Joan Miro Kimdir?

Joan Miro Biyografi

İSPANYOL RESSAM VE BASKICI

Doğum: 20 Nisan 1893 – Barselona, ​​İspanya

Ölüm: 25 Aralık 1983 – Palma de Mallorca, İspanya

Joan Miro’nun Biyografisi

Joan Miro, 1893’te İspanya’da zanaatkar bir ailenin çocuğu olarak dünyaya geldi. Babası Miguel bir saatçi ve kuyumcuydu. Annesi ise bir marangozun kızıydı. Belki de ailesinin sanatsal ticaretine uygun olarak, Miro erken yaşta güçlü bir çizim sevgisi sergiledi.Akademisyenlere özellikle meyilli değil, “çok fakir bir öğrenci sessiz, daha çok suskun ve hayalperest” olduğunu söyledi.

1907’de on dört yaşındayken Miro, Barselona’daki Endüstriyel ve Güzel Sanatlar Okulu’nda (Llotja) peyzaj ve dekoratif sanatlar okumaya başladı. Aynı zamanda, daha pratik bir kariyer yapmasını isteyen ebeveynlerinin isteği üzerine Ticaret Okulu’na girdi. Katip olarak çalışmaya başladı ve çalışmalarının sürekli talepleri nedeniyle, sinir krizi olarak nitelendirilen bir durum yaşadı. Ardından ciddi bir tifo hastalığı yaşadı.

Ailesi, Barselona’nın dışındaki kırsalda bir çiftlik olan Montroig’i, Miro’nun iyileşebileceği bir yer olarak satın aldı.O  iyileşirken, kendini tamamen sanat yapmaya adadı ve ticari uğraşlarını bıraktı.

1912’de Miro, Barselona’daki bir sanat akademisine kaydoldu ve burada modern sanat akımları ve çağdaş Katalan şairleri hakkında bilgi edindi.

Şiir, onun üzerinde ömür boyu sürecek bir etkiye sahip oldu.Daha sonra söylediği gibi, “Resim ve şiir arasında hiçbir ayrım yapmıyorum”, çalışmalarını dolaylı olarak metaforik olarak görüyor, nesnel gerçekliğe benzerlik çağrıştırıyor, ancak bunun dışında kalıyor.

Çalışmalarının bir parçası olarak, öğretmeni Francisco Gali genç sanatçıya, sezgiye güvenerek nesnelerin mekansal olarak anlaşılmasını teşvik etmek için, bazen gözleri bağlıyken dokunarak çizim yaptırdı. Miro ayrıca ünlü mimar Antoni Gaudi’nin de dahil olduğu bir sanat grubu olan Cercle Artistic de Sant Lluc ile de ilişkilendirildi.1912 ve 1920 yılları arasında Miro, bazı akademisyenler tarafından Katalan Fovizmi olarak adlandırılan bir tarzda natürmortlar, portreler, nüler ve manzaralar çizdi. Vincent van Gogh , Paul Cezanne ve Fransız Fauve ressamlarının cesur, parlak renklerinden etkilenerek , kendisini “uluslararası bir Katalan” olarak adlandırarak Katalan köklerini de kullandı.

Miro’nun 1918’de Barselona’daki ilk kişisel sergisi tam bir felaketti.Eserleri hem eleştirmenler hem de halk tarafından alay konusu oldu ve tek bir eseri bile satılmadı. Tamamen hayal kırıklığına uğramış ve daha canlandırıcı ve alıcı bir sanatsal dünya arayışı içinde, 1920’de Paris’e gitti ve burada Max Jacob , Pablo Picasso , Andre Masson ve Tristan Tzara gibi birçok sanatçıyla tanıştı.

Ancak, üç buçuk ay sonra Montroig çiftliğine eve döndüğünde, “Çocukların gözyaşlarına boğulduğu gibi hemen resim yapmaya başladım” diyerek resim yapabildi. Takip eden on yıl boyunca, Katalan ilhamı ile Paris sanat dünyası arasındaki dengeyi korumak için, daha sonra yılın bir bölümünde Paris’te yaşamaya başladı ve her yaz Montroig’e dönerek “Ölene kadar Paris ve kırsal bölge” dedi. ” Maddi sıkıntılar nedeniyle, Paris’teki hayatı ilk başlarda zordu. Daha sonra o yalın, ilk yılları anlatırken, “Çizimlerimi ve resim yapma fikirlerimi nasıl düşündüm? Geceleri Rue Blomet’teki Paris stüdyoma gelirdim, yatardım ve bazen hiç akşam yemeği yememiştim.” Hala, Görünüşe göre fiziksel yoksunluk genç Miró’nun hayal gücünü canlandırmış. “Bir şeyler gördüm,” diye açıkladı, “ve onları bir deftere not ettim. Tavanda şekiller gördüm.”

İlk kişisel sergisini 1921’de Paris’te yaptı ve 1922’de Salon d’Automne’da sergilenirken, önde gelen Dada ve Sürrealist sanatçıların çoğuyla birlikte çalıştı. Sürrealist yazar ve lider Andre Breton ile arkadaş oldu.Uzun yıllar süren bir ilişki kurma. Sürrealistler 1920’lerde Paris’te en aktiflerdi ve 1924’te Sürrealist Manifestolarının yayınlanmasıyla resmen güçlerini birleştirdiler.

Breton liderliğindeki üyeleri, Miro’nun dokunma ve sezgi yoluyla kendi bilinçdışı çizim tarihinden bir yakınlık hissettiği bir kavram olan “saf psişik otomatizmi” destekledi. 1925’teki ilk Sürrealist sergiye katıldı, ancak yine de sanat tarihçisi Stanley Meisler’in belirttiği gibi, “herhangi bir Sürrealist manifestoyu, özellikle de ‘psişik otomatizmi’ övenleri imzalamayı kararlı bir şekilde reddetti. Herhangi bir resmin bir rüyadan tam anlamıyla çıkabileceğine inanmayı reddetti.”

Harlequin Karnavalı’nda görüldüğü gibi, giderek biyomorfik, esrarengiz ve yenilikçi sanatı(1924-25), “açlığın halüsinasyonunda” resmettiğini söylediği bir çalışma da dikkatli bir şekilde planlanmıştı, ilk önce bir ızgara arka plan üzerinde bestelendi. Eşzamanlı olarak , üç belirsiz şeklin ve şematik çizginin boş bir mavi arka plana karşı tasvirler yapmıştır.Biyomorfik formlarını şematik şekillere, resimsel işaretlere ve görsel jestlere basitleştirdiği için yakın soyut tedavileri de araştırdı.

Miro, 1929’da Pilar Juncosa ile evlendi ve tek çocukları Dolores 1931’de doğdu. Sanatı hem Fransa’da hem de Amerika Birleşik Devletleri’nde sergilenmeye ve satılmaya başladıkça, kariyeri gelişmeye başladı.Ancak herhangi bir ekonomik istikrarın etkileri nedeniyle kesintiye uğradı.Küresel kriz nedeniyle ekonomik olarak sıkıntı yaşadı. 1932’de artık Paris’teki ailesini geçindiremez hale geldiler ve Barselona’ya taşındılar. 1936’da Paris’i ziyareti sırasında ailesiyle birlikte kapana kısılmış ve iç savaşın patlak verdiği İspanya’ya dönemediği için yıllarca bozulmalar yaşandı. 1939’da Alman işgali tehdidi üzerine Normandiya’ya ve 1941’de Mallorca’ya kaçtı ve burada “Çok karamsardım. Her şeyin kaybolduğunu hissettim” dedi.

Constellations (1939-41) adını verdiği kağıda küçük işler yapmaya yöneldi.Takımyıldızlar Gizlice çalıştığıma dair gerçek bir his vardı. Ama bu benim için bir kurtuluştu çevremdeki tüm trajedileri düşünmeyi bıraktım.”

İronik bir şekilde, Franco hükümetinin dikkatinden kaçmak için karısının soyadını kullanarak Mallorca’da saklanırken Miro, New York City Modern Sanat Müzesi’ndeki ilk retrospektifini büyük beğeni topladı. Savaşın bitiminden hemen sonra Constellations New York’ta da gösterildiğinde, onun ünü Amerika’da artmaya devam etti ve 1947’de Cincinnati’de büyük ölçekli bir duvar resmi işler almasına yol açtı.

Miro’nun basitleştirilmiş biçimleri ve yaşam boyu süren deneylere yönelik dürtüsü ilham verdi. Amerikan Soyut Dışavurumcuların neslitemsili olmayan sanata yaptığı vurgu, hem ABD’de hem de Avrupa’da sanatsal üretimde büyük bir değişimin sinyalini verdi. Yine de resimlerinin beğenisine rağmen, yeni medyayı keşfetmeye devam etti, Joseph Llorens Artigas ile işbirliği yaparken seramiğe ve 1940’ların ortalarında heykele yöneldi.

1950’lerde Miro, zamanını tekrar İspanya ve Fransa arasında bölmeye başladı. Eserlerinin büyük bir sergisi Paris’teki Gallerie Maeght’de ve ardından 1953’te New York’taki Pierre Matisse Galerisi’nde düzenlendi. Ancak, 1954-58 yılları arasında, UNESCO için iki seramik duvar resmi de dahil olmak üzere neredeyse sadece baskı resim ve seramik üzerine çalıştı.

1959’da Salvador Dali , Enrique Tabara ve Eugenio Granell ile birlikte Andre Breton tarafından İspanya’da düzenlenen Homage to Surrealism sergisine katıldı. 1960’lar, büyük soyut triptik Bleu’yu boyadığı için Miro için üretken ve maceralı bir zamandı.(1961) ve heykelde yoğun bir şekilde çalıştı.Bazı durumlarda eski eserlerinden bazılarını yeniden gözden geçirip yeniden yorumladı. Üslubunun özünü hiçbir zaman değiştirmemiş olsa da, sonraki çalışmaları biçim açısından daha olgun, damıtılmış ve rafine olarak kabul edilir.

Miro yaşlandıkça, birçok övgü ve kamu işleri almaya devam etti. “Beni ilgilendiren eski dodolar değil, gençler. Çalışmaya devam edersem 2000 yılı ve yarının insanları için” diyerek yeni yönlere doğru ilerlemeye devam etti. 1974’te New York’un Dünya Ticaret Merkezi için bir goblen yaratması için görevlendirildi ve uluslararası üne sahip bir sanatçı olarak başarılarını ve popüler kültürdeki yerini gösterdi. 1979’da Barselona Üniversitesi’nden fahri diploma aldı. Miro, Barselona şehri için büyük bir halk heykeli olan Woman and Bird’ü tamamladıktan bir yıl sonra, 1983’te evinde öldü. Eser, bir anlamda, modern sanatın gelişiminin derinden ayrılmaz bir parçası olan üretken bir kariyerin doruk noktasıydı.

Joan Miro’nun Kısa Bir Kariyer Değerlendirmesi

Miro bir keresinde ünlü bir şekilde “Resmi öldürmek istiyorum” demişti. Jean Arp ve Yves Tanguy gibi diğer Dada ve Sürrealist sanatçılarla birlikte , sanat için nesnel dünyanın dışında da var olabilecek, ondan ayrılmamış tamamen yeni bir görsel kelime dağarcığı yaratma olasılığını araştırdı. Eşsiz sanatsal deyimi, çoğu zaman nesnelliğin sınırları içinde kalan biyomorfik formları kullanırken, aynı zamanda saf icat formları oldu. Diğer formlarla yan yana gelmeleri ve sanatçının renk kullanımı yoluyla anlamlı ve anlam yüklü, giderek daha soyut resimsel işaretler haline geldiler. Tüm medya ve yenilikçi teknikler konusundaki keşifleri, çalışmasına bir avantaj sağladı.Aynı anda, yeni, ancak Miro olarak anında tanınabilir.

Sanat eleştirmeni Ryan Steadman’ın Miro’nun “kişisel soyutlama biçimi” olarak adlandırdığı şey, uzun zamandır yakın arkadaşı Alexander Calder ve Soyut Dışavurumcular Jackson Pollock , Robert Motherwell , Arshile Gorky ve William Baziotes ile Renk Alanı ressamları Mark üzerinde belirleyici bir etkiydi. Rothko ve Barnett Newman . Helen Frankenthaler ayrıca Miró’nun Post-Painterly Soyutlama stilinin gelişimi üzerindeki etkisine de itibar etti.Daha yakın zamanlarda, çalışmaları tasarımcılar Paul Rand, Lucienne Day ve Julian Hatton ile çağdaş sanatçılar Josh Smith ve Chris Martin’i etkiledi.

Bugüne kadar, Miro’nun serbest sanatsal ifadesi, gelişen sanatçılar ve sanat hareketleri için bir kıvılcım olmaya devam ediyor.