Julie Mehretu Kimdir?

Julie Mehretu Biyografi 

ETİYOPYALI-AMERİKALI RESSAM VE BASKICI

Doğum: 1970 – Addis Ababa, Etiyopya

Julie Mehretu’nun Biyografisi

Julie Mehretu 1970 yılında Etiyopyalı üniversite profesörü babası ve Amerikalı öğretmen annesinin en büyük çocuğu olarak Etiyopya’nın başkenti Addis Ababa’da dünyaya geldi.

Aile, Mehretu yedi yaşındayken, Derg’in (askeri bir cunta) terör kampanyasının yol açtığı siyasi şiddetten kaçmak için Etiyopya’yı terk etti.Amerika Birleşik Devletleri’ndeki Michigan, East Lansing’e yerleştiler.Babası Michigan Eyalet Üniversitesi’nde ekonomik coğrafya dersi verdi ve Mehretu, East Lansing Lisesi’ne gitti.Mehretu, lise yıllarında arkadaşlarına eşcinsel olduğunu söyledi. Ancak üniversite yıllarına kadar (destekleyici bir şekilde yanıt veren) ebeveynlerine açıklamadı.Mehretu, sınıfının zirvesine yakın performans gösteren mükemmel bir öğrenciydi. Amerika’da kendini rahat hissettiğini hatırlıyor ve çocukluğunu o andan itibaren “tipik olarak Amerikalı” olarak tanımlandı.

Hem Mehretu’nun aile tarihi, hem de cinselliği, daha sonraki sanatsal kariyerini neyin şekillendireceğinin erken habercileri olarak görülebilir, çünkü yer değiştirme ve yerleştirme çağrışımları, temaların baskın hale geleceği gibi. “Bu Afrika geçmişinden geliyorsanız, dünya gerçekten kökten değiştiğinde dekolonizasyon sırasında orada olan insanların çocuklarısınız. Uzay, idealler, fikirler.” Ayrıca, “Ben sadece olduğum kişiyim çünkü bununla büyüdüm” diyor.

Küçük yaşlardan itibaren çizim ve resimle ilgilenen Mehretu, lisans eğitimini Michigan Kalamazoo College’da sanat alanında yaptı.İlk yılını, yerel zanaatkarlardan etkilendiği Senegal, Dakar’daki Cheikh Anta Diop Üniversitesi’nde yurt dışında geçirdi. Sanatsal bir kariyer yapmak için yenilenmiş bir kararlılıkla geri döndü.

Bu yolculuğu New Yorklu Calvin Tomkins’e anlatan Mehretu, 1992’de mezun olduktan sonra ayaklarını bulduğunu hatırlıyor.İlk olarak alternatif, yaratıcı yaşam tarzları için bir cennet olan San Francisco’ya gitti. Burada garson olarak işe girdi ve her gün resim yapmaya başladı ve bu döneme ait resimlerini “sanat yaptığınızı düşündüğünüzde yaptığınız ama yapmıyorsunuz” şeklinde tanımladı.Bu çalışmayı yaparken Mehretu, sanat eğitimine devam etmek için ilham aldı ve Rhode Island Tasarım Okulu’ndan (RISD) resim ve baskı resim eğitimi almak için tam burs kazandı.

RISD’de Mehretu, yavaş ve kasıtlı gravür sürecine çekildi ve bu düşünceli yaklaşımı çizim ve resminde ileriye taşıdı.Öğretmeni Michael Young’dan derinden etkilenerek, çok sayıda çizim üretti ve bu çizimler sayesinde marka oluşturma konusundaki kendine özgü yaklaşımını keşfetti ve noktalardan, çizgilerden, sembollerden ve şekillerden oluşan görsel bir dil geliştirmeye başladı. Mehretu, RISD’de havadan görüntüleri de keşfetmeye başladı ve “topluluklar” olarak adlandırdığı bu işaret alanlarını manzaraya benzeyen oluşumlarda bir araya getirdi.

Sanatçı, bu tekniği birkaç çizim ve resim katmanından oluşan eserlerle birleştirmeye devam etti.Örneğin, zarif mimari çizimin üzerine etkileyici, soyut işaretler ekledi.Kentsel ve mimari imgeler, haritalar, çizelgeler, logolar, bayraklar ve fotoğraflar gibi kaynak materyallerden çalışılan bu katmanlar, birden çok bakış açısından oluşan “şehir yaşamının düzleştirilmiş yeniden tasavvurlarını” oluşturdu.Pratiği, mimari görüntüleri dijital olarak manipüle etmek ve bunları tuvale yansıtmak için bir bilgisayar kullanımıyla daha da dönüştürüldü.Bu teknik, Houston’daki Güzel Sanatlar Müzesi’nde ikamet programının bir parçası olarak kendi stüdyosuna erişimi sayesinde daha büyük ölçekte çalışmaya başladığında özellikle önemli hale geldi.

RSID’den mezun olduktan sonra Mehretu, New York’a geri döndü. Stüdyosunu kurdu ve profesyonel bir ressam olarak ün kazanmaya başladı. 1999’da SoHo’daki Exit Art’ta (kar amacı gütmeyen bir kültür merkezi) iki resmini gösterdi ve 2000’de Museum of Modern Art’ın “Greater New York”u da dahil olmak üzere birçok grup sergisine katıldı.(hem Amerikalı hem de uluslararası), Harlem’deki Proje galerisinden Christian Haye de dahil olmak üzere çalışmalarına ilgi gösterdi.

Haye, Mehretu’yu “her şeyi tamamen farklı bir yöne çeken” bir sanatçı olarak tanımladı.2001’de Project galerisindeki ilk kişisel sergisi açılıştan önce tamamen tükendi.O zamandan beri, bu kadar dikkatin ezici olduğundan bahsetti, işin kendisine ve şimdiki sanat yapım sürecine odaklanmayı tercih etti.2005 yılında, bir koleksiyoncu Mehretu’nun çalışmalarını ilk reddetme hakkı nedeniyle Haye’ye dava açtı.Vaka, türünün ilk örneğiydi ve onun parçalarına olan yüksek talebi ve yüksek profilini gösterdi.

Mehretu, yakın ailesine ve arkadaşlarına, dünya çapındaki başarıları arasında kalmasını sağladığı için teşekkür etti.2000 yılında, benzer ilgi alanlarına göre hemen yakınlık kurduğu Avustralyalı sanatçı Jessica Rankin ile tanıştı.Mehretu gibi, Rankin’in sanat eseri de nakış kullanarak işaretleri, sembolleri ve zihinsel coğrafyaları araştırdı.Tanıştıktan kısa bir süre sonra Rankin, çalışmalarını Mehretu ile aynı galerilerde sergilemeye başladı. Eşzamanlı ilişki, hem aşkta hem de birbirlerinin sanatsal kariyerlerine verdikleri destekte çiçek açtı.Rankin, “Birbirimize sürekli geri bildirim veriyoruz ve birbirimizin çalışmalarını herkesten farklı gördüğümüzü hissediyorum” yorumunu yaptı.

Mehretu’nun uygulamasındaki bir başka gelişme, 2006’da Berlin’de altı aylık bir ikamet sırasında geldi.Parçalarından birine uyguladığı boyadan memnun kalmayan Mehretu, altındaki çizim ve resim katmanlarını ortaya çıkarmak için çalışmalarını seçici bir şekilde silerek keşfetmeye başladı.Bir tanesi Vanescere (kaybolma) olarak adlandırılan Gri Alan serisi resimler (2007-09) bu fikir etrafında inşa edildi ve 2010 yılında New York’taki Guggenheim’da sergilendi.Bu yaratıcı gelişme Mehretu’ya bir komisyon kabul etmesi için de ilham verdi.Goldman Sachs’ın ağır iş yükü nedeniyle gidip geldiği yeni ofis binası için eserler üretti.Belirtilen konum ve halka açık erişim, sanatçının nihai bir bağlılığına ilham verdi.

Mehretu, Gri Alan resimleri ve Goldman Sachs duvar resmi üzerinde çalışırken Rankin ile evlendi.Kurumsal komisyonu tamamladıktan sonra Mehretu’nun stüdyosunda Berlin sanat camiasının büyük bir bölümünün davet edildiği bir partiye ev sahipliği yaptılar.Çift şu anda New York’ta yaşıyor ve çalışıyor, ancak Berlin’de de bir daireye sahiptirler.

Mehretu, Berlin’in kozmopolit ortamına ve özgürlüğüne olan düşkünlüğünün yanı sıra Avrupa’da buna inandığını dile getirerek, “Bu, sanatçının kim olduğundan çok, işin ne olduğu ve ne yaptığı ile ilgilidir.”

Sanat eleştirmeni Jason Farago, Mehretu’nun kaotik resimleri ile stüdyosundaki sakinlik arasındaki karşıtlığa dikkat çekti ve belki de sahip olduğu çok sayıda referans kitabı nedeniyle “bir laboratuvar olarak bir düşünce kuruluşu” olarak nitelendirdi.

Sanatçının, Rankin ile Cade (2005 doğumlu) ve Haile (2011 doğumlu) olmak üzere iki çocukları olduğu için, özellikle şimdi, çalışma pratiğinde düzenli kalması önemlidir. “Anne değilsen gece yarısı kalkarsın, resim yaparsın, bütün sabah uyursun.İki çocuğun varken bunu yapamazsın!”

Bu “kontrolden vazgeçme” zihniyeti Mehretu’nun tekniğini besledi, çünkü monotip baskıları için kağıt üzerine mürekkebin aksine Pleksiglas üzerine yağ ve mürekkep kullandığı için “daha özgür ve daha dağınık” hale geldi.Bu malzemelerin “gevşek, akışkan bir çalışma biçimini” teşvik etmesinden hoşlanıyor.Çünkü hiçbir şey Plex’teki yağdan daha akışkan değildir.Bu deneyim sanatçı için özgürleştirici oldu ve stilini yeniden icat etti.

Mehretu, çalışmalarını gerçek dünyadaki olaylara ve bunları işleme ihtiyacına göre yapmaya yönlendiriliyor: “Resim yapmaya devam ederken benim için en büyük sorunlardan biri, dünyada olup bitenleri göz önünde bulundurarak bunun gerekli olmaya devam ettiğine dair bir inanç ya da ısrarıdır.Dünya ve temelde ne kadar berbat durumda.Yeni resimler bu gerekli araştırma alanından geliyor.Resmin gerekli, gerekli ve çok önemli olduğunu hissediyorum.” Bu duygu, 2011’de Mısır’daki siyasi olaylardan bu yana daha belirgin hale geldi.Mehretu, Başkan Hüsnü Mübarek’in iktidardan ayrılmasından büyük ölçüde etkilendi.Günler sonra bu değişimi getiren halk gösterilerine sahne olan Kahire’deki Tahrir Meydanı’na gitti. Gezi, Sevgili (Kahire) tablosuna ilham verdi.(2013) içinde o tarihi anın içindeki “gerginliği ve çelişkiyi” araştırıyor.

Mehretu’nun sanatı mutlaka tekil olaylardan veya mekanlardan ilham almıyor.Örneğin, Görünmez Çizgiyi resmetme sürecini anlatmıştır.New York mimarisine bir tepki olarak başladı, ancak Mısır’daki olaylar nedeniyle değişti. “Burada New York’ta çalışıyordum ve çizim yapıyorum ve bu şey ortaya çıkıyor.Bilgisayarda canlı yayında El Cezire var, NPR’ye dikkat ediyorum.Bu yüzden mimari olarak New York’a bakıyordum.Sonra aniden Afrika’ya döndüm.” Mehretu, orijinal konunun beraberinde bir dizi kentsel deneyim getirdiğini kabul etse de “Haritalarımdaki karakterler çizdi, seyahat etti, gelişti ve medeniyetler inşa etti.Deneyimlerini ve gelişimlerini çizdim, analiz ettim ve haritaladım. Şehirleri, banliyöleri, onların çatışmaları ve savaşları” sonuçlar artık belirli bir zamanı veya yeri değil, “maddi olmayan bir yersizliği temsil ediyor.Boş bir arazi, soyutlanmış bir harita alanı”.Bu şekilde Mehretu’ çalışması, kaynak materyaline yeni bir hayat verir.Sanatçı, kentsel ve mimari imgelerin dar coğrafi ve kültürel okumalarına, onları sanat dünyasında yeni bir zaman ve mekana getirerek meydan okuyor.

Mehretu’nun çalışmalarında belki de kentsel hareket veya iletişim ağları öneren çizgi ve şekillerden ilham alan Farago, “Mehretu’nun resimleri, içinde yaşadığımız dünyayı aktarmaya bugün diğer tüm sanatçılardan daha yakındır. Kültürel olarak melez ve sürekli hareket halinde, gökdelenler ve harabelerin bir sentezi.” Şehir yaşamının hızı ve değişimi hakkındaki bu fikir, Mehretu’nun son derece yavaş olan çalışma pratiğiyle ilginç bir tezat oluşturuyor.Çizimleri genellikle daha hızlı yaratılsa da, bir tablo üzerinde bir yıl harcaması alışılmadık bir durum değil. (Daha küçük ölçekli olanlar genellikle resimler arasında yapılır).

Birçok eserin kuruması birkaç hafta sürer.Benzer şekilde Mehretu’nun eserlerinin de görülmesi ve sindirilmesi uzun zaman alıyor. “Bütün sanat kendi izleyicisini seçer.Bazı tablolar çabuk tüketilmek için yapılır.Ancak bazıları yavaşlatılmış bir süre gerektirir.”

Mehretu’nun lisansüstü okuldaki çağdaşları Kara Walker ve Shahzia Sikander gibi figüratif sanatçılardı. Sanat eleştirmeni Calvin Tomkins’in belirttiği gibi, Mehretu mimari çizimi, haritaları, sembolleri ve soyut şekilleri birleştiren yaklaşımıyla farklı bir şey ortaya koydu. Eserler veya bunların unsurları Kahire’deki Tahrir Meydanı’ndaki gösteriler, Kaliforniya’daki orman yangınları ve Londra’daki Grenfell Tower felaketi gibi belirli olaylardan ve yerlerden ilham alsa da, Mehretu bu özel tarihleri ​​ve coğrafyaları kendi düşünce ve deneyimleriyle birleştiriyor.

“Konumsuz hikaye haritaları” dediği şeyi yaratmak için ortaya çıkarmıştır.Müze müdürü Kathy Halbreich, çalışmayı “zamanının çoğunu dolduran” yeni bir tür soyutlamayı tanıttığı için övdü.

Konusu üzerindeki bir etki, babasının bir coğrafyacı olarak çalışmasıdır. Mehretu’nun sözleriyle, “dünyayı parçalara ayırma, onu anlamlandırmaya çalışmak için bilinçaltında bir farkındalık” vardı.Biçimsel olarak, eleştirmenler , çalışmalarının dinamizmi ve ölçeği nedeniyle Fütürizm , Konstrüktivizm ve Soyut Dışavurumculuk gibi 20.yüzyıl sanat hareketlerinin etkisini tanımladılar. Mehretu, örneğin Buz Devri oymacılığı ve Çin resmi gibi genellikle kanondan dışlanan etkilere dikkat çekmeye heveslidir.Soyut Dışavurumculukla ilgili olarak, Jackson Pollock gibi daha iyi bilinen sanatçıların yanı sıra Helen Frankenthaler ve Elaine de Kooning’den alıntı yapıyor.Willem de Kooning ve Barnett Newman , kadınların ve renkli sanatçıların nadiren “hikayenin bir parçası olarak kabul edildiklerine” dikkat çekiyor.

Mehretu’nun sanatı, Afrika ve Orta Doğu’da meydana gelen olaylardan ilham alırken, çalışmalarının etnik kökenini göremeyen yorumlara direniyor.Sanatçıya göre, eseri tamamen “karanlık” veya “ötekilik” ile ilgili değil. “Afrika kökenli bir kadının büyük, soyut resimler yaptığını basitçe kabul etme ve anlama” konusunda bir başarısızlık olduğuna ve bunun renkli sanatçıların neler başarabileceğine dair kısıtlayıcı bir görüş olduğuna inanıyor.

Bir kişi olarak Tomkins, Mehretu’yu “enerji patlaması, maceracı ve açık sözlü” olarak tanımlarken, gazeteci Julie Cerullo onu “mütevazı ve kendini bilen” olarak nitelendiriyor.Sanat eleştirmeni Jason Farago, “sanat dünyasının yorucu sosyal oyunlarından” kaçınırken kendi kuşağının en önemli ressamlarından biri haline geldiğini belirtiyor.Bu, Mehretu için önemli olan ve tanıtımını “sadece işe odaklanabilecek ve gürültüye dikkat etmeyecek” şekilde yöneten satıcı Christian Haye ile başarılı ilişkisinin bir parçası. Mehretu en çok ABD’de tanınırken, uluslararası sergiler açtı. İngiltere’deki ilk kişisel sergisi 2019’da oldu ve burada anıtsal tablolar yerine daha küçük ölçekli baskılar ve çizimler sergiledi.

Mehretu, çizim ve resim tutkusunun yanı sıra müzikle de ilgileniyor. “Çalışırken genellikle müzik dinliyorum ve görüntülere bakma ve dinlemenin yan yana gelmesi her zaman ilgimi çekmiştir.” Resimleri, yoğun ve daha az yoğun anlarla eklemlenme biçimiyle müzik notalarıyla karşılaştırılmıştır. Bu ikili ilgiyi yansıtan Mehretu , 2010’da Wagner’in Ring opera döngüsünün ilkine yanıt veren Auguries’i yaptı.Aynı yıl müzisyen Jochen Neurath, Goldman Sachs için Mural’ın tamamlanmasını kutlamak için bir eser besteledi ve daha sonra Gray Area sergisi için bir başkasını icra etti.. Daha yakın zamanda, 2017’de sanatçı, resimlerinde olduğu gibi karmaşık coğrafyaları ve tarihleri ​​keşfeden bir müzik yaratmak için besteci ve piyanist Jason Moran ile işbirliği yaptı.