Charles Robert Richet Kimdir? Hayatı Ve Biyografisi

Doğum tarihi: 26 Ağustos 1850, Paris, Fransa

Ölüm tarihi ve yeri: 4 Aralık 1935, Paris, Fransa

Charles Robert Richet’in Biyografisi

Fransız fizyolog Charles Robert Richet (1850-1935), anafilaksi fenomenini keşfettiği için Nobel Fizyoloji veya Tıp Ödülü’ne layık görüldü.

Paris Üniversitesi’nde profesör olan Alfred Richet’in oğlu Charles Richet, 25 Ağustos 1850’de Paris’te doğdu.Paris’te tıp okudu ve cerrah olmayı planladı, ancak kısa süre sonra fizyoloji için ameliyatı bıraktı.1869’da Paris’te tıp doktoru, 1878’de bilim doktoru olarak mezun oldu.1879’da fizyoloji okutmanı ve 1887’de Paris Tıp Fakültesi’nde fizyoloji profesörü oldu.

1890’da antitoksik bağışıklık fenomeni keşfedildi ve 1891’de difteri antitoksin ilk olarak difteri tedavisinde kullanıldı.Kısa bir süre sonra, difteri antitoksinini test etmek için kullanılan kobayların, test enjeksiyonları uzun aralıklarla ayrıldığında akut olarak hastalandığı bulundu.1900’lerde, tropik sularda seyir halindeyken Richet, Portekizli Paul Portier ile tropikal denizanasının zehrini inceledi.Paul Portier ile birlikte çalışarak, zehirin bir gliserol çözeltisinin enjeksiyonunun denizanası tarafından zehirlenme belirtileri ürettiğini buldu. Fransa’ya döndüklerinde yerel denizanasının toksinlerini incelediler. Enjeksiyondan birkaç gün sonra köpekler için ölümcül olan minimum dozu belirlediler.Bundan daha küçük dozlar sadece geçici etkiler üretti.

1902’de Richet bu fenomeni farklı hayvanlarda incelemişti.Antitoksinlerin enjeksiyonu veya toksinlerin küçük dozları ile üretilen reaksiyonlara zaten profilaktik veya koruyucu deniyordu. Richet, bu yeni fenomende ilk dozun hayvanı duyarlı hale getirdiğini ve böylece ikinci enjeksiyonun şiddetli bir reaksiyon ürettiğini fark etti.İlk doz profilaktiğin tersiydi ve bu nedenle fenomeni anafilaksi olarak adlandırdı. Bir hayvan toksininin ilk enjeksiyonunun, test hayvanını çok küçük bir ikinci enjeksiyona bile duyarlı hale getirdiğini ve çok küçük dozlarda, ikinci enjeksiyondan sonraki şiddetli semptomların, ilk enjeksiyondan sonraki hafif semptomlarla orantısız olduğunu açıkça gösterdi.Şiddetli reaksiyonu oluşturmak için enjeksiyonlar arasında birkaç haftalık bir aralık olması gerektiğini de tespit etti.

1903’te Lozan’dan Nicolas Maurice Arthus, Arthus fenomenini tanımladı.Bir tavşana tekrarlanan dozlarda at serumu deri altından enjekte edildiyse, ilk başta sonraki enjeksiyonlar hiçbir etki yaratmadı, ancak ilk enjeksiyondan itibaren aralık uzadıkça, enjeksiyon bölgesi şişti, sertleşti ve ülser oldu. 1905’te Richard Otto, uzun aralıklarla tekrarlanan küçük dozlar enjekte edilen kobaylarda ciddi etkiler yaratan “difteri antitoksin” (o zamanlar bir toksin ve antitoksin karışımı kullanılıyordu) içindeki toksin değil, at serumu olduğunu gösterdi.Toksinin bulunduğu yer. Ayrıca, reaksiyon doza değil, zaman aralığına bağlıydı.Kısa süre sonra, at serumu enjekte edilen bir kobayın diğer hayvanların serumuna karşı aşırı duyarlılık göstermediği gösterildi.Ayrıca süt, yumurta veya kas özü enjeksiyonundan sonra özel reaksiyonlar meydana geldi.Böylece, ilk enjeksiyonda toksik olsun ya da olmasın, Richet anafilaksinin herhangi bir proteinin enjeksiyonundan kaynaklandığı kesin olarak gösterildi.

1907’de Richet, anafilaktik bir köpeğin serumunun normal bir köpeğe enjekte edilmesi durumunda, ikincisinin anafilaktik hale geldiğini gösterdi. Anafilaktik durum bu nedenle pasif olarak iletilebilir ve bu bir antijen antikor reaksiyonuydu.Anafilaktik fenomenleri incelemeye devam etti ve çalışmaları nedeniyle 1913’te Nobel Ödülü’ne layık görüldü.Anafilaksi, serum hastalığı ve alerji ile yakından ilişkilidir ve daha sonra alerjik hastalıkların araştırmaları Richet’ten kaynaklanmaktadır.

Richet fizyoloji üzerine çok sayıda eser yazdı ve iki derginin editörlüğünü yaptı. 1927’de koltuğundan emekli oldu ve 4 Aralık 1935’te Paris’te öldü.