Urs Fischer Kimdir ?

Urs Fischer Biyografi 

İSVİÇRELİ HEYKELTIRAŞ, FOTOĞRAFÇI, ENSTALASYON VE KAVRAMSAL SANATÇI

Doğum: 2 Mayıs 1973 – Zürih, İsviçre

Urs Fischer’in Biyografisi

Urs Fischer, 1973 yılında Zürih’te doktor bir anne ve doktor olan babanın çocuğu olarak dünyaya geldi. Gazeteci olmaya devam eden Andrea adında bir ablası var. Gençliği boyunca, Fischer’ın ebeveynleri, okulda ödevlerini yapmayı ihmal ettiği ve üniversiteye gitmeyi bırakıp bunun yerine bir teknik beceri kolejine kaydolduğu için genellikle endişeliydi. Babası boş zamanını 160 yıllık evini yeniden inşa ederek geçirdi. Oğluna İsviçre marangozluğu ve işçiliği hakkında çok şey öğretti. Fischer, bu becerileri bir sanatçı olarak kariyerinde kullanmaya devam edecekti.

Urs Fischer Kimdir ?

Fischer, genel bir sanat ve zanaat akademisi olan Zürih’teki Schule für Gestaltung’da Sanat ve Tasarım okudu. Fotoğrafçılığa biraz tutku duymasına rağmen, yine de bir şeylerin eksik olduğunu fark etti. Bu süre zarfında, kariyeri boyunca birlikte çalışmaya devam edeceği bir grafik tasarımcı olan Scipio Schneider ile tanıştı. Fotoğrafçılık kursunda iki yıl geçirdikten sonra okulu bıraktı ve daha sonra The New Yorker ile yaptığı bir röportajda “Benden sınavlara girmemi ve bir şeyler yazmamı istediler. Bunu neden yapmak zorunda olduğumu anlamadım.” 1993 yılında on dokuz yaşındayken arkadaşlarını ziyaret etmek için Amsterdam’a taşındı. Amsterdam, Zürih’in aksine, çağdaş sanat için canlı bir merkezdi. Amsterdam’da İngilizce konuşmayı öğrendi ve Hollandalı sanatçılar tarafından işletilen küçük bir okulda sanat eğitimi almak için burs aldı.

Bu süre zarfında ürettiği eserlerin çoğu atılmış veya yıkılmıştır. Bununla birlikte, ikisi hayatta kaldı.Kısmen sıkılmış bir yumruğa sahip küçük bir ahşap heykel ve üç adet seri üretim sandalye, içinde oturan insanların pozisyonlarını önermek için değiştirildi.

Fischer’in ilk kişisel sergisi 1996’da Zürih’teki bir galerideydi. Galeri direktörü Eva Presenhuber, onun bir grup sergisinde yer almasını istemişti ama o, “gösterdiği diğer işleri beğenmediğini ve bir galeride sergilemekten şüphelendiğini” söyleyerek reddetti. Presenhuber, çalışmadan çok etkilendi ve Fischer’in çalışmasının “çok tuhaf olduğunu” söyledi.” Bu doğruydu, çünkü kavramsal sanatçı unvanından kaçınan sanatçı, heykelinin fikirlerle değil, kullandığı malzemelerle ve onları nasıl şekillendirdiğini belirterek başladı.

Nesnelerini nasıl seçtiği sorulduğunda, “Bu artık bizim kültürümüzle ilgili değil. Sadece benim seçtiğim nesneler. Çok ilginç şeyler olmamalarını seviyorum ya da öyleler. Dikkat seviyenize bağlıdır. Ve büyük ya da küçük umurumda değil. Ben nesnelerin çarpışmasıyla ve nesnelerin birbirleriyle nasıl ilişki kurduğuyla ilgileniyorum.”

Presenhuber ona solo bir gösteri teklif etti ve çalıştığı ve film setleri kurmaktan iyi para kazandığı için tereddüt etmesine rağmen kabul etti. Bir dizi eser gösterdi. Birbirine vidalanmış bir elma ve armut, çiftleşiyor gibi görünen iki sandalye ve çürüyen meyve ve sebzelerden oluşan bir yatağın üzerine inşa edilmiş, çökmekte olan bir kül blok duvar. Bir yıl sonra Presenhuber daha büyük bir galerinin ortağı olduğunda, onun ana sanatçılarından biriydi.

1998’de Fischer İsviçreli kız arkadaşıyla evlendi ve bir yıl içinde Londra’ya taşındı. Evliliği beş yıl sonra dostane bir şekilde sona erecekti.

Fischer, doksanların ortalarındaki çalışmalarının ardından uluslararası sanat sahnesine çıktı. 2000 ve 2004 yılları arasında Londra, Berlin ve New York arasında taşındı ve Londra’daki Sadie Coles HQ, New York’taki Gavin Brown’s Enterprise, Berlin’deki Hamburger Bahnhoff ve hem Londra’daki Çağdaş Sanatlar Enstitüsü hem de Modern Enstitü gibi galerilerle sergilendi. Glasgow’da. Birçok Avrupalı ​​koleksiyoncu ve galeri, 2000’li yıllardan itibaren çalışmalarına ilgi duydu ve çalışmalarını müzayedelerde aracılar aracılığıyla sattı.

Koleksiyoncular ve galericiler, 2000’li yıllardan itibaren çalışmalarına ilgi duydu ve çalışmalarını müzayedelerde aracılar aracılığıyla sattı.

Fischer, 2004 yılında o zamanki ortağı Cassandra MacLeod ile Manhattan’a yerleşti ve her gün stüdyosuna gitti. “Normal bir aile hayatına sahip olmaya ve hafta sonu çalışmamaya” çalıştı. Çiftin birkaç yıl sonra Loti adında bir kızı oldu.

2007’de Brooklyn’in Red Hook bölgesindeki yeni bir stüdyoya taşındıktan sonra, teknisyenleri ve ekibi için tavan pencereleri, geniş bir mutfak ve yemek alanı ve ofis alanları bulunan geniş depo alanını yeniden şekillendirmek için zaman harcadı.

Birçok büyük ölçekli, iddialı çalışma grubuyla Fischer, heykellerini yapmasına ve projeleri gerçekleştirmenin en iyi yolunu bulmasına yardımcı olması için teknisyenleri kullanmaya başladı.

Asistanlarıyla birlikte, Zürih’ten eski arkadaşı Scipio Schneider’in yanı sıra işleri dijital olarak değiştirmeye yardımcı olan ve süreç boyunca Fischer’e danışmanlık yapan diğer kişilerle birlikte çalışmaya devam ediyor.

2007’de Fischer, Venedik Bienali’nde Ugo Rondinone ile birlikte gösteri yaptı ve çığır açan çalışması You’yu Gavin Brown’s Enterprise’da eleştirel beğeni topladı. 2009’da Fischer, Amerika Birleşik Devletleri’ndeki ilk büyük ölçekli solo sunumunu New York’taki New Museum’da yaptı ve çalışmalarını müzenin dört katında da sergiledi. Sergi, şehir manzaraları, yemek ve popüler kültür görüntülerini içeren yansıtıcı kutular da dahil olmak üzere bir dizi sürükleyici yerleştirmeye yer verdi.

Fischer’ın ellerindeki büyütülmüş parmak izleri ve izlerin görülebildiği, elde tutulan küçük kil damlalarından büyütülmüş büyük alüminyum heykeller vardı. Gösteride ayrıca ilk çalışmalarına retrospektif bir bakış da yer aldı.

Fischer, birçok galeri ve sanat eseri satıcısı ile ilişkilerini sürdürürken her zaman kendi işinin patronu olmaktan keyif almıştır. New York merkezli kendi yayıncılık şirketi Kiito-San’ı kurdu ve burada çalışmalarının kataloglarını yayınladı ve kendi kitaplarını oluşturmak için diğer sanatçılar ve yazarlarla işbirliği yaptı. Bu kitaplar DAP ve Buchhandlung Walther Konig aracılığıyla dağıtılmaktadır.

2011’deki Venedik Bienali’nde, Fischer’ın Giambologna’nın on altıncı yüzyılın sonlarına ait heykelinin balmumu kopyası Sabine Kadınlarının Tecavüzü yavaş yavaş eridi ve bir ay süren gösteri boyunca bir dizi düşen uzuvlar halinde kendi üzerine düştü. Giambologna heykelinin çökmesini izleyen spor ceketli gözlük takan sıradan bir adamı ve kendi içinde bir boşluk yakan bir ofis masası sandalyesini betimleyen diğer iki mum çalışması gösterildi. Bu eserlerin boyutları mizahi bir dille “değişken” olarak yazılmıştır. Fischer, Gagosian galerisiyle ilk kişisel sergisini 2012 yılında Problem Painting ile yaptı.meyve, çivi ve sigara portreleri aracılığıyla popüler kültür ve sanat tarihini araştırdığı dizi. Ayrıca, şirketi Christie’s Müzayede evinin büyük hissedarı olan Fransız işadamı Francois Pinault’un sahibi olduğu İtalya’nın Venedik kentindeki Palazzo Grassi’de de gösteri yaptı. “Madame Fischer” adlı gösterisi, yaşayan bir sanatçının orada düzenlenen ilk kişisel sergisiydi.

Fischer, 2014’ün başlarında Tara Subkoff ile evlendi, ancak Subkoff, kızları Grace George’un doğumundan kısa bir süre sonra boşanma davası açtı.

Bir sanatçı olarak Fischer’ı tespit etmek giderek zorlaştı.Oeuvre’si, normalde sanatla ilişkilendirilmeyen üç boyutlu nesnelerin kullanımında son derece akılda kalıcı olan heykelsi eserler etrafında şekillenmeye başladı. Aynı zamanda Avrupalı ​​sanatçıların, kasıtlı olarak dağınıklığı, alaycılığı ve çürümeyi çağrıştıran, geleneği tepetaklak eden işler yaparak Neoklasik kuşağın öznelliğini reddettikleri bir dönemdi. Çalışmaları, Gordon Matta-Clark G ve Bruce Nauman gibi öncekiler tarafından benzer yapıları ve malzeme kullanımını yansıtsa da, Fischer’ın çalışması hiçbir zaman türev olmadı. Sanat dünyasına katkısı, malzemeyi sergilemesi ve ona kendine özgü bir hayat vermesi olmuştur.

Fischer’ın süregelen mirası, hem dünyaya eleştirel bir gözle bakmanın hem de onu nasıl hafife alınacağının bir göstergesidir. Etkisi, çağdaş sanatçı Tatiana Blass’ın figürlerinin iç iskelet unsurlarını ortaya çıkaran eriyen balmumu heykellerinde ve doğanın dış güçlerini yıpratmak ve çalışmalarının önemli bir parçası olarak çalışmalarını bozmak için kullanan ressam Nathan Slate Joseph’te görülebilir. Fischer’in etkileşimli heykeli çevreleyen fikirlerinin çoğu, bugün Erwin Wurm’un One Minute Sculpture serisi gibi çalışmalarında ve izleyiciden kendilerini küçük diyagramlar aracılığıyla veya hayran olma isteğiyle içeri yerleştirmelerini istediği delikli heykellerinde görülebilir.