Damien Hirst Kimdir ?

Damien Hirst Biyografi

İNGİLİZ HEYKELTIRAŞ VE RESSAM

Doğum: 7 Haziran 1965 – Bristol, İngiltere

Damien Hirst’ün Biyografisi

Damien Hirst, 1965 yılında İngiltere’nin Bristol kentinde doğdu. Ailesi, o doğduktan kısa bir süre sonra, çocukluğunun çoğunu geçirdiği Leeds’e taşındı. 12 yaşındayken anne ve babası ayrıldıktan sonra,annesi tarafından büyütüldü. Asi bir genç olan Hirst hırsızlıktan iki kez tutuklandı ve iyi bir bir öğrenci değildi.Ancak sanatta umut verdi ve sonunda üniversitede okumaya karar verdi. 1970’lerin sonlarında ve 1980’lerin başında olgunlaşmaya başlayan Hirst, İngiliz kültürünün içinde yer alan punk müziği ve sosyal sahneye yoğun bir ilgi gösterdi ve geleneğin reddine ve çatışmacı, cesur konulara yöneldi. O, Sex Pistols’un özel bir hayranıydı.Annesi bir keresinde LP’lerinden birini bir meyve kasesine eritmiş olsa da ve sonraki çalışmalarında onlara defalarca atıfta bulunmuştu.

Hirst, 1986’dan 1989’a kadar Londra Üniversitesi Goldsmiths’te Güzel Sanatlar bölümünde okudu ve  mezun oldu.Ancak ilk başvurduğunda reddedildi. Kendisini çalışmalarına yoğun bir şekilde kaptırdı ve kısa sürede Goldsmiths’teki öğrenci topluluğunun önde gelen bir üyesi oldu. Çok sayıda kulübe katıldı ve öğrenciler tarafından yürütülen etkinlikler düzenledi. Yaz tatillerinde, daha sonra bir sanatçı olarak kullandığı temaları ve materyalleri güçlü bir şekilde etkileyecek bir deneyim olan, Leeds’teki bir morgda yarı zamanlı çalıştı. Ara sıra örnekler ve kadavralar çizdi (batıdaki sanatçılar arasında geleneksel bir uygulama) ve bu iş ona daha sonra biyolojik örnekleri heykellere dönüştürmek için kullanacağı teknik bilgiyi de sağladı.

Goldsmiths’teki ikinci yılında, Freeze adlı bir karma serginin baş organizatörü oldu.Bu durum onun için gösteri kariyerinde bir dönüm noktası olacaktı. Sergi, kendi çalışmalarına ek olarak, Fiona Rae, Sarah Lucas ve postmodernist sanatta ortaya çıkan diğer yetenekler de dahil olmak üzere on altı öğrenci arkadaşının eserlerini içeriyordu. Bir grup olarak, sanata esirgememe yaklaşımıyla, şaşırtıcı derecede geleneksel olmayan malzemeler kullanarak ve sanatın tanımına meydan okuyan kavramları tanıtmalarıyla tanındılar.

Freeze , Londra’nın Docklands bölgesinde, o zamanlar modası geçmiş ve uzaklara yayılmış bir mahallede, ucuz bir depo alanında yapıldı. Hirst başlangıçta bir dizi ticari galeriye başvurdu, ancak projeye çok az ilgi gösterdi. Hirst’ün profesörlerinden biri olan Michael Craig Martin, İngiliz sanat sahnesindeki bir dizi etkili insanı gösteriye katılmaya ikna etti. Bunlar arasında İngiliz Akademisi’nden Norman Rosenthal, Tate müzeleri ve galerilerinin müdürü Nicholas Serota ve kendi Londra galerisini işleten dünyanın en büyük reklam firmasının sahibi Charles Saatchi vardı. Donmakve Hirst’ün müteakip depo gösterileri, Saatchi’ye önemli çağdaş Amerikan sanatı koleksiyonunun çoğunu satması ve yeni nesil İngiliz sanatçılara yatırım yapması için ilham verdi. Öğrenci gösterilerinden ve alternatif galeri alanlarından parçalar aradı.1990’lar boyunca Young British Artists başlıklı bir dizi sergiyle sonuçlandı.Saatchi’nin isimlendirmesi, çoğu 40’lı ve 50’li yaşlarında olmasına rağmen, genellikle hala “Genç İngiliz Sanatçılar” veya YBA’lar olarak anılan Hirst ve meslektaşlarına bağlı kalacaktı.

1991’de Saatchi, Hirst’ün patronu oldu ve sanatçının üretmeyi seçtiği her şeyi finanse etmeyi teklif etti. İki adam arasındaki anlaşma meyvesini çabuk verdi. Saatchi’nin 1992’deki ilk Genç İngiliz Sanatçılar gösterisi, Hirst’e uluslararası ilgi ve beğeni getirdi. Saatchi tarafından finanse edilen ilk çalışması, Yaşayan Birinin Zihninde Ölümün Fiziksel İmkansızlığı başlıklıydı.Büyük bir cam kasada korunmuş bir kaplan köpekbalığı içeren büyük bir kurulum parçası. Eser, Hirst’e 50 yaşın altındaki çağdaş İngiliz sanatçılara verilen Turner Ödülü’ne aday gösterildi.

Kazanamamasına rağmen, sonunda 1995’te ödülü talep edecekti. Neredeyse anında, çağdaş sanatta bölücü ve tartışmalı bir figür olarak kendini kabul ettirdi.Korunmuş, ölü hayvan heykelleri, onun en ünlü ve hararetli tartışılan parçaları olmuştur. Örneğin, 1995’te İki cinsel ve İki İzleme, çürüyen bir inek ve boğayı içeren bir parça, “ziyaretçiler arasında kusmaktan” korkan New York halk sağlığı yetkilileri tarafından yasaklandı. Sanat dünyasında tutkulu, aşk ve nefret tepkileri uyandıran şok edici ve zorlu projeleri sürdürmeye devam etti. Morgdaki görevinden ilham aldı ve ayrıca korkusuz, hatta ürkütücü işkence, umutsuzluk ve şekil bozukluğu tasvirleriyle tanınan bir İngiliz ressam olan Francis Bacon’u büyük bir etki olarak gösterdi. Bacon, sırayla, enstalasyonu inceledi ve arkadaşına yazdığı bir mektupta onun hakkında övgüler yağdırdı. Hirst’ün en büyük destekçilerinden biri oldu.

1990’ların sonunda, Hirst İngiliz sanat ve kültüründe önemli bir figür haline geldi. Son derece popüler grup Blur’un “Country House” müzik videosunu yönetti ve komedyen Eddie Izzard’ın oynadığı bir kısa film yazıp yönetti.

Çağdaş İngiliz sanatındaki yüksek statüsü, 1997’de Londra Kraliyet Akademisi’nde düzenlenen ve eleştirmenlerin YBA’ların ana akıma resmi olarak kabulü olarak gördüğü bir olay olan Sensation gösterisiyle pekiştirildi.

1990’ların sonlarından itibaren, YBA’ların birçoğu kendi başlarına, havalı, küfürlü ve rock n’ roll tavırlarıyla tanınan ana akım ünlüler haline geldi.

Grubun Sid Vicious’ı olan Hirst, Dublin’deki bir barda sarhoş kokain alemleri ve çirkin davranışlarıyla biliniyordu, aralarında çıplak bir küratörle karşılaşması ve iddiaya göre Dublin’deki bir barda sünnet derisine tavuk kemiği sokmak için pantolonunu çıkarması vardı. Bir Guardian muhabirinin belirttiği gibi, “Britpack için dışarıda geçirilen bir gece, Hirst pantolonunu indirip herkesin içinde hırsını sallayana kadar, dışarıda geçirilen bir gece sayılmazdı.” Hirst, ün ve tartışmanın kendisi için yakından ilişkili olduğunu anladı ve rolü iyi oynadı. 33 yaşında (1988) başlıklı bir otobiyografi yazmıştı.Hayatımın Geri Kalanını Her Yerde, Herkesle, Bire Bir, Daima, Sonsuza Kadar ve Şimdi Geçirmek İstiyorum.

Hirst, Saatchi ile olan iş ilişkisi 2003 yılında sona erdiğinde daha fazla tartışma yarattı. Hirst, Saatchi’nin çalışmalarını yeni galeri alanında sergileme şeklini onaylamadı ve özellikle spot resimlerinden birinin tarzında dekore edilmiş bir Mini Cooper’ın sergilenmesine üzüldü.Ciddi bir sanat eseri olarak sergilendi. Tüm çalışmalarını gösteriden çıkardı ve bu da Saatchi’nin Tate Modern’deki büyük bir Hirst retrospektifini iptal etmesine neden oldu. Sanatçı, uzun süredir patronu olan ilişkisini bitirmeye karar verdi.Çok sayıda erken eseri yüksek bir meblağ karşılığında geri aldı ve İngiliz basınına “Ben Charles Saatchi’nin namlu ve organ maymunu değilim.”

Hirst, Saatchi ile ilişkisini sonlandırdığından beri çalışmaları için alıcı ve izleyici bulmakta çok az zorluk çekti. Kamusal gösterinin doğasında var olan değerini kabul ederken, şokun bir tarz olarak sürdürülebilir olmadığını bilecek kadar bilgiliydi ve çalışmaları son derece kutuplaştırıcı olmaya devam etse de, kendisinden beklemesini bekleyen bir izleyicinin taleplerine uyacak şekilde adapte oluyor ve yenilikler yapıyor.

Eylül 2008’de, Beautiful Inside My Head Forever adlı tam bir gösteriyi satarak yaşayan bir sanatçı için benzeri görülmemiş bir adım attı.Sadece Sotheby’s’de açık artırma ile. Canlı bir sanatçının müzayedede en yüksek geliri için 70,5 milyon sterlinle dünya rekoru kırdı. Küresel finans piyasaları çökerken bile, müzayede Hirst’i dünyanın en zengin sanatçılarından biri haline getirdi. Yine de çalışmaları karışık eleştiriler aldı. 2009’da, eserleri “donuk” ve “amatörce” olarak etiketleyen birçok eleştirmenin öfkesini uyandıran Kayıp Aşk Yok, Mavi Tablolar adlı bir grup resim sergiledi.

Bu günlerde, yavaşlama belirtisi göstermiyor. İngiltere’nin mutfak sahnesinin aktif bir üyesi oldu.Bazıları diğerlerinden daha başarılı olan bir dizi restoranı finanse etti ve tasarladı. Ayrıca, Diğer Kriterler adında, uygun fiyatlı, sınırlı sayıda koleksiyon parçaları üreten bir mağaza açtı. Ekim 2015’te, Londra’nın güneyinde, 3.000’den fazla sanat eserinden oluşan kişisel koleksiyonunu sergileyen Newport Street Gallery’yi açtı.

Tartışma ve başarı Hirst için ayrılmaz olmaya devam ediyor ve sanat ve para arasındaki ilişki hakkında yakın zamanda çözülmesi muhtemel olmayan soruları gündeme getiriyor. Kurnaz bir iş adamı olan Hirst, kendisini kişisel bir markaya dönüştürmüştür. Neredeyse herkese satacak bir şeyi var. Ölü bir köpekbalığıyla yaşamayı tercih etmeyen müşteriler için, kontrollü farmasötiklerin moleküler yapılarına dayanan, bakması kolay soyut tuvalleri olan “spot resimleri” var. Kötü şöhretli elmas kaplı kafatasının reprodüksiyonları, tüketicilere bir dizi fiyat ve boyutta sunulmaktadır.

Ayrıca kendi kaykay serisini başlattı. Sanata yönelik acımasız girişimci, mazeretsiz ticari yaklaşımıyla Hirst’ün kariyeri, sanat yıldızı arkadaşı Jeff Koons’un kariyeri ile yakından uyumludur.

Cindy Sherman , Sarah Lucas ve Tracey Emin de Hirst’ün çalışmaları üzerindeki etkisinden bahsettiler. Kendi kuşağının en önde gelen sanatçılarından biri olan Hirst’ün başarısı diğer YBA’larınkiyle birlikte 2000 yılında Tate Modern’in kurulması için gerekli koşulların yaratılmasına yardımcı oldu ve o zamandan beri dünyanın en çok ziyaret edilen modern sanat müzesi oldu.

Hirst, çalışmalarının abartıldığını ve gösterişçi olduğunu düşünen çağdaş eleştirmenler ve sanatçılar tarafından geniş çapta eleştirilmeye devam ediyor.

Örneğin, elmas kafatası ( For the Love of God , 2007) başlangıçta 50 milyon sterlinlik fiyatına satılamaması üzerine, İngiliz sanatçı Laura Keeble ucuz bir replika yarattı ve onu Londra’daki White Cube galerisinin dışındaki çöplükte bir çalışma için fotoğrafladı. 

Benzer şekilde, 2009’da İspanyol sanatçı Eugenio Merino, Hirst’ün cam bir kasa içinde kafasına kurşun sıkan 4 The Love of Go(l)d adlı heykelini sergiledi.

Aslında Hirst’ün büyük bir hayranı olan Merino, The Guardian’a, “Para hakkında bu kadar çok düşündüğü göz önüne alındığında, bir sonraki işinin kendini vurması olabileceğini düşündüm. Bu şekilde eserinin değeri çarpıcı bir şekilde artacaktır. Açıkçası, yine de, bundan zevk almak için etrafta olmayacaktı.” Merino, çalışmalarının eleştiri kadar övgü olduğunu iddia etse de, eleştirmenler Hirst’ün yeteneğinden para kazanma konusundaki açık arzusunu ve çalışmalarını, özellikle de “spot resimlerini” yaratırken asistanlara yoğun güvenini de kınadılar. Bu resimlerin çoğunu kendisinin yapmadığı konusunda samimi, bir keresinde bir röportajcıya şu yorumu yaptı: “Benim için noktalar çizen en iyi kişi Rachel Howard’dır. O harika. Kesinlikle harika. Benden alabileceğin en iyi nokta resmi, Rachel’ın yaptığıdır.”