Napolyon Bonapart Kimdir? İktidara Yükselişi Ve Hayatı

Napolyon Bonaparte (1769-1821), Napolyon I olarak da bilinir.Komutan ve İmparator

Napolyon Bonaparte Kimdir?

 19.yüzyılın başlarında Avrupa’nın çoğunu fetheden bir Fransız askeri lideri ve imparatordu. Korsika adasında doğan Napolyon, Fransız Devrimi sırasında (1789-1799) ordunun saflarına hızla yükseldi. 1799 darbesinde Fransa’da siyasi iktidarı ele geçirdikten sonra, 1804’te kendisini İmparator olarak taçlandırdı. Kurnaz, hırslı ve yetenekli bir askeri stratejist olan Napolyon, Avrupa uluslarının çeşitli koalisyonlarına karşı başarılı bir şekilde savaştı ve İmparatorluğunu genişletti. Ancak,1812’de Rusya’nın feci bir Fransız işgalinden sonra, Napolyon iki yıl sonra tahttan feragat etti ve Elba adasına sürgün edildi. 1815’te, yüz günlük kampanyasında kısa bir süreliğine iktidara döndü. Waterloo Savaşı’nda ezici bir yenilgiden sonra, bir kez daha tahttan feragat etti ve 51 yaşında öldüğü uzak Saint Helena adasına sürgün edildi.

Napolyon’un Eğitimi ve erken askeri kariyeri

Napolyon Bonaparte, 15 Ağustos 1769’da, Akdeniz’in Korsika adasında Ajaccio’da doğdu. Carlo Buonaparte (1746-1785), bir avukat ve Letizia Romalino Buonaparte (1750-1836) için doğan hayatta kalan sekiz çocuğun ikincisiydi. Ailesi küçük Korsika soylularının üyeleri olmasına rağmen, aile zengin değildi. Napolyon’un doğumundan bir yıl önce Fransa, İtalya’nın Cenova kentinden Korsika’yı satın aldı. Napolyon daha sonra soyadının Fransızca yazımını kabul etti.

 1799’da Napolyon’un Mısır’daki askeri kampanyası sırasında Pierre Francois Bouchard (1772-1832) adlı bir Fransız askeri Rosetta taşını keşfetti. Bu eser, neredeyse 2.000 yıldır ölü olan yazılı bir dil olan Mısır hiyerogliflerinin kodunu kırmanın anahtarını sağladı.

Çocukken Napolyon, Fransız dilini öğrendiği anakara Fransız okuluna gitti ve 1785’te bir Fransız askeri Akademisinden mezun oldu. Daha sonra Fransız ordusunun topçu alayında ikinci bir Teğmen oldu. Fransız Devrimi 1789’da başladı ve üç yıl içinde devrimciler monarşiyi devirdi ve bir Fransız Cumhuriyeti ilan etti. Devrimin ilk yıllarında, Napolyon büyük ölçüde korsika’daki ordudan ve evden ayrıldı ve burada demokrasi yanlısı bir siyasi grup olan Jacobins’e bağlı oldu. 1793’te, milliyetçi Korsika Valisi Pasquale Paoli (1725-1807) ile bir çatışmanın ardından, Bonaparte ailesi, Napolyon’un askeri göreve döndüğü anakara Fransa’ya kendi adalarından kaçtı.

Fransa’da Napolyon, devrimci lider Maximilien Robespierre’nin (1758-1794) kardeşi Augustin Robespierre (1763-1794), devrimin düşmanlarına karşı şiddet dönemi olan terör saltanatının (1793-1794) arkasındaki kilit güç olan bir Jakoben ile ilişkilendirildi. Bu süre zarfında Napolyon, ordudaki Tuğgeneral rütbesine terfi etti. Ancak, Robespierre iktidardan düştükten ve Temmuz 1794’te (Augustin ile birlikte) giyotinlendikten sonra, Napolyon kardeşlerle olan bağları nedeniyle kısa bir süre ev hapsine alındı.

1795’te Napolyon, Paris’teki devrimci hükümete karşı Kraliyet ayaklanmasının bastırılmasına yardımcı oldu ve tümgeneralliğe terfi etti.

Napolyon’un iktidara yükselişi

1792’den bu yana, Fransa’nın devrimci hükümeti çeşitli Avrupa ülkeleriyle askeri çatışmalara girmişti. 1796’da Napolyon, İtalya’daki bir dizi savaşta ülkesinin ana rakiplerinden biri olan Avusturya’nın daha büyük ordularını yenen bir Fransız ordusuna komuta etti. 1797’de Fransa ve Avusturya, Campo Formio Antlaşması’nı imzaladı ve Fransızlar için toprak kazanımlarına yol açtı.

Ertesi yıl, 1795’ten beri Fransa’yı yöneten beş kişilik bir grup olan El Kitabı, Napolyon’un İngiltere’yi işgal etmesine izin vermeyi teklif etti. Napolyon, Fransa’nın deniz kuvvetlerinin henüz üstün İngiliz Kraliyet Donanması’na karşı çıkmaya hazır olmadığını belirledi. Bunun yerine, Hindistan ile İngiliz ticaret yollarını yok etmek için Mısır’ı işgal etmeyi önerdi. Napolyon’un birlikleri, Temmuz 1798’de Piramitler Savaşı’nda Mısır’ın askeri hükümdarları Memluklara karşı bir zafer kazandı; ancak, kısa bir süre sonra, donanması Ağustos 1798’de Nil Savaşı’nda İngilizler tarafından neredeyse yok edildikten sonra kuvvetleri karaya oturdu. 1799’un başlarında, Napolyon’un ordusu, modern İsrail’de bulunan Acre kuşatmasının başarısız bir şekilde sona ermesiyle sonuçlanan Osmanlı İmparatorluğu tarafından yönetilen Suriye’yi işgal etti. O yaz, Fransa’daki siyasi durumun belirsizlikle işaretlendiği, sürekli hırslı ve kurnaz Napolyon ordusunu Mısır’da terk etmeyi ve Fransa’ya geri dönmeyi seçti.

18 Brumaire Darbesi

Kasım 1799’da, 18 Brumaire darbesi olarak bilinen bir olayda Napolyon, Fransız dizinini başarıyla deviren bir grubun parçasıydı.

Dizin üç üyeli bir konsolosluk ile değiştirildi ve 5’7″ Napolyon ilk konsolos oldu ve onu Fransa’nın önde gelen siyasi figürü yaptı. Haziran 1800’de, Marengo Savaşı’nda Napolyon’un kuvvetleri, Fransa’nın çok yıllık düşmanlarından biri olan Avusturyalıları yendi ve onları İtalya’dan kovdu. Zafer, Napolyon’un gücünü ilk konsolos olarak güçlendirmeye yardımcı oldu. Buna ek olarak, 1802’de Amiens Antlaşması ile savaştan bıkmış İngilizler Fransızlarla barışı kabul ettiler (barış sadece bir yıl sürecek olsa da).

Napolyon, devrim sonrası Fransa’ya istikrarı sağlamak için çalıştı. Hükümeti merkezileştirdi; bankacılık ve eğitim gibi alanlarda reformlar başlattı; bilim ve sanatı destekledi; ve rejimi ile devrim sırasında acı çeken Papa (Fransa’nın ana dinini temsil eden Katolikliği temsil eden) arasındaki ilişkileri geliştirmeye çalıştı. En önemli başarılarından biri, Fransız hukuk sistemini düzene sokan ve bu güne kadar Fransız medeni hukukunun temelini oluşturmaya devam eden Napolyon Yasasıydı.

1802’de bir anayasa değişikliği Napolyon’u yaşam için ilk konsolos yaptı. İki yıl sonra, 1804’te, Paris’teki Notre Dame Katedrali’nde lüks bir törenle kendisini Fransa İmparatoru olarak taçlandırdı.

Napolyon’un evlilikleri ve çocukları

1796’da Napolyon, iki genç çocuğu olan altı yaşından büyük şık bir dul olan Josephine de Beauharnais (1763-1814) ile evlendi. On yıldan fazla bir süre sonra, 1809’da, Napolyon’un İmparatoriçe Josephine ile kendi çocuğu olmadıktan sonra, yeni bir eş bulmak ve bir varis üretmek için evliliklerini iptal etti.

1810’da Avusturya imparatorunun kızı Marie Louise (1791-1847) ile evlendi. Ertesi yıl, Napolyon II olarak bilinen ve Roma Kralı unvanı verilen oğulları Napolyon François Joseph Charles Bonaparte’yi (1811-1832) doğurdu. Marie Louise ile olan oğluna ek olarak, Napolyon’un birkaç gayri meşru çocuğu vardır.