Kenneth Noland Kimdir ?

Kenneth Noland Biyografi 

AMERİKALI RESSAM

Doğum: 10 Nisan 1924 – Asheville, Kuzey Karolina

Ölüm: 5 Ocak 2010 – Port Clyde, Maine

Kenneth Noland’ın Biyografisi

Kenneth Noland, 10 Nisan 1924’te Kuzey Karolina, Asheville’de Harry Caswell Noland ve Bessie Noland’ın beş oğlundan biri olarak doğdu. Noland’ın babası doktordu.Noland daha sonra onu boş zamanlarında resim yapan amatör bir sanatçı olan “Pazar ressamı” olarak tanımladı. Babasının fırçalarına, boyalarına ve tuvallerine erişen genç Noland, bu malzemelerle oynadı ve deneyler yaptı.Bu da ona resim ve görsel sanatlar sevgisini aşıladı. Bir başka erken etki, Monet’nin Washington DC’deki Ulusal Galeri’de izlediği resimlerinin bir sergisiydi.

1942’de liseden mezun olduktan sonra Noland, Amerika Birleşik Devletleri’nin II. Dünya Savaşı’na girmesinin ardından ABD Hava Kuvvetleri’ne katıldı. Yaklaşık dört yıl askerlik hizmetinden yaptı.

1946’da Noland’ın Asheville’deki çocukluk evinden yaklaşık 20 mil uzakta elverişli bir konumda bulunan Black Mountain College’a kaydolarak GI Bill’den yararlandı. Son derece deneysel okul, sanat eğitimine disiplinlerarası yaklaşımı nedeniyle o dönemde birçok genç sanatçı için önemliydi. Fakülte Willem de Kooning ve John Cage gibi önde gelen kişileri de içeriyordu.

Burada her öğrencinin dans ve müzik kompozisyonundan heykel ve şövale resmine kadar her konuda kapsamlı bir eğitim alması konusunda ısrar edilirdi.

Black Mountain Koleji’nde Ilya Bolotowsky , Noland’ı Piet Mondrian’ın Neo-Plastisizm ve geometrik soyutlaması ile tanıştırırken , Bauhaus sanatçısı Josef Albers onu Paul Klee’nin çalışmalarıyla tanıştırdı.Noland, Klee’nin ince renk nüansları ile pozitif ve negatif alanın cesur karşıtlıklarını bir araya getirerek, sonunda Noland’ın kendi sanatını şekillendirdi. Daha sonraki yıllarda Noland, Albers’i, özellikle renk etkileşimi konusundaki öğretilerinde, tüm eski eğitmenlerinin en etkilisi olarak kabul etti.

1948’de, Black Mountain’da iki yıl geçirdikten sonra, Noland Paris’e gitti ve Rus heykeltıraş Ossip Zadkine’nin yanında çalıştı.Noland sonunda Zadkine’nin Kübist öğretilerine karşı isyan ederek radikal biçimde basitleştirilmiş renk ve biçimini tercih edecekti. 1949’da Paris’teki Galerie Raymond Creuze’de ilk tek kişilik gösterisini yaptı.

Yurtdışında bir yıl geçirdikten sonra, Noland Amerika Birleşik Devletleri’ne döndü ve öğretmenlik kariyerine başladı. 1949’dan 1951’e kadar Washington DC’deki Çağdaş Sanat Enstitüsü’nde, ardından 1951’den 1960’a kadar Katolik Üniversitesi’nde de ders verdi. Ayrıca 1952’den 1956’ya kadar Washington Sanat Atölyesi Merkezi’nde ders verdi.

DC’de yaşarken Noland, ressam Morris Louis ile tanıştı ve arkadaş oldu. O sıralarda her iki adam da Soyut Dışavurumcu bir tarzda resim yapıyordu.Ancak hiçbir sanatçı New York’ta bulunan ilk nesil Soyut Dışavurumcu sanatçıların bir üyesi olarak görülmedi. 1951’de Amerika Birleşik Devletleri senatörünün kızı Cornelia Langer ile evlendi. Evlilik, ikinci ve üçüncü evliliklerinde olduğu gibi boşanmayla sonuçlanacaktı.1967’de Stephanie Gordon ve 1970’de Peggy Schiffer ile evlendi.

1952 veya 1953’te eleştirmen Clement Greenberg, Noland ve Louis’e Helen Frankenthaler’ın New York’taki stüdyosuna, yakın zamanda tamamladığı Dağlar ve Deniz’i 1952’de izlemeleri için eşlik etti. O zamanlar, Frankenthaler, yağlı boyaları astarlanmamış tuval üzerine dökmek için benzersiz bir teknik kullanıyordu, bu da ortamın sadece yüzeyde kuruması yerine desteğine girmesine izin veriyordu. Bu tekniği görmek, Noland’ın bir sanatçı olarak kariyerinde önemli bir dönüm noktası oldu. Bu stüdyo ziyaretinin ardından Noland, Soyut Dışavurumcu tarzda resim yapma eğilimlerini bırakmaya karar verdi ve yeni bir dizi resim üzerinde çalışmaya başladı.Hedefler (yaklaşık 1950’lerin sonu 60’ların sonu). Çemberler olarak da adlandırılan bu resimler, onun çığır açan eserleriydi. 1958’de kare bir tuval üzerine odaklanan temel bir daire şablonuna çeşitli renkler uygulamaya başladı ve kare desteğin nötr arka planına karşı keskin bir kontrast oluşturan tamamlayıcı renklerde oluşturulmuş eşmerkezli daireler patlaması yarattı.

1960’ların başında, Noland’ın renk ilişkileri keşfi giderek daha cesur ve hırslı hale geldi. Daha önceki, daha az rafine Hedef resimlerinde, beyaz veya kirli beyaz bir zemine daha ağır renk formları yerleştirildi. 1962’de Noland renkli zeminler ve daha temiz kenarlar denemeye başladı.

Ayrıca kompozisyonun görsel odak noktası olan dış katmanlardan ziyade en içteki daireleri yapmaya başladı.

1963’e gelindiğinde Noland, “bir kare içindeki dairelerin” olanaklarını tükettiği sonucuna varmıştı. Renkleri ve etkileşimlerini denemeye devam etmek istedi, ancak çalışmak için farklı bir temaya ihtiyacı vardı. Kariyerinin bir sonraki aşaması için, daha da basit ve minimalist bir soyut imgeler dizisi olan Chevron resimlerine (1960’lar) başladı.

1964’te Clement Greenberg, Los Angeles Country Museum of Art’ta Noland’ın yanı sıra Jules Olitski , Helen Frankenthaler , Ellsworth Kelly , Jack Bush , Frank Stella , Morris Louis ve diğerlerinin eserlerini içeren yeni bir sanat sergisinin küratörlüğünü yaptı. Bu ortaya çıkan Soyut Dışavurumculuk sonrası sanatı resmi olarak kategorize etmeye çalışan Greenberg, bu grubun çalışmasına “Ressam Sonrası Soyutlama” adını verdi.

O yılın ilerleyen saatlerinde Noland , 32. Venedik Bienali’nin Amerika Birleşik Devletleri Pavyonu’nda “Dört Germinal Ressam” başlıklı bir gösteriye katılmak üzere seçildi.Bu yerleştirmede, Noland’ın Targets and Chevrons serisinden bir dizi çalışması, Morris Louis , Jasper Johns ve Robert Rauschenberg’in resimlerinin yanında asılıydı.

1960’ların başında, Noland zamanını New York ile Vermont’taki bir çiftlik arasında bölmeye başladı. Vermont’ta belirli soyutlamacı değerleri paylaştığı sanatçılar Jules Olitski ve Anthony Caro ile tanıştı ve ömür boyu arkadaş oldu.

1960’ların sonlarında, Noland’ın Renk Alanı Resmine yaklaşımı daha da indirgeyici hale geldi.Ancak daha az cesur olmadı. Şu an için hem hedef hem de şerit formatının çoklu permütasyonlarından geçen Noland, Stripes (1967-70) adını verdiği yeni bir dizide dikdörtgen tuvaller ve yatay çizgiler kullanmaya geçti. Sanatçı, Hedefler ve Köşeli Ayraçlar’da , eşit genişlikte renk bantlarını yan yana koyma ve tuval üzerine bir tür eksenel simetri empoze etme eğilimindeydi ve astarlanmamış tuval kısımlarını rengin aksine boş bıraktı. Bu özelliklerin hiçbiri Noland’s Stripes’ta görülmez.Bunun yerine Noland, yeni seviyelerde ölçek, renk ve biçimle oynamaya başladı. Kompozisyonlarını temel bir formüle indirgedi.Tuvalin tüm genişliği boyunca uzanan, değişen genişlik ve renklerde paralel yatay çizgiler.

1970’lerde ve 1980’lerde, Noland köşeli çift ayraçlara kısa bir dönüş yaptı, ekose benzeri desenlerde renk kompozisyonları denedi ve belki de en önemlisi, birkaç farklı şekilli tuval üretti. Ayrıca öğretmenliğe kısa bir dönüş yaptı ve 1985’te Bard Koleji’nde Milton Avery Sanat Profesörü olarak randevu aldı.

1999’da Noland , birçok açıdan 1950’lerin sonlarındaki biçimci bir soyutlamacı olarak başlangıçlarına bir geri dönüş olan Gizemler serisi (c. 1999-2002) üzerinde çalışmaya başladı. Kağıt ve astarsız tuval üzerine akrilik kullanarak, kare destekler üzerine bir kez daha simetrik dairesel hedefler çizdi. Yeni Hedefleri , eskileri gibi, görsel olarak cesur olduğu kadar kasıtlı olarak konu dışıydı; ancak yeni milenyum yaklaşırken bunların alaka düzeyini yeniden teyit etmek istedi.

Noland, 2010 yılında 85 yaşında öldü. Hayatının büyük bir kısmını Maine’deki sessiz bir toplulukta yaşadı ve son günlerine kadar stüdyosunda çalıştı. Dördüncü eşi Paige Rense’nin yanı sıra ilk evliliğinden üç çocuğu ve üçüncü evliliğinden bir oğlu tarafından yaşatılmıştır. Ölümünden kısa bir süre sonra Guggenheim Müzesi’nde bir anma sunumuyla onurlandırıldı.

Mondrian’ın geometrik soyutlamasını ve Albers’in renk etkileşimlerini Mark Rothko ve Barnett Newman’ın ruhsal belirsizliği ile birleştiren Noland, tuval üzerinde kontrast ve enerji yaratmak için saf renkler, şekiller ve çizgilerden oluşan soyutlamalar yarattı ve sonunda tüm jest izlerini ortadan kaldırdı.

Ya da dış dünyaya göndermeler. Bu sanatsal girişimde çağdaşları Al Held , Ellsworth Kelly ve David Smith’in yanı sıra Anne Truitt ve Gene Davis gibi diğer Washington Renk Okulu sanatçılarıyla ortak bir etkiyi paylaştı.Düz, son derece basit kompozisyonları, Minimalizmin ve onun gibi sanatçılar için yolun açılmasına yardımcı oldu.Frank Stella , Donald Judd ve Robert Irwin’in yanı sıra Neo Geo hareketinin 1980’lerde düz, geometrik kompozisyonları ironik bir şekilde canlandırması için. Noland’ın sanatı ayrıca, çeşitli soyutlama modlarında çalışan sonraki nesil Washington DC ressamları üzerinde sürekli bir etki yaptı.