Olafur Eliasson Kimdir? 

Olafur Eliasson Biyografi 

DANİMARKALI-İZLANDALI HEYKELTIRAŞ, RESSAM, FOTOĞRAFÇI VE TASARIMCI

Doğum: 5 Şubat 1967 – Kopenhag, Danimarka

Olafur Eliasson’nun Biyografisi

Olafur Eliasson, 21 yaşındaki ebeveynleri Elias Hjörleifsson ve Ingibjörg Olafsdottir’in İzlanda’dan şehre göç etmesinden bir yıl sonra, 1967’de Danimarka’nın Kopenhag kentinde doğdu. İzlanda’daki bir balıkçı köyünden olan annesinin kökeni 11. yüzyıla İzlandaya kadar uzanıyor.Annesi Terzi babası ise amatör ressam.Ancak babası ise bir balıkçı teknesinde aşçı olarak çalışmıştır. Babasının ailesi, küçük bir sanatsal topluluğun parçası oldukları İzlanda’nın başkenti Reykjavik’tendi.

Eliasson’ın büyükannesi bir fotoğrafçıydı.Elias gençken ailesini terk eden büyükbabası avangard edebiyat yayıncısıydı. Eliasson’ın genç ve deneyimsiz olan kendi ebeveynleri, o dört yaşındayken boşandı. Elias, kendi babasının ayak izlerini takip ederek İzlanda’ya geri döndü ve Çocukluğunun ve ergenliğinin büyük bölümünde babasız yaşadı. Nadiren babasını ziyarete yaptığı geziler sırasında Eliasson, onu etkilemenin bir yolu olarak çizimler yapmaya başladı. 14 yaşına geldiğinde insan vücudundaki her kemiği çizebiliyordu.

Bir genç olarak, Eliasson sanat için doğal bir yetenek sergiledi.Ancak sanatçı olmak için gerçek bir özlemi yoktu. Bunun yerine, bir Amerikan televizyon programında dans formunu keşfettikten sonra zamanının çoğunu breakdance yaparak geçirdi. Eliasson, “O zamanlar kırsalda, küçük bir çiftlikte yaşıyorduk ve aylarca bir robot gibi hareket ettiğimi hatırlıyorum. Başlangıçta bunda gerçekten çok kötüydüm” dedi.

“İneklerin ve atların arasında hareket ettiğimi görmek gerçekten komik olmalı.Eyerli tek robotik elektrikli boogie dansçısı olduğumdan eminim.” İki arkadaşla birlikte “Harlem Silah Ekibi”ni kurduktan sonra, Eliasson’ın annesi tarafından yapılan gümüş spandeks giyen grup, Kopenhag çevresindeki kulüplerde sahne alacak ve uluslararası yarışmalara katılacaktı.

Bu yarışmalar 1987 yılında Eliasson’ın hayatında bir dönüm noktası olmuştur. Çalkantılı yıllar boyunca, büyükbabası kendini öldürdü ve babası alkolizm nedeniyle hastaneye kaldırıldı. Olafur’un iki yaşındaki üvey kız kardeşi Anna Viktoria’ya bakmak için İzlanda’ya taşınmasını gerektirdi. Eliasson sadece can sıkıntısından sanat okuluna başvurmaya karar verdi ve prestijli Danimarka Kraliyet Sanat Akademisi’ne usulüne uygun olarak kabul edildi. “Gençken sanata olan ilgimde bir kaçış unsuru olmadığını söylersem yalan söylemiş olurum” dedi. “Hiçbir anlam ifade etmemek, bana anlam vermekten daha çekici göründü. Sanat okuluna başvurmak, bağlantıyı koparmak için güzel bir yoldu. Ama oraya vardığımda, sanatın bağlantı kurmakla ilgili olduğunu anladım. Dünyanın dışına çıkmak yerine, benim tam kalbine adım atıyordu.Bu benim için bir aydınlanmaydı. Bunun sadece iyi bir sanatçı olmakla ilgili olduğunu düşündüm, böylece babam beni sevecekti. Ama daha çok dünyayı şekillendirmekle ilgiliydi.”

Dünya içinde düşünmeyi eyleme dönüştürmek için çok önemli bir araç olarak sanatın bu misyonu, Eliasson’ın insan etkileşimi ve sosyal söylem yoluyla katılıma odaklanan bir sanat ortamı olan Sosyal Pratiğe nihai girişinin temelini oluşturacaktır.

Sanat akademisinde geçirdiği süre boyunca Eliasson’a bir seyahat bütçesi verildi ve 1990’da Brooklyn, New York’a taşındı ve burada bir süre minimalist ressam Christian Eckart için stüdyo asistanı olarak çalıştı. Bu süre zarfında aynı zamanda doymak bilmez bir okuyucu oldu ve kendini felsefe ve bilimsel teorilere kaptırdı. Özellikle doğa bilimleri ve fenomenolojik felsefeyle ve bunların bireyin gerçeklik deneyimine yaptığı vurguyla ilgilendi. Bir kişinin gerçekliği nasıl yorumladığı, Eliasson’ın çalışması için tutarlı bir niş haline gelecektir.

1995 yılında sanat okulundan mezun olduktan kısa bir süre sonra, Eliasson’ın doğa olayını keskin bir şekilde dile getiren kısa ömürlü heykelleri, dünyanın dört bir yanındaki galerilerde ve müzelerde sergileniyordu. Aynı zamanda uluslararası başarı elde ederken, Eliasson hastalığından kurtulan babasıyla da yeniden bağlantı kurdu. Elias bazen oğlunun galeri açılışları için yemek bile yapardı ve bu ilişki Elias’ın 2002’de pulmoner fibrozisten ölümüne kadar devam etti.

1995 yılında Eliasson, işbirliğine vurgu yaparak Berlin’de Studio Olafur Eliasson’ı kurdu. “Mekansal araştırma laboratuvarı” olarak kurulan bu alan, Eliasson’ın algı, hareket, deneyim, ve hem insan yapımı hem de doğal dünyalardaki benlik duygularını yansıtır.

Örneğin, 1996 yılında Eliasson, doğrudan yerden büyüyormuş gibi görünen 30 fit genişliğinde ve yedi fit yüksekliğinde paslanmaz çelik bir kubbe olan 8900054 gibi parçalar oluşturmak için mimar ve geometri uzmanı Einar Thorsteinn ile çalışmaya başladı. Parça, izleyicilerin sıradan yüzeylerin derinliklerinde sürekli gelişme halinde olan şeyler üzerinde düşünmelerine neden oldu.

1997’de Eliasson’dan Danimarkalı sanat tarihçisi ve pavyon küratörü Marianne Krogh Jensen ile tanıştığı Sao Paulo Bienali’ndeki Danimarka pavyonuna katkıda bulunması istendi. İkisi, daha az şanslı olanlara yardım etmek için küçük bir arzuyla birbirine bağlandı. 2003 yılında evlendikten sonra Etiyopya’dan iki çocuğu evlat edindiler.2003’te bir oğul ve 2006’da bir kız.

2000’li yılların başlarından başlayarak ve yenilikçi stüdyo işbirlikçilerinin yardımıyla Eliasson, sosyal içerikli sanatını küresel ölçekte değişimi etkilemenin bir yolu olarak düşünmeye başladı. 2009’dan 2014’e kadar bu felsefeleri Berlin Sanat Üniversitesi’nde profesör olarak verdi. 2012 yılında, yoksul toplulukların elektriğe erişimi olmayan karanlıkta görmelerini sağlayan taşınabilir güneş lambaları olan Little Suns’ı yarattı. Ayrıca sanatının satışından elde edilen geliri, karısı 121 Ethiopia ile birlikte Afrika yetimhanelerini finanse eden bir vakıf kurmak için kullandı.

Dünyanın refahı ile ilgilenen küresel bir sanatçı olan Eliasson, bugün sanatın insanlığın geleceği üzerinde nasıl olumlu bir etkisi olabileceğini tartışarak dünyayı dolaşıyor. Eliasson’ın sanatı onu dünyanın her yerine götürürken, kendi babasının onunla yaptığı hataları yapmamaya kararlı olarak seyahatlerinde sık sık ailesini de beraberinde getirir.

2014 yılında, Eliasson, mimar Sebastian Behmann ile birlikte, Studio Olafur Eliasson’a, disiplinlerarası ve deneysel bina projelerine ve kamusal alanlardaki çalışmalara odaklanan Studio Other Spaces adlı bir mimari kontrpuan kurdu.

Bugün Eliasson, ailesinin yaşadığı Kopenhag ile Berlin’deki stüdyoları arasında gidip geliyor. 80’den fazla çalışanı olan stüdyo, artık bilim, mimari, geometri, uzay, çevre ve doğal fenomenler dahil olmak üzere birçok alanda deney ve keşiflerin bireyler, kurumlar ve bireyler için katılımcı sanatın yaratılmasını bilgilendirmek üzere birleştiği bir laboratuvar gibi çalışıyor.