eyaleti Cumhuriyet makinesindeki birliklerdi. Arthur, işlerin dağılımını denetlemeye yardımcı oldu ve seçim zamanında, “değerlendirmelerin” Federal bir iş sahibi olmak için neredeyse bir gereklilik olan Cumhuriyetçi kampanya fonlarına yapılan katkıların toplanmasını denetledi.Gümrük Dairesi rüşvete yabancı değildi ama Arthur’un kendisi dürüsttü.

Bir anlamda, yolsuzluk gereksiz olurdu. Arthur, ithalatçılardan borçlarını yanlış beyan ederek hükümet için topladığı tüm paraların yarısının bir ücretiyle ödendi. Ünlü bir davada Arthur ve diğer iki yetkili 135.000 doları paylaştırdı.Maaşı 12.000 $ olarak belirlenen 1874 yılına kadar maaşı genellikle yılda 40.000 $ ‘a ulaştı.

Bu paranın tamamı Arthur’un banka hesabında kalmadı.Tüm siyasi atamalar gibi, partiye büyük bağışlar yapması bekleniyordu.Bu harcamalar Arthur’a New York Eyaleti’nin patronaj odaklı Cumhuriyetçi partisinde önemli bir yer kazandırdı.Alonzo Cornell ve Levi Morton ile New York’un güçlü siyasi örgütünün kontrolünde sadece Roscoe Conkling’den sonra ikinci oldu. Reformcular arasındaki itibarı utanç vericiydi, ancak 1880’e kadar Conkling’inkiler dışında herhangi bir baskıyı görmezden gelebilirdi.

Arthur’un takma adları “Centilmen Patron”, “Zarif Arthur”, kestiği figürü gösterir. 2 metreden uzun boylu, zamanın özelliklerine göre yiğitçe inşa edilmiş, dalgalı bıyıklı ve gür yan bıyıklı, güzel ve modaya uygun giysiler giymişti. Son derece kibardı, iyi yemek yiyor, en iyi şarapları ve konyakları içiyor ve büyük çapta eğleniyordu.Bunların hiçbiri orta sınıf New York City’de olağanüstü değildi, ancak onun Washington’a taşındığı muhafazakar giyimli ve ahlaki açıdan kısıtlanmış Ortabatı Cumhuriyetçi politikacılarıyla çarpıcı bir tezat oluşturuyordu.

Tesadüfi başkan

1880’de Cumhuriyetçiler, bir başkan adayının adaylığı konusunda keskin ve keskin bir şekilde bölündüler.İki ana umutlu, eski başkan US Grant (Conkling ve Arthur baş savunucuları arasındaydı) ve James G. Blaine idi.Kilitlenen kongre, sorunu ancak bir kara at adayı olan Ohio’lu James A. Garfield’a başvurarak çözdü. Grant yanlısı fraksiyonun lideri Conkling öfkeliydi.Çünkü Garfield Blaine’e kendisinden daha dostçaydı ve Levi Morton’un önerilen başkan yardımcılığı adaylığını reddetmesi konusunda ısrar etti.Arthur, Garfield grubunun ikinci başkan yardımcısı seçimiydi ve Conkling kararlılığını korusa da Arthur kabul etti.Arthur, Conkling’e mahkeme ödemeye devam etti, ancak seçim onu ​​Amerika Birleşik Devletleri başkan yardımcısı yaptıktan sonra bile aynıydı.Aslında, Arthur Albany’de Conkling için lobi yapıyordu. Başkan Garfield’ın Washington’da, Arthur’u başkan yapmak için yaptığını iddia eden akıl hastası bir adam tarafından vurulduğu haberi geldiğinde. Garfield 19 Eylül 1881’de öldü ve Arthur başkan oldu.

Tarihçiler, Arthur’un herkesin beklediğinden çok daha iyi bir başkan olduğu konusunda hemfikirdir. Makamının saygınlığına karşı duyarlı görünüyordu ve eski müttefiklerine en çok hamiliği göndermeye devam ederken, genellikle kendini onların toplumundan kurtardı.Conkling’e Yüksek Mahkeme’de bir koltuk teklif etmesine rağmen, Conkling’in eski düşmanlarından birini Gümrük Dairesi’nde bıraktı.Reform tarafındaki Cumhuriyetçiler bu yeni başkana üzüldüler, ancak Arthur şaşırtıcı olabilir. Hatta önemli bir kamu hizmeti faturasını destekledi ve imzaladı (diğer şeylerin yanı sıra, bazı devlet işlerinde bulunmanın ön koşulu olarak sınavlar yapılmasını sağlıyordu) ve birkaç ahbapçıyı da içine alan postane dolandırıcılıklarının soruşturulmasına izin verdi.

Arthur her zaman olduğu gibi, iyi bir yönetici olarak kaldı.Ancak, H. Wayne Morgan’ın (1969) belirttiği gibi, “Arthur, gücün özünden çok görünüşünü beğendi.” Kendisi için bir bayrak tasarladı, askeri törenlerin tadını çıkardı, eski püskü Beyaz Saray’ı yeniledi ve mükemmel bir başkan görünümü sundu. Pendleton Kamu Hizmeti Yasası ve modern bir donanmanın inşası gibi döneminin önemli olaylarında çok az inisiyatif aldı.

Ne yazık ki Arthur’un siyasi geleceği için (1884’te yeniden seçilmek isterdi), eski düşmanlarını kazanmadan eski destekçilerini yabancılaştırmıştı.1884’te Cumhuriyet Kongresi’nde gerçek bir gücü yoktu ve sessizce rafa kaldırıldı. 1886’da öldü.Çağdaşlarına ilham vermemişti ve biyografilerini yazanlar dostça davransa da onlara da ilham vermemişti.