Robert Henri Kimdir? Robert Henri Biyografi ve Miras

AMERİKALI RESSAM VE ÖĞRETMEN

Doğum: 24 Haziran 1865 – Cincinnati, Ohio

Ölüm: 12 Temmuz 1929 – New York, New York

Robert Henri’nin Biyografisi

Eğitim

Robert Henry Cozad olarak dünyaya gelen Henri’nin alışılmadık bir şekilde yetiştirildiğini söylemek yetersiz kalır. Amerikalı sanatçı Mary Cassatt ile uzaktan akraba olan babası John Cozad, Cincinnati yakınlarında Cozaddale adını verdiği yeni bir kasaba inşa etmek için yola çıkan bir gayrimenkul geliştiricisi ve profesyonel nehir teknesi kumarbazıydı. Sonunda kasaba mali sıkıntılar nedeniyle terk edilecek ve Henri’nin babası ailesini 1873’te Cozad kasabasını kurduğu Nebraska’ya taşıdı. Şimdi bir genç olan Henri, babasının yeni kasabanın gazetesi için makaleler yazmasına ve resimlemesine yardım ettiğinde ilk gerçek sanat deneyimini burada kazandı.

Henri’nin evi bir kundaklama saldırısında yandığında, Henri’nin annesi Theresa ve erkek kardeşi Johnny de dahil olmak üzere aile Denver’a taşındı. 1882’de Henri’nin babası iş için Cozaddale’e döndüğünde ve kazayla vurarak öldürdüğü Alfred Pearson adlı bir çiftlik sahibiyle arazi hakları için bir kavgaya karıştığında daha büyük bir trajedi yaşandı. Adam öldürmekle suçlanan ve John’un tutuklanıp yargılanacağından korkan aile, Denver’dan Atlantic City’ye (New York üzerinden) taşındı ve kimliklerini değiştirdi; John, Nebraskan eyaleti tarafından tüm suçlamalardan aklandıktan sonra bile onları tutmak. “Tavuk çavdar” olarak telaffuz edilen Robert, Robert Earl Henri oldu; kardeşi Frank Southern Henri, her iki erkek de ebeveynlerinin koruyucu çocukları olarak halka açık bir şekilde evlat edinildi.

Henri, ilk öğretmeni ve akıl hocası Thomas Anshutz’un bu portresini 1906’da çizdi.

Atlantic City’ye yerleştikten sonra Henri çizimine odaklanmaya başladı. Bir sanatçı olarak kariyeri, 1885 kışında, kendisi de eski bir sanat öğrencisi olan aile sütçüsü, Henri’nin duvarlarda asılı olan çizimlerini gördüğünde ve doğuştan gelen yeteneğinin farkına vararak, resmi sanat derslerine katılmasını tavsiye ettiğinde, ilk deneme adımlarını attı. 1886 sonbaharında Henri, Pennsylvania Güzel Sanatlar Akademisi’ne (PAFA) kaydoldu ve burada özellikle anatomi ile ilgilenen öğretmen Thomas Anshutz’un yönetimi altında gelişti.

1888’de Henri, Académie Julian’a kaydolduğu Paris’e gitti. Akademik ressamlar Adolphe-William Bouguereau ve Tony Robert-Fleury’nin yanında çalıştı, ancak İzlenimcilik tekniğine ve özellikle Claude Monet’in resimlerine daha fazla aşık oldu. Henri, özellikle dış mekanda resim yapmak için Empresyonist tercihi benimsedi ( en plein air )ve kısa sürede kendi sanatında uygulamayı benimsedi. Bununla birlikte, bu süre zarfında ana hedefi, ilkbaharda Brittany, Barbizon ve Venedik’e yaptığı kısa resim gezilerinin ardından elde ettiği (ikinci denemesinde) prestijli École des Beaux-Arts’ta öğrenci olmaktı. 1891. Ancak Beaux-Arts programını boğucu buldu ve o yılın Eylül ayında eve dönme kararı aldı.

Amerika’ya döndüğünde Henri, Philadelphia’ya yerleşti ve burada tekrar PAFA’daki derslere kaydoldu. Amerikan İzlenimci Robert William Vonnoh’un altında çalıştı ve okulun yıllık sergisine resim göndermeye başladı. Henri ilk öğretmenlik görevini Mayıs 1892’de Kadınlar için Tasarım Okulu’nda aldı (1895’e kadar çizim ve kompozisyon dersleri verdi). Yazar Bennard Perlman’a göre, “öğretme en başından beri onu ödüllendiriyordu ve ilk dersten kısa bir süre sonra ailesine öğrencileriyle ‘önemli bir başarı’ olduğunu bildirdi”.

Halen PAFA’daki derslere devam ederken, dört illüstratörden oluşan bir grupla tanıştı – William Glackens , George Luks , Everett Shinn ve John Sloan- Philadelphia Press gazetesinde çalışıyor. Beş adam Henri’nin atölyesinde bir araya gelerek resim yapmak, felsefe ve eleştiri sanatı üzerine tartışmak için bir araya geldiler. Kendilerine Kömür Kulübü diyorlardı. Artık Henri, Amerikan sanatına egemen olan duygusal konular olarak gördüğü şeylere karşı isyan etmeye başlamıştı bile. Yeni arkadaşlarına ve meslektaşlarına, kendilerini baskın Avrupa tarzlarından kurtarmaları ve daha çok çağdaş Amerikan yaşamının yaşanmış deneyimine dayanması gereken Amerikan konularına dönmeleri için yalvardı. Son olarak, bireysel yaratıcılığı önceden belirlenmiş herhangi bir resmi yaklaşım üzerinde savundu. Kömür Kulübü dağıldıktan sonra bile Henri, amatör bir tiyatro topluluğu için bir toplantı/pratik alanı haline gelen stüdyosunda Salı akşamı toplantıları düzenleme pratiğini kurdu.

1885’te Henri, sanat yaptığı ve Amerikalı öğrencilere ders verdiği iki yıllık bir Avrupa gezisine çıktı; hayatı boyunca devam edecek yurtiçi ve yurtdışı arasında bir seyahat modelinin başlangıcını işaret ediyor. Frans Hals ve Édouard Manet’nin sanatına bu turda aşık oldu . Onların etkisi, onu daha koyu bir renk paleti benimsemeye yönlendirdi ve daha açık, daha pastoral, Empresyonist tarzdan uzaklaşmasını başlattı.

Philadelphia’ya döndüğünde Henri, özel sanat derslerinden birine kaydolan bir öğrenci olan Linda Craige ile tanıştı ve ona aşık oldu. Çift altı ay sonra (2 Haziran 1898’de) evlendi ve bir yıldan fazla yaşadıkları Paris’e taşındı. Henri, Paris ve Avrupa yaşamının birçok şehir sahnesini çizdi ve resimlerinden biri olan La Neige ( Kar ) Musée National du Luxembourg için satın alındığında çok heyecanlandı. Ne yazık ki çiftin mutluluğu Linda’nın düşük yapmasıyla bozuldu. Kişisel trajedi, karısının azalan sağlığının katalizörüydü.

1900 yazında çift, Henri’nin stüdyo penceresinden sahneleri boyamaya başladığı New York’a taşındı. Glackens, Luks, Shinn ve Sloan da dahil olmak üzere (birçoğu şimdi New York’ta yaşayan) arkadaş çevresiyle yeniden bağ kurduktan sonra, The Allan Gallery’de bir grup sergisi planladı. Grup, günlük şehrin cesur, cilasız sahnelerini tasvir etti. Bu, Kentsel Gerçekçilik olarak bilinen ve daha sonra onlara ” Ashcan Okulu ” etiketini kazandıran bir tarzdı. (Tarihçi Barbara H. Weinberg’in kaydettiği gibi, “Ashcan Okulu terimi, [George] Bellows’un , Nisan 1915’te Philadelphia Record’da yer alan Disappointments of the Ash Can başlıklı bir çizimiyle önerildi;Nisan 1916’da New York Güneşi ; ve Holger Cahill ve Alfred H. Barr Jr. tarafından 1934’te New York Modern Sanat Müzesi’ndeki bir sergide küratöryel para birimi verildi”.)

Hiçbir zaman resmi bir grup halinde organize olmamakla birlikte, diğer genç sanatçıları “Ashcan” tarzına çekmek için yola çıkan Henri idi. En dikkate değer “yeni üyesi”, Henri’nin New York Sanat Okulu’nda (Henri’nin 1902’den beri öğretmenlik yapmakta olduğu) öğrencisi olan George Bellows’du . Bellows, Henri’den aldığı ilk dersle ilgili sıkça alıntılanan hatırasıyla ilgili olarak, “hayatım bu noktada başlıyor” dedi.

Aralık 1905’te Linda, hayatını alacak kadar şiddetli bir gastrit krizi geçirdi. Bu trajedi, Henri’nin 1907’deki Ulusal Tasarım Akademisi’nin yıllık sergisinde gün ışığına çıkan sanata yaklaşımındaki büyük bir değişimle aynı zamana denk geldi. Jürinin on dört yüzden fazla eseri gözden geçirmesi gerekti ve Henri, başta olmak üzere bazı sanatçıların olumsuz değerlendirmelerine itiraz etti. Glackens ve Luks’un eserleri. Henri, yaklaşımlarında daha modern oldukları için eleştirildiklerini ve bu nedenle Akademi tarafından teşvik edilen geleneksel tekniklere bir cephe sunduklarını savundu. Henri, tablolar için ikinci bir oylama istedi (ki bu bir Akademi üyesi olarak hakkıydı) ve orijinal karar onaylandığında, protesto amacıyla kendi iki resmini sergiden çıkardı. Akademi olumsuz basına yanıt verdi Henri’

Henri’nin Akademi’nin “eski moda” uygulamalarına yönelik kamuoyunda sitem etmesinden kısa bir süre sonra, bağımsız bir sergi planladı. Şubat 1908’de New York’taki Macbeth Gallery’de açılan sergide Henri, Davies, Glackens, Luks, Shinn, Sloan, Maurice Prendergast ve Earnest Lawson’ın çalışmaları yer aldı. Jüri inceleme sürecinden tamamen vazgeçen sergi, diğer sekiz şehre seyahat etmeden önce New York’ta katılan birkaç bin ziyaretçiyle büyük bir başarı elde etti. Sergi, Amerikalıları farklı bir sanat tarzıyla tanıştırdı ve grup sadece bir organize sergi için bir araya gelse de, eleştirmenler onlardan “Sekiz” olarak bahsetmeye başladı.

Maskeli Balo Elbisesi (1911). Çizgi roman sanatçısı ve illüstratör Marjorie Organ, Henri’nin ikinci karısıydı ve kocasının birçok portresi için modellik yaptı.

Henri’nin kişisel koşulları, “Sekizler” sergisinin New York açılış gecesinde Marjorie Organ adında bir çizgi roman sanatçısıyla tanıştığında da düzeldi. Kendisinden yirmi iki yaş küçük, beş hafta sonra evlendiler. Marjorie, (bir model olarak) onun için oturmanın yanı sıra, çalışmalarını ve öğretimini teşvik etti ve Ocak 1909’da Manhattan’da açılan Henri Sanat Okulu’nun kuruluşunda Henri’yi destekledi (maddi zorluklarla karşılaştığında okulu sattı ancak çalışmaya devam etti). orada yeni sahipler altında öğretin).

Henri’nin yeni karısı, yüzyılın başından beri Henri’nin tercih ettiği model olan (onu “gördüğüm en iyi nülerden biri” olarak adlandıran) Ziegfeld Follies dansçısı Jessica Penn’in yerini aldı. Jessica Penn in Black with White Plumes (1908) gibi daha önceki eserler gibi , Masquerade Dress modeli düz koyu bir arka plana karşı ayarlayan tam uzunlukta on yedinci yüzyıl portre tarzında uygulandı. Gerçekten de Diego Velázquez’in Henri üzerindeki doğrudan etkisi burada görülebilir . Penn’i bir daha asla çizmeyecek olsa da, Marjorie ve Henri’nin diğer birkaç kadın modeli gibi Penn’in de çarpıcı bir kızıl olması ilginçtir.

Ayrıca 1910’da Henri, Ulusal Akademi’ye doğrudan bir meydan okuma yoluyla ikinci, daha büyük bir sergi düzenledi. Amerikan Sanatı ve Sanatçıları Oxford Sözlüğü olarakşöyle anlatıyor: “Amerika Birleşik Devletleri’nde, Robert Henri bağımsız sergiyi estetik tartışmayı genişletmek için bir araç olarak ilk kez önemli ölçüde kullandı […] 1910’da Walt Kuhn ve John Sloan ile birlikte ‘Bağımsız Sanatçılar Sergisi’ni başlattı. ‘ Batı Otuz Beşinci Cadde’deki kiralık mekanda üslup bakımından çeşitli yaklaşık beş yüz eseri sunan bu etkinlik, daha sonraki bağımsız çabaların temel taşı olmaya devam eden ‘jüri yok, ödül yok’ politikasını izledi.Satışlar hayal kırıklığı yaratsa da, gösteri büyük bir ilgi gördü. kalabalık ve kışkırtıcı tartışmalar, büyük, kapsayıcı, akademik karşıtı gösterilerin kurumsal destek olmadan başarılı olabileceğini kanıtladı”. Gerçekten de, Bağımsız Sanatçılar Sergisi, Amerika’nın en ünlü bağımsız sergisi olan 1913 Armory Show’un habercisi olarak sıklıkla anılır.

Geç Dönem

Henri’nin Avrupa kıtasında beslenen avangard tarzları benimseme konusundaki isteksizliği, Amerikan modernizminin öncüsü olarak düşüşünün başlangıcı oldu. Perlman’a göre, eski arkadaşı ve meslektaşı sanatçı Davies, Davies’in her ikisini de planlamadaki rolü için aldığı kredi eksikliği olduğuna inandığı için “yıllardır sessizce inşa edilmişti”. Sekiz ve Bağımsız Sanatçı sergileri. Davies, Henri’nin 1913’teki The Armory Show’un planlamasına katılımını sınırlamayı başardı ve Henri’nin resimleri sergilenen diğer parçalar arasında görüldüğünde, biraz muhafazakar ve modası geçmiş (veya “modern olmayan”) göründüler. The Armory Show sonrasındaki etkiden bahseden yazar RL Foster, Henri’nin nasıl olduğunu anlatıyor: ” bir eğitmen olarak üstün akademik konumunu korudu […] ancak The Eight’in gerçekçi çalışmasına yönelik takdir, Avrupa modernizmi tarafından çabucak bastırıldı. Sadece beş yıl önce ilerici ve yenilikçi olarak görülen şey, birdenbire ilginç ama yenilikçi değil olarak görüldü”.

Artık “ilginç”ten daha üst sıralarda yer almayan sanat eserlerine rağmen, Henri, öğretim rolleriyle önemli bir etki yaratmaya devam etti. Liberter Ferrer Okulu’nda (etkili Katalonya anarşist pedagogu Francesco Ferrer’den esinlenen bir okul) ve 1915’ten itibaren Sanat Öğrencileri Birliği’nde öğretmenlik yaptı. Dersleri her zaman kapasiteyle doluydu ve 1921’de sınıfına katılan Soyut Dışavurumcu Adolph Gottlieb gibi modern sanatın geleceğin büyük oyuncularından bazılarını içeriyordu . Henri’nin sanat öğretileri o kadar ilham vericiydi ki, sanatçı ve Henri’nin eski öğrencisi Margery Ryerson, sınıf notlarını kabul ettiği bir kitaba dönüştürmek için ona yaklaştı. Sanat Ruhu 1923’te yayınlandı.

Henri’nin yaşamının son on yılındaki sanat çalışmalarının çoğu, denizaşırı seyahatlerine dayanıyordu. Örneğin 1913’te, İrlanda’ya Achill Adası sakinlerinin hem manzaralarını hem de portrelerini (çoğunlukla çocuklar) çizeceği birkaç uzun geziden ilkini yaptı. Henri ayrıca, en dikkate değer eserlerinden bazılarının Yerli Amerikalıların portreleri olduğu Amerika’nın Güneybatısına birkaç gezi yaptı. 1928 yazı, İrlanda’da kaldığı süre içinde birkaç portre çizen, ancak Eylül’de nevrit krizi geçirince Amerika’ya dönmek zorunda kalan sanatçı için son resim dönemi olacaktı. Ağrı o kadar şiddetliydi ki resim yapmakta zorlanıyordu. Sonunda prostat kanseri olduğu belirlendi ve Henri’nin bu teşhisten haberdar edilip edilmediği belli değilken,

Henri’nin vefatına üzücü bir dipnot eklenmiş. Onun mülkü sevgi dolu karısı tarafından miras alınırken, o da on iki aydan kısa bir süre sonra (kanserden de) öldü. Marjorie de Henri’nin mülkünü kız kardeşi Violet Organ’a miras bıraktı. Perlman’ın açıkladığı gibi, birkaç yıl boyunca, “tahmini beş yüz elli eserini yok etti […] stüdyo!”.

Henri, yirminci yüzyılın başında Amerika’da modern sanatın ilerlemesinde önemli bir rol oynadı; ilk olarak Ashcan Okulu’nun gelişimindeki öncü rolü ve ikinci olarak Amerika’daki sanat sergisine getirdiği kapsamlı değişim sayesinde. İlki ile Henri, Amerikan Ekspresyonizmini karakterize eden hoş şiirleri geride bırakarak, New York sokaklarının ve insanlarının dinamik enerjisini yakalayan daha akıcı ve “dolaysız” bir kentsel sanat lehine bir Amerikan sanat okulu kurulmasında etkili oldu. İkincisi durumunda, Henri jürili gösterilerin Akademi sözleşmelerini terk etti ve (geriye dönük olarak adlandırılan) The Eight (1908) sergisi ve Bağımsız Sanatçılar Sergisi (1910) aracılığıyla Amerika’nın temellerinin atılmasına yardımcı oldu.

Bir sanatçı olarak ününe eşit, Henri’nin sanat eğitimine katkısıydı. Çeşitli okullarda ve özel sınıflarda öğretmenlik yapan bir kariyerde, Henri öğrencilerine kendilerini geleneksel kısıtlamalardan kurtarmaları, rekabet ve ödül kazanma endişesinden vazgeçmeleri ve bunun yerine öğrenciye özel sanat yaratmaları için yalvardı; “yaşam için sanat” dediği şey. Kariyeri boyunca George Bellows, Stuart Davis, Adolph Gottlieb, William Groper, Edward Hopper, Rockwell Kent, Man Ray ve Morgan Russell gibi Amerika’nın en büyük modern sanatçılarına ders verdi. Ayrıca, sanat ve öğretim felsefeleri üzerine düşünceleri 1923 tarihli The Art Spirit kitabında yayınlandı.güzel sanatlar eğitiminin temel taşı haline gelmiştir. Gerçekten de, yazar Maria Popova’ya göre, dünyaca ünlü film yapımcısı ve sanatçı David Lynch, “[ Sanat Ruhu ]’nu arabuluculuk ve yaratıcılık üzerine [kendi] incelemesinin girişinde büyük bir etki olarak [Lynch’in 2006 kitabı – Catching the Büyük Balık ]”.