ISABEL OLİVER Kimdir ?

1946 yılında yaşadığı ve çalıştığı İspanya’nın Valencia kentinde doğdu. 

Isabel Oliver Biyografisi

1965 yılında Isabel Oliver, Valencia Facultad de Bellas Artes’de eğitimine başladı.1970 ve 1971 yılları arasında görsel yörüngesini giderek daha fazla tanımlayan figüratif resim denemelerine başladı.1971’de Rafael Solbes ve Manuel Valdés tarafından 1965’te kurulan ünlü kolektif Equipo Crónica, Oliver’ın çalışmalarını fark etti ve onu onlara katılmaya davet etti.Francisco Fanco rejimi sırasında figürasyona dönüşü başlatan bir grup olan estampa popular çatısı altında Equipo Crónica, İspanyol ulusal kimliğine bağlı sorunları vurgulamak için kitle iletişim araçlarının dilini kendine mal etmeye çalıştı.Andy Warhol’un Fabrikası’ndan esinlenen Equipo Cronica, bireysel yazarlığı ortadan kaldırmak için toplu olarak tablolar üretti.Cronica ile işbirliği öncesi ve süresince, Oliver, İspanyol toplumunda kadınların tasviri hakkında paralel bir çalışma üretti.Cronica İspanyol olmanın ne demek olduğunu sorgularken, Oliver kadın olmanın ne demek olduğunu sorguladı.

Kadın 1970–3 dizisinde Isabel Oliver, İspanyol toplumundaki rollerini eleştirmek için kadınları ev içi veya hayali sahnelerde canlandırıyordu.

Oliver, kitle iletişim araçlarının kişisel olmayan figüratif estetiğini kullanarak, ticari kültürün ortak kadınlık algılarını nasıl şekillendirdiğini incelemeye çalıştı. Güzellik Ürünleri ve Cerrahi , sırasıyla bir kozmetik denizi üzerinde koşan bir kadını ve plastik cerrahi geçiren bir kadını tasvir ediyor.Rahatsız edici tablo, kadınların görünümüne ilişkin paradoksal beklentileri her zaman sorguladı.

Aile ve Mutlu Birleşme , sosyal normlar ve davranışlar merceğinden görünüm kavramının bir kez daha karşı karşıya geldiği aile içi sahneleri yeniden üretmiştir.Ailede, dört kişilik bir ailenin ebeveynleri, masa oyunu Parchís’in ana hatlarının altında, çıplaklıklarına rağmen gözle görülür şekilde ilgisiz görünüyorlar.Happy Reunion , bir oturma odasında sohbet eden bir grup kadın sunmuştur.

Gruptaki kadınların ürkütücü paleti ve ifadeleri, toplum tarafından desteklenen bir cephe kavramını akla getiriyor.Son olarak, Bir Kız , on dokuzuncu yüzyılın sonunda bir portre için poz veren bir yürümeye başlayan çocuğun (sanatçının annesi) negatif fotoğrafını canlandırıyor, kadınlıkla ilişkili değerlerin seküler bir tortulaşmasının sembolünü yaptı.