Yabancı Roman Özeti | Albert Camus 

Yazar: Albert Camus 

Yabancı Roman Özeti | Albert Camus 

Albert Camus’un esrarengiz ilk romanı olan yabancı, 1942’de Fransızca olarak yayınlandı. İngiltere’deki bir yabancı ve Amerika Birleşik Devletleri’nde de bir yabancı olarak hayatını sürdürür.

Yabancının ilk karakteri, Cezayir’de (pied-noir) yaşayan bir Fransız olan Meursault’dur. Yabancı kitabı ilk satırlarıyla ünlüdür: “anne bugün öldü. Belki de dündü, bilmiyorum.”Meursault’un anomisini kısaca ve zekice yakalarlar. Bu girişten sonra, okuyucu meursault’u romanın birinci şahıs anlatımıyla marengo’ya kadar takip eder ve burada annesinin ölümünün yerine oturur. Annesinin cenazesi sırasında etrafındaki keder ifadelerine rağmen, Meursault herhangi bir dış sıkıntı belirtisi göstermiyor. Bu kaldırılmış doğa, meursault’un hem platonik hem de romantik ilişkileri boyunca devam ediyor.

Kötü bir arkadaş olan Raymond, sonunda metresine saldırdığı için tutuklandı ve Meursault’dan polise kefil olmasını istedi.

Meursault duygu olmadan kabul eder. Raymond yakında metresinin kardeşi de dahil olmak üzere bir grup erkekle karşılaşır. “Arap” olarak adlandırılan kardeş, raymond’u defalarca vurduktan sonra raymond’u bıçakla keser. Meursault kavga üzerine olur ve kardeşi ölene kadar vurur, intikam için değil, ama diyor ki, kafa karıştırıcı ısı ve güneşin can sıkıcı parlaklığı nedeniyle, kardeşinin bıçağını yansıttığı için onu kör eder. Bu cinayet, hikayenin iki bölümünü ayıran şeydir.

Romanın ikinci kısmı, Meursault’un duruşma öncesi sorgulamasıyla başlıyor; bu, öncelikle sanığın annesinin cenazesine ve “Arap ” cinayetine yönelik duygusuzluğuna odaklanıyor.”Pişmanlık eksikliği, annesine karşı ifade edilen üzüntü eksikliği ile birleştiğinde, ona karşı çalışır ve onu inceleyen sulh hakiminden “Mösyö Deccal” takma adını kazanır. Duruşmanın kendisi sırasında, meursault’un karakter tanıkları iyiden daha fazla zarar verir, Çünkü Meursault’un görünen ilgisizliğini ve ayrılmasını vurgularlar. Sonunda, Meursault önceden kötü niyetle cinayetten suçlu bulundu ve Giyotin tarafından ölüm cezasına çarptırıldı. Yaklaşan ölümünü beklerken, temyizinin kabul edilme olasılığını takıntılı hale getirir. Bir papaz meursault’u isteklerine karşı ziyaret eder, ancak Meursault’un yoğun ateist ve nihilist görüşleri tarafından karşılanır. Katartik bir öfke patlamasında, Meursault papazı gözyaşlarına getiriyor. Ancak bu, Meursault barışını getirir ve ölümünü açık kollarla kabul etmesine neden olur.

Camus, Stranger’ı saçmalığı keşfetmek için bir platform olarak kullandı, yazılarında merkezi bir kavram ve yaşamın anlamı ile ilgili sorulara verdiği muamelenin kalbinde yer aldı. Ancak Camus kendini bir filozof olarak tanımlamadı. Aslında,” koltuk ” felsefesini reddetti ve etrafta oturmanın ve düşünmenin yeterli olmadığını savundu. Bir de yaşam için gerekli. Ayrıca kendini varoluşçu olarak tanımlamadı. Varoluşçu düşüncenin bazı savunucuları ile yaşamın içsel bir anlamı olmadığını kabul etti, ancak başkalarını kişisel anlam arayışları için eleştirdi. Absürd Camus kavramı yerine yaşam sunuyor mu ne sevinç tarafından anlam ve asi yaşam eksikliği kabul etmek insanlar yalvardı. Bu felsefenin unsurları Meursault’ta görülebilir, çünkü hiçbir şeyin olmadığı bir anlam varmış gibi davranmayı reddeder.Ya da Camus’un kendisinin bir yabancıya önsözde söylediği gibi, Meursault “bu oyunu oynamaz.”Toplum böylece tehdit altında hissediyor ve Meursault’un kafasını kesiyor. Benzer temalar, camus’un 1942’de yayınlanan le Mythe de Sisyphe (Sisyphus efsanesi) adlı makalesinde de görülebilir.

Camus, yabancıyı trajedi ve acı çeken bir yerden yazdı. Babası I. Dünya Savaşı’nda ölmüştü ve İkinci Dünya Savaşı’nın ortaya çıkan katliamı, yaşamı ve anlamını sorgulamaya zorladı. Camus, 19.yüzyılın ilk yarısında başlayan ve I. Dünya Savaşı’ndan sonra büyüyen bir milliyetçi hareketin karşı çıktığı Cezayir’in Fransız işgali sırasında yerli Cezayirlilerin kötü muamelesine tanık olmuştu. Bu çatışma, özellikle Meursault’un raymond’un metresinin kardeşine atıfta bulunmak için kullandığı tek isim olan “Arap” In öldürülmesinde görülebilir. Cinayet, bazıları tarafından Cezayirli Müslümanlara sömürgeci Fransızlar tarafından yapılan muamele için bir metafor olarak okundu. Camus, Cezayirlilerin artan güçle siyasi özerklik talep ettiği bir zamanda the Stranger’ı yayınladı; Fransa 1940’larda bazı hakları genişletmesine rağmen, devam eden çatışmalar ve daha fazla bağımsızlık için Fransız vaatlerinin başarısızlığı, 1954’te Cezayir Savaşının patlak vermesiyle sonuçlandı.