Katsushika Hokusai Kimdir?     

Katsushika Hokusai Biyografi

JAPON RESSAM VE BASKICI

Doğum: 31 Ekim 1760 – Tokyo

Ölüm: 10 Mayıs 1849 – Tokyo 

Katsushika Hokusai’nin Biyografisi

Katsushika Hokusai, 1760 yılında Kawamura Tokitaro adı altında doğdu. Shogun için bir ayna yapımcısı olan Isa Nakajima tarafından büyütüldü.

Annesinin bir cariye olduğu ve doğumda Nakajima tarafından evlat edinildiği yönündeki bilgiler bulunmaktadır. Bu durum Hokusai’nin yaşamı hakkında çok az şey bilgi olduğunu gösteriyor.

Hokusai’nin çocukluğu, Tokyo’da ahşap evlerden ve dar sokaklardan oluşan bir zanaatkarlar topluluğunda geçti. Altı yaşında resim yapmaya başladı ve küçük yaşlardan itibaren tahta oymacılığını öğrendi.

Bir genç olarak, Hokusai 1774’te bir tahta kesme işçisi olarak çalışmaya başlamadan önce para kazanmak için ödünç Kitap işleri yaptı.En belirgin olarak Katsukawa okulunun başkanı olan hayat kadınlarının ve Kabuki tiyatro oyuncularının baskılarında uzman olan Katsukawa Shusho’nun da aralarında bulunduğu daha yaşlı sanatçılara çıraklık yaptı.On dokuz yaşında, Hokusai, yaşamı boyunca kullanacağı yaklaşık otuz isimden ilki olan Shunro adını aldı. Bir sanatçının yeni bir yeterlilik seviyesine ulaştığı her seferinde yeni bir isim aldığı bu uygulama o zamanlar yaygındı, ancak Hokusai tipik olandan çok daha fazla isim aldı, bu da daha sonra bilim adamlarının eserlerinin çoğunu tarihlendirmelerine yardımcı oldu.

Katsukawa’nın stüdyosunda Hokusai, kabuki’den baskılar ve sumo güreşçilerinin görüntülerini üretmekle görevlendirildi. Bununla birlikte, çıraklık arasında en çok tercih edilenler arasında olan biri değildi ve bu nedenle, çalışmak için ucuz kağıt ve düşük standartlı pigmentler ve tasvir etmek için sezon dışı performanslar verildi.Hokusai burada çalışırken, 1779’da kabuki oyuncularının ilk baskı serisini yayınladı.Hakkında çok az şey bilinen ilk karısıyla evlendi.

1784’te Hokusai adını tekrar Gunbatei olarak değiştirdi ve Katsukawa stüdyosunu terk ettiğine dair söylemler bulunmaktadır.

Kitaplar için illüstrasyonlar tasarlamaya başladı. Görünüşe göre bu, Hokusai’nin hayatında yoğun bir değişim zamanıydı; insanları betimleyen baskılardan uzaklaşmaya ve hem Hokusai’nin kariyeri hem de daha geniş anlamda bir atılım olan manzaralara ve günlük yaşam görüntülerine geçmeye başladı. Hokusai’nin kişisel hayatı da, 1790’ların başında, şimdi bilinmeyen nedenlerden ötürü, ölümünden önce üç çocuğu olan karısıyla çalkantılıydı.

1790’larda, Hokusai, Katsukawa’nın 1793’teki ölümünün ardından Katsukawa’nın baş öğrencisi tarafından kovulduğu için Katsukawa ekolünden daha kesin bir şekilde ayrıldı. Avrupa geleneklerini keşfetmeye, Fransız ve Hollanda bakır gravürlerini edinmeye ve doğrusal perspektifle deneyler yapmaya başladı. Çalışmaları, Hokusai’yi atölyesine katılmaya davet eden Utagawa Toyoharu’nun dikkatini çekti. Hokusai 1797’de tekrar evlendi ve 1800 doğumlu çocuğu Oi de dahil olmak üzere onunla çalışmaya devam edecek ve kendisi bir sanatçı olacak iki çocuğu daha oldu.

1801’de Hokusai “resim delisi Hokusai tarafından boyanmış” olarak tercüme edilen Gakyojin Hokusai ifadesiyle görüntüleri imzalayarak, şimdi altında bilindiği adı kullanmaya başladı.

Hokusai, günlük yaşamdaki eksantrikliği ile de tanındı. Temizliğe olan nefreti nedeniyle doksan üç kez ev değiştirdiği, evi çekilmez hale gelince yeni kalacak yer bulmayı tercih ettiği bildirildi. Dağınıklığı iç mekanlarla sınırlı değildi; Her sabah bir Çin ejderhası çizer ve şans getirmesi için pencereden dışarı atardı.

Hokusai aynı zamanda canlılığıyla da tanınırdı. On dokuzuncu yüzyılın başlarında, oldukça performatif bir sanatçı gibi görünüyor. 1804’te Edo’daki bir festivalde öğrencilerin yardımıyla boya fırçası yerine süpürge kullanarak 180 metre uzunluğunda bir Budist rahibin portresini yaptı. 1807’de bir resim yarışmasına katılarak kuşlar ve çiçeklerden oluşan bir manzara çizdikten sonra yakındaki bir sepetten bir tavuğu alıp ayaklarını kırmızı boyaya daldırıp resminin üzerinden geçmesine izin vererek izleyicilere ayak izlerinin çok büyük olduğunu duyurdu. “Tatsu Nehri üzerindeki akçaağaç yaprakları.”

1810’da, elli yaşındayken, Hokusai’ye yıldırım çarpması olayı yaşadı.Bu olay Hayatında bir dönüm noktası olarak görülen bir olaydır.

Yıldırım çarpmasında ölseydi, mirası bugün olduğundan çok farklı olurdu. O yıl Aptal Ono’nun Saçma Resim Sözlüğü adlı bir çizim kılavuzu yayınladı. Ertesi yıl , o zamandan beri hem tiksinti hem de beğeniden kaynaklanan erotik bir görüntü olan Balıkçının Karısının Rüyası’nı yaptı.

Bu on yılda, Hokusai en iddialı eserilerini üretmeye başladı.Hokusai bu dönemde olağanüstü başarılı oldu.

Hokusai Manga olarak da bilinen Hokusai’den Rastgele Çizimler başlıklı iki çizim kılavuzu daha yayınladı.Bu kitaplar hayatı boyunca ve ölümünden sonra devam edecekti, sonunda manga ve anime üzerinde devam eden bir etkisi olan on beş cilde ulaştı.Eserler birkaç kez yeniden basıldı ve geniş çapta dolaşan bir anekdota göre, ressam ve oymacı Auguste Delatre’nin atölyesinde porselenin yanında (bazı hesaplara göre) birkaç levhanın gelmesiyle Japonizm’in Avrupa eğiliminden sorumlu tutuldu.

Hokusai, yaşlandıkça bir sanatçı olarak gelişeceğine kesinlikle inanıyordu ve ölümünden sonra eleştirmenler bunun böyle olduğu konusunda hemfikirdir.

1830’da Ukiyo-e’yi manzaraya doğru iterek Fuji Dağı’nın Otuz Altı Görünümü’nü yayınladı ve 1831’de Yüz Hayalet Hikayesi yayınladı.Bu noktada adını “bir yaşında” anlamınına gelen Iitsu olarak değiştirdi ve bu dönemi metaforik bir yeniden doğuş zamanı olarak vurguladı. Denemeye ve yeni tarzlara uyum sağlamaya devam etti ve profesyonel olarak çok başarılı oldu.

Ancak Hokusai’nin kişisel hayatı çalkantılı olmaya devam etti. Kızlarından biri 1821’de ve ikinci karısı 1828’de öldü, ardından en küçük kızı Oi, Hokusai’nin evine dönmek için kocasını terk etti. 1839’da Hokusai’nin stüdyosunda çıkan bir yangın, çalışmalarının çoğunu yok etti. Bu noktada, torunu kumar oynamaya ve kötü davranmaya başladı ve ailenin mali durumunu tüketti. Hokusai ve kızı evlerini terk etmeye ve bir tapınakta yaşamaya zorlandı.

Hokusai, 1849’da doksan yaşında öldü ve yaşamı boyunca yaklaşık 30.000 baskı tasarımı yarattı. Son sözlerinin daha fazla zaman için bir dilek olduğu bildirildi: “Cennet bana sadece beş yıl daha verirse, gerçek bir ressam olabilirim.” Taito’daki Seikjoji Tapınağı’ndaki cenazesi yaklaşık yüz kişi katıldı. Mezar taşında, “resim konusunda delirmiş yaşlı adam” anlamına gelen son kabul edilen adı Gakyorojin Manji yazılıydı.

Hokusai, kendi yaşamında ve ardından günümüze kadar uzanan etkisi ile geniş bir etkiye sahiptir.Katkıları, Japonya’da Ukiyo-e’yi şehir hayatı sahnelerine odaklanmaktan manzaralara yöneltti ve daha büyük deneylere ve perspektif yaklaşımlarında değişime yol açtı; Hokusai’nin yaklaşımı, Hokusai’nin Owari Eyaletindeki Fujimigahara’sına doğrudan bir saygı gösteren Utagawa Hiroshige tarafından devam ettirildi. 1836 ve Kobayashi Kiyochika, benzer teknikleri kullanarak 19. yüzyılın sonlarında sanayileşmeyi temsil etti.

Hiroshige, Hokusai’nin manzarayı seri halinde tasvir etme pratiğinden etkilendi, ancak doğayı göründüğü gibi tasvir etmeye vurgu yaparak daha gevşek bir şekilde oluşturulmuş baskılarla kendini farklılaştırdı.

1850’lerde Japon ithalat ve ihracat kurallarının gevşetilmesi, Hokusai’nin etkisinin ölümünden kısa bir süre sonra uluslararası alana yayılabileceği anlamına geliyordu. 1896’da Fransa’da, Edmond de Goncourt’un Hokusai hakkında itibarını pekiştiren bir kitap yayınlamasına ve Henri Rivère’in 1902’de Eyfel Kulesi’nin Otuz Altı Görünümü serisinde Hokusai’nin yaklaşımını Avrupa ortamına uyarlamasına yetecek kadar yerleşti. Hokusai’nin Büyük Dalgası kapalı Kanagawa (1829-1832), Gustave Courbet’nin dalgalar üzerine altmış resim serisine doğrudan ilham verdi.

Hokusai mangası Berthe Morisot , Paul Gauguin ve Vincent van Gogh tarafından çizim kılavuzu olarak kullanılırken, hem Claude Monet hem deGustav Klimt, Hokusai’nin baskılarına sahipti ve hem Empresyonizm hem de Art Nouveau’nun gelişimini etkiledi.

Hokusai’nin baskılarının ikonik doğası, hem güzel sanatlar hem de popüler kültür üzerindeki süregelen etkisine katkıda bulunmuştur.Herge ve Gary Larson, moda tasarımcısı Hanae Mori gibi karikatüristler tarafından atıfta bulunulan ve 2010 yılında emojiye dönüştürülen Kanagawa’nın Büyük Dalgası , sanat tarihinde en çok çoğaltılan görüntüler arasında yer alıyor.Balıkçının Karısının Rüyası da benzer şekilde son yıllarda etkili oldu. David Laity ve Masami Teraoka’nın da aralarında bulunduğu sanatçılarla, kadın cinsel gücünü keşfetmenin bir yolu olarak baskıya atıfta bulunan eserler yaratıyor; Syundei Gidiyor Nakamura! Hokusai’nin queer cinselliği keşfetmek için ahtapotu kullanmasına dayanıyor.

Hokusai’nin perspektif keşifleri, düzlüğe farklı yaklaşımlar geliştirmek için Hokusai’den ödünç alan Jeff Wall ve Takashi Murakami de dahil olmak üzere, son zamanlardaki sanatçılar tarafından genişletildi.