Judy Chicago Kimdir ?Hayatı Ve Biyografisi

Judy Chicago Biyografi 

AMERIKALI RESSAM, HEYKELTIRAŞ VE YERLEŞTIRME SANATÇISI

Doğum: 20 Temmuz 1939 – Chicago, Illinois 

Judy Chicago’nun Biyografisi

Judy Chicago, 1939’da Büyük Buhran’ın son yılında Chicago, Illinois’de Judy Cohen’de doğdu. Liberal bir ortamda büyüdü.O zamanlar için alışılmadık bir şekilde, entelektüel Yahudi ebeveynleri hem çocuklarını desteklemek için çalıştı hem de sol siyasetlerini açıkça dile getirdi. Chicago, üç yaşında çizim yapmaya ve 1947’den itibaren Chicago Enstitüsü’ndeki derslere katılmaya başladı. 1948’de, babası Arthur Cohen, McCarthy kara listesinin ve ailenin “Komünist” eğilimlerini çevreleyen tartışmaların ortasında sendika işini bıraktı.İki yıl sonra, büyük bir mide ülserinden öldü.

Gençliği boyunca Chicago Sanat Enstitüsü’nde sanat derslerine katılan Chicago, 1964’te MFA derecesini aldığı UCLA’da eğitime devam etti. İlk resimleri kadın cinsel ifadesinin cesur tasvirleriydi.Ancak akranlarından reddedilme kısa sürede Chicago’yu ikna etmeye ikna etti.Daha az temsili bir tarzda ağır halatlar ve büyük, kil formlarla gerilmiş kalıplar yaratarak dikkatini heykele yöneltti.1960’lara gelindiğinde, şimdi evli ve soyadı Gerowitz olan Chicago,1960’ların sanat dünyası zevklerine uyan bu Minimalist , geometrik eserler için tanınmaya başladı.Bununla birlikte, Chicago için bu eserler, orijinal vizyonunun yavan bir versiyonunu, erkek egemen bir estetiğe uyması için gerçek kaygılarının ve ifade biçimlerinin bastırılmasıydı.

1961’de Chicago’nun kocası bir araba kazasında öldü. Bu trajedinin ardından imgeleri kullanması, duygularında ve kederinde kök salmış, özellikle daha anlamlı ve kişisel hale geldi. Bu döneme ait çalışmalarda, tema ve ilham olarak bedenin yeniden ortaya çıkışı vardır.Hala soyut biçimde, ancak kadının isteksizce erkeğin egemenliğine girmesi olarak tanınabilir, Chicago’nun hayatında karşılaştığı engeller için görsel bir motif. Sonraki yıllar, Chicago’nun bir kadın ve bir sanatçı olarak kimliğini uzlaştırmaya yönelik devam eden girişimini yansıtıyor.Yüksek lisans ve daha sonra oto vücut okuluna devam ederek hem heykel hem de sprey boyama tekniklerini öğrendi. Chicago, vulvayı giderek daha fazla temsil eden tasviriyle risk almaya başladı. ataerkil olarak tanımlanmış sanat dünyasında hüküm süren soyut estetiğe boyun eğmeyi inatla reddediyor.1965’te gerçekleşen ilk kişisel sergisi büyük ölçüde Minimalistti, ancak 1960’ların ve 1970’lerin ortalarında, çalışmalarına giderek açıkça feminist temalar hakim oldu.1969’da Chicago yeniden evlendi, ancak bu sefer kocasının adını alma geleneğini reddetti ve onun yerine yeni bir soyadı olan Chicago’yu hem bağımsızlık ifadesi hem de memleketine bir övgü olarak seçti. 

1970’de Chicago, yükselen kadın hareketi için temel olan radikal bir eğitim deneyine öncülük etti.Chicago, diğer sanatçı Miriam Schapiro ile birlikte, Valensiya’daki California Institute of Arts’a taşımadan önce Fresno’daki California Eyalet Üniversitesi’nde kadınlara özel bir sanat kursu yönetti. Kurs, grubun sanat pratiği yoluyla kadın kimliğini ve bağımsızlığını tanıyan, nesne oluşturma, yerleştirme ve performansı bir araya getiren “bilinç yükseltme” süreci aracılığıyla tekniğin ve ifadenin geliştirilmesine odaklandı.Bu deneyden Chicago ve öğrencileri tarafından öğretim, performans, sergi, tartışma ve ifade için bir forum sağlamak üzere yaratılan bir sanat alanı olan Womanhouse ortaya çıktı.Başarılı olmasına rağmen, proje sık sık grup içinde liderlik konusunda gerilimle kuşatıldı.Chicago, projenin dayandığı eğitim kurumunun eşitsizliğine içerledi ve “alternatif bir sistem” yaratma ihtiyacını hissetti.

1973’te Los Angeles’ta tamamen ayrı bir yerde Feminist Stüdyo atölyesini kurdu. Orası,Womanhouse , diğer birçok yaratıcı feminist organizasyon arasında bir sitede Kadının Binası olacak şekilde genişledi. Los Angeles’taki kadın sanat topluluğu artık sağlam bir şekilde kurulmuştu ve 1970’lerin feminist hareketinin önemli bir sembolü haline geldi.

1974’te Chicago, en önemli ve en tartışmalı çalışmasına başladı. Kadın hikayelerini ana akım tarihi anlatıya geri döndürme çabasında, güzel sanatlar dünyası tarafından zanaat olarak reddedilen seramik dekorasyon ve nakış gibi sanat yapma tekniklerine çekildi. Zanaatkarların iğne işi ve cam temelli uygulamalarını kullanarak işbirliği içinde çalışan Chicago, Batı medeniyetinin unutulmuş kadınlarını kutlayan bir enstalasyon yarattı.Akşam Yemeği Partisi (1979), her konuğun yerini işaretlemek için bir tabakla üçgen şeklinde sunulan, çoğu vulva sembolleriyle işlenmiş, otuz dokuz kişilik anıtsal bir yemek masasıydı.Akşam yemeği partisiMart 1979’da San Francisco Müzesi’nde beş binin üzerinde katılımcıya ve pek çok tartışmaya açıldı.

Hilton Kramer ve diğer sanat eleştirmenleri tarafından “kitsch”, “kötü sanat” ve “müstehcen” olarak reddedilen eser, ünlü bir şekilde sökülüp saklandı, ülke çapındaki kurumlar tarafından reddedildi.Parçayı çevreleyen otuz yıllık protesto ve tartışmalar, nihayet 2007’de Brooklyn, New York’taki Elizabeth Sackler Feminist Sanat Merkezi’nde kalıcı bir sergi alanına yeniden yerleştirilene kadar devam etti. Yaratılışından bu yana meydana gelen feminist düşüncenin gelişiminin ortasında, eserin kadınlığı aleni fiziksellik ile ilişkilendirmesi, Chicago’nun kadınların deneyimini temel biyolojik nitelikler olarak özleştirdiği eleştirisini sıklıkla kışkırttı.Akşam Yemeği Partisi , bu güne kadar hem kadın hareketinin önemli bir sembolü hem de bir çekişme eseri olmaya devam ediyor.

Daha sonraki yıllarda, Chicago’nun odak noktası, kademeli olarak yalnızca feminist bir perspektiften, görsel medyada kadın deneyiminin yetersiz temsil edilmesiyle ilgili daha geniş bir endişeye kaydı.

1980’den 1985’e kadar chicago, hem tarihi anlatılarda hem de genel olarak görsel sanatlarda doğum imgesinin yokluğuna cevaben iğne işi parçaları yaratmak için dünyanın dört bir yanındaki kadınlarla temas halindeydi.

Sanatçı daha sonra dikkatini Powerplay adlı bir dizi büyük ölçekli resimde erkekliğin tezahürlerini keşfetmeye yöneltti.

Ardından Yahudi inancına sahip bir kadın olarak kimliğini keşfetmeye devam etti. Fotoğrafçı ve yakında üçüncü olacak üçüncü kocası Donald Woodman ile birlikte çalışan Chicago, Holokost görüntülerini ortaya çıkarmaya ve bir multimedya enstalasyonu olan The Holocaust Project: From Darkness to Light ‘ a adanmış sekiz yıllık bir projeyi yönetti.Çoğu çalışması gibi, The Holocaust Project de ABD’yi gezerek büyük beğeni topladı ve tartışmalara yol açtı.

1994’ten 2001’e kadar deneyimli iğne işçileriyle tekrar çalışarak Chicago, çağdaş çok kültürlü bir toplum için kayıp toplumsal değerleri teşvik etmek için geleneksel atasözlerini yeniden icat etti.

Kararlar: Zamanda Bir Dikiş oluşturmakla meşguldü.1999’da Woodman ile ortaklaşa öğretmenliğe geri döndü ve pedagojik yaklaşımını 1970’lerden itibaren erkek etkisini de içerecek şekilde önemli ölçüde genişletti. Chicago’nun en son üç projesi, onun kedilerini mizahi bir kitapta belgelediğini, cam üfleme teknikleri geliştirdiğini ve 1970’lerde başladığı bir projeyi hatırlatan Atmosferler başlıklı bir parçayla meşgul olduğunu gördü. Piroteknik kullanarak, ikinci çalışma, Pasifik Standart Saati’nin bir parçası olarak gösterilecek bir duman ve havai fişek parçası yaptı.1945’ten 1980’e kadar Güney Kaliforniya sanatını belgeleyen ve kutlayan bir sergi, Chicago’nun kendi etkinliğine denk gelen bir dönem oldu.

Judy Chicago’nun Kısa Bir Kariyer Değerlendirmesi 

Judy Chicago’nun çalışması, 1960’ların ve 1970’lerin feminist hareketini ilerletmek ve tarih boyunca kadınların rollerinin tanınması ve eski haline getirilmesi için olduğu kadar, geleneksel güzel sanatlar ve zanaat hiyerarşilerinin yapısökümüne olan bağlılığı ve coşkusu için önemlidir.

Unutulmuş ya da değeri bilinmeyen tekniğin yeniden keşfi ve işbirlikçi sanat yapma vizyonu için.Kadın konusuna olan bağlılığı, video ve performans sanatçısı Martha Rosler gibi birkaç nesil çağdaş sanatçı tarafından takip edilen kritik bir örnek sağlarken, Chicago’nun iğne işi ve nakış gibi “kadın” sanat formlarını benimsemesi, tekstil sanatının birçok uygulayıcısını etkiledi.Çağdaş tekstil sanatçıları Orly Kogan ve Gillian Strong. Chicago’nun mirası aynı zamanda öğretmen, yazar, ve Kadınların başarılarının silinmesini önlemek için sanatın kullanılmasına adanmış Womanhouse ve Through the Flower gibi girişimlerin arkasındaki güç. Chicago, kendisinin ve diğer kadın sanatçıların çalışmalarını belgeleyen sekiz büyük kitap yazdı.