Miriam Schapiro Kimdir ? 

Miriam Schapiro Biyografi 

AMERİKALI RESSAM, HEYKELTIRAŞ VE BASKICI

Doğum: 15 Kasım 1923 – Toronto, Ontario, Kanada

Ölüm: 20 Haziran 2015 – Hampton Bays, New York

Miriam Schapiro’nun Biyografisi

Kanada doğumlu Amerikalı sanatçı Miriam (Mimi) Schapiro, Rus asıllı Yahudi bir ailenin tek çocuğuydu. Sanatçı ve endüstriyel tasarımcı Theodore Schapiro ve ev hanımı Fannie Cohen.Rusya’dan göç eden dedesi, bebekler için ilk hareketli gözü icat etmekten sorumluydu ve oyuncak ayı yaparak geçimini sağladı.

Çocukken Brooklyn, New York’a taşınan Schapiro’nun sanata olan ilk ilgisi ailesi tarafından desteklendi.Babasıyla birlikte resmi olmayan çizim eğitimi aldıktan sonra, Modern Sanat Müzesi’nde resim derslerine ve Federal Sanat Projesi’nin sunduğu canlı model çizim kurslarına katıldı.Ayrıca arkadaşının erkek kardeşi Sürrealist sanatçı Federico Castellon’un stüdyosuna da uğramıştı.

Hunter Koleji’nde kısa bir sanat eğitimi aldıktan sonra, 1945’te lisans, 1947’de yüksek lisans ve 1949’da yüksek lisans derecelerini aldığı Iowa Eyalet Üniversitesi’ne geçti.Aynı zamanda Iowa Print Group’un kurucu üyelerinden biriydi. Okuldayken 1946’da evlendiği sanat öğrencisi Paul Brach ile tanıştı.

Schapiro 1952’de New York’a döndü ve hızla sanat sahnesinin bir parçası oldu. Sanatçılar Philip Guston ve Joan Mitchell ile aynı binada yaşadı.Ünlü sanatçıların uğrak yeri Cedar Bar’ı ziyaret etti, çalışmalarını yerel galerilerde sergiledi ve çocuklara sanat dersleri verdi.New York’ta yaşayan pek çok sanatçı gibi, o sıradaki çalışmaları çoğunlukla Soyut Dışavurumculuk damarındaydı.

1954’te tek çocuğu Peter’ın doğumundan kısa bir süre sonra, Schapiro sadece zamanı ve mekanı değil, aynı zamanda resim yapma arzusunu da bulmak için mücadele etti.Kendini bir sanatçı olarak yeniden inşa etmesi gerekiyordu.Bu süreci anlatırken, “Kendi kendime yeniden doğmuş, bu dünyada tamamen yeniymişim gibi konuştum. ‘Teebentin olmalı. Boyalarını yapmalısın.Fırçayı terebentin içine daldırmalısın. İstediğiniz rengi karıştırın, çizmeye başlayın.’ Bu duayı tekrar ettim, kendi talimatlarımı uyguladım.Yeniden çalışmaya başladım.” Eş, anne ve sanatçı olarak rollerini birleştirmeye yönelik bu mücadele, onun politik ve sanatsal feminizmini etkileyecekti.

Yeni enerjilenen Schapiro, cinsiyetini sanatının bir parçası olarak görmeye başladı.1950’lerdeki çalışmaları, Tapınak resimlerinin temelini oluşturacak kule, pencere ve yumurta da dahil olmak üzere tekrar eden semboller içeriyordu. Bu nesneler, bir kadının yaşamının birçok yönüne ve Schapiro’nun kadın bölümlendirme ve nesneleştirme nosyonuna ilişkin görsel bir yorumdu. Daha sonra “kadınlar kendilerini sadece zihin-beden değil, aynı zamanda vücudun parçaları olarak da görürler” diye açıkladı.

Schapiro, kadın deneyimi üzerine eserler üretirken erkek egemen sanat dünyasında kadın olmanın sınırlamalarıyla karşı karşıya kaldı.Bir erkek sanat tarihçisi sanatçı kocasını ziyaret ettiğinde, kocasının, dairelerinin oturma odasına ulaşmak için Schapiro’nun stüdyosundan (yeniden tasarlanmış bir yemek odası) geçip onu iş yerindeki bir kadın sanatçıyla yüzleşmeye zorlamaktan duyduğu rahatsızlığı dile getirdiğini hatırladı. Kadın düşmanlığının yaygınlığına rağmen, çalışmaları kritik bir ilgi gördü ve ona 1963’te Demirhindi bursu ve 1964’te bir Ford Vakfı hibesi kazandı.

1967’de, kocasının işi ülke çapında bir taşınmaya yol açtığında, Schapiro, San Diego’daki California Üniversitesi’nde yardımcı doçent oldu.Oradayken, bilgisayar teknolojisini erken benimseyen biriydi ve geometrik temalı eserler yarattı.QBu resimlerden biri olan OX (1967), kadın cinsel organına atıfta bulunması nedeniyle erken feminist sanatın ikonik bir örneği haline geldi.

California Sanat Enstitüsü Sanat Okulu’nda 1970 yılında başlayan bir fakülte işi, sanatçı Judy Chicago ile tanışmaya yol açtı.İkisi birlikte bir ders vermeye karar verdiler ve 1971’de Feminist Sanat Programını kurdular.

Öğrenciler ve kadın sanatçılarla yapılan görüşmeler, terk edilmiş bir evin ortaklaşa seçilmesini ve bir sanat eserine dönüştürülmesini içeren ortak sanat eseri Womanhouse’a (1972) yol açtı. Bu yerleştirmeyle ilgili olarak, kariyer belirleyen çalışması Dollhouse’u (1972) yarattı. Bu destekleyici feminist ortamda, Schapiro aynı zamanda dikkatini geçmişin büyük sanatçılarına yöneltti ve önemli bir yapıt olacak olan ilk iş olan Mary Cassatt gibi kadın usta sanatçılara haraç ödeyen İşbirliği Serisini yaptı.

1970’lerde Schapiro , boyalı tuvallerinde geleneksel olarak yerli malzemeleri birleştirerek kolaj çalışmaları yapmaya başladı.Bu parçalara “femmages” adını verdi.Dekoratif motifleri kullanmaya odaklanan ve birçoğu aktif feminist olan benzer düşünen diğer sanatçılarla birlikte Schapiro, Desen ve Dekorasyon (P&D) hareketinin oluşumunun bir parçasıydı aynı zamanda Desen Resmi olarak da bilinir.

1975’te New York’a döndükten sonra, Schapiro’nun sanat dünyasındaki kadınları savunma arzusu, yükselen kariyerine (National Endowment of the Arts’ın 1976’da aldığı prestijli bir hibe de dahil) paralel olarak büyüdü.1979’da New York Feminist Sanat Enstitüsü’nün kuruluşunda yer aldı ve daha sonra üniversite düzeyinde kadın sanatçıların daha iyi temsil edilmesi için mücadele etmek üzere Kolej Sanat Derneği’ne katıldı. Sanat tarihinin kanonuna daha fazla kadını dahil etme dürtüsü, kısmen, yirmili yaşlarında bir kütüphanede “Velazquez veya Vermeer boyunda bir kadın sanatçı bulamama” karşısında dehşete düştüğü bir anı tarafından körüklendi.

1980’lerde Schapiro, şovmen olarak kadına odaklanan bir dizi yarattı. Dansa ve kostüme olan ilgisi çocukluğuna kadar uzanıyor ve ebeveynlerinin en sevdiği Rus kabare grubunun performanslarından geri getirdiği güzel resimli programlara duyduğu hayranlıktı.

Daha sonraki yıllarda, Schapiro’nun sanatı giderek otobiyografik hale geldi. Mother Russia’da ( 1994 ) Rus soyuna saygı göstermek için yelpaze motifini kullandı.Ayrıca Yahudi mirasını ve babasıyla olan ilişkisini araştıran eserler yarattı.

Hayatının sonlarında, Schapiro bunama ile ilgili bir hastalıktan acı çekti. Uzun bir sağlık savaşından sonra doksan bir yaşında öldü.

Schapiro, Feminist sanat hareketinin gelişmesinde önde gelen bir sesti. Sanatı aracılığıyla, genellikle “zanaat” sanatı olarak algılanan eserlerin statüsünü yükseltmeye yardımcı oldu ve Polly Apfelbaum, Deborah Kass ve Mira Schor gibi kadın sanatçıların bu malzemeleri benimsemelerinin yolunu açtı.

Schapiro’nun mirasını anlatırken Schor, “Çalışmaları ve öğretileri aracılığıyla çalışmayı etkiledi ve dünyanın her yerinde onun dersini dinleyen ve çalışmalarını gören kadın sanatçıların hayatlarını değiştirdi” dedi.