Pieter Bruegel Kimdir ? Hayatı Ve Biyografisi

FLAMAN SANATÇI VE OYMACI

Doğum: 1525-30 – Breda yakınlarında, Hollanda

Vefat Tarihi: 9 Eylül 1569 – Brüksel, Belçika 

Pieter Bruegel’in Yaşamı

Pieter Bruegel’in Biyografisi

Kuzey Rönesans’ın en büyük sanatçılarından biri olarak kabul edilmesine rağmen, Pieter Bruegel’in çocukluğu hakkında çok az bilgi var. Kesin olarak bilinen tek şey, 1525-1530 yılları arasında Hollanda’da Breda’da ya da yakınında bir köyde ailesi olduğuna inanılır.

Bruegel’in ilk sanatsal eğitimi, Flaman sanatçı Pieter Coecke van Aelst ile çıraklıktan oluşuyordu. Van Aelst’in 1550’de ölümünden sonra Bruegel, eldiven üreticileri birliği için bir triptik sunağın oluşturulmasına yardımcı olmak için ilk komisyonunu aldığı Antwerp’e taşındı. Lonca sistemi, sanatsal kariyerleri ilerletmek için önemliydi ve Bruegel’in kendi meslek hayatı, 1551’de bir Antwerp ressamlar birliği olan St. Luke Loncasına seçildiğinde etkili bir şekilde başladı.

1552’de Bruegel, İtalya’da uzun bir resim ve araştırma gezisi için Antwerp’ten ayrıldı. İtalyan-Rönesans tarzından pek etkilenmemiş olmasına rağmen, ziyaret ettiği kırsal alanın peyzaj çalışmalarıyla tanınacak olan genç sanatçı üzerinde büyük etkisi olacaktır. Özellikle önemli olan, Bruegel’in eve dönüş yolculuğunda cesaret ettiği İsviçre Alpleri’ydi. İlk biyografisi Karel van Mander, sanatçının “tüm dağları ve kayaları yuttuğunu ve üzerine boyanacak paneller olarak tekrar tükürdüğünü, bu ve diğer açılardan doğaya yaklaşmaya çalıştığı kadar yakın olduğunu” belirtiyor.”

1555’te Antwerp’e dönen Bruegel, Hollandalı sanatçı Hieronymus Cock için gravürcü olarak çalışmaya başladı. Bruegel’in işvereni için ürettiği gravürler genellikle mizahi temalar ve motifler içeriyordu ve bu da onun “Pieter the Droll” olarak bilinmesine yol açtı. Sanatçının ilgi çekici kişiliğini özetlemeye çalışan Van Mander, Bruegel’i “çok sessiz ve ihtiyatlı bir adam” olarak nitelendirdi. Birkaç kelimeden oluşan bir adamdı, ama toplumda çok aptaldı ve düşündüğü beklenmedik şakalar ve seslerle insanları zıplatmayı severdi.”

Brueghel’in birçok gravüründe ve kariyerinin orta döneminde yarattığı birkaç resimde betimlenen karmaşık ve fantastik senaryolar, ünlü Hollandalı ressam Hieronymus Bosch (c. 1450-1516) ile karşılaştırmalara yol açtı. Paralı asker Horozu, nispeten bilinmeyen bir Bruegel gravürü satan bu itibardan yararlandı.

En çok resimleriyle tanınırken, Bruegel 1557’den itibaren kariyerinin nispeten geç saatlerine kadar bu ortamı benimsemedi. Bu noktada, Bosch gibi daha eski Kuzeyli Ustalarla karşılaştırmalar yapmasına ve önemli ve talep gören bir sanatçı statüsünü güvence altına almasına olanak tanıyan kusursuz kompozisyon tarzını geliştirdi. Başta zengin tüccarlar ve kilise üyeleri olmak üzere çok sayıda komisyon geliyordu. 1559’da sanatçı adının yazımını “Peeter Brueghel” den “Pieter Bruegel” e değiştirdi.”

1563’te Bruegel, eski öğretmeni Pieter Coecke van Aelst’in kızı Mayken Coecke ile evlendi. İkisi arasında, otuzlu yaşlarındaki sanatçı ile çocukluğundan beri tanıdığı eşi arasında sadece on sekiz  yaş farkı vardı. Bazı tartışmalar, çiftin evlilik yılında Brüksel’e taşınmasını, Bruegel’in bir hizmetçiyle olan çapkın ilişkisini durdurmak amacıyla Mayken’in annesinin isteği üzerine olabileceği yönündeki spekülasyonlarla çevreledi. Sanatçı ve hizmetkar arasındaki ilişkinin kapsamı bir gizem olmaya devam ediyor, ancak aralarında mizahi etkileşimlerin hesapları var, örneğin Bruegel’in hizmetçinin her yalan söylediğinde bir çentikle bir sopayı işaretlediği hikayesi gibi. O kadar aldatıcıydı ki Bruegel’in sopasında yer kalmadı denildi.

Kayalık başlangıcına rağmen, Bruegel’in evliliği, çiftin iki sanatçı oğlunu, daha sonra 1564 doğumlu Genç Pieter Brueghel ve 1568 doğumlu Yaşlı Jan Brueghel olarak bilinen Pieter’i içeren sanatsal bir hanedanın başlangıcını işaret etti. Genç Pieter, babasının resimlerinin birçok kopyasını yaratmaya devam edecek, yaşlı Bruegel’in ölümünden çok sonra uluslararası itibarlarını sağlamaya yardımcı olacak, aynı zamanda belirli kompozisyonların baba ya da oğul eseri olup olmadığı konusunda şüpheye yol açacaktı. 

Kariyerinin sonlarında, birçok manzara resmine ek olarak, Bruegel günlük yaşamdan dini hikayeleri ve sahneleri betimleyen çeşitli eserler yarattı. İkincisi, daha önemli ve kalıcı olarak etkili olduğunu kanıtladı ve belirli eserlerin amaçlanan mesajı etrafında yüzyıllarca süren sanat-tarihsel tartışmalara yol açtı. Van Mander da dahil olmak üzere Bruegel’deki en eski yazarlardan bazıları, resimlerini serf sınıfının şehvetli davranışının mizahi sergileri olarak yüz değerinde aldı. Bununla birlikte, daha yeni bir yorum, Bruegel’in bu sınıfı kutlama temsili yoluyla yükseltme girişimlerini vurguladı. Sanat tarihçileri Rose-Marie ve Rainer Hagen’in dediği gibi, “böyle bir şeyi tasvire layık görmesi, onu hemen hemen tüm çağdaşlarından ayırır.İtalyanlar ve Romanistler insanı hayvan ve bitki dünyasından ayıran şeyin altını çizdiler. Bruegel, aksine benzerliklerini, insandaki ‘yaratılmış, yapılmamış’ unsurun doğasını vurguladı.” William Dello Russo, “Bruegel’in kırsal yaşamın canlı ve şehvetli tasvirlerinin, büyüyen bir ulusal kimlik duygusunun bir parçası olarak görülebileceğini ” yazarak bu fikri genişletiyor.”

Bruegel siyasi açıdan sıkıntılı zamanlar yaşamış sırasında olması da işini yorumlanması konusunda spekülasyonları da artırdı. 1500’lerin ortalarında, günümüz Hollanda’sı, Belçika ve Lüksemburg ile birlikte toplu olarak Düşük veya Hollanda Ülkeleri olarak bilinirler.Hapsburg hanedanının egemenliği altındaki bir dizi ilden oluşuyordu. 1556’da topraklara sahip olmak, daha katı bir Katolik yönetimi empoze etmeye çalışan İspanya Kralı II. Phillip’e geçti ve Alba Dükü’nü Protestan isyanını bastırmak için Brüksel’de acımasız bir askeri kampanyaya liderlik etmesi için gönderdi. Sanat tarihçileri Rose-Marie ve Rainer Hagen’e göre Bruegel’in Katolik azizlerin ve şehitlerin ikonografisinden tutarlı bir şekilde uzak durması, çalışmalarının çoğunun dini odağına rağmen, Karşı reform felsefesinin ve kana susamış kampanyalarının kodlanmış bir reddi olarak görülebilir. Bruegel’in eserinin politik öneminin oldukça bilincinde olduğunu öne süren bir hikaye Van Mander tarafından anlatılıyor.

Sanatçının ölümünden kısa bir süre önce, biyografisi Bruegel’in karısından içeriğinin onu tehlikeye atabileceğine inanarak bazı eserleri yakmasını istediğini söylüyor.

Bruegel’in ölümünün koşulları hakkında çok az şey biliniyor.Ancak hayatının son yılı olan 1569’da Brüksel kent konseyi onu evinde bulunan İspanyol askerlerinden oluşan bir gardiyanla çalışma yükümlülüğünden kurtardı ve çalışmalarının politik olarak yıkıcı içeriğinin iyi anlaşıldığını öne sürdü. Bu yıldan itibaren Bruegel’in hastalıktan öldüğünü ima eden hiçbir tablo yok, ancak daha uğursuz bir açıklamayı dışlamanın bir yolu yok. Her halükarda Bruegel’in yaşadığı dönem için bile görece erken ölümü Rönesans sanat tarihinin trajedilerinden biri olarak görülmelidir.

Yaşlı Pieter Bruegel’in Kariyeri Hakkında Kısa Bir Değerlendirme

Yaşamı boyunca, Pieter Bruegel’in popüler İtalyan Rönesans tarzından önemli bir kopuş yaptığı, geçen yüzyılın Akdeniz ustalarının tercih ettiği büyük anlatılardan ziyade manzaraya ve çağdaş hayata odaklanan eserler yarattığı görüldü. Bunu yaparken, Kuzey Avrupa’daki Rönesans sanatının kendine özgü bir yönde ortaya çıkmasını sağlamaya yardımcı oldu ve Peter Paul Rubens ve Rembrandt gibi sonraki sanatçılara ilham veren bir Kuzey Rönesans tarzına katkıda bulundu.

Bruegel’in resimleri, modern sanattaki bir dizi gelişmeyi etkiledi. Biyografik ve çağdaş tarihsel önkoşulları tüm psikolojik ve iconological sözlü ve bağımsız Dünya Tarihi görünüşe göre değişmez kursu ile karşı karşıya kaldığında Bruegel, hayatta kalan resimleri bir döngü form, gerçekten sadece doğa karşısında çaresizlik içinde insan varlığının bir destansı ama aynı zamanda bu “Wilfried Seipel çağdaş eleştirmen yazar.” Bruegel’in ev hayatının gündelik sahnelerinde yer alan sıradan insanları temsil etme kararı, gelecek yüzyılın Hollandalı Altın Çağ ressamlarının yolunu açtı, ayrıca, Gustave Courbet, Jean-François Millet ve Rus Peredvizhniki Okulunun çalışmaları da dahil olmak üzere, on dokuzuncu yüzyılın ortalarından sonlarına kadar sosyal fikirli Gerçekçilik ve Natüralizmi öngördü. Yirminci yüzyıl boyunca, W.H. Auden ve William Carlos Williams gibi şairler Bruegel’in eşitlikçi vizyonundan eşit derecede ilham aldılar.İkincisi, Bruegel ve Diğer Şiirlerden Resimler (1962) adlı son koleksiyonunda Bruegel’e on şiirlik bir döngü ayırdı.