Charles Maurice de Talleyrand Perigord Kimdir? Hayatı Ve Biyografisi 

Eski Fransa Dışişleri Bakanı 

Doğum tarihi: 2 Şubat 1754, Paris, Fransa

Ölüm tarihi ve yeri: 17 Mayıs 1838, Paris, Fransa

Charles Maurice de Talleyrand’ın Biyografisi

Fransız devlet adamı Charles Maurice de Talleyrand, Duc de Talleyrand Perigord (1754-1838), siyasette örnek olmaya devam ediyor. Yarım yüzyıl boyunca Devrimci “Terör” dışında bütün Fransız rejimlerine hizmet etti.

Charles Maurice de Talleyrand, büyükelçi ve dışişleri bakanı olarak eski usta bir diplomattı. Hayran olunan ve çoğu zaman güvenilmeyen, hatta bazen hizmet ettiği kişiler tarafından korkulan kişi, sonsuz hilelerin bir arabulucusu olarak kolayca değiştirilemedi.

Talleyrand, tarihçilerin anlaması ve değerlendirmesi son derece zor bir figür olmuştur.Ahlaki yozlaşması şüphe götürmez.O, arsız bir yalancı ve aldatıcıydı.Pazarlık yaptığı kişilerden sadece rüşvet almakla kalmadı, aynı zamanda onlardan rüşvet istedi ve onlarca yıl metresi olarak bir yeğeniyle yaşadı.

Görünür bir pişmanlık duymadan defalarca siyasi bağlılığını değiştirdi ve sonuna kadar dayanacağı hiçbir siyasi ilkeye sahip değildi.Aynı zamanda en azından teknik olarak vatana ihanetten suçluydu, hizmetindeyken ülkesinin halk düşmanlarıyla gizli müzakereler yapıyordu.

Yine de Talleyrand’ın yaptıklarının daha yakından incelenmesi, Napolyon’un emriyle Duc d’Enghien’in kaçırılması ve infazı hakkında kendisine atfedilen yorumda ifade edilen, insanlığın muhakemesinin olağan standartlarına karşı kibirli bir küçümsemenin kabuğunun altında bariz bir sabit amaç gösterir.”Bu, suçtan daha kötüydü, bir hataydı.” Talleyrand, Eski Rejim’den yeniye geçişi mümkün olduğunca acısız hale getirmek ve aynı zamanda Fransız ulusunun toprak çıkarlarını korumak olan Fransa’nın çıkarlarına dair kendi vizyonuna sahipti.Fransız devletinin başında olan kişilere olan bağlılığı, en iyi ihtimalle ancak güçleri kadar sürdü. Ancak bu eşsiz alaycı, bir ülke olarak Fransa’ya gerçek bir bağlılığa sahip gibi görünüyor.Onun bariz ihanetleri daha yüksek bir sadakatin ürünleri olarak görülebilir.Yine de onun bu resmi yanlış olabilir.Çünkü Talleyrand, kariyeriyle ilgili gerçeğe daha yakından ulaşılabilecek birçok kaydı yok etti. Suçluluğuna karar vermek, neden suçlu olduğunu belirlemekten daha kolaydır, daha derindeki masumiyetini kanıtlamak, kanıtlamaktan daha kolaydır. Sorun hem insanın kendisinde hem de bakanın gözündedir.

Talleyrand, 13 Şubat 1754’te Paris’te Fransız soylularının en eski ve seçkin ailelerinden birinin çocuğu olarak dünyaya geldi.Charles Daniel’in en büyük oğlu, Fransız ordusunda bir korgeneral olan Comte de Talleyrand olarak, bir çocukluk kazası kalıcı bir yaralanmaya neden olana kadar babasının kariyerini sürdürmek kaderiydi.

Talleyrand’ın protestoları üzerine onu Kilise’de bir kariyer kabul etmeye zorlandı.Çünkü bir rahip olarak mesleği yoktu.Ancak bir ortaokul olan College d’Harcourt’ta ve Reims’deki ilahiyat okulunda okuduktan sonra 1775’te Kutsal Emirler aldı.Hızlı terfileri ona bir ruh çobanı olarak değil, güçlü bir desteğe sahip bir dini yönetici olarak geldi.

İlk önemli görevi, 1780’de Fransız din adamlarının meclisi için genel ajan olarak hükümetle “gönüllü” müzakereler yapmaktı. Muaf tutuldukları vergiler yerine kilise adamları tarafından yapılan ödemeler. Daha sonra, 1788’de Autun piskoposu olarak atandı ve ertesi yıl Fransız Devrimi başlamak üzereyken kutsandı.

Zümreler Geneline din adamlarının yardımcısı olarak seçilen Talleyrand, Birinci Zümrenin Eski Rejimi yeni bir düzene dönüştürmek için kendi ayrıcalıkları pahasına da olsa işbirliği yapmasını istediğini çabucak gösterdi.

Mahkemeye açık muhalefete geçerek, 19 Haziran 1789’da yeni ilan edilen Ulusal Meclis’te Üçüncü Zümreye katılmaları için din adamlarını ikna etmede etkili oldu. Devletin ödeyeceği maaşlar karşılığında devletin tasarrufunu üstlenmiş ve bu politika doğrultusunda Din Adamları Medeni Kanunu’nu kabul etmiş ve onun hükümlerine göre kurulan yeni piskoposların kutsamacılarından biri olmuştur.Kilise disiplininin bu ihlalleri için Papa IV.Pius, 1791’de Talleyrand’ı aforoz etti.

1792’de Talleyrand, Avusturya ve Prusya ile başlayan savaşta bu ülkeyi tarafsız tutma misyonuyla gayri resmi bir elçi olarak defalarca İngiltere’ye gitti.Ancak Fransa’nın Avusturya Hollanda’sını (Belçika) işgali ve devrimci aşırıcılığın yükselişiyle sonuçlandı. XVI.Louis’in idamı, İngiltere’yi 1793’te savaşa soktu. Ülkesinde Devrimci yetkililer tarafından göçmen olarak mahkum edilen Talleyrand, 1794’te İngiltere tarafından sınır dışı edildi ve 2 yıllığına Amerika Birleşik Devletleri’ne gitti. Orada ülkenin birçok yerini ziyaret etti ve muhtemelen arazi spekülasyonu yaptı.

1796’da, Rehber’in kurulmasından sonra, Talleyrand Fransa’ya döndü.Enstitüye seçildi ve Temmuz 1797’de dışişleri bakanı oldu.Cumhuriyet rejimini kralcı komplolara karşı onaylayan 18 Fructidor darbesine (4 Eylül 1797) katıldı ve bir servet rüşvet aldı.Onun lütfunu isteyenlerden (“XYZ meselesindeki” Amerikalı müzakereciler sadece para taleplerini geri çevirmekle kalmadılar, aynı zamanda evlerine döndüklerinde kamuoyuna açıkladılar). Temmuz 1799’da cumhuriyetçiliğinin şüpheye düşmesi üzerine Dışişleri Bakanlığı’ndan istifa etmek zorunda kaldı.Onun kaderi daha sonra Mısır Talleyrand seferine sponsor olan ve 18 Brumaire darbesinde (9 Kasım 1799) iktidara gelmesine yardım ettiği General Napoleon Bonaparte’ın kaderiyle iç içe oldu.

Talleyrand, Ağustos 1807’ye kadar Konsolosluk ve İmparatorluk altında Napolyon’un dışişleri bakanı olarak görev yaptı ve 1804’te büyük mabeyincilik göreviyle ve 1806’da Prince de Benevento (Fransızca, Benevent) unvanıyla ödüllendirildi.Ancak, Napolyon’un takıntılı saldırganlığı onun için netleştikçe, İmparator ile olan ilişkileri bulanıklaştı. Talleyrand, başlıca düşmanlar olan İngiltere ve Rusya ile, Fransa’nın başlıca toprak kazanımlarını koruyan koşullarda barış yaparak, tekrar eden Avrupa koalisyonlarına karşı yorucu savaşları sona erdirmek istedi.

İmparatorun hizmetinde kalarak, efendisinin hırslarını engellemek için tasarlanmış tehlikeli bir entrika oyununa başladı. 1808’de Erfurt’ta Çar I. Alexander’ı Napolyon’a direnmeye teşvik etti. 1809’da şüpheli Napolyon tarafından görevden alındı, ancak ülke mülkünde oturmasına izin verildi.

Yeniden dışişleri bakanı olan Talleyrand, Bourbonlar için Müttefiklerin tam desteğini kazanmak için ustaca manevralar yaptı, ilk Paris Barışı’nda Fransa için nispeten elverişli koşullar elde etti, ardından müzakereciler arasında Fransa’ya bir yer kazanmak için galiplerin anlaşmazlıkları üzerinde oynadı. Viyana Kongresi’nde ve sonunda galipleri birbirlerine karşı Fransa’nın lehine çevirdi. Bu parlak diplomasi başarısı, Fransa Napolyon’u Yüz Gün’de tekrar memnuniyetle karşıladığında Müttefiklerin gazabıyla kısmen karartıldı, ancak Viyana müzakerelerinden ortaya çıkan son barış koşulları Fransa’yı devrim öncesi sınırlarına geri getirdi.

XVIII.Louis’in ikinci restorasyonu üzerine, Talleyrand Temmuz’dan Eylül’e kadar başbakan ve dışişleri bakanı olarak görev yaptı, ancak yeni hükümete egemen olan aşırı kralcılar, en azından mürted bir piskopos olmak üzere kraldan daha az bağışlayıcıydı ve Talleyrand ofisini kaybetti. Ancak, Napolyon’un ayrılmasıyla sönmüş olan Benevento’nun prens unvanının yerine 1815’te Duc de Dino unvanını aldı ve 1817’de Duc de Talleyrand Perigord oldu. XVIII.Louis saltanatının geri kalanında, Talleyrand, sık sık hükümete karşı oy kullandığı Akranlar Odası’nın bir üyesiydi.

Küçük bir katılımcı olduğu, ancak Louis Philippe’i tacı almaya teşvik ettiği 1830 Devrimi’nden sonra Talleyrand, Londra’ya büyükelçi olarak gönderildi. Yeni bağımsız Belçika devletinin tanınması üzerine İngiltere ile Fransız çıkarlarına uygun bir anlaşma müzakere etti. 1834 Dörtlü İttifak’ın (İngiltere, İspanya ve Portekiz ile) imzalanması, İspanya’daki anayasal hükümeti desteklemek için Anglo-Fransız işbirliğini Carlist isyancılara karşı güvence altına almak, Talleyrand’ın bir diplomat olarak nihai başarısıydı. Roma Katolik Kilisesi ile uzlaştıktan kısa bir süre sonra 17 Mayıs 1838’de Paris’te öldü.