Boyd Henry Bode Kimdir? Hayatı Ve Biyografisi

Doğum tarihi: 4 Ekim 1873, Ridott, Illinois, ABD

Ölüm tarihi ve yeri: 29 Mart 1953, Gainesville, Florida, ABD

Boyd Henry Bode Biyografisi

Amerikalı filozof ve eğitimci Boyd Henry Bode (1873-1953), eğitim felsefesinde pragmatizm için önde gelen bir sözcüydü. İlerici eğitimi destekledi, ancak aşırılıklarını eleştirdi ve demokratik olmadığını düşündüğü eğitim teorilerine karşı çıktı.

Boyd Henry Bode, 24 Ekim 1873’te kırsal kuzey Illinois’de Hollandalı göçmen bir ailenin çocuğu olarak dünyaya geldi ve babasının Hollanda Reform Kilisesi’nin bir dalı olan Hristiyan Reform Kilisesi’nde bir bakan olduğu Grundy County, Iowa’da büyüdü. Bode’un kırsal bir göçmen bakanın oğlu olarak yetiştirilmesi, onun düşüncesinde kalıcı bir iz bıraktı. Baba-oğul ilişkisi dostane ve saygılı olmasına rağmen, Bode daha sonra otoriter dini felsefi gerekçelerle reddedecekti.

Bode sekiz çocuğun en büyüğüydü ve kapsamlı örgün eğitim almasına izin verilen tek çocuktu.İlkokulu Wellsburg, Iowa’da ve liseyi Steamboat Rock, Iowa’da okudu. Penn College ve Michigan Üniversitesi’nde lisans derecesi aldı ve sonunda doktora derecesini aldı. 1900’de Cornell Üniversitesi’nde. Mezun olduktan sonra Bode, Wisconsin Üniversitesi’nde felsefe bölümünde üniversite öğretimine girdi.

Bode, öğretmenlik kariyerine felsefi bir idealist ve Amerikan pragmatizm felsefesinin bir eleştirmeni olarak başladı, ancak yavaş yavaş pragmatizmin Amerika’nın geleceğinin felsefesi olduğuna ikna oldu. Gerçeğin vahiy ve tefekkür yoluyla değil, insan deneyiminden geldiğine dair pragmatik görüş ona çekici geldi. Pragmatizmin insan sorunlarına uygulanabilir çözümlere ulaşmak için bilimi ve deneyi desteklemesi, gelişen felsefi bakış açısına da hitap etti. Ayrıca, pragmatizmin demokrasi şampiyonluğu, özellikle de John Dewey’in çalışmalarında gösterildiği gibi, Bode’un demokratik kurumları güçlendirme ve daha demokratik bir Amerikan toplumu sağlama konusundaki arzularını besledi.

Bode, Amerikan demokratik yönetim deneyinin geleceğin umudu olduğuna inanıyordu. Sadece göçmenlerin değil, diğer Amerikalıların da “Amerikanlaşmasını” savundu. Eski ve yeni pek çok Amerikalı demokratik ilke ve ideallerden habersizdi.Herkes, tarihsel zaman içinde donmuş statik ilkeler değil, halkın deneyiminden doğan canlı ilkeler değil, demokrasi ilkeleri konusunda eğitilmelidir. Sıradan insanların hak ettikleri yeri bulmaları, büyüyen bir demokrasi ve Amerikan tarihi ile geleneklerinin doğru anlaşılması yoluyla oldu. Demokrasi, Bode’un felsefi ve eğitimsel teması oldu.

Daha sonra Democracy As a Way of Life’da (1937) yazacağı gibi Bode, demokrasinin insanların zekasını özgürleştirmeyle sonuçlanacağını ve özgür zekanın da daha fazla ve daha iyi demokrasi yaratacağını düşündü. Ayrıca bilimde atılan büyük adımlar, bilimin zekanın birincil yöntemi veya aracı olduğunu gösterdi; bu nedenle, insanlık bilimi daha demokratik bir şekilde nasıl yaşanacağı sorununa uygulamalıdır. Ancak Bode’un görüşüne göre, bilim de kötüye kullanılabilir – örneğin savaş zamanlarında sıklıkla olduğu gibi – ve bu nedenle filozofların, insanların bilimsel bilgiyi ve diğer bilgi türlerini nasıl kullandıkları hakkında daha derin düşünmelerine yardımcı olmalarına ihtiyaç vardı. Böylece, demokrasi ve zeka el ele gitti ve bilim ve felsefe, daha fazla demokrasi ve zekanın elde edilmesinde önemli rollere sahipti.

Bode’a göre ihtiyaç duyulan şey, bilim ve teknolojide atılan büyük adımların kurumların ve bakış açılarının ayak uyduramadığı bir “kültür gecikmesi” yarattığının kabul edilmesiydi. Eskiden gençler, çevrelerindeki dünyayı yansıtan inançlarla yetiştirilmişlerdi, ama artık durum böyle değildi. Bilim ve teknolojideki büyük değişimler eski değer ve inançları sorgulamaya yöneltmiş ve sonuç olarak gençler hayal kırıklığına uğramış ve amaçsız büyüyordu. O halde eğitimin işlevi, gençlerin çelişkileri görebilmeleri ve akıllı değer seçimleri yapabilmeleri için uygarlığın elde edilen değerlerini aktararak gençlerin bu değer çelişkilerini anlamalarına yardımcı olmaktı. O halde okullar için temel bir sorun, gençlerin kafası karışmış bir kültürel mirası anlamlandırmalarına ve bir yaşam felsefesi oluşturmalarına yardımcı olmaktı. Buhran, totaliter hükümetlerin yayılması ve II. Dünya Savaşı’nın etkileri arttıkça, Bode okulların demokrasinin anlamını canlandırması gerektiğine daha da ikna oldu. İhtiyaç duyulan şey, gençleri nasıl düşünecekleri konusunda eğitmekti.

Bode’un eğitim felsefesini eleştirenler, onun fikirlerine nasıl ulaşılabileceğine dair kesin ayrıntıların eksikliğine işaret ettiler. Ayrıca Bode, okullar için öngördüğü müfredat türünü kesin bir dille ortaya koyamadığı için eleştirildi. Ancak Bode, demokratik bir yaşam biçiminin önceden belirlenmiş, değişmeyen özdeyişler yerine büyüme ve değişime dayandığını savundu. Eğer demokrasi gerçekten büyüme ve değişime dayanıyorsa, o zaman fazla kesin olmaya çalışmak boşunadır. Ancak Bode, demokrasinin gerekliliği ve insanların daha net düşünmesini sağlamak için uygun bir eğitimin gücü hakkında güçlü inançlar ifade etti. “Biçim işlevi takip eder” veya sonuçların eylemi takip ettiği konusunda ısrar etti ve bu nedenle sağlam düşünceden kaynaklanan sonuçlar hiçbir şekilde önceden belirlenemez.

Bode 1944’te tam zamanlı öğretmenlikten emekli oldu, ancak 1953’teki ölümünden kısa bir süre öncesine kadar yazmaya, ara sıra ders vermeye ve bazen bir yaz kursu dersi vermeye devam etti. demokrasi, insan zekası ve eğitimin gücü. Bu üç şeyin bağlantısına olan inancı, çağdaş dünyaya mirasıdır.