Bob Hope Kimdir? Hayatı Ve Biyografisi

Doğum tarihi: 29 Mayıs 1903, Eltham, Londra, Birleşik Krallık

Ölüm tarihi ve yeri: 27 Temmuz 2003, Toluca Lake, Los Angeles, Kaliforniya, ABD

Bob Hope Biyografi 

Bob Hope (1903 doğumlu), radyodaki, filmlerdeki, televizyondaki ve canlı şovlardaki başarılarına ek olarak, dünyanın her yerinde konuşlanmış Amerikan askeri personelini eğlendirmek ve moralini yükseltmek için gösterdiği yorulmak bilmeyen çabalarıyla ün kazanmıştır. Çeşitli hayır kurumları adına yaptığı sayısız girişimler bulunmaktadır.

Bob Hope, Amerika’da belki de en çok bilinen ve sevilen stand-up komedyenidir. 13 Temmuz 1969’da, Hope en büyük şöhretine ulaşmadan çok önce, Milwaukee Journal , Hope’un “şüphesiz modern tarihteki diğer tüm şovmenlerden daha fazla haberin ve gazetede yer alan hikayelerin kaynağı olduğunu” söylemiştir.

30 Mayıs 1903’te İngiltere, Eltham’da doğan Leslie Townes Hope, hayatta kalan yedi erkek çocuktan biriydi. Dört yaşındayken yetenekli bir taklitçiydi.Bob  şarkı söylemeyi ve dans etmeyi çok severdi. 1908’de Hope’un ailesi İngiltere’den Ohio’ya taşındı. Hope’nin babası Harry, geliri düzensiz olan çok içen bir taş ustasıydı. İngiliz görünen ve kulağa İngiliz gibi gelen Hope için Amerikalı olma süreci zordu. Yaşadığı Cleveland mahallesi zordu ve mahalle çocukları onunla dalga geçerlerdi. “Umutsuzca” takma adını oluşturmak için adını Leslie Hope’u tersine çevirdiler. Adını Les olarak kısalttığında, “Umutsuz” başka bir takma adla karşı çıktılar. Hope huysuz bir çocuktu ve alaydan korunmak için kolayca ve bazen başarılı bir şekilde savaştı ve biraz yetenekli bir boksöre dönüştü.

Bir genç olarak Hope, ailesinin gelirini desteklemek için Cleveland sokaklarında iki sentlik gazete sattı. Bir keresinde, uzun siyah bir limuzin içinde bir beyefendi bekledi, bir kuruşluk bozuk parası olmayan Hope, bozuk para almak için yakındaki bir mağazaya koştu. Döndüğünde, tüm iş fırsatlarından yararlanmak için değişimi sürdürmenin önemi hakkında bir konferans aldı. Adam, Standard Oil Company’nin kurucusu, petrol patronu John D. Rockefeller’dı.

Hope bir zamanlar gençken, dürüst bir işe sahip olmaktansa bir aktör olmayı tercih etmekle övünmüştür.Her türlü okul ve amatör eğitim grubuna katıldı, dansta ve nihayetinde ünlü olduğu tek satırlık şakalarda uzmanlaştı. Columbus, Ohio’dan George Byrne adlı bir komedyenle kurduğu Hope adlı oyunda büyük deneyim kazandı. Hope, Lester adını benimseyerek 1926’da Byrne ile New York City’e gitti. O ve Byrne, New York City dışındaki şehir ve kasabalarda sahne aldı ve sonunda “Sidewalks” adlı bir New York City vodvil yapımında yer aldı. Ancak bir ay içinde kovuldular.Çünkü Hope ile Byrne’ın yaptığı kısa dans gösterisine ihtiyaç duymadılar.

Hope ilk denemesini 1928’de Chicago’daki Stratford Tiyatrosu’nda solo oyuncu olarak aldı. Bu solo performans için adını Bob olarak değiştirdi çünkü bunun daha iyi olacağını ve bir tiyatro çevresi üzerinde daha iyi görüneceğini düşündü. Hope, solo performanslarında, kendini küçümseyen mizahıyla izleyicilerini her zaman rahat hissettirdi. Çok sıkı bir şekilde çalıştı ve başardı ama kısa süre sonra ortabatı şehirlerini gezmek için Stratford’dan ayrıldı.

1920’den 1937’ye kadar Hope, Broadway’de ve dışında her türlü vodvil gösterisinde sahne aldı. Vaudeville Hope için zor bir işti. Tipik bir gösteri, dans eden köpeklerden kılıç yutanlara kadar çeşitli eylemler etrafında tek satırlık bir pıtırtı yapan komedyenlerden oluşuyordu.Ancak esas olarak dans ediyordu.Bob’u tek astarın ustası olarak kabul ettiler. Daha sonraki yıllarda Hope bazen bir seferde en fazla üç şaka yazarı çalıştırdı. Bir uçağa bindiğinde standart bir çizgi, “Lindbergh’in öğle yemeğini koltukta bulduğumda eski bir uçak olduğunu biliyordum.” 1970 yılında İngiliz Kraliyet Ailesi ile tanıştığında şöyle bir cümle kullanmıştı: Hiç bu kadar kraliyet ailesi görmemiştim.Satranç oyununa benziyor. 1932’de, on beş milyon Amerikalı Büyük Buhran’ın işsizliğinden muzdaripken, Hope, kendine özgü vodvil gösterisinde haftada bin dolar kazanıyordu. Ama o tatmin olmadı. Hope her zaman hırslıydı ve gelişmek istiyordu. Dediği gibi, “en iyi olmak”, sektördeki en iyisi için can atıyordu.

Hope, oyuncu ve şarkıcı Bing Crosby ile 1932’de tanıştı. Kişilikleri ve oyunculuk tarzları birbirine uyduğu için birbirlerini hemen sevdiler ve şarkı ve dans rutinlerinde birlikte performans göstermeye başladılar. Hope, aday oyuncu Delores Reade ile 1933’te tanıştı. Daha sonra onunla evlendi. 1935’te zaten bir komedyen olarak iyi bir yer edinen Hope, o yıl “Ziegfield Follies”e katıldı ve New York dışındaki şehirlerde sahne aldı; daha sonra 30 Ocak 1936’da New York City’deki Winter Garden Theatre’da Fanny Brice ve Eve Arden gibi yıldızlarla “Follies” da açıldı. “Ziegfield Follies” Hope için yeni bir vodvil oldu. Gösteri, göz kamaştırıcı derecede güzel kızlar ve kostümlerden, aktörler ve aktrisler arasındaki esprili çizgilerden oluşan Broadway’in müzikal zirvesiydi. Vernon Duke ve Ira Gershwin gibi büyük bestecilerin müziği çalıyordu.

Vaudeville’de geçirdiği yıllarda Hope, Jimmy Durante, Ethel Merman, Edgar Bergen ve Charlie McCarthy, Al Jolson ve diğerleri gibi oyuncularla aynı sahnedeydi.

Hope, 1934 gibi erken bir tarihte bazı kısa sinema komedilerinde rol almış olsa da, uzun metrajlı sinema kariyerine 1938’de Hollywood’da Hope, WC Fields, Martha Raye, Dorothy Lamour ve başrollerini paylaştığı Paramount filmi The Big Broadcast of 1938 ile başladı. Shirley Ross. Bu, elli iki filmde rol alan Hope için film eğlencesinde aktif bir kariyerin başlangıcıydı; bunlardan altısı Hope, Crosby ve Dorothy Lamour’un yer aldığı Road to … serisini içeriyordu.

Hope, onu kabul eden ülke hakkında her zaman şiddetle vatansever olmuştur. 7 Aralık 1941’de Japon saldırı uçakları Hawaii’nin Pearl Harbor’daki Amerikan donanma tesisini bombalayarak ABD’nin İkinci Dünya Savaşı’na katılımını tetiklediğinde, Hope saldırıyı kınadı. 16 Aralık’ta bir radyo yayını sırasında Hope, vatanseverliğini ilan etti ve savaşın sonucuyla ilgili iyimserliğini dile getirdi: “Bir ulusa, hiç durmadığı zaman gülümsemeye devam etmesini söylemeye gerek yok. Gülme yeteneği bizi biz yapan şeydir.Biz Amerikalılar harika insanlarız bizler… Amerikalılar!”

Hope’un silahlı kuvvetlere katılan eski yedeklerinden biri, Hope’un hayır işleri konusundaki itibarını biliyordu ve 1942’de komedyenden Alaska Ordusu üslerinde bir eğlence turu yapmasını istedi. Hope, Frances Langford, Jerry Colonna, Tony Romany ve diğer sanatçıları orada görev yapan birlikler için bir varyete şovu hazırlamaları için görevlendirdi. Bu, Hope’un hiç bitmeyen bir taahhüdünün başlangıcıydı. Hope, her yıl, özellikle Noel sezonunda, silahlı kuvvetlerdeki Amerikalı kadın ve erkeklere gösteriler sunmaya öncülük ediyor. Amerikan birliklerine yaptığı hizmet, Hope’un siyasi, kültürel ve insani nedenler de dahil olmak üzere sayısız hayır kurumu ve yararı adına faaliyet gösterdiği itibarını artırdı. Aslında, 21 Şubat 1941’deki Akademi Ödülleri’nde Hope’a fahri ödül verildi. ” Hope sosyal yardım ödemek zamanını ve enerjisini birçok amaca adayan bir adamdı. Sayısız fayda sağlama konusundaki özverisi, yorulmak bilmeyen çabalarının derinden takdir edildiği telaşlı bir toplulukta ona benzersiz bir konum kazandırdı.” Hope ayrıca 1940, 1944, 1952 ve 1965’te onursal Oscar kazandı.

Hope, ortalama bir radyo dinleyicisi ve sinema izleyicisinden zengin ve güçlülere kadar birçok Amerikalı’nın uzun zamanlar favori komedyeni olmuştur. Amerika Birleşik Devletleri Başkanı olarak görev yapan erkeklerle sık sık yakın bir ilişki içindeydi. Franklin Roosevelt’in yönetiminden bu yana Hope, Beyaz Saray’da birçok kez göründü. Başkan Jimmy Carter, Amerika’yı uzun süre eğlendiren adamı saygıyla anarken, Hope’un Beyaz Saray konuğu olarak rolü hakkında yorum yaptı: “489 gündür ofisteyim.Üç hafta daha Beyaz’da kalacağım.Beyaz Saray, Bob Hope’un sahip olduğu kadar çok şeye sahiptir.” Hope’un Birleşik Hizmet Örgütü’nü (USO) onurlandırmak için Washington Kennedy Center’da düzenlenen yetmiş beşinci doğum günü partisine Kongre üyeleri ve Hope’un John Wayne, Elizabeth Taylor gibi ünlüler katıldı.

Hope seksen yaşına geldiğinde 1983’te Kennedy Center’da başka bir kutlama yapıldı, bu kez Başkan Ronald Reagan ve eşi Nancy ev sahipliği yaptı. Yine Hope’un arkadaşları, Cheryl Tiegs ve Christie Brinkley de dahil olmak üzere bu olayı onurlandırmak için hazır bulundular. Kutlamada Umut hâlâ Time dergisinin “The All-American Wisecracker” dediği kişiydi ve hiçbir yavaşlama belirtisi göstermedi.

Umut, ağzına kadar dolu bir hayata bakabilir. Yazarlarından biri olan Larry Klein bir keresinde şöyle demişti: “Biliyor musun, yeniden yaşamak için bir hayatın olsaydı, bunu yapmaya zamanın olmazdı.” Hope yanıtladı: “Bunu tekrar yaşamak istemem. Şimdiye kadar oldukça heyecan vericiydi. Encore o kadar eğlenceli olmayabilir.” Hope’un tüm mizahının arkasında, kendisinden daha az şanslı olanlara yardım etme çabalarının da gösterdiği gibi, hayatını yönlendiren ciddi bir çekirdek vardır. Hayırsever faaliyetlerinden bazıları golf’e yaptığı faydaları içerir. On iki vuruşlu bir handikap olan Hope, tüm hayatı boyunca bu oyunu oynadı Genellikle başkanlara, Hollywood’un büyüklerine ve bağlantılardaki golfün ölümsüzlerine katıldı. Oyunun hayır kurumlarına sağladığı faydalar nedeniyle, Hope, 1964’te Palm Springs Classic golf turnuvasının adını Bob Hope Desert Classic olarak değiştirmeyi kabul etti.O zamandan beri turnuvaya ev sahipliği yaptı. Hope’un ciddi yanı, 1963 tarihli kitabının önsözünde de belirgindi.Rusya’ya 1200 dolar borçluyum, şöyle yazdı: “Evet, uzayın fethi bizim elimizde, ama uzandıkça içsel arayışımızı azaltmış görüyorum. İnsan ilişkileri sanatında henüz önemli bir atılım yapılmadı. Belki de bu, her birimizin kalbine ve vicdanına bakmamız ve mevcut ikilemden ne şekilde sorumlu olabileceğimize karar vermemiz için tarihteki kesin andır.”

Mayıs 1993’te NBC, Hope’un 90. doğum gününü üç saatlik özel “Bob Hope:  Doksan Yıl” ile kutladı. Emmy ödülü kazanan şovda, o dönemde yaşayan her ABD başkanından Richard Nixon, Gerald Ford, Jimmy Carter, Ronald Reagan, George Bush ve Bill Clinton’nun övgüleri yer aldı. O zamana kadar, TV Rehberine göre Hope, 500’den fazla TV şovu ve 70 film çekmişti. Hope, NBC ile olan 60 yıllık sözleşmesini 23 Kasım 1996’da NBC TV’deki son özel bölümü olan Laughing With the Presidents’ın yayınlanmasıyla tamamladı.

Guinness Rekorlar Kitabı, Hope’u dünyanın en onurlu şovmen olarak nitelendirdi. The Saturday Evening Post’un bildirdiğine göre 1995 yılının ortalarında 54 fahri doktora derecesi de dahil olmak üzere 2.000’den fazla ödül aldı.92 yaşında, İkinci Dünya Savaşı’nın sona ermesinin 50. yıldönümünü anmak için bir kitap, video ve iki kompakt disk çıkardı. Saturday Evening Post , Hope’un kitabından şu alıntıyı yayınladı: “Oradaydım. Oğullarınızı, kocalarınızı, kardeşlerinizi ve sevgililerinizi gördüm. Nasıl çalıştıklarını, oynadıklarını, savaştıklarını ve yaşadıklarını gördüm. Bazılarının öldüğünü gördüm. Rahatsızlık karşısında daha fazla cesaret, daha iyi mizah, nefret çağında daha fazla sevgi ve tiranlık altında var olabileceğinden daha fazla göreve bağlılık gördüm.”