Carl Andre Kimdir ?

Carl Andre Kimdir ? Hayatı Ve Biyografi 

Carl Andre Biyografi 

AMERİKALI HEYKELTIRAŞ

Doğum: 16 Eylül 1935-Quincy, Massachusetts

Minimalizm Kavram Sanatı

Carl Andre’nin Biyografisi

Okuldan sonra Andre, Ohio’daki Kenyon Koleji’ne kısa bir süre okudu.Ancak kısa bir süre sonra okulu bıraktı.Birkaç ayını Quincy’de çalışarak geçirdi ve 1955-1956 yılları arasında askerliğini Kuzey Carolina’daki Fort Bragg’da tamamladı. 1957’de şiir yazmaya ve sanat yapmaya daha fazla zaman ayırmak amacıyla New York’a taşındı. Aşağı Manhattan’da yaşayan arkadaşları arasında Hollis Frampton ve her ikisi de Phillips Akademisi’ne katılmış olan ressam Frank Stella da vardı. Frampton, Andre’yi Ezra Pound’un şiir ve denemeleriyle tanıştırdı ve Andre’nin heykeltıraş Constantin Brancui’nin çalışmalarına giderek daha fazla ilgi duyması Pound sayesinde oldu. Romen modernist tarafından uyarılan Andre, bulunan ahşap bloklarla deney yapmaya, onları basit geometrik şekillere kesmeye ve oymaya başladı.

Andre’nin sanat yapımına yaklaşımı Frank Stella örneğinden güçlü bir şekilde etkilendi. 1950’lerin sonunda Stella, yalnızca tekdüze paralel siyah emaye boya şeritlerinden oluşan bir dizi eser olan Siyah Resimleriyle giderek daha fazla tanınıyordu. Hem Frampton hem de Andre, arkadaşlarının çizdiği disiplinli, işçi tarzı tarafından büyülendi.

Akıllarında bu, sanat için çok az yer bırakan bir teknikti. Andre, Stella’nın tekniğini “yapılandırmacı” olarak nitelendirerek, çalışmalarını “özdeş, ayrık birimlerin” birleşiminden oluşturduğunu ve Andre’nin 1959’daki Piramit heykellerinin benzer bir şekilde iş üretmek için önemli bir erken girişim olarak kabul edilebileceğini vurgulamanın bir aracı olarak tanımladı.

Ancak Andre’nin “yapılandırmacı” bir tekniğin sonuçlarını keşfetmeye devam etmesi heykel yoluyla değil, kelimeler ve metinlerle oldu. Aslında 1960-1964 yılları arasında Andre çok az heykel yaptı. Bu yıllar boyunca Pennsylvania Demiryolunda yük frencisi olarak çalıştı. Üç boyutlu sanat üretmek için çok az yer ya da parası vardı. Bunun yerine, belirli metinlerden mantıklı bir şekilde seçtiği kelimelerden veya cümlelerden şiirler “inşa etmeye” başladı. Daha sonra bu parçaları, kelime uzunluğuna göre veya alfabetik olarak veya basit bir matematiksel sistemi takip ederek önceden belirlenmiş bir protokole göre sayfada düzenleyerek yazardı. Bu şiirlerin çoğu bir daktilo kullanılarak üretildi ve 1960’ların sonlarından beri Andre, bu metin tabanlı eserlerin el yazmalarını olgun heykellerinin yanında sık sık sergiledi.

Andre, heykellerinden herhangi biri halka açık bir şekilde sergilenmeden önce 30 yaşına doğru yol alıyordu.Ancak bu noktaya kadar sahip olduğu göreceli belirsizlik ona geniş çapta okumak ve denemek için yeterli zaman tanıdı. Bu nedenle, sergileme fırsatları 1964’ten itibaren açılmaya başladığında, Andre sanatı için daha sonra etkileyici bir şekilde tutarlı görünecek bir yörünge geliştirmişti. 1960’ların ortalarına gelindiğinde, çalışmaları için şaşırtıcı derecede açık bir gerekçeyle zaten iyi bir donanıma sahipti ve büyük ölçüde bu sayede ününü nefes kesici bir özgüven düzeyi ile kurabildiğini buldu.

1966’da Andre heykellerinin daha fazla gelişmeyeceğine karar vermişti. Ekim 1966’da Artforum’da eleştirmen David Bourdon’a, malzemelerin kesilmesi ve şekillendirilmesi ile ilgili olduğu için çok erken çalışmalarının “biçim olarak heykel” olarak tanımlanabileceğini açıkladı. Bundan sonra “yapı olarak heykel” e ilerledi.Keserek veya şekillendirerek değil, aynı birimleri istifleyerek eserler ürettiği bir aşama. Andre’nin 1965’te de Nagy Galerisi’nde sergilediği dokuz metrelik Strafor kirişlerden yapılmış üç heykel, Madeni Para, Beşik ve Bileşik (tümü 1965), ikincisinin örnekleri olarak düşünülebilir.Her eser farklı bir bina yapım tekniğini örneklemiştir. Yine de 1966’dan itibaren Andre, hem biçim hem de yapıdan vazgeçtiğini ve birimleri yere yatay olarak döşeyerek çalışmalarının yalnızca “yerin” tezahürü haline geldiğini açıkladı.”1967’de Andre, çeyrek inçlik metal plakalar kullanarak heykeller yapmaya başladı ve” yer olarak heykel” zemin düzlemi üzerinde yatay olarak uzanan çalışmalarla eşanlamlı hale geldi.

1960’ların ortalarından bu yana, Andre’nin sanatının temel dayanakları, çalışmayı yapma prosedürü değişmediği için pratik olarak değişmeden kalmıştır.

Bu, Andre’nin çalışmasının, onu anında tanınabilir kılan bir dizi farklı özellik gösterme eğiliminde olduğu anlamına geliyordu. Örneğin, olgun heykelinin çoğu son derece alçakgönüllüdür ve heykelin dik insan vücuduyla olan ilişkisi hakkındaki tüm geleneksel dernekleri baltalamaktadır. Andre’nin metal zemine dayalı çalışmalarından birinin önünde durduğunuzda, size “bakan” bir form yoktur. Bunun yerine, genellikle metal heykellerinin üzerinde yürümenize ve heykel maddesinin genellikle bulunduğu alanda durmanıza izin verilir.

Büyük ölçüde çalışmaları çok alçak gönüllü olduğu ve her zaman yerde sunulduğu için, çalışmaları genellikle son derece göze batmayan görünebilir. Bu Andre’nin de yetiştirdiği bir niteliktir. İzleyiciyi gölgede bırakan geniş, anıtsal eserler yapmakla hiç ilgilenmedi. Bunun yerine, Andre sık sık aynı odada olabileceğiniz heykeller yapmayı sevdiğini, ancak isterseniz görmezden geldiğini söyledi.

Bununla birlikte, heykelinin görünümünde önemli farklılıklar olmadığını ve yıllar boyunca Andre’nin birçok farklı malzeme ve konfigürasyon kullanarak çok çeşitli eser aileleri ürettiğini ima etmek yanlış olur.

Örneğin, kalın sedir blokları veya granit ve kireçtaşı küpleri veya özellikle parlak metaller kullandığında, sonuçlar zengin ve görkemli görünebilir. Yine de diğer durumlarda, bükülmüş, paslı çiviler veya plastik boru uzunlukları gibi temizlenmiş nesneler de dahil olmak üzere ucuz, neredeyse değersiz malzemelerden heykeller yaptı. Aslında, aynı tip bir üniteden yapılmış heykeller bile Andre’nin bunları nasıl kurmayı seçtiğine bağlı olarak tamamen farklı görünebilir. Örneğin, bir galerinin gölgeli bir köşesinde duvara doğru itilen üç bakır levha, dikdörtgen bir formasyona yerleştirilmiş ve odanın tam ortasına yerleştirilmiş, aynı malzemeden otuz üç levhadan tamamen farklı görünecektir. Sıradan bir gözlemciye göre, Andre’nin tüm çalışmaları çok benzer görünebilir, ancak Andre izleyicilerin yavaşlamasını ve küçük, ince farklılıklara odaklanmasını ve bunları yansıtmasını istiyor.

1969’da Andre, New York merkezli Sanat İşçileri Koalisyonu ile yakından ilişkili oldu. Grup, sanatçıların haklarını artırmak ve sanat dünyasında cinsiyetçiliğe, ırkçılığa ve baskıya son vermek için kentin büyük kamu galerilerine lobi yaptı. Belki de bu dönemde Andre’nin diğer sanatçılar ve Kuzey Amerika ve Batı Avrupa sanat kurumları arasındaki üstünlüğü en yüksek seviyedeydi.

Bununla birlikte, 1985’te sanatsal şöhreti, kişisel yaşamındaki trajik bir olaydan ciddi şekilde zarar gördü. O zamanki karısı Kübalı Amerikalı sanatçı Ana Mendieta, New York’taki dairelerinin penceresinden düşerek öldü. Andre cinayetten tutuklandı ve 1988’de tamamen beraat etmesine rağmen Mendieta’ya yakın olanlar için nefret figürü oldu. Onların gözünde, kendisi ve Sanat İşçileri Koalisyonu’nun 1960’ların sonlarında kampanya yürüttüğü baskıcı, kuruluş değerlerinin çoğunu kişileştirmeye geldi.

Carl Andre, sanatçı Melissa Kretschmer ile evli. New York’ta yaşıyorlar.

1960’ların sonlarından itibaren Andre’nin sanatı, hem Kuzey Amerika’da hem de Batı Avrupa’da sonraki birçok sanatçı için önemli bir referans noktası haline geldi.Büyük ölçüde heykelin temel durumuna indirgendiği görülüyordu.

Andre’nin kendisi bunu sanatının son noktası olarak görse de, birçok heykeltıraş (Richard Serra dahil) içgörülerini kendi uygulamalarının başlangıç noktası olarak aldı ve Andre’nin ortaya koyduğu ilkelerden yola çıktı.