Cornelia Parker Kimdir ?

Cornelia Parker Biyografi 

İNGİLİZ HEYKELTIRAŞ VE ENSTALASYON SANATÇISI

Doğum: 14 Temmuz 1956 – Cheshire, İngiltere

Cornelia Parker’ın Biyografisi

Parker ve ailesi, babasının çalıştığı İngiltere’nin Cheshire kentinde küçük bir çiftlikte yaşıyordu. Babasına yardım etmek, arazide fiziksel işler yapmak için çok zaman harcadı ve kaçmayı ve oynamayı nadir ve gizli bir şey olarak gördü. Çocukluğunu hem coğrafya hem de sıkı çalışma ile karakterize bir yaşam tarzı açısından “insular” olarak tanımlıyor.

Parker’ın ilk gençlik yıllarında annesine şizofreni teşhisi kondu ve elektrik şoku tedavisi için periyodik olarak hastaneye kaldırıldı. Sanatçı, çalışmasının kısmen “gerginlik içinde geçen annemin yok olup olmayacağını, babamın huysuzluk yapıp yapmayacağını asla bilemeden” geçirilen bu çocukluğu olduğunu olduğunu öne sürüyor. Pratiğini terapiye ve çocukken can attığı oyuna benzetiyor. 15 yaşında Londra’ya yaptığı bir okul gezisini hatırlatan Parker, “Bütün sanat dünyası açıldı.Daha önce hiç müzeye gitmemiştim. Çocukluğumu çok çalışarak geçirdim, yetişkinliğimi geçirebileceğim bir fikri oynamak oldukça çekici görünmeye başladı.”

Parker, Gloucestershire Sanat ve Tasarım Koleji’nde (1974-1975), ardından büyük Londra kolejleri tarafından göz ardı edilen Wolverhampton Politeknik (1975-1978) okudu. Daha sonra Doğu Londra’ya yerleşmeden önce Reading Üniversitesi’nde (1980-1982) MFA derecesini aldı. 

Evde tek başına çalışmayı özgürleştirici buldu.Bir grup asistanı olan büyük bir stüdyo fikri ona hiç çekici gelmemişti. Parker’ın ev hayatı işini besliyordu.Ana çalışmasına Cold Dark Matter An Exploded View (1991) ilham verdiği için komşusunun evinin yıkılmasına (önerilen M11 otoyolunun yolu üzerinde olması) güveniyor. “Geçicilik duygusu kulübenin havaya uçmasını etkilemiş olmalı” diye yazıyor.

Bu dönemde Parker, market satış elemanı olarak işinin bir parçası olarak karşılaştığı buluntu nesneleri kullanarak çalışmaya başladı. “Nesneleri severim. Ama toplama fikri beni utandırdı.Bu yüzden sanatımda bunları kullanmaya başladım” dedi. Bulunan nesnelerle yaptığı ilk deneylerden birinde, Empire State Binası’nın küçük bir hatırasından kalıplar yaptı ve bunları dairesinin tavanından sarkıttı.

Parker, 1995 yılında Londra’daki Serpentine Gallery’de ortak çalışması The Maybe ile ün kazandı.Burada galerinin içinde sanatçı ve arkadaşı Tilda Swinton’ın her gün sekiz saat uyuduğu bir cam kasa inşa etti. Ancak, gördüğü gibi başarısı iki yıl kadar bilinmedi. 1997’de, Mass (Colder Darker Matter) için odun parçaları toplamasına yardım eden kocası sanatçı Jeff McMillan ile tanıştı.

Aynı yıl Londra’daki Frith Gallery tarafından imzalandı ve diğer üç kadın sanatçıyla birlikte Turner Ödülü’ne aday gösterildi. Feminist bir sanatçı olarak klişeleştirmeye direnerek, “Kadın sanatçı olmak istemedim. Sanatçı olmak istedim. Çocukken büyüdüm, bu yüzden cam tavanları görmezden geliyorum” dedi.

Ödüllere aday gösterildiğinde Parker 40 yaşındaydı ve başlangıçta galeri temsili eksikliğinin ve ticari sanat pazarından uzaklığının kendisine sağladığı bağımsızlıktan bahsetti. Bu, bu sıralarda ün kazanan , biraz daha genç olan Genç İngiliz Sanatçıların (örneğin Damien Hirst ve Tracey Emin ) deneyiminin tam tersiydi. Yine de, Parker her zaman kendi çalışmalarının değerini biliyordu. Özel koleksiyoncuların tekliflerini reddeden Thirty Pieces of Silver ve Cold Dark Matter: An Exploded View 1995 yılında Tate tarafından satın alındı.

45 yaşında, Parker’ın bir kızı oldu ve bunun işini beslemesine izin verdi. “Avoided Objects” ile çalışmaya devam eden çalışması Black Path (2013) ikilinin kaldırımdaki çatlaklara basmaktan kaçınarak Doğu Londra’da yürürken oynadıkları bir oyundan geliştirildi.

Financial Times’a verdiği bir röportajda , “Bronzda birkaç kaldırım çatlağı yaptım, bu beni çok mutlu ediyordu. Sanatçıların sahip olduğu o orta yaş düşüşünü yaşamamaya çalışıyorum.” Bu temayla ilgili diğer yeni çalışmalar arasında , kırık mobilyalara dayanan Huzursuz (2012) ve çatlak duvarlardan esinlenen Hapishane Duvarı Özetleri, Bir Adam Kaçtı (2012-2013) yer alıyor.

Parker, son yıllarda Whitechapel Gallery’de (2011) “Richard Of York Gave Battle In Boşuna” da dahil olmak üzere sergilerin küratörü olarak çalıştı. Siyah beyaz bir odanın küratörlüğünü yaptığı Yaz Sergisi (2014) ve Foundling Müzesi’nde (2016) kendisinin ve altmış sekiz diğer sanatçının isimsiz temaya yanıt verdiği “BULUNTU” yaptı.

Zor ve travmatik bir çocukluktan bu yana kendi zihinsel sağlık mücadelelerinden bahsetmişken, öfke ve depresyonu yönetmenin bir yolu olarak sanatı savunmaya devam ediyordu. “Eser canavarı serbest bırakıyor ve dünyaya salıvermesine izin veriyor.”

Son zamanlarda, Birleşik Krallık’ın 2017 genel seçimleri için resmi Seçim Sanatçısı (roldeki ilk kadın sanatçı) olarak Parker, iki film ve bir dizi fotoğraf aracılığıyla siyasi istikrarsızlık ve terörist saldırılarla dolu bir dönemin sıkıntı ve paniğini belgeledi. Onun atanması, şiddetli değişimin (hem fiziksel hem de toplumsal) sonrasını araştırdığı ve tabuyu silahsızlandırdığı için, çalışmalarının bundan sonra daha politik bir okumasını sağlayabilir. 

Genç İngiliz Sanatçılardan daha yaşlı, ancak sanatçılar Antony Gormley ve Anish Kapoor da dahil olmak üzere önceki nesilden daha genç olan Parker, kendini başarıları için çok çalışmak zorunda kalan “kayıp nesil”in bir parçası olarak görüyor. En çok gurur duyduğu eserleri, Cold Dark Matter: An Exploded View (1991) çünkü “en çok bilinen ve sevilen” ve Distance: A Kiss With Added String (2003).

Çalışmaları, şiddet çağrışımları nedeniyle tartışmalı oldu. Eleştirmenler Breathless (2001) için 50’den fazla pirinç enstrümanın “acı verici” düzleşmesine ve Rodin’in The Kiss for Distance: A Kiss With Added String (2003) adlı eserin “gereksiz” ve “yıkıcı” sarılmasına karşı çıktılar. Bununla birlikte, yönteminin merkezinde yer alan mekanların ve nesnelerin tahribi ve şiirsel, hassas yerleştirmeleri, Simon Starling gibi süreç odaklı heykel sanatçıları için son derece etkili olmuştur.Sarah Lucas gibi bulunmuş nesnelerle çalışan sanatçılar; ve Rachel Whiteread gibi mimari mekanları yeniden şekillendiren sanatçılar olmuşlardır.