İnsan Ne ile Yaşar roman özeti | Lev Nikolayeviç    Tolstoy

İnsan Ne ile Yaşar Roman Özeti

Kunduracı Simon, karısı ve çocuklarıyla birlikte bir köylünün evinde oturuyordu. Kazancı, ancak boğazlarına yetiyordu. Kilisenin yanında çırılçıplak, heykel gibi duran bir adam gördü. Önce, hızlı bir şekilde oradan uzaklaştıysa da sonra insanlığından utanarak geri döndü. Bu genç bir adamdı. Hemen, üstünden ceketini çıkardı ve adamın sırtına geçirdi. Kuşağını da beline bağladı. Yetmedi, ayağındaki çizmeleri de çıkarıp adama giydirdi. Bütün bunlar yetmiyormuş gibi, kalacak yeri yok diye, alıp evine getirdi.

Bu arada adamın isminin Mikail olduğunu öğrendi. Simon’un karısı Matroyna, ayak sesleri duydu. Kapıda kocası ve tanımadığı birisi vardı. Simon Matroyna’dan kendilerine yemek getirmesini istedi. Matroyna da “Sizin gibi sarhoşlara verecek yemeğim yok.” dedi.

Ama yine de adamın bu sessiz ve gariban haline acıyıp evde olan son bir tabak yemeği de getirip önlerine koydu. Sonra da yabancıya. tavan arasında yatacak yer verdiler. Kendileri de yattıklarında karısı Simon’a, “Biz yardım ediyoruz da neden hiç kimse bize yardım etmiyor.” diye sordu. Simon, hiçbir cevap veremedi.

Ertesi gün, Mikail erkenden kalkmış, sessizce oturuyordu. Simon ona, çalışması gerektiğini anlatıp kundura dikmeyi öğretmeye başladı. Kısa sürede usta bir kunduracı haline gelmişti. Sessizce çalışıyor, çok az yemek yiyor, çok az konuşuyordu. Böylece bir yıl geçti. Simon’un da işleri düzelmişti. Bir gün, dükkândan içeri dev gibi, kibrinden yanına varılmayan bir adam girdi. Uşağının elindeki deriyi göstererek, bundan çok iyi bir çift çizme yapmasını istedi. Simon, Mikail’e baktı ve kabul etti. Mikail deriden çizme değil de terlik yaptı.

Simon bu işe kızmak için ağzını açacaktı ki, adamın uşağı kapıdan içeri girdi. Efendisinin öldüğü için çizmeye gerek kalmadığını, hanımının onun yerine bir çift terlik yapılmasını istediğini belirtti. Mikail yaptığı terlikleri uşağa uzattı. Aradan altı yıl geçmişti. Bir gün bir kadın. birinin ayağı topal iki çocuğu ile gelir ve ayakkabı yaptıracağını söyler. Sonra da kadının anlattıklarına göre, bu ikiz çocukların anne ve babaları ölmüş ve kadın onları himayesine almıştır. Kadın gittikten sonra.

Mikail gülümser. Bu onun geldiğinden beri üçüncü gülümsemesidir. Birincisi, Simon’un hanımı ona yemek verdiğinde; İkincisi, çizme siparişi veren adam geldiğinde olmuştu.