Godfrey Harold Hardy Kimdir?Neyi Buldu? Başarıları Nelerdir? 

Doğum tarihi: 7 Şubat 1877, Cranleigh, Birleşik Krallık

Ölüm tarihi ve yeri: 1 Aralık 1947, Cambridge, Birleşik Krallık 

Godfrey Harold Hardy’nin Biyografisi

G.H Hardy’nin babası Isaac Hardy, bursar ve Cranleigh School’da bir sanat ustasıydı. Annesi Sophia Lincoln Öğretmen Eğitim Okulu’nda öğretmen olmuştu. Her iki ebeveyn de bazı matematiksel becerilere sahip oldukça zekiydiler.Ancak fakir ailelerden oldukları için üniversite eğitimi alamadılar.Hardy (onu Harold olarak adlandıran bir ya da iki yakın arkadaş dışında her zaman Hardy olarak biliniyordu) on iki yaşına kadar Cranleigh school’a büyük bir başarı ile katıldı.

Godfrey Harold Hardy’nin Biyografisi

Godfrey Hardy Kimdir?Neyi Buldu? 

Ailesi onun inanılmaz derecede zeki olduğunu biliyordu.Tüm derslerde sınıf birincisi oldu. Ancak, sınıfının en iyisi olmasının bir sonucu olarak, ödül almak için okulun önüne gitmek zorunda kaldı: ve dayanamadı.

Hardy, birçok matematikçinin gençken yaşadığı matematik tutkusuna sahip görünmüyordu. Hardy kendisi yazıyor.
Bir çocuk olarak matematik için herhangi bir tutku hissettiğimi hatırlamıyorum ve bir matematikçinin kariyeri hakkında sahip olabileceğim kavramlar asil olmaktan uzaktı.

Matematiği sınavlar ve burslar açısından düşündüm: diğer çocukları yenmek istedim ve bu en kararlı şekilde yapabileceğim yol gibi görünüyordu.
Gerçekten de, 1889’da Winchester College’da bir burs kazandı ve ertesi yıl üniversiteye girdi. Winchester, matematik eğitimi için İngiltere’deki en iyi okuldu.Ancak daha sonra orada iyi eğitimli olduğunu kabul etmesine rağmen, Hardy aldığı akademik eğitim dışında okulla ilgili her şeyi sevmiyordu.

Tüm devlet okulları gibi, Hardy gibi zayıf, utangaç bir çocuk için zor bir yerdi. Genel olarak top oyunları ve özellikle kriket için bir tutkusu olmasına rağmen, winchester’da asla sporda koçluk yapmaması önemlidir. Her nasılsa akademik olmayan faaliyetlerde tam olarak yer alamadı.

Winchester’da Hardy, 1896’da girdiği Cambridge’deki Trinity College’a açık bir burs kazandı. Cambridge’de Hardy en ünlü antrenör R R Webb’e atandı.

Eğitimin amacının, ticaretin tüm püf noktalarını öğrenerek sınavlarda mümkün olan en iyi notları elde etmek olduğunu çabucak fark etti. Webb’in matematik konusuyla ilgilenmediğini, sadece sınavların püf noktalarıyla ilgilendiğini keşfetmek için şok oldu.

Kısaca Hardy, konuları değiştirebileceğini ve bunun yerine tarih okuyabileceğini düşündü. Ancak, koçunu A E H Love olarak değiştirmeyi başardı. 

Gözlerim ilk önce bana birkaç terim öğreten ve bana ilk ciddi analiz anlayışımı veren Profesör Love tarafından açıldı. Ama ona borçlu olduğum en büyük borç, Ürdün’ün “Cours d’analyse” yi okuması tavsiyesiydi; ve bu harika eseri okuduğum şaşkınlığı asla unutmayacağım, neslimin pek çok Matematikçisi için ilk ilham kaynağı ve matematiğin gerçekten ne anlama geldiğini okurken ilk kez öğrendim.

Hardy, 1898 Matematik Triposunda dördüncü wrangler olarak yer aldı ve bu da onu rahatsız etmeye devam etti. Çünkü sistemin çok aptalca olduğunu hissetmesine rağmen, yine de zirveye çıkması gerektiğini hissetti. Hardy, 1900 yılında Trinity üyesi seçildi ve daha sonra 1901’de J H Jeans ile birlikte “belirtilmemiş göreceli liyakatle” Smith Ödülü’ne layık görüldü.

Hardy’nin kariyerinin bir sonraki dönemi, Burkill’in yazdığı gibi, 1911’e kadardı.

Serilerin ve integrallerin yakınsaması ve müttefik konular hakkında birçok makale yazdı. Bu çalışma bir analist olarak ün kazanmasına rağmen, bu erken dönemde matematiğe en büyük hizmeti “saf matematik dersi” idi (1908). Bu çalışma, lisans eğitimine uyarlanmış sayı, işlev, sınır vb.ilk titiz İngilizce sergisiydi ve böylece üniversite öğretimini dönüştürdü.

Bir hayli yazdım… ama çok az önemi var; hala bir miktar memnuniyetle hatırlayabildiğim dört ya da beşten fazla makale yok.

Bu noktada Hardy’nin oldukça dürüst bir adam olduğunu ve özellikle kendi yetenekleri, güçlü ve zayıf yönleri konusunda çok dürüst olduğunu belirtmek gerekir.

Hardy’nin çalışmalarında büyük bir değişiklik, 1911’de 35 yıl sürecek olan je Littlewood ile işbirliğine başladığında ortaya çıktı. Daha sonra 1913’ün başlarında Ramanujan’ın Hindistan’dan ikinci büyük işbirliğine başlayacak olan ilk mektubunu aldı. I. Dünya Savaşı 1914’te başladığında, Ramanujan Cambridge’deydi ve bu Hardy için çok zor bir dönem olması gereken şeyi hafifletti.

Littlewood, Kraliyet Topçularında savaş hizmeti için Cambridge’den ayrıldı. Hardy askeri hizmet için gönüllü oldu, ancak tıbbi gerekçelerle reddedildi. Ancak Hardy’nin savaş hakkındaki görüşleri onu Cambridge’deki meslektaşlarının çoğuyla çelişiyordu. Almanya’ya büyük saygı duyuyordu.

Cambridge’de çok mutsuz olan Hardy, 1919’da Oxford’da savilian geometri profesörü olarak atandığında ayrılma fırsatını yakaladı. Bunlar birçok yönden en mutlu olduğu yıllardı ve aynı zamanda Littlewood ile işbirliği içinde en iyi matematiğini ürettiği yıllardı. Bu işbirliği, Littlewood’un Cambridge’de olduğu ve Hardy’nin Oxford’da olduğu bir dönemde sağlandı ve ortak araştırmaları oldukça zor bir lojistik egzersiz haline getirdi. Hardy’nin yazdığı gibi 

Oxford’da profesörken kırk yaşımda en iyisiydim.

Geçmişine ve sahip olduğu pozisyonlara rağmen, Hardy fakir ve dezavantajlı olanları ‘büyük dipli’ olarak adlandırdığı kişileri tercih etti.

Kendine güvenen, gelişen, emperyalist burjuva İngiliz. Atama, Lloyd George hariç, piskoposların, müdürlerin, hakimlerin ve tüm politikacıların çoğunu içeriyordu.

Cambridge’deyken en iyi odalarda yaşamamayı seçmişti ve Hilbert, Hardy’nin düzgün bir şekilde tedavi edilmediğinden o kadar endişeliydi ki, İngiltere’deki en iyi matematikçinin en iyi odalara sahip olması gerektiğine işaret ederek kolejin Ustasına yazdı.

Ancak, Hardy böyle düşünmedi. Bilim işçileri Derneği Başkanı olarak iki yıl (1924-26) sendikal bir görevde bulundu. Bunu yapmanın zor olduğu bir zamanda, Hardy hem Amerika Birleşik Devletleri hem de Rusya’yı eşit derecede sevdi. 1928-29 akademik yılını Princeton’da Oxford’da geçiren Veblen ile takas ederek geçirdi.

Hardy, cambridge’de mutsuz olmasına rağmen, 1931’de Hobson emekli olduğunda sadleirian sandalyesine geri döndü. Snow’unHardy’nin iki nedenden dolayı Cambridge’e geri döndüğünü söylüyor: birincisi, Cambridge’i hala İngiliz matematiğinin merkezi ve Sadleirian kürsüsünü İngiltere’nin önde gelen matematik kürsüsü olarak görüyor ve ikincisi, Oxford’da mümkün olmasa da cambridge’deki kolejde odalarını tutabiliyordu. Evlenmemiş Hardy için, bu yaşlılığa doğru bakmaya başladığında bir cazibe tuttu.

Hardy’nin ilgi alanları saf matematiğin birçok konusunu kapsıyordu. Diophantine analizi, ıraksak serilerin toplamı, Fourier serileri, Riemann zeta fonksiyonu ve asal sayıların dağılımı. Littlewood ile yaptığı uzun işbirliği, en yüksek kalitede matematik üretti. Hardy’nin Littlewood’un daha büyük teknik matematiksel becerilerini kabul ettiği bir işbirliğiydi, ama aynı zamanda Hardy, matematiksel içgörünün büyük yeteneklerini ve çalışmalarını büyük bir netlikle kağıtlara yazma konusunda büyük bir yetenek getirdi.

Daha da dikkat çekici olanı, Hardy’nin Ramanujan ile olan işbirliğiydi. Hardy, ramanujan’ın dehasını 1913’te Hindistan’dan Ramanujan tarafından kendisine gönderilen bir el yazmasından anında fark etti. Diğer iki üst sınıf matematikçi daha önce dehayı fark etmemişti. Hardy, Ramanujan’ı Cambridge’e getirdi ve birlikte beş harika makale yazdılar.

Hardy’nin işbirliği yaptığı sadece Littlewood ve Ramanujan ile değildi. Titchmarsh, Ingham, Edmund Landau, Pólya, E M Wright, W W Rogosinski ve Marcel Riesz ile ortak makaleler yazan doğal bir işbirlikçiydi.

Hardy, matematiğinin asla uygulanamayacağını ümit eden saf bir matematikçiydi. Bununla birlikte, 1908’de, kariyerinin başlangıcına yakın bir zamanda, baskın ve resesif genetik özelliklerin oranlarının büyük bir popülasyonda nasıl çoğaltılacağını açıklayan bir yasa çıkardı. Hardy bunun önemsiz olduğunu düşündü, ancak kan grubu dağılımında büyük önem taşıdığını kanıtladı.

Hardy’nin hayatında matematikten başka tek bir tutku vardı ve bu kriketti. Aslında, hayatının büyük bir kısmı için, en azından kriket sezonunda, kriket sonuçlarını büyük bir ilgiyle inceleyen zamanları okuduğu bir kahvaltıdan oluşuyordu. Kahvaltıdan sonra saat 9’dan saat 1’e kadar kendi matematiksel araştırmaları üzerinde çalışacaktı. Sonra, hafif bir öğle yemeğinden sonra, bir oyun izlemek için üniversite Kriket Sahasına inerdi. Öğleden sonra, yavaş yavaş üniversitedeki odasına geri dönerdi. Orada bir kadeh şarapla takip ettiği akşam yemeğine giderdi. Kriket sezonda olmadığında, O zamanlar okuduğu Avustralya kriket skorlarıydı ve öğleden sonraları gerçek tenis oynardı.

Hardy eksantriklikleriyle tanınıyordu. Fotoğrafının çekilmesine dayanazdı. Dadece beş fotoğrafın var olduğu biliniyor. Ayrıca aynalardan nefret ediyordu ve herhangi bir otel odasına girerken ilk eylemi herhangi bir aynayı bir havluyla örtmekti. Her zaman Tanrı’yı kandırmaya çalışan eğlenceli bir oyun oynadı (ki bu da tüm hayatının Tanrı’ya inanmadığını iddia ettiği için oldukça garip). Örneğin, Danimarka’ya yaptığı bir gezi sırasında Riemann hipotezini kanıtladığını iddia eden bir kartpostalı geri gönderdi. Tanrı’nın teknenin dönüş yolculuğunda batmasına izin vermeyeceğini ve ona Fermat’ın “son teoremi”ile elde ettiği Şöhreti vermeyeceğini düşündü.

Kriket için “anti-Tanrı pil onun dediği al”ki maçlar gittiğinde onun Tanrı kandırmak için çalışıyor. Bu kalın Kazaklar, bir şemsiye, hakem için matematiksel kağıtlar, öğrenci sınav senaryoları vb. Onun teorisi, Tanrı’nın yağmurun gelmesini beklediğini düşünmesiydi, böylece daha sonra işine devam edebilecekti. Hardy, Tanrı’nın bütün gün güneşi parlatacağını düşündüğünden, ona rağmen, mükemmel güneş ışığında kriketin tadını çıkarabilecekti.

I. Dünya Savaşı Hardy için acı verici olduğu için, II.dünya savaşı sırasında 62 yaşındayken kalp krizi geçirdiği 1939 yılına kadar hem zihin hem de bedende oldukça genç kalmıştı. Olağanüstü zihinsel güçleri onu terk etmeye başladı ve o zamana kadar katılmayı sevdiği sporlar imkansız hale geldi. Avrupa’nın tekrar savaşın çılgınlığına girdiği için öfkeyle doluydu. Bununla birlikte, Hardy’nin dünyaya bırakmak için bir armağanı daha vardı, yani matematikçilerden özür dilemek, birçok kişiye matematiğe ilham verdi.

Hardy’nin matematikçiler için özür kitabı 1940 yılında yazılmıştır. Bir matematikçinin nasıl düşündüğünün ve matematiğin zevkinin en canlı açıklamalarından biridir. Ancak Snow’da yazdığı gibi kitap daha fazladır.

Matematikçilerin özrü, hak ettiği metinsel ilgiyle okunursa, unutulmaz bir üzüntü kitabıdır. Evet, entelektüel yüksek ruhlarla esprili ve keskindir: Evet, kristal berraklığı ve samimiyeti hala oradadır.Evet, yaratıcı bir sanatçının kanıtıdır. Ama aynı zamanda, sade bir stoik tarzda, daha önce olan ve bir daha asla gelmeyecek olan yaratıcı güçler için tutkulu bir ağıt. Dilde böyle bir şey bilmiyorum: kısmen böyle bir ağıt ifade etmek için edebi armağanı olan çoğu insan bunu hissetmiyor: bir yazarın gerçeğin kesinliği ile kesinlikle bittiğini fark etmesi çok nadirdir.

Matematikçilerin özür dilemesinden sonra Hardy’nin matematik hakkındaki düşünceleri hakkında net bir fikir verir.
Matematikçinin desenleri, ressamın veya şairin desenleri gibi, güzel olmalı, renkler veya kelimeler gibi fikirler uyumlu bir şekilde bir araya gelmelidir. Dünyada çirkin matematik için kalıcı bir yer yoktur.

Savaş 1945’te sona erdiğinde, Hardy’nin sağlığı hızla başarısız oldu. Tekrar yaratıcı olmak istiyordu, çünkü hayatta onun için gerçekten önemli olan tek şey buydu, ama yaratıcılığının gittiğini ve çok depresyona girdiğini biliyordu. 1946 yılına gelindiğinde, sadece bir taksi yolculuğu yaparak etrafta dolaşabilirdi ve birkaç adım nefes darlığı çekerdi. 1947 yazının başlarında, büyük miktarda barbitürat alarak kendi hayatını almaya çalıştı. Ancak o kadar çok aldı ki hasta ve hayatta kaldı. 

Evelyn huzurevinde, Hardy yatakta yatıyordu. Bir saçmalık dokunuşu olarak, siyah bir gözü vardı. Uyuşturucudan kusarken, başını lavaboya çarptı. Kendi kendine alay ediyordu. Düzeltmeye vardı.

Onu neredeyse her gördüğümde, ölüm hakkında biraz konuşuyordu.Bundan korkmadı: hiçlikte korkacak ne vardı? Onun sert entelektüel stoacılığı geri döndü. Bir daha kendini öldürmeye çalışmazdı. Bu konuda iyi değildi. Beklemeye hazırdı. Onun için acı çekebilecek bir tutarsızlık ile mantıksız olduğunu düşündüğüm ölçüde rasyonelliğe inandım-kendi semptomları hakkında yoğun bir hipokondriyak merak gösterdi.

Hardy’nin Ödülleri

1910’da Kraliyet Cemiyeti üyesi seçildi,

1920’de Kraliyet Cemiyeti Madalyası ve

1940’da Sylvester Cemiyeti Madalyası aldı:-
Saf matematiğin birçok dalına yaptığı önemli katkılardan dolayı.

Ayrıca 1947’de Royal Society’nin Copley madalyasını aldı.

Son otuz yılda İngiltere’de matematiksel analizin gelişimindeki seçkin rolü için.
Hardy ödülü ölümünden sadece birkaç hafta önce öğrendi.

Dalgın profesörün popüler fikrini kişileştirdi. Ancak, onun sadece dalgın bir profesör olduğu fikrini oluşturanlar, güneşin altındaki her konuda inanılmaz bir canlılık sergilediği konuşmada bir şok alacaklardı. Satranç oyunuyla ilgileniyordu, ama açık bir şekilde matematiksel ilkeleriyle çelişen doğasında bir şey tarafından şaşırmıştı.
1926’dan 1928’e ve 1939’dan 1941’e kadar Londra Matematik Derneği’nin başkanıydı. 1929’da toplumun de Morgan madalyasını aldı.