Robert Longo Kimdir?

Doğum tarihi: 7 Ocak 1953 (69 yıl yaşında), Brooklyn, New York, ABD

Robert Longo Biyografi 

AMERİKALI FOTOĞRAFÇI, HEYKELTIRAŞ, FİLM YAPIMCISI VE MÜZİSYEN

Robert Longo’nun Biyografisi

7 Ocak 1953’te Brooklyn, New York’ta doğdu ve Long Island’da büyüdü, Robert Longo’nun filmler ve çizgi romanlar gibi kitle iletişim araçlarına olan ilgisi, sonraki sanatında derin bir etkiye sahip oldu.Lise son sınıfta kendini “aynı zamanda siyasi protestolar organize eden hippi sporcu” olarak tanımlayan Longo için disleksi okulu zorlaştırdı.

Longo, Ohio’daki 1970 Kent State Üniversitesi Katliamı ile siyasi nedenlere olan bağlılığını pekiştirerek “Vietnam Savaşı sırasında bilinçli bir varlık olarak ortaya çıktığını” hatırlıyor. İkonik fotoğrafta belgelendiği gibi vurularak öldürülen öğrenci protestocu Jeffrey Miller ile okula gitti.

Okulda mücadele etmesine rağmen, Longo, kolejde atletizm yoluyla Kuzey Teksas Eyalet Üniversitesi’ne kaydoldu. Akademik performansını artırmaya ihtiyaç duyan Longo, resim yapabileceğini biliyordu, sanat dalında yüksek lisans yaptı.Ancak sonunda diplomasız ayrıldı. 1972’de aldığı burs, Floransa’da Sanat Tarihi ve Restorasyon eğitimi almasına izin verdi.Eski Ustaları da incelemekve modern süperstarlar olarak Longo, kendisini sanat tarihinin uzun yörüngesiyle ilişki içinde görmeye başladı. Avrupa müzelerinde kendi eğitim gezisini planlayan Longo, sanat yaratmak istediğini fark etti. 1973’te Amerika’ya dönen Longo’nun askerlik ertelemesi için üniversiteye kaydolması gerekiyordu. Buffalo’daki State University College’da sanat eğitimi aldı. Yakındaki Albright Knox Galerisi ve sanatçı arkadaş topluluğu, sanat kariyerine başlamasında biçimlendiriciydi.

Longo, 1973’ten 1975’teki mezuniyetine kadar, öncü Sovyet avangard film yapımcısına (1898-) atıfta bulunarak ” onu yapısal film yapımcılığı ve Sergei Eisenstein’ın filmleriyle tanıştıran deneysel film yapımcıları Paul Sharits ve Hollis Frampton altında çalıştığını” yazıyor. 1974’te Longo, aralarında Cindy Sherman’ın da bulunduğu sanatçı arkadaşlarıyla birlikte Hallwalls sergi alanını kurdu. İleriye dönük alanda Vito Acconci , John Baldessari , Lynda Benglis ,Robert Irwin , Joan Jonas , Bruce Nauman ve Richard Serra da dahil olmak üzere artık aydın olarak kabul edilen sanatçılar tarafından sergiler ve konuşmalar yapıldı.Longo, Hallwalls aracılığıyla önemli bir sanatsal ağ geliştirdi. Sonunda, 1977’de Sherman ile New York’a taşındı ikisi 1977 veya 79’dan beri arkadaş kaldılar.

Longo, heykel eğitimi almasına rağmen, New York’a taşındıktan sonra çizime ciddi şekilde yaklaşmaya başladı.

Ben oldukça fiziksel bir insanım. Her zaman çizdim, her şeyin temeli bu. NYC Param yoktu ve çöpte bir miktar zemin kağıdı buldum büyük sayfalar ve çizmeye başladım. Bu bana istediğim ölçekte çalışma şansı verdi.New York’a taşındıktan sonra Vito Acconci ve Dennis Oppenheim’da stüdyo asistanı olarak çalıştı.Aynı yıl, Artists Space’de Douglas Crimp’in küratörlüğünü yaptığı ufuk açıcı Resimler sergisine katıldı.

Minimalizm ve Kavramsal Sanattan uzaklaşan yeni nesil sanatçılara dikkat çeken ilk sergilerden biri olarak kabul ediliyor.Resimler, kitle iletişim araçlarından örneğin reklamlar, gazeteler, film, televizyon esinlenerek görüntü oluşturmaya yönelen sanatçıları sergiledi. Gösteriye dahil olan sanatçılar Troy Brauntuch, Jack Goldstein , Sherrie Levine ve Philip Smith  çevrelerindeki birçok kişiyle birlikte ” Pictures Generation ” olarak tanındı.Gösteri, Longo’nun sanatsal kariyerinde sismik bir değişim sağladı. 1980 yılındaki kuruluşundan bu yana Neslin amiral gemisi galerisi olan Metro Pictures onu temsil etti ve sonraki on yıl boyunca grubun önde gelen bir üyesi olarak tanındı ve ilk kişisel sergisiyle adından söz ettirdi.Fotoğraf, çizim, heykel, resim, film ve performanstan çok çeşitli medya ile çalışmaya başladı.Hepsi kapitalizm, savaşlar ve bunların medyada her yerde bulunmasının yanı sıra Amerika Birleşik Devletleri’ndeki tarih kültü eleştirisi olarak kullanıldı.

1984’te Longo, Robert Rauschenberg’in çalışmasına bir selam olan duvar tabanlı “Combines”ın ilk gösterimini Metro Pictures’da yaptı.Resim, rölyef ve heykelin bir karışımı olan Longo, 2014 tarihli bir röportajda, bu eserlerin “Sergei Eisenstein’ın montaj teorisini, çelişkili görüntüleri ve akıl, sezgi, fantezi ve gücün işleyişini araştıran formları yan yana getirmek için kullandığını; devam eden kavramlar sanatsal pratiği için önemliydi”.

Aynı zamanda, Longo, New York’un yeraltı sanat sahnesinde önemli bir figür haline geldi ve sanatla ilgili diğer gruplar ve mekanlar, rock grupları, dergiler ve film yapımcılarıyla işbirliği yaptı. Bir mecra olarak sinemaya giderek daha fazla ilgi duyan sanatçı, 1986’da ilk müzik videolarını ve ertesi yıl bir film çekti. Longo, müzik videoları arasında, grubun çığır açan hiti REM’in “The One I Love” videosunun yönetmenliğini yaptı. Videoda Longo , Şehirlerdeki Adamlarını anımsatan görüntülerden yararlandı.Ancak, bir ortam olarak video tarafından etkinleştirilen, aynı zamanda hareketli görüntülerin üst üste katmanlanmasıyla oynatılarak, şarkının karanlık temasına uygun, değişken, bazen kafa karıştıran bir görsel tablo oluşturur. Longo, müzik video çalışmalarını sanatsal yörüngesinin bir parçası olarak görüyor. Bunu, daha uzun filmlere uygulamak için film becerilerini geliştirmenin ve uygulamanın eğlenceli bir yolu olarak tanımlıyor. Ancak, çalışmalarının popülaritesine ve yüksek talebine rağmen, Longo endüstri giderek kurumsallaştıkça müzik yöneticileriyle çatışmaya başladı.

Ortamlar arasında çalışan Longo’nun sanatı, 1980’lerin New York’u ve Wall Street’in vahşi adrenalin akışından ve ardından soylulaştırmadan, hikayelerle dolu gece hayatına ve şehrin yeraltı sanat ve müzik sahnelerinin yaratıcı ödüllerine kadar değişen topografyasıyla ilişkilendirildi. Çalışmaları sürekli olarak pop kültüründe görüntülerin rolünün yanı sıra post-endüstriyel toplumda kopukluk ve bireysel yabancılaşma temasını araştırdı.

Reagan’ın ekonomi politikalarını ve birinci Körfez Savaşı’nı takiben, 1990’daki durgunluk kariyerinde başka bir geçişe işaret etti. Sanat piyasası çalkantılıyken Longo , Hollywood’da Keanu Reeves’in başrolde olduğu bir gerilim filmi olan Johnny Mnemonic’i (1994-95) yönetmek için Amerika Birleşik Devletleri’ne dönmeden önce yaşadığı ve çalıştığı Paris’e taşındı.Ertesi yıl, Longo’nun Macellanı(1996), artık bir yıl boyunca kitle iletişim araçlarından alınan 366 küçük ölçekli çizimden oluşan bir dizi, sonraki sanat eserleri için başka bir estetik ölçüt olduğunu kanıtladı. Rock konserleri, cinayet sahneleri, hayvanlar, süper kahramanlar ve bitkiler gibi çeşitli konulardan oluşan dizi, onun görsel dünyaya dair düşünce ve gözlemlerinin bir kataloğu niteliğindeydi. Yüzlerce insanın katıldığı film yapma deneyimine panzehir olarak onları stüdyosunda tek başına çizdi. Seri birlikte, daha sonraki çalışmalarında kullanacağı bir “imge sözlüğü” oluşturdu.

Longo, sanatsal yönelimleri genellikle siyasi olaylar ve iklimler tarafından teşvik edilen bir sanatçı için, 11 Eylül (2001) ve Irak’taki savaş (2003) ile 2000’li yılların başlarını Longo’nun güncel olaylardan sahneleri betimleyen karakalem çalışmalarının ölçeğinde anıtsal hale geldi. Güçlerini, tanıdık haber görüntülerine bir ağırlık hissi verme, varlıklarını bir heykel gibi etkili kılma arzusundan aldılar. Bu hiper gerçekçi karakalem çizimlere ek olarak, “mutlak” olarak adlandırdığı bir mantar bulutu , bir köpekbalığı, uyuyan bir çocuk, bir gül, diğerleri arasında bu, ona göre kolektif bilinçaltını somutlaştırdı.

2012 yılında Longo arkadaşlarıyla basketbol oynarken felç geçirdi. Aniden, “sırt üstü yatmıştı, karısını ve aktör John Turturro’nun doktorlarla hayatının kurtarılma şansının ne olduğu hakkında konuşmasını dinliyordu” diye hatırlıyor. Felçten sonra sanat kariyeri toparlandı. “Karanlık biniciyi gördüm kardeşim… Ama eğer bir şey olursa, felçten beri yanıyorum.”

2014 yılına gelindiğinde, ABD’deki ırksal adaletsizliklerden Daesh/IŞİD’in yükselişine kadar değişen dünya olayları, Longo’nun bu olayları “ağırlıklı olarak Amerikan medya yaratıcılarının merceğinden görüldüğü gibi” yakaladığı The Destroyer Cycle (2014) için materyal oldu. Birlikte zamanımızın yakıcı bir portresini oluşturan güç, protesto, yararsızlık, yıkım ve saldırganlığın görselleştirmeleri.” Bugün Longo’nun çalışmaları çağdaş siyasi olaylara yanıt vermeye devam ederken, sanat tarihi boyunca ünlü eserlerden ayrıntıları inceleyen bir dizi üzerinde de çalıştı.

Longo’nun eseri, ortam veya türe göre sınıflandırmaya meydan okurken, eserlerinin tematik unsurlarında kapsamlı bir tutarlılığın yanı sıra elle tutulur bir melankolik estetik vardır. 1989’da yazan sanat tarihçisi Hal Foster, “Şizoid müstehcenlik ile ütopik umut arasındaki savaş bölgesinde, Roberto Longo’nun sanatının şimdi bulunabileceğini” belirtti.

New York Times’ın sanat eleştirmeni Roberta Smith, politik ve sosyal meselelerle olan ilişkisi açısından, “toplumsal meselelerle, özellikle de bireyin giderek artan bir biçimde ortaya çıkan ikilemi ile, çoğunlukla basit olsa da, gözle görülür bir süreklilik” olduğunu yazmıştır.Bu ise kaotik toplumdur.” Smith’in görüşüne göre, “Sanatçının malzemelere ve her türlü duyusallığa karşı esaslı kayıtsızlığı kendini giderek daha fazla ortaya koyuyor. Bazen, onun sembolizminin apaçıklığı ağzınızı açık bırakabilir.” Ancak yazar ve küratör Presca Ahn’a göre, Longo’nun çalışması “görsel hedonizmin ve siyasi hayal kırıklığının sürekli gerilim içinde olduğu açık ve amansız bir sanatsal bakışa” sahip.