James Ensor Kimdir ?

James Ensor Biyografi 

FLAMAN RESSAM, OYMACI, YAZAR VE MÜZİSYEN

Doğum: 13 Nisan 1860 – Oostende, Belçika

Ölüm: 19 Kasım 1949 – Oostende, Belçika

James Ensor’un Biyografisi

James Sidney Ensor 1860’da Belçika’da doğdu. Babası James Frederic Ensor ve annesi Maria Catherina Haegheman.

Aile turizm kenti Oostende’de karnaval yenilikleri ve deniz kenarı bibloları satan bir hediyelik eşya dükkanı işletiyordu.

Yenilikçi motifler ve nesnelerle dolu mağaza, sanat kariyeri boyunca Ensor’a ilham verdi. Annesi, babası, kız kardeşi ve teyzesi ile yaşayan mutlu ve kaygısız bir eğitim aldı. College Notre-Dame’da okula gitti ama öğrenmeye çok az ilgi gösterdi. Yapılandırılmış disiplin ortamıyla mücadele etti ve iki yıl sonra okuldan ayrıldı.

Ensor, on üç yaşında resim yapmak için bir yetenek gösterdi ve iki Oostende suluboya ressamı Michel Thomas Anthony Van Cuyck ve Edouard Dubar’dan eğitim aldı. Anlattığı gibi, “Van Cuyck ve Dubar, hem salamura hem de yağlı resimleri yapıyorlardı.

James ensor on yedi yaşında Brüksel Güzel Sanatlar Akademisi’ne kaydoldu ve orada Joseph Stallaert, Alexandre Robert ve Jef Van Severdonck’un vesayeti altında çalıştı. Ensor, Akademi’de yaygın olan resmi talimatı reddetti ve antik çağın zorunlu çalışmasını canlandırmanın yaratıcı yollarını buldu. Açıkladığı gibi”Geldiğim an, ufukta büyük bir sorun belirdi. Sezarların en Ağustosu olan Octavius’u beyaz bir alçı büstten çizmem emredildi.” Karlı sıva beni dehşete düşürdü.

Bir skandala neden olmasına rağmen, Akademi’de eğitimine devam etmesine izin verildi.Burada ensor’un canlı modellerden resim yapmasına izin verildi. Üç yıl sonra, okulu “kısa görüşlüler kurumu” olarak adlandırarak kurumdan ayrıldı.

Ensor, Akademi’deki yılları boyunca Fernand Khnopff, Theo van Rysselberghe, Guillaume Van Strydonck ve Theo Hannon dahil olmak üzere birçok liberal fikirli sanatçıyla arkadaş oldu. Birlikte, Les Vingt olarak tanınacak ve iki sanat dergisinin, La Jeune Belgique ve L’Art Moderne’nin yayınlanmasından sorumlu olan Belçikalı ressamlar, tasarımcılar ve heykeltıraşlar grubunu kurdular.1883’te bağımsız bir sanatçı grubu olarak kurulan Les Vingt , resmi Belçika Salonunun gerektirdiği kısıtlamalar veya kısıtlamalarla çalıştı.

Georges Seurat , Camille Pissarro , Pierre-Auguste Renoir gibi diğer bağımsız sanatçılar veVincent Van Gogh da eserlerini Les Vingt’in eserleri arasına dahil etmeye davet edildi.

Ensor, Les Vingt’in 1884 yılındaki ilk sergisinde altı eser sergiledi.Öfkeli eleştirmenler onun resimlerini kınıyor ve olumsuz tepkiler arasında “Bu resim mi? Olmaz! Çöp!” gibi yorumlar vardı. Çalışmaları aynı zamanda “Sickening stüdyo çöpü” ve “Sinister Idiocies” olarak da adlandırıldı. İncelemelerden rahatsız olmasına rağmen, Ensor sabit bir oranda resim yapmaya devam etti.

Ensor’un yaklaşık beş yıl süren erken kariyeri, onun “kasvetli dönemi” olarak adlandırılıyor ve Realizme ait olarak nitelendiriliyor. Odaklanılan konular arasında, tümü sıcak renklerde kalın boya katmanlarıyla boyanmış orta sınıf iç mekanlar, otoportreler ve natürmort resimler vardı. Karanlık iç mekanlara rağmen, sanatçının Empresyonistlere benzer şekilde ışık çalışmasına olan hayranlığı açıktır. Resminin bu özel yönü Belçika’da fazla devrimci olarak kabul edildi ve buna göre eserleri satılmadı.

Ensor, “kasvetli dönemi” sırasında, onu şimdi “hafif dönem” olarak bilinen yöne götürecek olan Skandallaştırılmış Maskeler (1883) adlı bir eser çizdi.

Yaklaşık on beş yıl süren bu sonraki aşama, maskelerin ve diğer karnaval gereçlerinin tasviri ile karakterize edildi. Yavaş yavaş, çalışmaları Les Vingt için çok ilerici olarak kabul edildi ve gruba yaptığı gönderiler reddedildi. Heykeltıraş Achille Chainaye, resmi olarak gruptan çıkarılmasını bile istedi. Bu konu aslında oylamaya sunuldu ve Ensor üye olarak kalabilse de Chainaye istifa etti. Zamanın daha avangard gruplarından birinde dışlanmış olmasına rağmen, Ensor 1893’te dağılana kadar onlarla birlikte sergilemeye devam etti.

Ensor’un sapkın tarzı, Oostende’de alay konusu olmasına neden oldu. Hakkındaki dedikodular annesi ve halasının ona sırt çevirmesine neden oldu. Depresyona girdi ve başarısız sanat kariyeri ve çağdaşlarının desteğinin olmaması onu Brüksel’e taşınmaya zorladı ve burada fizik profesörü ve Brüksel Üniversitesi Rektörü Ernest Rousseau’nun ailesine sığındı. Ensor, Rousseau’nun evinde, en büyük destekçilerinden biri olacak olan Eugene Demolder’ın yanı sıra diğer yerel entelektüeller, sanatçılar ve özgür düşünürlerle arkadaş oldu. Bu grubun anarşist ve ateist görüşleri sanatçı için önemli bir ilham kaynağı olmuştur.

Rousseau’nun evindeyken, Ensor, joker rolünü üstlenerek, bazen ailenin arkadaşlarına ve yabancılara şakalar yaparak eksantrik kişiliğini gösterdi. Bazen Courbet , Hokusai , De Braekeleer, Rembrandt , Watteau , Bosch , Turner , Manet ve Bonnard gibi çalıştığı büyük ustaların eserlerini intihal edecek kadar ileri gitti.

Ensor ara sıra “Siren” lakabını taktığı kız arkadaşı Augusta Boogaerts’i ziyaret etmek için Oostende’ye dönüyordu. Ondan on yaş küçüktü, sevimli bir kişiliğe sahipti ve ailesinin hediyelik eşya dükkanında satıcı kız olarak çalışıyordu. Ailesi ilişkilerini onaylamamasına ve asla evlenmeyecek olmalarına rağmen, aşkları hayatı boyunca devam etti.

Ensor’un Brüksel’deki arkadaş çevresi onun çalışmasına hayran kaldı ve la Plume de dahil olmak üzere yerel dergilerde onun hakkında coşkulu eleştiriler yazdı.Bir sanatçı olarak başarısının, empatik eleştirilerinden kaynaklandığına inanılıyor. Büyük başarının ardından, 1901’de Belçika Hür Akademisi’nin kurucu üyesi oldu ve

1903’te Leopold Nişanı’nın “Şövalyesi” yapıldı. Ünü gelişirken ve yeteneği takdir edilirken, yaratıcılığı yavaş yavaş azalmaya başladı. Sanatçının yaşama hevesinin azalması, yaşadığı birçok hayal kırıklığından herhangi birine bağlanabilir.Babasını kaybetmesi, yeni elde ettiği başarı ve/veya daha önce Rousseau’nun evinde gördüğü teşvik eksikliği olarak yorumladı.

Ensor’un “kristal dönem” olarak bilinen son dönemi, 20. yüzyılın başında başladı.Yaklaşık elli yıl sürdü. Bu eserler tuvali zar zor kaplayan canlı renkler, tereddütlü çizgiler ve iç yapı eksikliği ile karakterizedir. Birkaçı yenilikçi ve ustaca kabul edilirken, çoğu daha önceki tabloların ve konuların tekrarıydı. Resmi ödüller almaya devam ederken 1925’te Belçika Kraliyet Akademisi’ne kabul edildi.1929’da bir baron oldu, Legion of Honor ile sunuldu, onuruna Edmond de Valeriola tarafından yontulmuş bir büstü ve bir müzik eseri vardır.James Ensor SüitiFlor Alpaerts tarafından bestelendi halktan daha da uzaklaşmaya devam etti. Resimleri, yaşayan diğer tüm Belçikalı sanatçılardan daha yüksek bir fiyata satılmaya başlandı.

Augusta, resimlerini yakından takip ederek, eserlerinin bir envanterini çıkararak ve satışlarının küratörlüğünü yaparak onu çalışmaya devam etmeye zorladı. Ensor, hayatında böylesine otoriter bir şahsiyete sahip olmaya alışık değildi, onun üretimini denetledi ve hikaye şöyle devam ediyor: “Bir gün dışarı çıktı ve Ensor masaya bir not bıraktı ‘hiçbir şey alma, her şeyi saydım.” Döndüğünde ona bir not bıraktı, “Hiçbir şeyi sayma, her şeyi aldım.”

Ensor’un 1949’daki ölümü Belçika toplumunda bir gösteriye neden oldu. Kabine bakanları, generaller, yargıçlar, piskoposlar ve sanatçılar saygılarını sunmaya geldi. Mariakerke’deki Notre-Dame des Dunes mezarlığına gömüldü.

James Ensor’un Kariyeri 

Ensor, teknik yeniliklerin sosyal eleştiriye dönüşmesi nedeniyle yaşamı boyunca büyük bir tanınırlık kazandı. Keşifleri, gelenekten bağımsızlığı ve gerçeklikten amaçlı kopuşu onu kendi kategorisine yerleştiriyor. Sembolizm , Fovizm , Dışavurumculuk , Dadaizm ve Sürrealizm dahil olmak üzere bir dizi önemli sanatsal hareketin daha sonraki oluşumunda, çalışmalarının yönleri etkili olmuştur.Örneğin, yaşadığı toplumu eleştirme isteği Derain , Munch ve Picasso gibi bir dizi sanatçıyı etkiledi.Tuvalin yüzeyine yapışan ve herhangi bir geleneksel tarzda geri çekilmeyi reddeden cesur, dışavurumcu renk kullanımı Matisse , Bonnard ve Alman Ekspresyonistlerinin eserlerini etkiledi.