Edward Kienholz Kimdir?

Edward Kienholz Biyografi 

AMERİKALI HEYKELTIRAŞ

Doğum: 23 Ekim 1927 – Fairfield, Washington

Ölüm: 10 Haziran 1994 – Hope, Idaho

Edward Kienholz’un Biyografisi

Edward Kienholz, Fairfield, Washington’da İsviçre kökenli muhafazakar, işçi sınıfı bir ailenin çocuğu olarak dünyaya geldi. Ebeveynlerinin buğday çiftliğinde büyüdü ve burada metal işçiliği, marangozluk ve otomobil mekaniği zanaatlarını öğrendi. Bir çiftçi olarak edindiği beceriler ve Kuzeybatı kırsalının çevresindeki çevre, işçi sınıfı Amerika’sının temalarını içeren ve onun ustaca teknik yeteneğini sergileyen sonraki sanat eserlerini şekillendirecekti.

Lise derecesini aldıktan sonra, Kienholz yakındaki Eastern Washington College of Education’da lisans eğitimi aldı ve kısa bir süre Spokane’deki Whitworth College’a gitti. Genç bir yetişkin olarak Kienholz, çeşitli garip işlerde çalışarak geçimini sağladı. Üniversiteyi bıraktıktan sonra Washington’da yaşamaya devam etti ve çeşitli şekillerde bir psikiyatri hastanesinde bakım yardımcısı, bir dans grubunun yöneticisi, kullanılmış bir araba satıcısı, bir yemek şirketi, bir dekoratör ve bir tamirci olarak çalıştı. 1953’te Kienholz Los Angeles’a taşındı ve sanata olan ilgisini geliştirmeye başladı. Resimle olan ilk hayranlığından ahşap işçiliğine geçiş yaptı, bu da 1954’te ilk büyük ölçekli ahşap rölyefi ile sonuçlandı. İlk tek kişilik sergisi Los Angeles’ta gerçekleşti. 1955’te Vons Cafe Galleria, ardından o yıl Coronet Louvre Tiyatrosu’nda bir kişisel gösteri yaptı.

California’ya gelişinden hemen sonra, Kienholz hızla gelişen Los Angeles sanat sahnesine dahil oldu ve yalnızca önde gelen bir görsel sanatçı olarak değil, aynı zamanda bir sanat satıcısı, galerici ve küratör olarak da görev yaptı. Ağustos 1956’da Turnabout Tiyatrosu’nda kısa ömürlü galerisini kurdu ve burada yerel sanatçıların eserlerinin sergilerini düzenledi. 1957’de küratör Walter Hopps ile birlikte Ferus Galerisi’ni kurdu., daha sonra Pasadena Sanat Müzesi’nin direktörü olacak. Bir sosisli sandviç kağıdına yazılan resmi sözleşmeye göre, Hopps galerinin sanatçılarını seçerken, Kienholz mekanın günlük yönetimini denetledi. Sanatçı ve şair Robert Alexander da galerinin programlanması ve yönetiminde resmi olmasa da merkezi bir işbirlikçiydi. 1957’deki kuruluşundan 1966’daki kapanışına kadar, Ferus (adı Latince “vahşi canavar” kelimesinden türemiştir) yeni ve kışkırtıcı sanat sergilemekle ün yapmıştır.

Kaliforniya avangardının çeşitli yönlerinden çeşitli takipçiler çekti ve Beat şairleri ve Richard Diebenkorn ve Ed Ruscha gibi yükselen sanatçılar için bir buluşma yeri olarak ün kazandı. Fikirleri ve asamblajlardaki çalışmaları Kienholz üzerinde özellikle güçlü bir etkiye sahip olan iki sanatçı Bruce Conner ve Wallace Berman’dı.1957’de Ferus, Conner’ın sanat sergisinin “müstehcen” içeriği nedeniyle Los Angeles Polis Departmanı tarafından basıldı ve geçici olarak kapatıldı.

Kienholz 1958’de Ferus’taki görevinden dikkatini sanatsal pratiğine ayırmak için ayrıldı ve yerine önemli Pop art satıcısı Irving Blum geçti ( Andy Warhol’un çorba konservesi resimleri ilk kez bu yıl Ferus’ta halka açık olarak sergilendi). 1962). Kienholz, 1966’da kapanmadan önce çalışmalarını birkaç kez göstererek Ferus’un etkinliklerine katılmaya devam edecekti.

1960’ların başında Kienholz, ahşap kabartmalar yaratma pratiğinden, en iyi tanındığı büyük ölçekli topluluk temelli heykelleri inşa etmeye geçti. Bu yerleştirmeler veya tablolar , gerçek boyutlu figürler, mobilya ve ev aletleri gibi bulunmuş nesneler, tahnit edilmiş hayvanlar ve kurtarıp sanatı için yeniden tasarladığı diğer gündelik nesneler dahil olmak üzere sürükleyici, sahne benzeri ortamlardı. Asamblaj konusundaki öncü yaklaşımı , San Francisco’da ve California’nın diğer bölgelerinde çalışan gevşek bir grup sanatçı arasında yaygın olan bir tarz olan Funk sanatının kilit uygulayıcısı olarak ün kazandı.

Kienholz yavaş yavaş ün kazanırken, çalışmaları açık siyasetiyle ün kazandı. Kürtaj, ırkçılık, nefret suçları, fuhuş ve gündelik seks gibi tabu konuları ele aldı. Genellikle grotesk ve rahatsız edici bir üslupla işlenen bu konu, bazı eleştirmenleri eserini müstehcen olarak nitelendirmeye yöneltti. Çalışmaları, dönemin Sivil, Kadın ve Eşcinsel Hakları hareketleriyle ilgili çağdaş meseleleri şiddetle eleştirirken, aynı zamanda kişisel deneyimine de derinden kök salmıştı.Kienholz’un heykelleri ve enstalasyonları, yaşamı boyunca karşılaştığı gerçek yerleri, sahneleri veya bireyleri sıklıkla belgelemiştir. Örneğin, Devlet Hastanesi (1966), Kienholz’un bir psikiyatri hastanesi görevlisi olarak görev süresinden yararlanırken, The Beanery(1965), Los Angeles bar Barney’s Beanery’nin keyifsiz içini tasvir ediyor. Eserlerin izleyiciler üzerindeki etkisini inkar etmek zor olsa da, bazı eleştirmenler Kienholz’un eserlerini sosyal mesajlarında abartılı olduğu veya görüntülerinde aşırı abartılı olduğu için kınadı.

Kienholz, 1960’ların ortalarına kadar Los Angeles’ta yaşamaya devam ederken, yerel sanat sahnesinin önde gelen bir armatürü olarak ünü arttı. İlk kişisel müze sergisini 1961 yılında Pasadena Sanat Müzesi’nde açtı ve aynı yıl Museum of Modern Art’ın grup sergisi The Art of Assemblage’a dahil oldu. 1962’de Kienholz, Dwan Galerisi’ne katıldı ve sanat tüccarı Victoria Dwan, onu Arman , Jean Tinguely ve Yves Klein gibi Avrupalı ​​sanatçılarla tanıştırdı . Savaş sonrası Avrupa sanatının bu ufuk açıcı figürlerinin, önümüzdeki yıllarda Kienholz’un çalışmaları üzerinde derin bir etkisi olacaktır.

1966’da Kienholz, Los Angeles County Sanat Müzesi’nde, şimdilerde kötü şöhrete sahip olan Back Seat Dodge ’38 (1964) heykelini içeren kişisel bir sergiye katılmak üzere seçildi. Sergi açıldıktan sonra, Los Angeles County Denetleme Kurulu, bir otomobilin arka koltuğunda genç bir cinsel karşılaşmayı betimleyen heykelin “küfür” ve “pornografik” olduğunu iddia ederek gösteriyi kapatmaya çalıştı. Bu iddialara ve Kurulun müze fonunu geri çekme tehditlerine rağmen, bir korumanın heykeli her zaman gözetleyeceği, bir yetişkin talep etmedikçe arabanın kapısını kapalı ve randevuyu net bir şekilde göremeyeceği gerekçesiyle sergi devam etti.

1966’da Kienholz, yazlarını yılın geri kalanında Los Angeles’ta bir stüdyo pratiği sürdürürken yazlarını Hope, Idaho’nun kırsal kesiminde geçirmeye başladı. Huysuz ve çatışmacı tavrıyla tanınan Kienholz, boşanmayla sonuçlanan üç evlilik de dahil olmak üzere çeşitli başarısız ilişkilere sahipti. 1960’ların başında Ferus Gallery’de çalışan ve Los Angeles sahnesinin önemli bir figürü haline gelen Lyn Kienholz ile 1960’larda evlendi. 1972’de Kienholz, foto muhabiri ve kendi kendini yetiştirmiş sanatçı Nancy Reddin ile ailesinin yazar Irving Stone için düzenlediği bir partide tanıştı. Kienholz hala Lyn ile evli olmasına rağmen, o ve Reddin kısa süre sonra ayrılmaz oldular ve güçlü bir romantik ve sanatsal ortaklığa başladılar, bu da Kienholz’un Lyn’den boşanması ve ertesi yıl Reddin ile evlenmesiyle sonuçlandı.

Çift, ilk ortak çalışmaları olan The Middle Islands No. 1 (1972) üzerinde çalıştı ve 1990’ların ortalarında Kienholz’un ölümüne kadar birlikte enstalasyonlar ve tablolar oluşturmaya devam edecekti. 1981’de Kienholz, geriye dönük olarak 1972’den sonraki tüm sanatsal çıktılarının hem kendisine hem de karısına atfedilmesi gerektiğini iddia etti ve bunlara sadece “Kienholz” olarak atıfta bulunulması gerektiğini belirtti. Reddin Kienholz resmi bir sanatsal eğitim almamış olsa da, ikilinin üretken çalışmasının hem kavramsallaştırılmasında hem de gerçekleştirilmesinde önemli bir işbirlikçiydi.

Daha sonra belirttiği gibi, “Ed bana sanat hakkında bildiğim her şeyi öğretti ve günde 24 saat birlikte çalıştık.. sanat onun için ondan ya da çocuklarımızdan daha önemliydi ve bu bir kez netleştiğinde, odak noktamız haline geldi ve eğlenceliydi.”

1973’te Kienholz, Alman Akademik Değişim Servisi (DAAD) tarafından Federal Almanya Cumhuriyeti’nde yaşaması ve çalışması için bir hibe aldı. Kienholze’ler Los Angeles’taki evlerini sattılar ve Kienholz’un oğlu Noah ve üçüncü evliliğinden olan kızı Jenny ve Kienholz’un daha sonra evlat edineceği Reddin Kienholz’un kızı Christine de dahil olmak üzere çocuklarıyla birlikte Berlin’e taşındı. Burs sadece bir yıl sürerken, sanatçılar yarı zamanlı olarak aileleriyle birlikte Berlin’de yaşamaya devam ettiler, orada bir stüdyo kurdular ve 1990’lara kadar Almanya ile Amerika Birleşik Devletleri arasında seyahat ettiler. Parçalanmış Alman Cumhuriyeti’nin savaş sonrası çalkantılı ortamından derinden etkilenen Kienholzes’in çalışmaları, bu dönemde savaş, faşizm ve baskı gibi dolu siyasi temalarla ilgilenmeye başladı.

On yıl sonra, Kienholz, karmaşık sanatsal uygulamalarını finanse etmek için kullandıkları çok imrenilen bir ödül olan bir Guggenheim Bursu ile ödüllendirildi. Almanya ile Midwest kırsalı arasında seyahat etmeye devam ederken, Kienholz’un önceki galerileri The NOW Gallery ve The Ferus Gallery ile aynı tarzda tasarlanmış Idaho stüdyolarında resmi olmayan bir sergi alanı açmaya karar verdiler. Francis Bacon , Jasper Johns , Peter Shelton ve Robert Helm de dahil olmak üzere hem yükselen hem de yerleşik sanatçıları sergileyen Hope Gallery’de Faith and Charity adını verdiler.

Sanatçıların popülaritesi ve itibarı, birçok önemli sergi sayesinde Avrupa çapında artmaya devam etti. 1990’ların başında, çift ve çocukları Berlin’i temelli olarak terk ettiler ve pastoral Hope, Idaho’daki tekrar kapalı evlerine yerleştiler.

Daha sonraki yıllarda, Kienholz kronik sigara içmesinin ve diyabetinin zararlı etkilerinden muzdarip olmaya başladı. Kötüleşen sağlığının bir sonucu olarak, 10 Haziran 1994’te evinin yakınındaki dağlarda yürüyüş yaptıktan sonra büyük bir kalp krizinden aniden vefat etti.

Edward Kienholz’un Kısa Bir Kariyer Değerlendirmesi 

Kienholz’un bulunan döküntüleri sürükleyici enstalasyonlara entegre etme konusundaki radikal tekniği, hazır malzemeleri karmaşık ve çoğu zaman yıkıcı şekillerde kullanan yeni nesil heykeltıraşları etkileyecektir.

Damien Hirst ve Paul McCarthy gibi sanatçılar , kendi benzersiz montaj ve yerleştirme pratiklerini oluşturmak için Kienholz’un estetiğinden, temalarından ve tekniklerinden yararlanırdı. Son derece farklı estetikler uygulasalar da, Fotogerçekçi heykeltıraş Duane Hanson ve Pop sanatçısı George Segal , Kienholz’un büyük ölçekli düzenlemeleri ve canlandırma pratiğinden de haberdar oldular. Leon Golub ve Sue Coe dahil olmak üzere diğer sanatçılar, sanatçılar Michael McMillen ve Roland Reiss kendi heykellerini yaratırken doğrudan onun tablo kompozisyonlarından etkilenirken, Kienholz’un sosyal ve politik temaları çatışmacı ve sık sık sarsıcı kullanımından ilham aldılar.

Funk sanatının en iyi bilinen savunucularından biri olan Kienholz, soyutlamanın özdüşünümselliğinden Kavramsalcılığın eleştirel katılımına yöneldiği için, 20. yüzyılın sonlarında heykel uygulamalarının gelişimi üzerinde kalıcı bir etkiye sahipti.Son olarak, sık sık işbirlikleri ve ortak yazarlık itibarı ile Kienholz ve eşi Nancy Reddin Kienholz, Christo ve Jeanne-Claude ya da Claes Oldenburg ve Coosje van Bruggen’in çağdaşlarıdır.